Stuk 379 ( ) Nr. 1. Zitting juni 2005 ONTWERP VAN DECREET

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Zitting 2004-2005 9 juni 2005

ONTWERP VAN DECREET houdende instemming met het protocol van 1997 tot wijziging van het internationaal verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, MARPOL 1973, zoals gewijzigd door het protocol daarbij van 1978

800 BUI

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

2

INHOUD Blz. Memorie van toelichting ............................................................................................................

3

Voorontwerp van decreet ...........................................................................................................

9

Advies van de Raad van State ....................................................................................................

13

Advies van de Milieu- en Natuurraad van Vlaanderen...............................................................

19

Advies van de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen .......................................................

27

Ontwerp van decreet ..................................................................................................................

31

Bijlagen: – Nederlandse tekst van het protocol (vertaling) ......................................................................

37

– Franse tekst van het protocol ................................................................................................

73

______________________

3

MEMORIE VAN TOELICHTING

DAMES EN HEREN, I. HISTORIEK VAN HET PROTOCOL In 1972 organiseerden de Verenigde Naties in Stockholm (Zweden) een ‘Conferentie over het Menselijk Leefmilieu’. Toen reeds werd de aandacht gevestigd op het grensoverschrijdende karakter van milieuproblemen en voortvloeiend de bedreiging naar onze eigen leefwereld. Sicco Mansholt, voorzitter van de Europese Commissie ten tijde van de VN-Conferentie in Stockholm verwoordde het toen heel duidelijk: “Pas nu zijn we er bewust van geworden dat de mogelijkheden die onze planeet biedt, begrensd zijn: er zijn limieten aan de economische groei en we zouden ons moeten afvragen of we onze huidige sociale structuren, onze huidige productieprocessen kunnen handhaven? Zijn we bereid onze leefwijze te veranderen?” Het heeft nog 15 jaar geduurd voordat in 1987 de Commissie Brundtland, in opdracht van de Verenigde Naties, het rapport “Onze gezamenlijke toekomst” publiceerde. De term ‘duurzame ontwikkeling’ werd hierin gelanceerd. De volgende, meest gebruikte, definitie werd hierin gegeven: “een ontwikkeling die tegemoet komt aan de behoeften van de huidige generaties zonder de mogelijkheden van de toekomstige generaties in gevaar te brengen om hetzelfde te doen.” Echter de toepassing hiervan in de praktijk, in het beleid en in het bedrijfsleven bleek niet zo eenvoudig te zijn. Sinds de VN-Conferentie inzake het Menselijk Leefmilieu in Stockholm en vooral na de VNConferentie in 1992 inzake Milieu en Ontwikkeling in Rio de Janeiro werd duidelijk dat duurzame ontwikkeling in het maatschappelijk denken niet meer weg te cijferen valt. Het uiteindelijke doel van dit protocol is het bewerkstelligen van een stabilisering van de concentraties van broeikasgassen in de atmosfeer op een niveau waarop een gevaarlijke antropogene verstoring van het klimaatsysteem wordt voorkomen. Ten einde het milieu te beschermen zullen de Staten naar hun vermogen op grote schaal de voorzorgsbenadering moeten toepassen (beginsel 15 van de Rioconferentie). Men heeft moeten erkennen dat verschillende maatregelen tegen klimaatverandering

