Titel Hoofdstuknr. Bladzijde

Inhoudsopgave Titel Inhoudsopgave Voorwoord Saddam Hussein De Irakese politiek De wapens van Irak De Golfoorlogen Operation Iraqi Freedom Bronnen Nawoord

Hoofdstuknr.

1 2 3 4 5

Bladzijde 2 3 4 9 14 20 26 33 34

2

Voorwoord De hoofdvraag is: Hoe gaat het met Irak onder Saddam Hoessein? Waarom hebben we dit onderwerp gekozen? Het moest iets worden met Saddam Hoessein doordat hij, toen we hoofdvraag moesten bedenken een heel actueel onderwerp was door een dreigende oorlog met de Amerikanen. Deze dreiging is inmiddels ook een oorlog geworden, en is een oorlog die nog wel even kan gaan duren voordat hij voorbij is. Wij zijn toen met zijn allen op het internet gegaan en gekeken wat er allemaal te vinden was. Met die informatie hebben de hoofdvraag en de deelvragen verzonnen. Daarna hebben we iedereen een deelvraag uit laten kiezen en informatie met elkaar uit gewisseld. We hopen dat u/jij dit een leerzaam en informatief werkstuk zult vinden.

3

Hoofdstuk 1 ‘Saddam Hussein’ Door Marcel van der Hoek

Inleiding bij de deel vraag: Wie is Saddam Hussein? In deze deelvraag vertel ik de hoofdlijnen van het verhaal van Saddam Hussein. Zo komen onder andere zijn jeugd, zijn staatsgrepen en de oorlogen die hij vocht aan bod. Ook wordt er ingegaan op zijn ontsnappingen uit de gevangenis. De jeugd Saddam Hussein werd op 28 april 1937 in het boerendorpje Al Quija in de buurt van Takrit geboren. De officiële vader van Saddam Hussein, is niet Saddam’s echte vader. Zijn moeder Subha Tulfah was buitenechtelijk zwanger geraakt van een onbekende, en probeerde steeds de geboorte van Saddam te vermijden. Hier komt ook Saddam’s bijnaam vandaan: De volhouder. Toen Saddam’s officiele vader stierf, hertrouwde zijn moeder met een andere man. Deze man moest niets van Saddam weten. Saddam wordt bij zijn oom ondergebracht, Kairallah Tulfah. Deze oom is een handelaar, oplichter en straatrover. Saddam groeide op die manier dus op in een heel gewelddadige omgeving. De verhuizing naar Bagdad In 1955 verhuisde de oom waar hij bij onder was gebracht naar Bagdad. Deze oom veroverde na een tijdje de macht over de hele onderwereld van Bagdad. Saddam pleegde zijn eerste moord toen hij 19 jaar was; Hij schoot in opdracht van zijn oom een andere oom neer. Hij gaat in Bagdad naar school en zit daar in de ondergrondse Baath-partij. Vanaf 1957 werd hij een actief politicus en leerde de kneepjes van het vak. In 1959 had hij samen met zijn partijleden zoveel macht in handen, dat ze besloten om de politieke macht omver te gooien en zelf te gaan regeren. In die tijd was de eerste minister van Irak Abdul Karim Qasim. Saddam werkte een plan uit om deze Qasim uit de weg te ruimen, om zelf aan de macht te komen. De poging om Qasim te vermoorden mislukte, en Saddam werd gearresteerd en veroordeeld tot de dood. Iedereen verwachtte dat hij binnenkort geëxecuteerd zou worden. Maar zo liep het uiteindelijk niet. De ontsnappingen Hij probeerde uit de gevangenis te ontsnappen, en dit lukte. Na deze uitbraak vluchtte hij naar Egypte en begon daar weer te leren, en maakte zijn middelbare school af. Hierna ging hij rechten studeren in Cairo. Dat deed hij 2 jaar, maar maakte zijn studie niet af. Hij ging in 1963 weer terug naar Irak om weer een rol te gaan spelen in de Baath-partij. Tegen het einde van 1963 werd Saddam gekozen tot hoofd van de partij. In oktober 1964 wordt Saddam uiteindelijk weer opgepakt, en opgesloten in de gevangenis. In de gevangenis slaagt hij in zijn studie rechten en wordt ondertussen benoemd tot vice-secretaris-generaal van de partij. Na weer een tijdje in de gevangenis te hebben gezeten, ontsnapte hij opnieuw.

4

De staatsgreep Na zijn tweede ontnapping zocht Saddam Hussein de juiste mensen en wapens om zijn doel te bereiken. Hij kreeg steun van zijn voltallige partij en van het Irakese leger, op voorwaarde dat bepaalde personen een belangrijke functie zouden krijgen. De leider van de Baath-partij, Al-Bakr ging akkoord en er werd een dag uitgekozen voor de staatsgreep.

Op 17 juli 1968 vielen de leden van de Baath-partij onder leiding van Al-Bakr het paleis aan. Een kolonel van het leger opende de deuren en de toenmalige president, Arif, werd gevangen genomen. Omdat Saddam en Al-Bakr niet onnodig bloed wilden vergieten, vroegen ze Arif meteen het land te verlaten. Dit deed hij, en vertrok naar Londen. De formatie De leden van de Baath vormden toen samen met de militairen de Revolutionaire Raad, die de absolute macht over het hele land kreeg. Al-Bakr werd gekozen (door de leden van de partij) als president en Al-Nayif, de legerofficier, vormde zijn kabinet. Al-Bakr vond echter de administratieve, politieke kan van de zaak niet echt interessant. Daarom werd Saddam steeds populairder als politiek leider. Na een tijdje ging de gezondheid van Al-Bakr steeds meer achteruit en begon hij Saddam steeds meer te vertrouwen als leider van het land. Staatsgreep nummer 2 De militairen en de leden van de Baath-partij hadden samengewerkt om de president Arif van de troon te stoten, maar verder hadden ze niets gemeen in hun doelstellingen. Er waren grote verschillen en hadden beiden een andere manier van regeren. Saddam was ook niet tevreden over Al-Nayif en zijn medewerkers. De meningsverschillen tussen de verschillende fronten beginnen op een moment zo hoog op te lopen dat Saddam besluit om Al-Nayif te arresteren en uit het land te sturen als ambassadeur naar Marokko. De weg naar de macht lag nu bijna open, maar eerst moesten alle volgelingen van Al-Nayif uit de weg worden geruimd. Dit gebeurde, en Saddam werd het sleutelfiguur van de nieuwe regering, hoewel Al-Bakr het presidentschap opeiste.

5

De reorganisatie Doordat de Baath-partij aan de macht was gekomen, werd Saddam door zijn hoge positie in de regering een zeer machtig persoon. Eind 1969 werd hij dan ook gekozen als Vice-Voorzitter van de Revolutionaire raad. In dit jaar rondde hij ook zijn studie rechten af. Saddam’s taak in de nieuwe regering werd het oplossen van binnenlandse problemen. Een probleem hierbij voor Saddam was de onrust in het Koerdische deel van Irak. Saddam besloot, na een tijdje van meningsverschilllen, te gaan praten met de Koerden. Hij beloofde hen dat ze in Irak zouden mogen blijven wonen, zonder dat ze last zouden hebben van Saddam Hussein. Hij kreeg na verloop van tijd ook de macht over de olie-industrie in handen, en voerde de prijzen van de olie aardig op. Dit hielp om de economie van Irak een beetje te verbeteren. Het presidentschap Na de staatsgreep en zijn vice-voorzitterschap in de Revolutionaire Raad was Saddam uitgegroeid tot een machtig politicus in Irak. Naast het feit dat hij op politiek gebied enorm in status groeide, steeg hij ook in militaire rang. Hij werd in 1976 benoemd als generaal. Een jaar daarna werd hij gekozen als Vice-SecretarisGeneraal van het Arabisch orgaan van de Baath-partij, 2 jaar later werd hij voorzitter van de Baath-partij in Irak. In deze jaren had Al-Bakr zich al niet meer bemoeid met de politiek, maar was nog wel officieel president en eerste minister van Irak. In juli 1979 trad hij officieel af als politiek leider van Irak, en volgde Saddam hem op. In 1980 kwam het tot het eerste gewapende conflict dat Saddam als president meemaakte. Saddam wilde de economie van Irak versterken door de Iraanse olievelden te veroveren. Hij dacht dat dit het goede moment was, omdat de sjah van Iran 2 jaar geleden ten val was gebracht, de situatie in dat land nog niet echt stabiel geworden was. De Irak-Iran-oorlog* In september 1980 begon de oorlog tegen Iran, die uiteindelijk 8 jaar zou duren. In 1988 ging Iran akkoord met een staakt-het-vuren. Hoewel Saddam aan het begin van de oorlog dacht er de economie mee te versterken, had hij haar juist alleen maar verzwakt met een gebrek aan voedsel, een verslechterde infrastructuur en een schuld van ongeveer 75 miljard dollar.