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

op zichzelf economisch verantwoord kunnen zijn en tevens kunnen bijdragen tot het oplossen van andere milieuproblemen. De nodige stappen die men heeft ondernomen om klimaatverandering te begrijpen en tegen te gaan zullen in ecologisch, sociaal en economisch opzicht enkel doeltreffend werken indien ze gebaseerd zijn op relevante wetenschappelijke, technische en economische overwegingen en voortdurend gecontroleerd en geëvalueerd worden in het licht van nieuwe bevindingen op deze gebieden. Atmosferische emissies door zeeschepen omvatten luchtverontreinigende stoffen, broeikasgassen en ozonaantastende stoffen. Deze emissies verspreiden zich niet zonder gevaar voor de zee en stoppen ook niet aan landsgrenzen. Luchtverontreinigende emissies van schepen, vooral in kustgebieden en in havens, verspreiden zich landwaarts, waardoor milieuproblemen ontstaan die van invloed zijn op de gezondheid van de mens, het natuurlijk milieu en de bebouwde omgeving. Broeikasgassen die door schepen, waar dan ook, worden uitgestoten dragen bij tot klimaatverandering en hun emissies van ozonafbrekende stoffen tasten de ozonlaag aan. Hoewel de milieuproblemen enigszins worden gematigd, is er echter nog geen enkel probleem volledig uit de wereld geholpen, en alles wijst erop dat sommige problemen, zoals het ozongehalte in de troposfeer of de onderste luchtlagen, eutrofiëring en klimaatverandering, ernstiger worden. Geleidelijk ontstaat ook nieuw inzicht in de gezondheidseffecten van luchtverontreinigende emissies, vooral wat fijne deeltjes betreft. Er valt met andere woorden nog veel te verbeteren. Zeeschepen zijn in belangrijke mate vatbaar voor die verbetering, aangezien zij tot dusver buiten het merendeel van de wetgeving inzake emissies vallen. Het is zowel de bekommernis van de IMO als van de Europese Unie om een strategie uit te bouwen met de bedoeling deze gassen terug te drijven naar een algemeen aanvaard niveau. Omdat de scheepvaart een mondiale industrie is wordt de waarde van internationale oplossingen erkend. Het internationale recht, met name het zeerecht, stelt grenzen aan wat kan worden gereguleerd op een regionale of nationale basis. Deze praktische en juridische overwegingen wijzen

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

4

erop dat om tot effectieve verminderingen van de emissies in de atmosfeer over de gehele wereld te komen, de Europese Unie en de lidstaten nauw met de belangrijkste zeevarende naties moeten samenwerken in het kader van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO). België, samen met de andere lidstaten van de Europese Unie, heeft in de jaren negentig met de IMO samengewerkt om mede bijlage VI van het Marpol-verdrag te ontwikkelen. Het werd in 1997 aangenomen tijdens een Diplomatieke Conferentie onder de auspiciën van de IMO. Het zal in werking treden één jaar nadat 15 landen die 50% van de brutotonnage van de wereldkoopvaardijvloot vertegenwoordigen dit protocol geratificeerd zullen hebben. Tot op vandaag (november 2004) hebben reeds Azerbeidzjan, Bahama’s, Bangladesh, Barbados, Cyprus, Denemarken, Duitsland, Griekenland, Groot-Brittannië, Liberia, Marshalleilanden, Noorwegen, Panama, Samoa, Singapore, Spanje, Zweden en Vanuatu het Protocol geratificeerd; deze landen vertegenwoordigen 56,27% van de brutotonnage van de wereldkoopvaardijvloot. Dit betekent dat de gestelde voorwaarden vervuld zijn en op 19 mei 2005 in werking zal treden. Het gemengd karakter van het protocol werd vastgesteld door de Werkgroep Gemengde Verdragen op 20 januari 1998 en bevestigd door de Interministeriële Conferentie Buitenlands Beleid in haar vergadering van 10 oktober 2002. II. INHOUD EN DOELSTELLING VAN HET PROTOCOL Het protocol bevat een preambule, 9 artikelen en bijlage VI. Bijlage VI bevat op zijn beurt 19 voorschriften, aanhangsels I, II, III, IV en V en acht resoluties. De 9 artikelen omvatten algemeenheden betreffende de uitvoering van dit protocol. Er wordt duidelijk gesteld dat bijlage VI een toevoeging is aan het Marpol-verdrag. Het Marpol-verdrag, gewijzigd door het protocol van 1978, samen

met dit protocol moeten beschouwd en gelezen worden als één instrument. Bijlage VI van Marpol bevat voorschriften voor de preventie van luchtverontreiniging door schepen, met aanwijzing van speciale gebieden voor beheersing van SOX(zwaveldioxide)-emissies in de Oostzee en de Noordzee. Bijlage VI stelt met betrekking tot het zwavelgehalte van zware stookolie voor schepen een wereldwijde limiet van 4,5% voor en wijst 2 gebieden voor SOX-emissiebestrijding aan (SOXECA’s) waar het zwavelgehalte van brandstof voor schepen lager dan 1,5% moet zijn of waar equivalente bestrijdingstechnologie moet worden toegepast. In het oorspronkelijke Protocol werd de Oostzee als een SOxECA aangewezen, in 2002 werden de Noordzee en het Kanaal daaraan toegevoegd. Voorts worden de volgende normen inzake stikstofoxidenemissies voorgeschreven voor dieselmotoren met een geïnstalleerd vermogen van meer dan 130 kW in schepen die in of na januari 2000 zijn gebouwd (of een belangrijke verbouwing hebben ondergaan): motor-fabrikanten en classificatiebureaus hebben bevestigd dat alle nieuwe in de EU vervaardigde scheepsmotoren reeds aan deze NOX(stikstofoxiden)-normen voldoen (misschien een bewijs dat de normen niet bijzonder streng zijn). De bijlage VI bevat bovendien (vrijwillige) voorschriften inzake emissies van vluchtige organische stoffen (VOS), verbiedt opzettelijke emissies van ozonaantastende stoffen door bestaande installaties – vooral brandblusapparatuur – en verbiedt nieuwe installaties aan boord van schepen die ozonaantastende stoffen bevatten. III. ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING III.1. Toelichting bij de artikelen Artikel 1 vermeldt dat het verdrag dat door dit protocol wordt gewijzigd het Internationaal Ver-

5

drag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd door het protocol daarbij van 1978 is.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

brekende stoffen, oliehoudend slik, verbranding aan boord, verbrander aan boord, schepen die worden gebouwd, beheersgebied voor SOX-emissie, tankschip, protocol van 1997.

Artikel 2 vermeldt dat bijlage VI, getiteld “Voorschriften voor de voorkoming van luchtverontreiniging door schepen”, waarvan de tekst is opgenomen in de bijlage bij dit protocol wordt toegevoegd aan het Marpol Verdrag.

De NOX Technische Code bijvoorbeeld omvat regels betreffende de beheersing van de emissie van stikstofoxiden door scheepsdieselmotoren.

Artikel 3 stelt dat het verdrag en dit protocol tezamen gelezen en geïnterpreteerd moeten worden als één enkel verdrag.

Voorschrift 3 vermeldt uitzonderingen waarbij deze voorschriften niet van toepassing zijn, zoals bijvoorbeeld elke emissie die noodzakelijk is om de veiligheid van een schip te verzekeren of om mensenlevens op zee te redden.

Artikel 4 vernoemt de wijzigingsprocedure. Artikel 5 omvat de regels betreffende de ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring en toetreding. Artikel 6 vermeldt dat dit protocol in werking treedt, twaalf maanden na de datum waarop ten minste vijftien staten waarvan de koopvaardijvloten tezamen ten minste vijftig procent vormen van de brutotonnage van de wereldkoopvaardijvloot partij zijn geworden in overeenstemming met artikel 5 van dit protocol. Artikel 7 vermeldt de modaliteiten tot opzegging van dit protocol. Artikel 8 stelt dat dit protocol wordt neergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO). Artikel 9 vermeldt de talen (Engels, Arabisch, Chinees, Spaans, Frans en Russisch) waarin het protocol werd opgesteld, die allen gelijkelijk authentiek zijn. III.2. Toelichting bij de voorschriften Voorschrift 1 verduidelijkt dat de toepassing van dit protocol geldt voor alle schepen, tenzij uitdrukkelijk anders bepaald in de andere voorschriften. Voorschrift 2 geeft een nadere omschrijving van een aantal begrippen zoals ze voor de toepassing van dit protocol moeten verstaan worden: soortgelijk bouwstadium, doorlopende toevoer, emissie, nieuwe installaties, NOx Technische Code, ozonaf-

Voorschrift 4 stelt dat de administratie het aanbrengen van andere installaties, materialen, middelen of toestellen mag toestaan, zolang deze maar even doelmatig zijn als deze welke in deze Bijlage worden vereist. Voorschrift 5 bepaalt de onderzoeken en inspecties waaraan schepen, vaste en drijvende boorinstallaties en andere platforms worden onderworpen. Verder bepaalt dit voorschrift wie deze onderzoeken/inspecties mag en kan uitvoeren. Voorschrift 6 bepaalt de modaliteiten ter afgifte van een internationaal certificaat betreffende de voorkoming van luchtverontreiniging. Voorschrift 7 stelt dat, op verzoek van een ander land, de administratie kan toestaan het vernoemde certificaat af te geven onder de voorwaarden van deze voorschriften. Voorschrift 8 bepaalt het model van het certificaat en dat ingeval de gebruikte taal een andere is dan de Engelse, Spaanse of de Franse, de tekst vergezeld wordt van een vertaling in één van deze talen. Voorschrift 9 vermeldt de duur en geldigheid van het certificaat maar eveneens de omstandigheden waarbij de geldigheid van dit certificaat vervalt. Voorschrift 10 handelt over de controles die de havenstaat moet uitvoeren met betrekking tot de bedrijfsvoering aan boord. Zo moeten de nodige maatregelen getroffen worden opdat een schip niet uitvaart voordat de situatie aan boord in overeenstemming is gebracht met de vereisten van deze bijlage.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