* Ik ga hier niet te diep in op de Irak-Iran oorlog, omdat hier ook een andere deelvraag over gaat. 6

De verovering van Koeweit Na de Irak-Iran oorlog besloot Saddam Hussein Koeweit te veroveren, en in te lijven bij Irak. Koeweit is een klein landje in het zuiden van Irak, dat rijk is aan olie. Het heeft bijna geen militaire voorzieningen. Daarom kostte het Saddam maar enkele dagen om Koeweit volledig te veroveren. De hele wereld was geschokt over dit feit, inclusief de Amerikanen. De Amerikanen voelden zich bedreigd door Saddam, omdat ze zelf oliebelangen hadden in Koeweit. De toenmalige president Bush eiste van Saddam onmiddellijke terugtrekking uit Koeweit. Saddam weigerde, en dit was voor Amerika aanleiding om zich te vestigen in Saoedi-Arabië, om zich op te maken voor een oorlog tegen Irak en Saddam Hussein. Samen met haar bondgenoten vestigde Amerika zich in Saoedi-Arabië, dat naast Irak ligt. Er kwamen ontzettend veel troepen aan te pas. Op 16 januari 1991 begon de oorlog tegen Irak. De oorlog zou 6 weken duren en werd een van de hevigste die ooit was vertoond. Deze oorlog vernietigde in 6 weken evenveel als in 8 jaar Iran-Irak oorlog. Duizenden Irakezen stierven en de economie zakte in elkaar. Na de oorlog Na de oorlog was voor Saddam Hoessein de taak weggelegd om heel zijn land totaal te reorganiseren. Ondanks het feit dat Amerika hem aangevallen had, bleef hij aan de macht. Toen kwam de VN met het olie-voor-voedsel-plan. Dit hield in dat de VN olie zou kopen van Irak, zodat Irak met het geld dat daarmee verdiend werd voedsel kon kopen. Als Saddam dit wilde, moest hij zich wel aan een aantal resoluties houden, vond de VN. Zo moest hij onder andere wapeninspecteurs binnenlaten, omdat hij massavernietigingswapens zou produceren. Nadat hij ze een tijdje binnen had gelaten, stuurde hij ze weer weg. Er dreigde toen een Derde Golfoorlog, maar Saddam liet net op tijd de wapeninspecteurs weer binnen. De wapeninspecties leverden niets op. Saddam liet de wapeninspecteurs hun gang gaan, maar ze mochten een aantal gebouwen niet binnengaan. De VN wilde deze kwestie diplomatiek oplossen, maar de VS dacht hier anders over, zij wilden oorlog. De meeste landen waren toch een beetje aan het twijfelen geraakt, omdat telkens als Amerika weer een fabriek had gebombardeerd, weer bleek dat het niet om massavernietigingswapens ging, maar om iets compleet anders. Amerika bleef maar aandringen en uiteindelijk werd Groot-Brittannië de eerste bondgenoot. Toen Saddam weer een aantal nieuwe resoluties afgewezen had, ging

7

de wereld toch weer een beetje meer naar de hand van de Amerikanen staan. Een nieuwe resolutie, die handelt over een militaire oplossing voor het probleem met Irak, werd gemaakt.

De Derde Golfoorlog Kort geleden is het dan toch gebeurd: De Derde Golfoorlog is gestart. Omdat hier nog niet veel informatie over beschikbaar was, wordt er in dit werkstuk vrijwel geen aandacht aan besteed. Het persoonlijke leven van Saddam Saddam Hussein is, toen hij nog maar een paar jaar twintig was, getrouwd met zijn huidige vrouw Sajida Hussein. Zij is een dochter van zijn oom. Met deze vrouw heeft hij 5 kinderen gekregen, waaronder 2 zonen en 3 dochters. Saddam wilde dat zijn oudste zoon, Uday hem in de toekomst zou opvolgen. Deze zoon heeft ook een boek geschreven. Hier in zegt hij dat hij nog wreder zal zijn als zijn. Er komt dus nog een leuke tijd voor Irak aan, als de recente poging om Saddam van de troon te stoten ook mislukt. Conclusie Saddam Hussein is een gevaarlijke man voor heel de wereld en voor de Irakezen in het bijzonder, die snel uit de weg moet worden geruimd. Ook de mensen die naast hem aan de macht zijn, moeten door Amerika worden opgepakt en berecht voor de misdaden die ze hebben begaan.

Bronnen: www.nos.nl www.aanvalopirak.nl www.cnn.com www.bbc.com Het boek Saddam, Biografie van een dictator door Con Coughlin http://www.planet.nl/planet/show/id=62967/contentid=12693/sc=7888bb

8

Hoofdstuk 2 ‘de Irakese politiek’ Door Pieterjan Geneugelijk

Inleiding deelvraag: Nu met de oorlog hebben de Engelsen en Amerikanen alleen hun zinnen gezet op Saddam Hoessein, waarom moeten ze Saddam Hoessein hebben? Heeft hij het echt slechter gedaan dan de vorige leider(s) van Irak? Dat is wat ik ben gaan onderzoeken. Je ziet op televisie dat veel Irakezen uit het land vluchten. Vluchten ze om de oorlog of om hun eigen leider? Is het land onder het regime van Saddam Hoessein achteruit gegaan vergeleken met het vorige kabinet? Misschien is Saddam wel een aardige jongen en ligt alles niet aan hem. Is het Irak echt veranderd met Saddam Hoessein aan de macht? In 1985 werd de staat Irak gesticht door een revolutie er heerste zoals in vele Arabische landen en dus ook in Irak. Irak was een Monarchie. Want toen was de eerste president aan de macht. De eerste president heette l-Qarim Kassem, maar hij wordt in andere bronnen ook l-Karim Kassem genoemd. In Irak heerste er een Irakese identiteit, dat betekent dat de Sunnieten, sjieten en zelfs de Koerden zich naast hun eigen volk thuis voelden in Irak. Irak had een president, l-Karim Kassem, hij stond aan het hoofd van de Nationale Raad bij ons in Nederland de eerste kamer. De Nationale Raad heeft de leiding van het kabinet. Het kabinet staat onder leiding van de tweede man van Irak. Bij ons is dat nu Jan-peter Balkenende. In het kabinet zitten zes partijen waaronder de Ba-ath partij de partij waar Saddam Hoessein lid van zou worden. De Ba-ath partij wordt in verschillende bronnen ook anders geschreven zoals Baath, Baáth, Ba ath of zoals ik dus gewoon doe Ba-ath. Verder was Irak verdeeld in veertien liwa’s, liwa’s zijn provincies. Alle liwa’s werden bestuurd door gouverneurs. Irak was een rijk en welvarend land en dat kwam vooral door de olie. Er werd toen ook veel geld gestopt in het onderwijs en de gezondheidszorg. Irak had toen niet de slechte naam die het nu heeft.

9

Mensen waren toen minder bang voor aanslagen en oorlogen. Toen de Ba-ath partij dingen voor het zeggen kreeg ging het helemaal mis. De Irakese Ba-ath partij is een nationalistische en extreem rechtse partij. Dat betekent dat ze tegen buitenlanders zijn, vooral tegen joden en perzen (De perzen uit Perzië, dat heet nu Iran). Iedereen moest en moet nu nog steeds luisteren naar de partij, want als je dat niet doet, kost dat je baan of je leven. Rond 1930-40 kreeg de partij steun van Nazi-Duitsland. In Duitsland had Adolf Hitler de macht. De man die in de Tweede Wereldoorlog vele joden naar de gaskamers heeft gebracht. De Nationalistische officieren pleegden toen een coup op de president. Die coup werd zwaar gesteund door Nazi-Duitsland. Het lukte leden van de Ba-ath partij om aan de macht te komen. Maar dat duurde niet lang meer. Ze werden al snel afgezet door de Britten. De Britten hadden dat beter niet kunnen doen, want de Nationalisten gingen op zoek naar alle joden om ze te vermoorden. In Irak dachten ze op die manier snel van het probleem af te komen, want zo deden ze het toch ook in Duitsland. 200 joden vonden daarbij de dood en 1.000 zagen toen het ziekenhuis van dichtbij. Er werden ook 500 joodse winkels geplunderd. In 1959 pleegden de nationalistische officieren opnieuw een staatsgreep. Ze probeerden de premier l-Karim Kassem te vermoorden. Saddam Hoessein was toen de man die het had georganiseerd en hij vluchtte hals over kop via Syrië naar Egypte. In sommige bronnen staat dat hij vluchtte op een ezel, maar dat lijkt mij heel onwaarschijnlijk. In de tijd van de bijbel kon dat wel. Maar als je veroordeeld wordt tot moord gaat een ezel niet snel genoeg. Saddam was al een van de leiders van de Ba-ath partij. Hij was lid geworden in 1957 van de Nationalistische partij en pleegde toen al zijn eerste politieke moord op zijn zwager. Zijn zwager was een communist. Dus het tegenovergestelde van de gedachte van de Ba-ath partij. Saddam is in zijn jeugd slecht behandeld. Hij heeft waarschijnlijk van zijn oom Khairullah Tulfah meegekregen dat Joden en Perzen een slecht volk zijn. Zijn oom Tulfah had namelijk een boek geschreven. Dat heette: ,,Drie dingen die god niet had moeten scheppen Joden, Perzen en vliegen.’’ Dat was de reden waarom Saddam Hoessein lid is geworden.

De Ba-ath partij

Saddam had toen ook een hekel aan joden. Toen Saddam Hoessein bij zijn oom in Bagdad woonde, heeft hij op 16-jarige leeftijd een ‘pro-nazi’ demonstratie gezien. Dat heeft hem erg onder de indruk gebracht. Saddam is zich er in gaan verdiepen en werd dus op latere leeftijd lid van de Ba-ath partij. Toen hij in Egypte zat, vermoordde hij nog twee mensen die bij hem op de afdeling zaten. Toen hij hoorde dat l-Karim Kassem alsnog was vermoord door leden van de Ba-ath partij ging Saddam Hoessein weer terug naar Bagdad waar hij bij de Ba-ath partij erg populair was geworden. In 1963 kwam hij terug en kreeg een belangrijke functie.

10

Hij was minister van binnenlandse veiligheid. Generaal Hassan al-Bakr was toen aan de macht. In sommige bronnen is Hassan de neef van Saddam. Saddam Hoessein weet ondertussen steeds hoger in rang te komen. En weet ook zijn familieleden op de belangrijkste plaatsen van de partij te krijgen. Op 16 juli 1979 treedt,11 jaar na de dood van l-Karim Kassem, de generaal Hassan al-Bakr af wegens een slechte gezondheid en waarschijnlijk onder druk van Saddam Hoessein. Saddam neemt gelijk de macht in eigen handen. Saddam Hoessein spreekt de mensen aan om tegen Joden op te treden. De haat tegen joden nam en is erg toegenomen in Irak ook nu, want de Amerikanen, ook een vijand van vele Irakezen, hebben banden met Israël. Eerst werkte er in de regering nog socialistische partijen maar toen Saddam aan de macht was gekomen waren al die partijen gewoonweg verboden door Saddam Hoessein. De toen opvolgbare dagen verdwenen er niet minder dan 450 onderministers, officieren en mensen die in de ogen van Saddam niet te vertrouwen waren. Dat was een handige manier om alles alleen af te maken. Hij was de enige leider van Irak. Saddam Hoessein had vele hobby’s zoals moorden en vooral oorlog voeren. Het verschil in de politiek is dus erg veranderd nadat er van monarchie naar dictatuur was veranderd zonder dat de Irakese bevolking er zeggenschap in kreeg. De verandering is erg groot er zaten geen socialisten in de raad maar alleen vrienden en familieleden die eigenlijk ook weinig te zeggen hadden maar toch met Saddam eens waren. Ze moesten wel want Saddam had alle macht om je zo uit de weg te ruimen.