6

Voorschrift 11 stelt dat de partijen die deze bijlage ondertekend hebben samen moeten werken bij de opsporing van overtredingen en de handhaving van de bepalingen van deze bijlage. De partijen moeten gebruik maken van alle passende en uitvoerbare maatregelen van opsporing en milieubewaking en van doeltreffende methoden voor het rapporteren en het verzamelen van bewijsmateriaal. Voorschrift 12 bepaalt dat elke opzettelijke emissie van ozonafbrekende stoffen verboden is. Nieuwe installaties die ozonafbrekende stoffen bevatten zijn verboden op alle schepen. Voorschrift 13 behandelt de NOX (stikstofoxiden) normen. Dit voorschrift is van toepassing op iedere dieselmotor waarbij het vermogen en het bouwjaar een belangrijke rol spelen. Dit voorschrift is bijvoorbeeld niet van toepassing op nooddieselmotoren, motoren geïnstalleerd in reddingsboten en elk middel of uitrusting dat uitsluitend bedoeld is voor het gebruik in noodsituaties. De emissie van stikstofoxiden (berekend als de totale gewogen emissie van NO2) dat in functie staat van het toerental, een tijdsfactor en het vermogen van een motor mag bepaalde grenzen, vernoemd in dit voorschrift, niet overschrijden. Voorschrift 14 behandelt de SOX normen. Vooreerst zijn er algemene vereisten zoals de vereiste dat het zwavelgehalte van de brandstofolie die aan boord van schepen wordt gebruikt niet hoger is dan 4,5% per m/m. Het mondiale gemiddelde aan zwavelgehalte van brandstofresiduen geleverd voor gebruik aan boord van schepen dient te worden gecontroleerd. Er zijn bovendien nog speciale vereisten voor bepaalde specifieke beheersgebieden, zoals het Baltische zeegebied. De normen zijn hier nog strenger. Voorschrift 15 behandelt de emissies van vluchtige organische stoffen (VOS) door tankschepen:

indien deze emissies geregeld moeten worden in havens of laad- en losplaatsen onder de rechtsmacht van een partij bij het protocol van 1997, worden zij gereglementeerd in overeenstemming met de bepalingen van dit voorschrift. Deze en nog andere informatie moet bekend gemaakt worden bij de Internationale Maritieme Organisatie (IMO). Alle tankschepen die onderworpen zijn aan dampemissiebewaking in overeenstemming met bepalingen in dit voorschrift dienen te worden voorzien van een door de administratie goedgekeurd dampopvangsysteem. Voorschrift 16 bepaalt dat de verbranding aan boord alleen toegestaan is in een verbrander aan boord. Iedere verbrander dient te worden goedgekeurd door de administratie, rekening houdend met door de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) ontwikkelde standaardspecificaties voor verbranders aan boord. Het is verboden, bepaalde stoffen vermeld in dit voorschrift aan boord, te verbranden. Voorschrift 17 bepaalt dat de regering van elke partij bij het protocol van 1997 zich ertoe verbindt zorg te dragen voor het beschikbaar stellen van toereikende inrichtingen voor de behoeften van schepen die in dit voorschrift vermeld worden. Voorschrift 18 vermeldt de eisen waaraan de brandstofolie voor verbrandingsdoeleinden geleverd aan en gebruikt aan boord van schepen waarop deze bijlage van toepassing is, moet voldaan worden. Voor ieder schip dat is onderworpen aan de voorschriften 5 en 6 van deze bijlage dienen de gegevens over de aan boord gebruikte brandstofolie te worden geregistreerd door middel van een bunker-afleveringsbron. Deze bon bevat ten minste de informatie vermeld in aanhangsel V bij deze bijlage.