De Amerikanen hadden waarschijnlijk al die tijd niet in de gaten dat Saddam op die manier de leiding van Irak had gekregen, want na een klein conflictje op de grens tussen Irak en Iran volgde er een oorlog die gesteund werd door Amerika, ze kregen wapens en grondstoffen voor chemische gassen. Die kunnen waarschijnlijk in de oorlog die nu bezig is nog gebruikt worden tegen Amerika. De oorlog tussen Irak en Iran begon precies op 23 september 1980. Saddam Hoessein was nog niet klaar met oorlog voeren want hij verzon een reden om ook de Koerden er bij te betreken: ,,De Koerden hebben de Iraniërs geholpen met met de oorlog tegen ons.’’ Er vielen 5000 doden in Koerdische dorpen door gifgas aanvallen. Saddam Hoessein kreeg toen al vele tegenstanders vooral de Arabische landen. Als de oorlog is afgelopen denk je: Saddam heeft er wel wat van geleerd, maar schijn bedriegt. Twee jaar later beschuldigd hij buurland Koeweit omdat ze zogenaamd te veel olie produceerde. Dus Saddam’s hobby was weer begonnen. Een oorlog om een reden waarvan je niet zeker weet of die wel waar is. Sommige bronnen zeggen dat het een smoesje was voor een oorlog. Anderen zeggen weer dat het echt zo was. Naar mijn mening is het een smoes want ten eerste houdt Saddam Hoessein erg van oorlog voeren. En ten tweede neemt Saddam Koeweit in en wil dat het bij Irak hoort. De VN laat het niet toe en Saddam krijgt de opdracht om zijn troepen terug te sturen. Saddam doet het niet. Amerika gaat zich er maar weer mee bemoeien en bevrijdt Koeweit. Na de oorlog gaat Saddam zelf ook de olie illegaal verhandelen. En het

11

gaat zo maar door. Het geduld van Amerika, VN en vooral George W. Bush is op en er is daarom nu een oorlog aan de gang. Maar wat gaat er gebeuren met Irak als Saddam Hoessein van de troon is. Dat is de grote vraag, want er zijn veel kandidaten die plannen kunnen hebben met het land. Zoals bijvoorbeeld de - Koerden ze wonen in het noorden van Irak en hebben geen eigen staat, maar willen er wel een hebben. -

De tsjieten een islamitisch volk ze willen ook een eigen staat met een geestelijk leider.

-

De nationalisten willen daar een monarchie zoals wij dat kennen.

-

De monarchisten willen een democratische regering met sharif ali bin al-houssein als hun leider.

-

Het Irakese nationale congres wil een interim-regering samenstellen (een voorlopige regering).

-

De Verenigde staten wil misschien zelf iemand sturen die het land onder de duim houdt. Ze blijven in ieder geval de eerste 18 maanden met een leger in Irak.

Zo wordt het nog moeilijk om te kijken wie de macht over gaat nemen. Tot nu toe is het nog afwachten wat Amerika gaat doen, want als die de oorlog gaan winnen hebben zij er natuurlijk veel over te zeggen. En moeten ze het waarschijnlijk in de gaten houden. Ik vind dat Irak vergeleken met vroeger, nu een slechte naam heeft, misschien komt dat door Saddam of door een vooroordeel van ons Nederlanders over Arabische landen. Wij denken dat er allemaal maar arme mensen wonen. Voor een groot gedeelte hebben we gelijk, maar er wonen ook vele rijke mensen. De Arabische landen zijn zelf ook rijk door de olie maar met het geld dat ze verdienen besteden ze niet goed.

12

Conclusie: Mijn deelvraag was: Is de politiek veranderd onder het regime van Saddam Hoessein? Eerst wilde ik antwoorden met ja want er is een verandering opgetreden van monarchie naar dictatuur, en Saddam is de enige nu die iets te zeggen heeft in Irak. Maar ik wilde ook zeggen nee, want de Ba-ath partij was al veel eerder begonnen met het aan de macht komen. En ze waren al bezig met het moorden van joden en Perzen. Saddam Hoessein heeft er wel zelf er voor gezorgd dat hij aan de macht kwam. Maar toen hij aan de macht kwam werd de goede naam van Irak slechter en er werd veel minder geld uitgegeven aan de gezondheidszorg en onderwijs. En er werd veel meer geld gegeven aan het leger. Saddam belooft ook veel voor de bevolking, maar komt zijn beloftes gewoonweg niet na. Bronnen : ·

www.vonk.org · www.nos.nl · www.flamour.nl

boeken : ·

· Irak van R.Soeterik Kronieken: grote kroniek boek door de jaren heen

13

Hoofdstuk 3 ‘De wapens van Irak’ Door Pieter Veerman

Inleiding deelvraag De deelvraag die bij dit hoofdstuk hoort is: Hoe komt Irak aan zijn wapens? Ik ga onderzoeken waar de wapens van Irak vandaan komen en of Irak nucleaire wapens heeft. De oorlog met Iran In de sji'itische revolutie zorgt Iran, het buurland van Irak, voor grote ongerustheid bij de Irakezen. Het land voelt zich daardoor bedreigd, en herroept zich aan het bilaterale verdrag van Algiers uit 1975, waarin onder andere staat dat Iran maar enkele eilandjes in de Golf mag bezetten. Uiteindelijk verklaart Irak in 1980 aan het buurland de oorlog, de exacte reden is nog steeds tot op heden niet bekend, en valt met een grote legermacht de provincie Khyuzistan aan, dat is een zeer olierijke provincie. De dag erna bombarderen de Irakezen Iraanse luchtmachtbases. Hierna slaat Iran terug, en de oorlog tussen Irak en Iran is begonnen. Dit is het begin van de achtjarige oorlog tussen de buurlanden. De Verenigde Staten besluiten in 1982 Irak te verwijderen van de lijst van landen die het terrorisme steunen. Ze herstellen in 1984 de diplomatieke betrekkingen die in 1967 na de zesdaagse oorlog in Israël waren afgebroken. De Amerikanen, Fransen en Britten doen goede zaken op wapengebied met Irak, dat tot op dat moment vooral van wapens werd voorzien door de Sovjet-Unie. De opbouw van het Irakese wapenpotentieel is enorm. En bovendien helpt de Amerikaanse CIA (de Amerikaanse geheime dienst) Irak nog een handje bij het inwinnen van inlichtingen. Maar wat in die tijd niet bekend is, is dat Washington in het geheim ook Iran bewapent! Pas veel later wordt het Irangate-schandaal bekend: wapens voor Iran in ruil voor de vrijlating van gijzelaars in Libanon. Irak voert een uiterst smerige oorlog tegen de Iranezen, hij gebruikt vanaf 1983 mosterdgas en vanaf 1985 het zenuwgas ‘tabun’ tegen de massale Iraanse aanvallen. Saddam Hoessein beseft hoe gemakkelijk de vijand wordt uitgeschakeld met deze smerige wapens. In 1987 roept de Veiligheidsraad van de VN de strijdende partijen op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren. Irak aanvaardt de resolutie 598, maar Iran vecht door. Op 20 augustus van het jaar 1980 worden Iran en Irak het alsnog eens over een bestand. De VN houdt toezicht op de naleving ervan. De oorlog heeft dan aan één miljoen militairen het leven gekost. De oorlog tegen de Koerden Terwijl Irak nog in oorlog is met Iran, vecht Irak ook tegen de Koerden. Tijdens deze oorlog tegen de Koerden werden gruwelijke mensenrechtenschendingen gepleegd. In 1988 vond de operatie 'Anfal' plaats. Zo'n 200.000 vrouwen, mannen en kinderen 'verdwenen', na te zijn opgepakt door het Irakese leger Tegelijkertijd keurde de Amerikaanse overheid van 1985 tot aan de inval in Koeweit voor anderhalf miljard dollar aan exporten goed. Deze exporten betroffen goederen die voor militaire middelen konden worden gebruikt zoals lasers, chemische grondstoffen en materiaal voor kerncentrales. Tegen de Koerdische bevolking werden chemische wapens

14

gebruikt. Het meest afschrikwekkende was het dorpje Halabjah, waar 5.000 bewoners een afschuwelijke verstikkingsdood stierven door gebruik van gifgas!

Het dorp Halabjah na de gifgasaanval.

Deze wapens hadden Irak van de westerse landen gekregen tegen internationale verdragen in! Nadat de nutteloze oorlog tegen Iran is afgelopen weet het door het Westen en de Sovjet-Unie goed bewapende Irak zich snel te herstellen van de opgelopen schade. Saddam Hoessein denkt al weer verder, aan nieuwe veroveringen. Hij laat zijn oog vallen op Koeweit, een land dat volgens hem eigenlijk bij Irak hoort. Die grenzen waren immers ooit kunstmatig door de Britten aangelegd. Bovendien hield dit vervelende emiraat in Saddam’s ogen de olieprijzen te laag. Op 2 augustus 1990 is het zover. Irakese strijdkrachten trekken de grens over met het zuidelijk buurland en veroveren met weinig tegenstand Koeweit-stad. De VNveiligheidsraad veroordeelt Irak en een internationale coalitie wordt gevormd, onder leiding van de Amerikaanse generaal Norman Schwarzkopf, om de Irakese verovering ongedaan te maken. Op 29 november sommeert de VN Irak om zich aan de VN-resoluties te houden. Zo niet, dan zijn 'alle noodzakelijke middelen' toegestaan om dat te bereiken. Saddam Hoessein trekt zich er weinig van aan. Op 17 januari 1991 beginnen Amerikaanse, Britse en andere geallieerde vliegtuigen onder de naam 'Desert Storm' een massale luchtaanval op Irak, daarbij gesteund door raketten. De toeschouwers thuis worden via CNN en andere nieuwszenders nauwkeurig op de hoogte gehouden van de dagelijkse vorderingen op het strijdtoneel. President George Bush senior, vader van de huidige George W. Bush, roept in oorlogstaal: ,,We zullen niet falen.''. Saddam antwoordt dat de 'moeder van alle veldslagen' is begonnen. Zelfgeleidende kruisraketten bestoken luchthavens, bruggen, overheidsgebouwen, zenderfaciliteiten en energievoorzieningen. Irak reageert direct met Scudraket-aanvallen op de Israëlische steden Tel Aviv en Haifa en op Amerikaanse doelen in Saoedi-Arabië. Met Patriot-raketten worden de van oorsprong Russische Scuds zoveel mogelijk onderschept. De Amerikanen ontzien zoveel mogelijk burgerdoelen, als het toch misloopt dan heet dat 'collateral damage'. Duizenden mensen vluchten richting Jordanië. Het is tegelijkertijd een propagandaoorlog, Saddam Hoessein schermt met de talloze burgerslachtoffers die er onder zijn bevolking vallen, maar tegelijkertijd gebruikt hij burgers als 'menselijk schild' om zijn doelen te beschermen. Op 24 februari 1991 beginnen de geallieerde strijdkrachten een gezamenlijk lucht -, zee - en grondoffensief. Generaal Colin Powell geeft vanuit de VS leiding aan de afstraffing van Irak (Powell is nu minister van buitenlandse zaken.). Een dag eerder had Irak niet voldaan aan de eis om zich terug te trekken uit Koeweit, het had zelfs honderden oliebronnen in Koeweit in de fik gestoken. De troepen hebben weinig moeite Koeweit te heroveren.

15

Een belangrijke aanvoerroute, de 'snelweg van de dood', van Basra naar Koeweit, wordt afgesneden. Op 26 februari trekt Irak zijn troepen terug. De tanks, vrachtwagens en andere voertuigen op terugtocht over die snelweg worden vanuit de lucht gebombardeerd. Weinigen zullen dat overleefd hebben. Alleen al bij die grondoorlog zouden tussen de 25000 en 30000 Irakezen zijn gedood. Een schatting van het aantal Irakese doden ligt tussen de 60000 en 200000. De geallieerden zouden 148 soldaten in de strijd en 145 militairen buiten de strijd hebben verloren. Op 28 februari stoppen de geallieerden met de militaire operatie. In de VN-resolutie waarin de afspraken van de wapenstilstand zijn vastgelegd, wordt ook bepaald dat Irak informatie moet verstrekken over alle mogelijke biologische en chemische wapens die er liggen opgeslagen. Het moet bovendien alle internationale gevangenen vrijlaten en de schade betalen die aan Koeweit is toegebracht. Snel na aanvaarding van de wapenstilstand komen de Koerden in het noorden van Irak in opstand. De Koerden krijgen hun eigen autonome regio, maar ondervinden verder weinig steun van de Amerikanen. De Irakese strijdkrachten reageren bitter hard. Anderhalf miljoen Koerden slaan op de vlucht, naar Turkije en Iran. Tienduizenden Koerden (tussen 30000 en 60000) zouden zijn gedood. Op last van de VN wordt een 'no-fly-gebied' in het noorden ingesteld, om te voorkomen dat er nog meer Koerden door het Irakese regiem worden gedood. Ook in het zuiden komt zo'n gebied, om de sji'itische bevolking te beschermen. In april 1991 richt de VN-veiligheidsraad een speciale commissie voor de ontwapening van Irak op (Unscom), die in september van dat jaar voor het eerst op inspectie gaat in Irak. De inspecties leveren tal van vondsten op. De inspecteurs worden steeds meer tegengewerkt door het bewind. In januari 1998 verbiedt Irak verdere inspecties door de Unscom, omdat de inspecteurs zouden spioneren. De affaire loopt hoog op en in december doen Amerikanen en Britten in de operatie ‘Desertfox’ opnieuw aanvallen vanuit de lucht en vanaf marineschepen op Irakese doelen. Irak laat definitief geen inspecteurs meer toe. In november 2000 neemt in Washington George W. Bush het stokje over van Bill Clinton. Hij kiest voor een harde weg om Saddam Hoessein, die zijn vader zo heeft geschoffeerd, alsnog klein te krijgen en zoekt naar medestanders voor een oorlog tegen Irak, die uiteindelijk tot een ander bewind in dit land moet leiden. Voor 1990 hoorden we in geen enkel westers land over de mensenrechtenschendingen en de vele 'verdwijningen' in Irak. Integendeel, toen nog kon Saddam Hussein rekenen op onvoorwaardelijke steun van de VS. WestDuitsland leverde chemische produkten en installaties voor raketten, China leverde zijderupsraketten, Frankrijk gevechtsvliegtuigen, de Britten bouwden bunkers en Nederland verkocht grondstoffen voor gifgas, nachtzichtapparatuur en kruit. Na 1990 vochten de westerse coalities in VN verband tegen hun eigen wapens.

Scud-raket v.l.n.r George W. Bush en Colin Powell

16

Nucleaire wapens Irak Irak werkt al meer dan twintig jaar aan nucleaire technologie. Ze zijn in de loop der jaren geremd door aanvallen van buitenaf. In 1981 heeft Israël een nucleaire research reactor vernietigd voordat deze af was. Zo'n tien jaar later, toen Irak bijna zover was dat ze zelf uranium konden verrijken, hebben de geallieerden enkele nucleaire faciliteiten aangevallen in de Golf oorlog, na de aanval van Irak op Koeweit. Aan het einde van deze oorlog kreeg de "International Atomic Energy Agency" (IAEA) onbeperkte toegang tot Irak's faciliteiten van massadestructie (waaronder biologische, chemische en nucleaire wapens). De IAEA ontdekte dat Irak een groot deel van hun informatie verborgen had weten te houden en dat enkele gebouwen waarvan men dacht dat er nucleair onderzoek in plaats vond, leeg waren. Ze vonden een pad naar enkele leveranciers van de delen die te maken hadden met Irak's onderzoek. Dat waren onder andere Duitsland, Zwitserland, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en de Verenigde Staten. De IAEA ontdekte tot hun verbazing dat Irak maar drie jaar verwijderd was van het bouwen van een kernbom. In 1998 concludeerde David Albright, de president van "The Institute for Science and International Security", dat Irak best een kernbom had kunnen bouwen binnen een jaar. Ze hadden slechts grondstoffen nodig, die ze op de zwarte markt konden krijgen.

Biologische wapens in Irak De angst bestaat dat Irak in geval van oorlog biologische wapens zal gebruiken. Een dossier van de Britse regering meldt dat Irak op dit moment in staat is de biologische middelen antrax, ricine en aflatoxine te produceren. Irak zegt dat deze middelen inderdaad tot voor de Golfoorlog werden gemaakt, maar dat het sindsdien alle voorraden heeft vernietigd. Antrax Antrax wordt ook wel miltvuur genoemd. Dat is een aandoening die wordt veroorzaakt door de bacterie Bacillus anthracis die in de grond voorkomt en soms gedragen wordt door dieren. De ergste vorm van besmetting is die via de longen. De sporen van de bacterie maken gifstoffen aan die weefsel en bloedvaten aantasten. Irak beweert 8500 liter antrax te hebben geproduceerd. Volgens de Britten zijn hier bommen mee gevuld. Irak zou nog over genoeg middelen beschikken om nog eens 25.000 liter te produceren. Clostridium hotulinum Botulisme is een vergiftiging die wordt veroorzaakt door de bacteriesoort Clostridium botulinum. Besmetting vindt plaats via wonden of besmet voedsel. Botulisme tast het zenuwstelsel aan wat binnen enkele uren of dagen kan leiden tot verstikking. Een miljoenste gram kan dodelijk zijn. Irak zegt 19.000 liter te hebben gemaakt en ook bommen en raketten te hebben gevuld met het gif.

17

Ricine Ricine is een natuurlijk gif dat kan worden gewonnen uit zaden van de wonderboom. Besmetting vindt plaats door inademen of inslikken van de stof. Als ricine wordt ingeademd breekt het longweefsel af. VN-inspecteurs menen bewijs te hebben gevonden dat Irak ricine heeft geproduceerd. Irakezen zouden ook tests hebben uitgevoerd met ricine. Toen deze zonder succes bleven, zouden ze van ricineproductie hebben afgezien. De zorg bestaat dat de wonderboomplantage in Fallujah die pas weer in ere is hersteld, te maken heeft met de ricine-industrie. Aflatoxine Aflatoxine is een schimmel die groeit op gewassen. Het middel kan worden verspreid via besmet voedsel of inademing. Het kan enkele jaren na blootstelling leverkanker veroorzaken. Irak heeft toegegeven 2200 liter aflatoxine te hebben gemaakt. Een gedeelte daarvan zou gebruikt zijn om bommen en raketkoppen mee te vullen. Chemische wapens in Irak Irak heeft toegegeven vóór de Golfoorlog van 1991 de chemische middelen mosterdgas, VX, sarin en tabun te hebben geproduceerd. Veel hiervan is in de jaren negentig vernietigd door VN-wapeninpecteurs. De Britse regering schat dat van 360 ton middelen voor chemische oorlogsvoering niet bekend is wat ermee is gebeurd en dat Irak binnen een aantal weken mosterdgas kan produceren en binnen enkele maanden zenuwgassen als VX, tabun en sarin. Irak zegt dat als er al middelen zijn die niet zijn vernietigd, deze niet meer bruikbaar zijn. Irak heeft erkend dat het troepen heeft uitgerust met beschermende pakken tegen chemische wapens. De vice-premier van Irak Tareq Aziz zei eind januari dat de uitrusting de Irakese soldaten moet beschermen tegen chemische wapens van de VS en hun bondgenoten. Naast de speciale pakken dragen de Irakese militairen ook een dosis atropine tegen de effecten van zenuwgas bij zich.