7

De bunker-afleveringsbon dient vergezeld te zijn van een representatief monster van de geleverde brandstofolie. Voorschrift 19 bevat eisen voor platforms en olieboorinstallaties. De minister-president van de Vlaamse Regering, Yves LETERME De Vlaamse minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme, Geert BOURGEOIS

De Vlaamse minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, Kris PEETERS ––––––––––––––––––

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

8

9

VOORONTWERP VAN DECREET

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

10

11

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

VOORONTWERP VAN DECREET houdende instemming met het protocol van 1997 tot wijziging van het internationaal verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, MARPOL 1973, zoals gewijzigd door het protocol daarbij van 1978 De Vlaamse Regering, Op voorstel van de Vlaamse minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme en de Vlaamse minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur; Na beraadslaging,

BESLUIT: De Vlaamse minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur is ermee belast, in naam van de Vlaamse Regering, bij het Vlaams Parlement het ontwerp van decreet in te dienen, waarvan de tekst volgt: Artikel 1 Dit decreet regelt een gewestaangelegenheid. Artikel 2 Het protocol van 1997 tot wijziging van het internationaal verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, MARPOL 1973, zoals gewijzigd door het protocol daarbij van 1978, zal volkomen gevolg hebben. Brussel, De minister-president van de Vlaamse Regering, Yves LETERME De Vlaamse minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme, Geert BOURGEOIS

De Vlaamse minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, Kris PEETERS ––––––––––––––––––––––––––––

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

12

13

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

ADVIES VAN DE RAAD VAN STATE

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

14

15

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

16

17

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

18

19

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

ADVIES VAN DE MILIEU- EN NATUURRAAD VAN VLAANDEREN

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

20

21

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

22

23

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

24

25

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

26

27

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

ADVIES VAN DE SOCIAAL-ECONOMISCHE RAAD VAN VLAANDEREN

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

28

29

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

30

31

ONTWERP VAN DECREET

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

32

33

ONTWERP VAN DECREET DE VLAAMSE REGERING, Op voorstel van de Vlaamse minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme en de Vlaamse minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur; Na beraadslaging, BESLUIT: De Vlaamse minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur is ermee belast, in naam van de Vlaamse Regering, bij het Vlaams Parlement het ontwerp van decreet in te dienen, waarvan de tekst volgt: Artikel 1 Dit decreet regelt een gewestaangelegenheid. Artikel 2 Het protocol van 1997 tot wijziging van het internationaal verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, MARPOL 1973, zoals gewijzigd door het protocol daarbij van 1978, zal volkomen gevolg hebben. Brussel, 22 april 2005. De minister-president van de Vlaamse Regering, Yves LETERME De Vlaamse minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme, Geert BOURGEOIS De Vlaamse minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, Kris PEETERS ––––––––––––––––––––––––––

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

34

35

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

BIJLAGEN: – Nederlandse tekst van het protocol (vertaling) – Franse tekst van het protocol

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

36

37

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

T R A C TAT E N B L A D VAN HET

KONINKRIJK

DER

NEDERLANDEN

JAARGANG 2002 Nr. 192 A. TITEL

Protocol van 1997 tot wijziging van het Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd bij het Protocol van 1978, met Bijlage; Londen, 26 september 1997 B. TEKST

De Engelse en de Franse tekst van het Protocol zijn geplaatst in Trb. 1999, 169. C. VERTALING

Protocol van 1997 tot wijziging van het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd door het Protocol daarbij van 1978 De Partijen bij dit Protocol, Partij zijnde bij het Protocol van 1978 bij het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973 Erkennend de noodzaak luchtverontreiniging door schepen te voorkomen en te beheersen, Herinnerend aan beginsel 15 van de Verklaring van Rio inzake milieu en ontwikkeling waarin wordt opgeroepen tot een preventieve aanpak, Overwegend dat deze doelstelling het best kan worden verwezenlijkt door het sluiten van een protocol van 1997 tot wijziging van het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd door het Protocol daarbij van 1978, Zijn het volgende overeengekomen:

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

38

Artikel 1 Te wijzigen verdrag Het verdrag dat door dit Protocol wordt gewijzigd is het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd door het Protocol daarbij van 1978 (hierna te noemen het ,,Verdrag’’). Artikel 2 Toevoeging van Bijlage VI aan het Verdrag Bijlage VI getiteld Voorschriften voor de voorkoming van luchtverontreiniging door schepen, waarvan de tekst is opgenomen in de Bijlage bij dit Protocol, wordt toegevoegd. Artikel 3 Algemene verplichtingen 1. Het Verdrag en dit Protocol dienen, tussen de Partijen bij dit Protocol, tezamen te worden gelezen en geïnterpreteerd als een enkel verdrag. 2. Elke verwijzing naar dit Protocol houdt tegelijkertijd een verwijzing in naar de Bijlage hierbij. Artikel 4 Wijzigingsprocedure Bij toepassing van artikel 16 van het Verdrag op een wijziging van Bijlage VI en de aanhangsels daarbij, wordt de verwijzing ,,een Partij bij het Verdrag’’ geacht een verwijzing te zijn naar een Partij gebonden door die Bijlage. Slotbepalingen Artikel 5 Ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring en toetreding 1. Dit Protocol staat open voor ondertekening op de Hoofzetel van de Internationale Maritieme Organisatie (hierna te noemen de ,,Organisatie’’) vanaf 1 januari 1998 tot en met 31 december 1998 en blijft daarna open voor toetreding. Alleen Verdragsluitende Staten die Partij zijn bij het Protocol van 1978 bij het Internationaal Verdrag ter voorkoming van

39

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

verontreiniging door schepen, 1973, (hierna te noemen het Protocol van 1978) kunnen Partij worden bij dit Protocol door: a. ondertekening zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring; of b. ondertekening onder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, gevolgd door bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring; of c. toetreding. 2. Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding geschiedt door nederlegging van een daartoe strekkende akte bij de SecretarisGeneraal van de Organisatie (hierna te noemen de ’’SecretarisGeneraal’’). Artikel 6 Inwerkingtreding 1. Dit Protocol treedt in werking twaalf maanden na de datum waarop ten minste vijftien Staten waarvan de koopvaardijvloten tezamen ten minste vijftig procent vormen van het brutotonnage van de wereldkoopvaardijvloot Partij daarbij zijn geworden in overeenstemming met artikel 5 van dit Protocol. 2. Elke akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding nedergelegd na de datum waarop dit Protocol in werking treedt, wordt van kracht drie maanden na de datum van nederlegging. 3. Na de datum waarop een wijziging van dit Protocol wordt geacht te zijn aanvaard in overeenstemming met artikel 16 van het Verdrag, is iedere akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding van toepassing op dit Protocol zoals gewijzigd. Artikel 7 Opzegging 1. Dit Protocol kan door elke Partij bij dit Protocol te allen tijde worden opgezegd na afloop van vijf jaar te rekenen vanaf de datum waarop het Protocol voor die Partij in werking trad. 2. Opzegging geschiedt door nederlegging van een akte van opzegging bij de Secretaris-Generaal. 3. Een opzegging wordt van kracht twaalf maanden na ontvangst van de kennisgeving door de Secretaris-Generaal dan wel na het verstrijken van een langer tijdvak indien dit in de kennisgeving wordt aangegeven. 4. Opzegging van het Protocol van 1978 in overeenstemming met artikel VII daarvan wordt geacht opzegging te omvatten van dit Proto-

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

40

col in overeenstemming met dit artikel. Een dergelijke opzegging wordt van kracht op de datum waarop de opzegging van het Protocol van 1978 van kracht wordt in overeenstemming met artikel VII van dat Protocol. Artikel 8 Depositaris 1. Dit Protocol wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal (hierna te noemen de ,,Depositaris’’). 2. De Depositaris a. stelt alle Staten die dit Protocol hebben ondertekend of daartoe zijn toegetreden in kennis van: i. iedere nieuwe ondertekening of nederlegging van een akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, alsmede de datum ervan; ii. de datum waarop dit Protocol in werking treedt; en iii. de nederlegging van elke akte van opzegging van dit Protocol, alsmede de datum van ontvangst ervan en de datum waarop de opzegging van kracht wordt. b. zendt voor eensluidend gewaarmerkte afschriften van dit Protocol toe aan alle Staten die dit Protocol hebben ondertekend of daartoe zijn toegetreden. 3. Zodra dit Protocol in werking treedt, wordt een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift ervan door de Depositaris gezonden aan het Secretariaat van de Verenigde Naties voor registratie en publicatie in overeenstemming met artikel 102 van het Handvest der Verenigde Naties. Artikel 9 Talen Dit Protocol is opgesteld in één enkel exemplaar in de Arabische, de Chinese, de Engelse, de Franse, de Russische en de Spaanse taal, zijnde alle teksten gelijkelijk authentiek. TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, naar behoren gemachtigd door hun onderscheiden Regeringen, dit Protocol hebben ondertekend. GEDAAN TE LONDEN op zesentwintig september negentienhonderd zevenennegentig.