Vice-president Tareq Aziz

Mosterdgas Mosterdgas is vloeibaar bij kamertemperatuur, maar wordt meestal gebruikt in gasvorm. Bij contact met de huid of inademing leidt het tot blaren, branderige ogen, huid, longen, en keelpijn. Het is normaal gesproken niet dodelijk, maar kan kanker en blijvende verminking veroorzaken. De Irakezen hebben toegegeven 2850 ton mosterdgas te hebben gemaakt. In 1988 zette het land bommen met het gas in tegen de eigen Koerdische bevolking. VX VX is een heldere, kleurloze vloeistof. Het is het meest dodelijke zenuwgas dat bestaat en kan worden opgenomen via de ogen, longen en huid. Het gas tast het centrale zenuwstelsel aan, waardoor de longspieren worden verlamd. Een druppeltje ter grootte van een speldenknop kan al fataal zijn. Irak zegt 3,9 ton VX te hebben gemaakt, waarvan 1,5 ton volgens de Britse regering nog zoek is. Ook dit gas is door

18

de Irakezen gebruikt tegen de Koerden in het noorden van het land. Sporen van het gas zijn gevonden op raketkoppen. Sarin Het zenuwgas sarin is een kleurloze vloeistof. Het zenuwgas was oorspronkelijk ontwikkeld in Duitsland in de jaren dertig. Besmetting vindt plaats door inademing of via de huid, waardoor het zenuwstelsel wordt aangetast. Inademing kan al na één minuut dodelijk zijn. Irak heeft toegegeven 795 ton sarin te hebben gemaakt. Ook zijn er bommen mee gevuld. Tijdens de oorlog tegen Irak en de aanval op de Koerden in 1988 is sarin ingezet. Ook werd het gas in 1995 gebruikt door de Sekte van de Hoogste Waarheid bij een aanval op de metro van Tokyo.

Tabun

Ook het zenuwgas tabun komt uit Duitsland. Het werd ontdekt door Dr. Gerhard Schrader, die ook sarin ontwikkelde. Als tabun wordt ingeademd of via de ogen of huid wordt opgenomen, kan het binnen twee minuten dodelijk zijn. Irak zegt 210 ton tabun te hebben ontwikkeld en het middel te hebben gebruikt in bommen. De VN heeft bevestigd dat Irak al in 1984 tabun heeft gebruikt tegen Iran. Conclusie bij de deelvraag: Vrijwel alle wapens die Irak heeft hebben ze gekregen van het westen (dat zijn de Verenigde Staten, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, West-Duitsland, Zwitserland en ook zelfs Nederland) en van de Sovjet Unie en China. Veel van deze landen hebben ook meegewerkt aan het nucleaire proces in Irak. De Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk vechten nu dus gewoon keihard tegen de wapens die ze eerst zelf hebben geleverd. Wat Irak nu nog aan wapens heeft we weten we niet precies, dat zullen we wellicht zien naar de 2e Golfoorlog. Bronnen: · http://www.studybuddy.nl/nederlands/contentiran.html · http://www.vonk.org/CallReadOnly.asp?artikelID=409 · http://mediatheek.thinkquest.nl/~ll120/weapons.php?show=17 · http://www.nos.nl

·

Boeken: ·

Het NRC- Handelsblad

Ao- boekje: De oorlog tussen Iran en Irak

Gasbom

19

Hoofdstuk 4 ‘de Golfoorlogen’ Door Franc Marcus

Inleiding Waarom de golfoorlogen? Waarom heb ik deze deelvragen gekozen? Omdat ik toch wel een soort van benieuwd was waarom de eerste en de tweede golfoorlog zijn begonnen (vooral de eerste golfoorlog). En wat het voor een effect het na afloop had. De eerste Golfoorlog is uitgebroken op 17 januari 1991. De oorlog was tussen Irak, de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Canada, Saoedi-Arabië, Egypte en Syrië. De oorlog ontstond doordat Irak, onder leiding van Saddam Hoessein, geen einde wilde maken aan de bezetting van Koeweit. Op 2 augustus in het jaar 1990 bezette Irak het buurland Koeweit, omdat Irak dacht dat de oliepolitiek van Koeweit slecht zou zijn voor de Irakese economie. Koeweit had namelijk een erg hoge olie productie, waardoor de aardolie prijzen onder hoge druk stonden. Ook beschuldigde Irak Koeweit ervan, dat het al jarenlang olie stal uit het Roemajla-olieveld, dit olieveld ligt aan de grens tussen de beide landen. Deze bezetting resulteerde in de Golfcrisis. De Golfcrisis ontstond toen Irak een grote aanval op Iran begon op 21 september 1980. Op de achtergrond speelde de eeuwenoude Perzisch - Arabische rivaliteit, Irak eiste nu zelfstandigheid voor de olierijke Iraanse provincie Khoezestan. Ook zou Iran een aantal eilandjes in de Perzische Golf moeten terug geven aan Bahrein en eiste Irak een herziening van haar grensafbakening. De Irakese strijd richtte zich op zee vooral tegen de olie-export van Iran, wat in 1985 uitmondde in een tankeroorlog. Iran reageerde met aanvallen op schepen uit andere Golfstaten. De Verenigde Staten besloten daarop olietankers uit Koeweit onder Amerikaanse vlag te escorteren waardoor het conflict dreigde uit de hand te lopen. Iran legde vanaf 1987 tevens mijnen in de Golf van Oman, de ankerplaats voor olietankers voor ze zich in de Perzische Golf waagde. Dit was de aanzet voor internationale (Europese Unie) deelname aan de strijd. Direct nadat Irak Koeweit introk wilde de veiligheidsraad van de VN, dat Saddam de Iraakse troepen onmiddellijk terugtrok uit Koeweit. Een paar dagen later besloot de VS tot een bijna totaal handelsembargo van Irak en het bezette Koeweit. Bijna alle landen waren het bijna allemaal met elkaar eens, dat Irak niet het recht had om Koeweit te bezetten. Zelfs de Sovjet Unie was het met het voorstel eens. Een paar dagen na de Iraakse inval maakten de VS en Groot-Brittannië bekend dat ze beide marineschepen zouden sturen en op 7 augustus deelde de Amerikaanse minister van Defensie mee dat de Amerikaanse lucht- en landstrijdkrachten naar de Golf gestuurd zouden worden als bijdrage aan een nog te vormen geallieerde troepenmacht. Deze geallieerde troepenmacht zou uitgroeien tot 600 000

20

manschappen. Deze manschappen werden geleverd door 28 landen, hier waren ook Nederlandse soldaten bij. Op 12 augustus kwam Saddam Hoessein met het voorstel Koeweit te ontruimen in ruil voor de beëindiging van de andere bezettingen in het Midden-Oosten, vooral ook de gebieden die door Israël waren bezet. Dit werd direct afgewezen door de VS en Israël. Intussen werden de sancties tegen Irak nog extra verscherpt. Saddam Hoessein dreigde dat als Irak economisch gewurgd zou worden, het niet zou aarzelen de westerse belangen, Israël en de aardolievoorzieningen aan te vallen. Irak kwam in augustus 1990 erg snel met Iran overeen met een vredesverdrag. Dit had Irak altijd geweigerd. Door dit verdrag kon Irak een deel van zijn manschappen van het oostfront vrijmaken voor het westen. Iran bleef vanaf toen de neutrale positie van het land benadrukken. George Bush sr. nam op 9 november een belangrijke beslissing de Amerikaanse troepen in de Golf te verdubbelen. Hierdoor kwam het totaal aan Amerikaanse troepen op 400 000. De VN-veiligheidsraad gaf alle lidstaten op 29 november de bevoegdheid "alle noodzakelijke middelen" te gebruiken om de ontruiming van Koeweit te bereiken en de internationale vrede en veiligheid in het gebied te herstellen. Men gaf Irak tot en met 15 januari 1991 de tijd om weg te trekken uit Koeweit. Dit gebeurde niet, de oorlog was begonnen. Saddam maakte gebruik van 'menselijke schilden'. Hij bracht mensen, vaak buitenlanders (er waren namelijk erg veel buitenlanders in Irak en Koeweit) naar strategische plaatsen, zodat het erg moeilijk was voor de geallieerden om bepaalde doelen aan te vallen. Op 6 december zei Saddam Hoessein dat hij alle buitenlanders zou laten gaan. Het ondenkelijke gebeurde, hij liet ze echt gaan, zonder verdere consequenties. Het vredesoverleg mislukte keer op keer. Dit kwam door de Iraakse eis dat ook de Palestijnse kwestie aan de orde moest komen. Op 9 januari 1991 spraken de ministers van Buitenlandse Zaken van de VS en Irak elkaar in Genève, maar dit was wederom een flop. Ook de poging van VN- secretaris-generaal Pérez de Cuéllar om Saddam Hoessein tot terugtrekking te dwingen mislukte. Toen de geallieerden werkelijk Koeweit binnen vielen bood Saddam en zijn leger niet veel tegenstand. Veel Irakese soldaten gaven zich vrijwillig over. De eerste bombardementen waren vooral op Saddam zelf in Bagdad gericht, later ook op militaire doelen in Koeweit en Irak. Als straf voor de Kuweiti’s stak Saddam hun oliebronnen in brand.

21

Iraqi freedom Al geruime tijd is de Verenigde Staten en Engeland bezig met het stationeren van nog meer soldaten en materieel. Doordat de Amerikanen de controle van Afghanistan hebben over gegeven aan de Duitsers en de Nederlanders konden die troepen ook naar het Midden-Oosten gebied. Veel mensen denken dat het niet lang meer zal duren voordat een oorlog tegen een van de landen die op de lijst van as van het kwaad staan begint. Irak zal uiteindelijk het doel zijn, eigenlijk het Saddam Hoessein regime dat moet worden verdreven. Op donderdag 20 maart is het zover, om 03.45 Nederlandse tijd begint de oorlog met bombardementen op Bagdad. De volgende avond trekken Amerikaanse en Britsen troepen het zuiden van Irak binnen vanuit Koeweit. Al na negen dagen zijn de geallieerden al heel dicht bij Bagdad, in de achterhoede nog steeds heftige gevechten om de tweede stad Basra en een aantal kleinere steden. Al vanaf de eerste dag van de oorlog wordt er heftig gebombardeerd.

Maar waarom opnieuw een oorlog? Zo leveren de Amerikanen zelf het bewijs dat ze het in de eerste golf oorlog toch niet goed hebben gedaan. En de later volgende operatie Dessert Fox ook niet helemaal liep zoals gehoopt werd. De Amerikanen zeggen zelf dat ze bewijs hebben dat Saddam Hoessein niet al zijn chemische en biologische wapens heeft vernietigd of ontmanteld.

22

En dat hij ze mogelijk weer aan het maken is. Daarom werden er VN wapeninspecteurs naar Irak gestuurd om dat te onderzoeken. Die na lang zoeken alleen een paar raketten vonden die mogelijk iets te ver konden vliegen dan door de VN toegestaan. Amerika liet enkele satelietfoto’s zien van bunkers met verboden wapens van Irak. Enkele landen vonden dit niet genoeg om een oorlog te beginnen. Waardoor de VN zelf eigenlijk niet achter een oorlog tegen Saddam stonden. Amerika en Engeland vonden het wel genoeg bewijs en zijn inmiddels Irak binnengevallen met het doel Irak te verlossen van zijn dictatuur. Er zijn ook mensen die beweren dat Amerika opjacht is naar de olie van Irak om zo hun eigen reserve uit te breiden. Niet zo vreemd eigenlijk want Amerika is de laatste tijd bezig om niet meer afhankelijk te zijn (gezien olie) van andere landen. En wat de Amerikanen hebben aangedragen om de Irakese bevolking voedsel te geven voor olie is toch eigenlijk een bewijs hiervoor. Er zijn ook mensen die het een afrekening vinden tegen alle moslims door wat er op 11 september is gebeurd. Op zich ook niet zo vreemd want na de aanslag op het WTC zijn de Amerikanen begonnen met een ‘oorlog’ tegen het terrorisme, door het opstellen van een lijst met meest gezochte terroristen en een lijst met landen die door Amerika ‘Het as van het kwaad’ noemen, waar onder Irak dus. Worden vooral moslim landen en mensen ‘aangevallen’. Ten eerste Osama bin Laden die ze in Afghanistan hebben proberen te zoeken, maar niet hebben kunnen vinden. En nu Irak, eigenlijk Saddam dus. Het verloop van de oorlog. Op donderdag 20 maart is het dus begonnen, om 03.45 Nederlandse tijd begint de oorlog met bombarderen van Bagdad. De volgende avond trekken Amerikaanse en Britsen troepen het zuiden van Irak binnen vanuit Koeweit. Er is eigenlijk weinig tegen stand van het Irakese leger en eventueel burgers. De Amerikanen hebben als doel zo snel mogelijk Bagdad bereiken, de Britten moeten maar de achter liggende steden zuiveren van Saddam aanhangers en zijn afbeeldingen te verwijderen. Dit blijkt later toch best tegen te vallen vooral in Basra en Umm Qasr, de enigste stad met een zeehaven. De in het westen gelegen vliegvelden worden zonder al te veel tegenstand ingenomen door Amerikaanse parachutisten. Na 4 dagen verschijnen de eerste beelden van Amerikaanse krijgsgevangenen die in een hinder laag zijn gelopen. Hoe verder de coalitie oprukt lijkt het er op dat de tegenstander vlucht en om de opmars te hinderen steken ze opnieuw enkele oliebronnen aan. Als er hevige zandstormen ontstaan worden de geallieerden gedwongen om een pauze te nemen totdat de storm is gaan liggen. De bombardementen gaan echter gewoon door, nu ook op de stellingen van de Republikeinse Garde.

23

Ten zuiden van Basra ontstaat een grote tankslag die snel wordt gewonnen door de geallieerden. Door hevige gevechten bij Najaf worden naar schatting een paar honderd Irakese soldaten gedood. Door de zandstorm is er een colonne van zo een 1000 voertuigen (door de zandstorm kunnen vliegtuigen niets zien op de grond) vanuit Bagdad naar het eiland Al Faw onder weg.

Er is een raket neergekomen in een winkelstraat waardoor veel burgerslachtoffers vielen, de Irakezen beschuldigen de coalitie er van dat ze de raket hebben afgevuurd, maar die willen dit niet toegeven en laten doorschemeren dat het wel eens een bom van de Irakezen zelf kan zijn. In het noorden van Irak landen Amerikaanse soldaten die een vliegveld net bij Harir, in Koerdisch gebied innemen om zo een mogelijk tweede front te openen. In Nasiriya wordt hevig gevochten maar na enkele dagen steekt men daar toch de rivier de Tigris over om zo Bagdad van een tweede kant te naderen. Doordat de bevoorrading van het front gehinderd wordt op de aanvoerwegen worden er 130.000 manschappen extra naar het gebied gehaald om de hoofdwegen te beschermen. Nadat in de haven van Umm Qasr de mijnen zijn opgeruimd komt de noodhulp opgang. De burgers die het voedsel en water krijgen hebben niet veel vertrouwen in de oorlog

omdat ze bang zijn dat ze voor de tweede keer in de steek gelaten worden door de Amerikanen. De coalitie nadert Bagdad nu minder snel dan in het begin van de oorlog. In het noorden zijn Koerdische strijders samen met een paar duizend Amerikanen bezig met het openen van een tweede front om zo Bagdad te omsingelen. Een Amerikaanse speciale eenheid heeft een Amerikaanse vrouw die krijgsgevangene was bevrijd. Enkele deskundige waarschuwde de coalitie dat Saddam mogelijk chemische of biologische wapens in zou kunnen gaan zetten omdat ze zeer dicht bij Bagdad in de buurt komen. 24

De eerste echte confrontatie met de Republikeinse Garde en een tank divisie verloopt goed en wordt al snel verslagen. Op de 15de dag van de oorlog wordt een vliegveld op 20 km van het centrum ingenomen. Een dag daarna rijden enkele Amerikaanse tanks en voertuigen Bagdad binnen. Er wordt geen weerstand geboden waardoor ze in de stad blijven. Op dag 17 meldt het Amerikaanse leger Bagdad geheel te hebben te omsingeld. De Britten blijven vechten om Basra, na hevige beschietingen van buiten de stad trekken de Britten de stad in. Op de 19de dag van de oorlog staan de Britten in de binnenstad en meld een Britse officier dat ze het lichaam van Ali Chemicalie de neef van Saddam (hij heeft ongeveer 100.000 Koerden heeft vermoord met gifgas) hebben gevonden. De Amerikanen trekken steeds verder Bagdad binnen en nemen ook zo een drie tal paleizen in. Dag 20, de Amerikanen hebben een complex midden in een woonwijk gebombardeerd met vier precisie bommen, waar Saddam en zijn twee zonen toen zich mogelijk bevonden. Later op de dag hebben de Amerikanen ongeveer de helft van de stad in handen. Tot zover het verloop van de oorlog. Bronnen: · ·

·

www.nos.nl members1.chello.nl/_w.kobus/golfoorlog/ · www.Volkskrant.nl · www.Wikipedia.nl

En dagelijks het journaal kijken en kranten lezen.

25

Hoofdstuk 5 ‘Operation Iraqi freedom’ Door Jeffrey Lange

De deelvraag De deelvraag die ik bij dit hoofdstuk heb gekozen is: Waarom Operation Iraqi Freedom? Waarom wil de VS juist nu met Saddam Hussein stoppen? Met de verkiezing van Bush junior werd alles anders. George W. Bush junior liet vanaf het begin af aan al weten dat hij het werk dat zijn vader begonnen is wilde afmaken. Met de vice-president Cheney, minister van buitenlandse zaken Powell en minister van defensie Rumsfeld verzamelde hij mensen om zich heen, die in de golfoorlog ook al een belangrijke rol speelden en die ook nog een appeltje met Saddam te schillen hadden. De aanslagen van 11 september zorgden ervoor dat Bush de zaak alleen maar sneller wilde afhandelen. De Amerikaanse buitenlandse politiek werd zelfverzekerder. In de strijd tegen de terreur werden gevaarlijke wereld ontwikkelingen niet meer gepikt, maar gelijk aangepakt. Met Iran en Noord-Korea behoorde Irak volgens Bush tot het kwaad van de wereld en dat kwaad moet door de nieuwe president bestreden worden. Waarom past de aanval op Irak in de strijd tegen terreur? Bush weet het zeker. Het regime in Bagdad heeft goede banden met het al-qaeda-netwerk van Osama bin laden, maar het probleem is dat hij daar geen bewijzen van heeft. Niet dat de VS vindt dat die niet nodig zijn. Alleen al het risico dat regimes als die van Saddam in de toekomst massavernietigingswapens verkopen aan terroristen, is voor Amerika reden genoeg om nu in te grijpen, want de maat is vol. Als we dat niet doen, dan zal de wereld dat berouwen en spijt hebben dat ze niet eerder hadden ingegrepen, aldus president Bush. Maar de strijd tegen terreur en de slechte regimes is niet de enige reden. Vooraanstaande leden van de Amerikaanse regering hopen dat het neerhalen van Saddam Hussein als voorbeeld werkt in het hele Midden-Oosten, dat nu nog leid onder absolutistische en autocratische regimes. Bovendien, maar dat wordt niet met zoveel woorden toegegeven, zorgt een nieuwe democratische regering ervoor dat in Bagdad Amerikaanse oliebedrijven winstgevende contracten krijgen in Irak.