(Voor de ondertekeningen zie blz. 8 van Trb. 1999, 169)

41

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Bijlage Toevoeging van Bijlage VI aan het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd door het Protocol daarbij van 1978 De volgende nieuwe Bijlage VI wordt toegevoegd na de bestaande Bijlage V. ’’BIJLAGE VI VOORSCHRIFTEN TER VOORKOMING VAN LUCHTVERONTREINIGING DOOR SCHEPEN HOOFDSTUK I ALGEMENE BEPALINGEN Voorschrift 1 Toepassing De bepalingen in deze Bijlage zijn van toepassing op alle schepen, tenzij uitdrukkelijk anderszins is bepaald in de Voorschriften 3, 5, 6, 13, 15, 18 en 19 van deze Bijlage. Voorschrift 2 Begripsomschrijvingen Voor de toepassing van deze Bijlage: 1. wordt onder ,,een soortgelijk bouwstadium’’ verstaan het stadium waarin: a. de bouw specifiek voor een bepaald schip aanvangt; en b. is aangevangen met de montage van dat schip, die ten minste 50 ton of 1 procent van de geschatte massa van alle bouwmateriaal omvat, naar gelang van welke van beide het minst is. 2. wordt ,,doorlopende toevoer’’ omschreven als het proces waarbij afval zonder menselijke tussenkomst wordt toegevoerd naar een verbrandingskamer terwijl de verbrandingsinrichting zich in de normale bedrijfstoestand bevindt met een bedrijfstemperatuur in de verbrandingskamer tussen 850°C en 1200°C. 3. wordt onder ,,emissie’’ verstaan: elk vrijkomen vanaf schepen in de atmosfeer of de zee van stoffen die onder de beheersing uit hoofde van deze Bijlage vallen. 4. wordt onder ,,nieuwe installaties’’ met betrekking tot Voorschrift 12 van deze Bijlage verstaan de installatie van systemen, uitrusting, met

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

42

inbegrip van nieuwe draagbare brandblusvoorzieningen, isolatie of ander materiaal op een schip na de datum waarop deze Bijlage in werking treedt, echter exclusief het herstel of opnieuw vullen van eerder geïnstalleerde systemen, uitrusting, isolatie of ander materiaal of het opnieuw vullen van draagbare brandblusvoorzieningen. 5. wordt onder de ,,NOx Technische Code’’ verstaan de Technische code inzake de beheersing van de emissie van stikstofoxiden door scheepsdieselmotoren, aangenomen bij resolutie 2 van de Conferentie, welke code eventueel gewijzigd kan worden door de Organisatie, op voorwaarde dat deze wijzigingen worden aangenomen en van kracht worden in overeenstemming met het bepaalde in artikel 16 van dit Verdrag betreffende de procedures voor wijziging die van toepassing zijn op een aanhangsel bij een Bijlage. 6. wordt onder ,,stoffen die de ozonlaag aantasten’’ verstaan de gereguleerde stoffen omschreven in artikel 1, vierde lid, van het Protocol van Montreal betreffende stoffen die de ozonlaag afbreken, 1987, genoemd in Bijlage A, B, C of E bij genoemd Protocol zoals van kracht ten tijde van de toepassing of uitlegging van deze Bijlage. ’’Stoffen die de ozonlaag aantasten’’ die aan boord van schepen kunnen worden aangetroffen omvatten, maar zijn niet beperkt tot: halon 1211 broomchloordifluormethaan halon 1301 broomtrifluormethaan halon 2402 1,2-dibroom-1,1,2,2-tetrafluorethaan (ook bekend als halon 114B2) CFK-11 trichloorfluormethaan CFK-12 dichloordifluormethaan CFK-113 1,1,2-trichloor-1,2,2-trifluorethaan CFK-114 1,2-dichloor-1,1,2,2-tetrafluorethaan CFK-115 chloorpentafluorethaan. 7. wordt onder ,,oliehoudend slik’’ verstaan slik uit de afscheiders voor brandstof of smeerolie, afgewerkte smeerolie uit hoofd- of hulpwerktuigen, of afvalolie uit lenswaterafscheiders, apparatuur voor het filtreren van olie of lekbakken. 8. wordt onder ,,verbranding aan boord’’ verstaan de verbranding van afval of andere stoffen aan boord van een schip, indien dit afval of de andere stoffen zijn ontstaan tijdens normaal bedrijf van dat schip. 9. wordt onder ,,verbrandingsinstallatie aan boord’’ verstaan een voorziening ontworpen met verbranding als primair doel. 10. wordt onder ,,schepen die worden gebouwd’’ verstaan schepen waarvan de kiel is gelegd of waarvan de bouw zich in een soortgelijk stadium bevindt; 11. wordt onder ,,beheersgebied voor SOx-emissie’’ verstaan een gebied waar aanneming van bijzondere verplichte methoden voor SOxemissies door schepen vereist is teneinde luchtverontreiniging door SOx