26

Is deze oorlog om de olie? De VS is voor haar olie grotendeels afhankelijk van het buitenland. Het land heeft dagelijks 20 miljoen vaten van 159 liter ruwe olie nodig om in olie te zijn voorzien en die behoefte zal in de toekomst alleen maar toenemen. De meeste olie importeert de VS uit Saoedi-Arabië, maar sinds de aanslagen van 11 september waarbij Saoedi-Arabische terroristen betrokken waren is de handel achter uit gegaan. Ook daarom willen ze juist Irak, dat met 112 miljard vaten over 11% van de oliebronnen ter wereld beschikt, en volgens experts zou dat zelfs het dubbele kunnen zijn. Generaal Zinni, toen bevelhebber van de Amerikaanse troepen in het MiddenOosten, erkende in 1999 voor het eerst dat de golfregio met zijn enorme oliebronnen voor de VS erg belangrijk is. De VS zou daarom vrije toegang moeten afdwingen tot de oliebronnen in de regio. Ook de huidige vice-president Dick Cheney, die voordat hij de politiek in ging rijk is geworden, sprak in 2001 in een energie rapport zijn zorg uit over de toenemende Amerikaanse afhankelijkheid van olie. Het van de troon stoten van de Iraakse leider Saddam Hussein zou dus een groot economisch belang zijn voor de Amerikanen. Het idee dat de VS Irak alleen wil aanvallen om de olie is volgens de deskundigen toch te simpel, zij vinden dat de dreiging die van Saddam uitgaat zakelijk is, vooral voor de buurlanden. Maar ze vinden wel dat de olie een belangrijke rol speelt in deze oorlog. De econoom Sweder van Wijnbergen gelooft ook niet in een oorlog om de olie. Volgens hem is de belangrijkste reden voor deze oorlog dat Saddam Hussein een gevaar is voor de wereldvrede. Het is bovendien geen koloniale oorlog, waarbij de VS Irak bezet en baas wordt over het land en de bronnen. De oliebronnen behoren toe aan Irak. Een nieuwe regering zal daarover beslissen. Als de VS voordeel heeft van deze nieuwe regering, kunnen de Amerikaanse bedrijven meedoen op de Iraakse oliemarkt.

Dick Cheney

Waarom geen aanval op Noord-Korea, maar wel op Irak Van Wijnbergen ziet ook een verschil in het conflict met Noord-Korea dat niets met 27

olie te maken heeft. Noord-Korea hielt zich tot kort wel aan de overeenkomst over het stopzetten van het nucleaire wapenprogramma, terwijl Irak al ruim 10 jaar de zaak saboteert. Van Wijnbergen denkt dat het conflict, in tegenstelling tot dat van Irak, in een plaats is waarin nog veel ruimte tot onderhandelen is. Resolutie 1441 De veiligheidsraad van de Verenigde Naties neemt op 9 november 2002, na 2 maanden van onderhandelingen, unaniem (eenstemmig) resolutie 1441 aan. Hierin krijgt de Irakese leider Saddam Hussein een laatste kans. Een laatste mogelijkheid om de wapeninspecteurs in zijn land toe te laten. Waaruit moet blijken of Irak verboden wapens heeft. En zo ja welke.

VN-logo

Het niet nakomen van deze afspraken heeft voor Irak ernstige gevolgen. De Resolutie is een overwinning voor de Amerikaanse president Bush. Al maanden dreigt hij Irak aan te vallen, maar was toen nog niet ondersteund door een bevelschrift van de Verenigde Naties. De vaste leden van de VN-veiligheidsraad, dat zijn: China, Frankrijk en Rusland, zijn er nog niet van overtuigd dat een Militaire aanval op Irak nodig is. Bush past zijn ontwerpresolutie telkens keer op keer aan tot China, Frankrijk en Rusland het er mee eens waren. De Verenigde Staten was er al van overtuigd dat Irak de resolutie zou gaan schenden en militair in kan grijpen. De sancties uit de resolutie zijn: -Irak moet uiterlijk op 15 november bevestigen dat het zich volledig zal houden aan de regels uit de resolutie. -Irak moet uiterlijk 8 december alle programma's materialen en plaatsen bekend maken voor de vaardiging en ontwikkeling van chemische, biologische en nucleaire wapens. -Uiterlijk op 23 december moeten de wapeninspecteurs hun werk beginnen. Zestig dagen daarna moeten zij aan de veiligheidsraad verslag uitbrengen. -De inspecteurs moeten overal toegang krijgen, ook tot Saddam Hussein’s persoonlijke paleizen. -De inspecteurs mogen iedereen in Irak interviewen zonder dat vertegenwoordigers van de regering daarbij aanwezig zijn. -Elke van de inspecties door Irak moeten de inspecteurs direct aan de 28

veiligheidsraad melden, net zo als elk teken dat Irak niet mee werkt aan de verplichting om te ontwapenen. Eerste rapportage Blix Irak levert, zoals afgesproken in de resolutie, op 8 december een 12000 pagina's tellend rapport in over zijn wapenprogramma, dat door de VN kritisch wordt bekeken. Ruim anderhalve maand later, op 27 januari brengen Hans Blix, hoofd van de VN-wapeninspectieteam in Irak, en Mohammed Elbaradei, hoofd van het internationale atoomenergie agentschap IAEA, verslag uit aan de VN-veiligheidsraad over het verloop van de inspecties. Harde bewijzen dat Irak over massavernietigingswapens beschikt zijn dan nog niet gevonden, Blix meldt dat Irak goed meewerkt om de plaatsen die het team wil onderzoeken toegankelijk te maken, maar is niet tevreden over de inhoudelijke medewerking van Irak. Daarom heeft het inspectieteam nog nauwelijks de kans gekregen om Iraakse wetenschappers te interviewen. Het Irakese rapport bevat volgens Blix oude informatie en vele vragen blijven daarin nog onbeantwoord. Elbaradei laat weten dat zijn inspecteurs nog geen bewijs hebben gevonden dat erop wijst dat Irak zijn nucleaire programma weer heeft opgestart. Hij zegt dat de inspecteurs nog enkele maanden nodig hebben hun werk af te maken. De VS en Groot-Brittannië zijn er na de eerste rapportage van Blix en Elbaradei van overtuigd dat Irak over massavernietigingswapens beschikt en zeggen dat Sadam Hussein de resolutie schendt, omdat hij onvoldoende meewerkt aan de ontwapening. Maar de andere drie permanente leden China, Frankrijk en Rusland vinden dat de inspecteurs meer tijd nodig hebben om hun werk te doen. Er wordt afgesproken dat het inspectieteam in ieder geval op 14 februari een verslag uitbrengt. Powell komt met bewijs Een volgend belangrijk moment is 5 februari, de dag waarop de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Colin Powell, zijn bewijs tegen Irak laat zien voor de veiligheidsraad. Hij laat afgeluisterde telefoongesprekken tussen Iraakse militairen horen en toont satellietfoto's, waaruit moet blijken dat Irak over mobiele laboratoria voor chemische en biologische wapens beschikt. Powell zegt ook dat Irak banden heeft met het terroristennetwerk al-qaeda en dat Irak over een geheim kernwapenprogramma beschikt. Hij is aan deze informatie gekomen door Amerikaanse en buitenlandse bronnen en veiligheidsdiensten. Frankrijk, Duitsland, Rusland en China blijven ook na de rede van Powell van vinden dat de inspecteurs meer tijd nodig hebben voor goed onderzoek. Irak zegt dat het verhaal van Powell gelogen is en alleen maar is om de oorlog goed te praten.

vlnr. Mohammed Elbaradei, Hans Blix 29

Tweede rapportage Blix Na 11 weken en 400 inspecties brengen Blix en Elbaradei op 14 februari opnieuw verslag uit aan de VN-veiligheidsraad. Blix meldt dat de wapeninspecteurs geen massavernietigingswapens hebben gevonden in Irak. Elbaradei van het internationale atoomagentschap zegt dat er geen bewijs van verboden nucleaire activiteiten is gevonden, maar dat een aantal zaken nog moeten worden onderzocht. Maar volgens Blix heeft Irak ook geen bewijs geleverd dat bewijst dat die wapens en stoffen wel zijn vernietigd. Het gaat bijvoorbeeld om voorraden Antrax, zenuwgas en lange afstand raketten. Er zijn wel raketten gevonden die een grotere afstand kunnen afleggen dan de 150km die is toegestaan door de VN. Blix meldde dat Irak wel beter meewerkt, maar dat er nog veel vragen onbeantwoord blijven. De inspecteurs hebben gesprekken gevoerd met 3 Irakese wetenschappers, maar Irak heeft geen nieuwe interviews met meer deskundigen toegestaan. De twee rapportages van Blix en Elbaradei Hebben het standpunt van de VNveiligheidsraad niet veranderd. De Verenigde Staten en het Verenigd koninkrijk blijven voor gewelddadig ingrijpen. Frankrijk, Rusland, China en de huidige voorzitter van de raad, Duitsland, willen de wapeninspecties voortzetten en zelfs opvoeren. Voorstel tweede resolutie Op 24 februari maakten de VS, Groot-Brittannië en Spanje een ontwerp voor een nieuwe resolutie die het ontwapenen van Irak met geweld terecht maakt. Hierin staat dat Irak sinds 1990 meer dan 10 VN-resoluties heeft geschonden, inclusief resolutie 1441. Irak heeft daarmee zijn laatste kans voor een oplossing zonder oorlog verspeeld. Frankrijk kwam met een tegenvoorstel bij de VN-veiligheidsraad, daarin staat dat we beter de wapeninspecties kunnen voortzetten en opvoeren. In het voorstel is ook een stappenplan gemaakt om Irak van zijn wapens weg te nemen. Daarin staat dat de wapeninspecteurs om de 3 weken verslag moeten uitbrengen en dat de inspecties 4 maanden worden verlengd. Frankrijk vindt wel dat de inspecties niet voor altijd kunnen doorgaan en dat Irak hoe dan ook moet ontwapenen. Duitsland en Rusland hebben hun handtekening onder het voorstel gezet, China heeft niet getekend, maar ondersteunt het voorstel wel. Derde rapportage blix Op 7 maart brengen Hans Blix en Mohammed Elbaradei weer verslag uit over wat ze gevonden hebben in Irak. Blix zegt in zijn speech dat het regime in Bagdad beter meewerkt dan vorige maand. De inspecteurs komen maar weinig problemen tegen als het gaat om het verlenen van toegang door de Irakezen. Ook is hij blij over het vernietigen van 34 al-Samoud-raketten, die volgens de VN een te groot bereik hebben. Blix denkt dat de meewerkende houding van Saddam Hussein komt door de

30

toenemende militaire druk. De VS en Groot-Brittannië hebben inmiddels meer dan 200.000 militairen in de regio geplaatst. Volgens Blix zijn er zelfs als Irak volledig meewerkt nog maanden nodig om de inspecties goed af te ronden. Het anti-oorlogskamp ziet in de rapportage extra munitie om te gebruiken voor meer tijd voor de wapeninspecteurs. Frankrijk en Rusland dreigen zelfs de Brits- Amerikaanse invoering van de resolutie te verhinderen(een veto). Nieuwe resolutie Onder druk van het groeiende verzet in de veiligheidsraad besluiten de VS, Groot-Brittannië en Spanje op 7 maart de oorlogresolutie aan te passen. De nieuwe resolutie geeft Saddam Hussein nog tot 17 maart de tijd om te voldoen aan de wensen van de internationale gemeenschap. Doet hij dat niet dan volgt er automatisch een oorlog. Om de resolutie aan te nemen moeten 9 van de 15 leden van de veiligheidsraad het er mee eens zijn. En mag geen één land zijn veto uitspreken. Frankrijk en Rusland hebben gedreigd met een veto. Ook China, Duitsland en Syrië zij tegen de nieuwe oorlogsresolutie. De overige leden van de veiligheidsraad, Pakistan, Chili, Angola, Kameroen, Mexico en Guinee hebben nog geen mening genomen. Alleen Bulgarije steunt de felle opstelling van de VS, Groot-Brittannië en Spanje. De Britten sleutelen aan de resolutie om een meerderheid voor de resolutie te krijgen. Het moment van de waarheid Bush en zijn collega's vragen de rest van de veiligheidsraad om 17 maart een hard ultimatum te stellen aan Irak. De internationale gemeenschap moet laten zien dat ze vrede en veiligheid belangrijk vinden, volgens Bush. Maandagnacht stelt Bush Saddam Hussein en zijn zonen een ultimatum(een laatste eis waarvan het weigeren leidt tot uitvoering van een dreigement in dit geval een oorlog). Ze moeten binnen 48 uur Irak verlaten. Anders zal de Verenigde Staten het land aanvallen. Volgens hem heeft de veiligheidsraad zijn verantwoording niet genomen. Later verklaarden Amerikaanse zegslieden dat het ultimatum donderdag 20 maart precies om 2.15 Nederlandse tijd afloopt. Volgens Bush bestaat er geen twijfel over dat Irak massavernietigingswapens heeft. Hij waarschuwt dat er duizenden doden kunnen vallen als die wapens terechtkomen bij terroristen. En zo begon de oorlog. Als Saddam is verslagen, wie moet dan de macht in bagdad overnemen? De Iraakse oppositie is altijd hopenloos verdeeld geweest. Op aandringen van de VS is er de laatste tijd sprake van toenadering tussen de verschillende groepen. Ze hebben zich verenigd in het Iraakse nationale congres, dat kan rekenen op steun

31

van de VS. Bush hoopt dat deze regering een democratisch alternatief wordt voor Saddam. Waar ook rekening mee gehouden moet worden is dat na Saddam een ander leger moet komen waar iemand anders zeggenschap over krijgt. Als het regime de internationale rechtsorde en de internationale verplichtingen nakomt, lijkt de VS met deze ondemocratische optie te kunnen leven. Vriendschappelijke banden met de Irakese regering is belangrijk voor de VS, om de olie. Juist voor de olie is het niet goed voor de VS dat Irak uiteenvalt. Dat zou wel kunnen gaan gebeuren, omdat de Koerdische minderheid in het noorden en de Sji'ieten in het zuiden een machtsvacuüm aan kunnen grijpen om zich van de druk van de Soennitische meerderheid te bevrijden. Conclusie Amerika is een oorlog begonnen om de terreur te stoppen. Ook omdat Amerika dringend olie nodig heeft, sinds ze doordat Saoedi-Arabische mensen betrokken waren bij 11 september 2001 ze geen olie meer bij Saoedi-Arabië meer halen en Irak veel olie heeft. Ze zijn de oorlog ook begonnen omdat Saddam Hussein een gevaar is voor de wereldvrede. En omdat Irak waarschijnlijk chemische wapens heeft en deze zaak om Irak te ontwapenen al 10 jaar saboteert. Bronnen: · · · · · ·

www.ilse.nl www.google.nl www.nos.nl www.RTLnieuws.nl Het algemeen dagblad De Trouw

32

Bronnen

·

Internet bronnen: · www.ilse.nl · www.google.nl · www.nos.nl · www.RTLnieuws.nl · members1.chello.nl/_w.kobus/golfoorlog/ · www.Volkskrant.nl · www.Wikipedia.nl · www.vonk.org · www.nos.nl · www.flamour.nl · http://www.studybuddy.nl/nederlands/contentiran.html · http://mediatheek.thinkquest.nl/~ll120/weapons.php?show=17 http://www.planet.nl/planet/show/id=62967/contentid=12693/sc=7888bb · www.cnn.com · www.bbc.com · www.aanvalopirak.nl

·

Geschreven bronnen: · Irak van R.Soeterik · Ao- boekje: De oorlog tussen Iran en Irak Kronieken: grote kroniek boek door de jaren heen · Het algemeen dagblad · De Trouw · Het NRC- Handelsblad

·

Andere bronnen: · Het journaal · Reportages Actualiteiten programma’s

33

Nawoord Het antwoord op de hoofdvraag: Hoe gaat het met Irak onder het regime van Saddam Hussein? Het gaat niet goed met Irak onder Saddam Hussein. Saddam heeft de absolute macht dus het volk heeft geen recht van spreken in het land, en ze hebben dus ook geen politieke inbreng in Irak. Als ze eens in de zoveel tijd stemmen is Saddam de enigste leider waarop ze mogen stemmen, staat er dan op het stembiljet alleen ja en nee. Bij het stemmen staat er ook iemand bij te kijken waarop je stemt en als je nee stemt dan een groot probleem. Saddam is ook een bedreiging voor het volk. In 1988 gebruikte Saddam zelfs mosterdgas tegen zijn eigen Koerdische bevolking in het Noorden. Ruim 5000 Koerden stierven bij deze aanval. Saddam Hussein is ook een bedreiging omdat hij wordt verdacht over het beschikken van chemische wapens, en Saddam saboteert al 10 jaar de pogingen om hem te ontwapenen. Hij heeft ook niet goed met de inspecties meegewerkt, daarom is Irak nu in oorlog en moet hij het opnemen tegen de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Spanje en Australië. De bevolking lijdt hier natuurlijk ook weer onder, doordat ze met bombardementen mensen doden en hun huizen vernietigen, dus door Saddam zullen er nog duizenden mensen van zijn eigen volk omkomen. De taken Frank Marcus is de voorzitter hij heeft de taken verdeeld. Bij bijeenkomsten die we om de beurt bij elkaar hadden had hij de leiding over wat er moest gaan gebeuren en zei wat we moeten doen, en we hebben ook dingen door gesproken tijdens lessen die uitvielen. Het is allemaal vrij soepel gelopen, iedereen hield zich aan zijn taak. Jeffrey Lange is de secretaris hij heeft alles bijgehouden wat er is gebeurd en hoe we te werk zijn gegaan. Pieter Veerman en Marcel van der Hoek deden de lay-out. Hier nog even de indeling van wie deed wat: Franc Marcus, deed hoofdstuk 4, het voorwoord en is de voorzitter. Jeffrey Lange, deed hoofdstuk 5, het nawoord en is de secretaris van de groep. Marcel van der Hoek, deed hoofdstuk 1, de lay-out. Pieter Veerman, deed hoofdstuk 3, de lay-out en controleerde de spelling. Pieterjan Geneugelijk, deed hoofdstuk 2. Hoe zijn we aan onze informatie gekomen? We zijn aan onze informatie gekomen door de kranten door te nemen. Ook zijn we aan onze informatie gekomen door veel het nieuws en reportages te kijken. Op de teletekst van RTL4 en de NOS hebben we ook veel informatie gevonden. Maar het meeste hebben we natuurlijk op het internet gevonden.

34

Problemen Jeffrey en Franc hadden eerst ongeveer dezelfde deelvraag maar in andere woorden. Dus ze hadden in het begin allebei ongeveer dezelfde tekst. We kwamen er gelukkig nog op tijd achter en hebben dit opgelost door een andere deelvraag voor Jeffrey te verzinnen. Gelukkig hebben we verder geen problemen gehad. Algemeen De enige vraag die we niet hebben kunnen beantwoorden is: Heeft Saddam Hussein nou wel chemische wapens of niet? Er was eigenlijk niets tegengevallen, er was juist best veel meegevallen. Het was vrij gemakkelijk om aan informatie van dit onderwerp te komen, alleen bij het hoofdstuk over wapens van Irak was de informatie toch redelijk schaars. Als we nog een werkstuk maken zouden we het ongeveer hetzelfde aanpakken als bij dit werkstuk. Iedereen heeft zich aan de gemaakte afspraken gehouden dus we zijn er eigenlijk zeer tevreden mee. Toevoegingen In de map Addons op de CD waar dit werkstuk op aangeleverd werd, staan verschillende toevoegingen, waaronder extra plaatjes en documenten over Irak en Saddam Hussein. Een laatste update voor dit werkstuk vraagt u aan door een mailtje te sturen naar [email protected].

35