43

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

en de daarmee gepaard gaande nadelige invloed op landen zeegebieden te voorkomen, te verminderen en te beheersen. Beheersgebieden voor SOx-emissie omvatten de gebieden genoemd in Voorschrift 14 van deze Bijlage. 12. wordt onder ,,tankschip’’ verstaan een olietankschip als omschreven in Voorschrift 1, vierde lid, van Bijlage I of een chemicaliëntankschip zoals omschreven in Voorschrift 1, eerste lid, van Bijlage II bij dit Verdrag. 13. wordt onder ,,het Protocol van 1997’’ verstaan het Protocol van 1997 tot wijziging van het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd door het Protocol daarbij van 1978. Voorschrift 3 Algemene uitzonderingen De voorschriften van deze Bijlage zijn niet van toepassing op: a. elke emissie die noodzakelijk is om de veiligheid van een schip te verzekeren of om mensenlevens op zee te redden; of b. elke emissie ten gevolge van schade aan een schip of aan de uitrusting daarvan: i. mits na het ontstaan van de schade of na het ontdekken van de emissie alle redelijke voorzorgen zijn getroffen om de emissie te voorkomen of tot een minimum te beperken; en ii. uitgezonderd ingeval de eigenaar of de kapitein handelde met de bedoeling schade te veroorzaken, of wel roekeloos handelde en in de wetenschap dat er waarschijnlijk schade zou ontstaan. Voorschrift 4 Gelijkwaardige voorzieningen 1. De Administratie mag het aanbrengen van andere installaties, materialen, middelen of toestellen in een schip toestaan dan die welke in deze Bijlage worden vereist, mits dergelijke installaties, materialen, middelen of toestellen ten minste even doelmatig zijn als die welke in deze Bijlage worden vereist. 2. De Administratie die het aanbrengen toestaat van andere installaties, materialen, middelen en toestellen dan die welke in deze Bijlage worden vereist, stelt de Organisatie in kennis van de bijzonderheden; de Organisatie zendt deze vervolgens aan de Partijen bij dit Verdrag, ter kennisneming en voor het eventueel nemen van passende maatregelen.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

44

HOOFDSTUK II ONDERZOEK, CERTIFICERING EN BEHEERSING Voorschrift 5 Onderzoeken en inspecties 1. Alle schepen met een brutotonnage van 400 ton en meer, alsmede alle vaste en drijvende boorinstallaties en andere platforms worden onderworpen aan de hieronder aangegeven onderzoeken: a. een eerste onderzoek voordat het schip in dienst wordt gesteld of voordat het certificaat, vereist volgens de bepalingen van Voorschrift 6 van deze Bijlage voor de eerste maal wordt afgegeven. Dit onderzoek dient zodanig te zijn dat verzekerd wordt dat de uitrusting, systemen, installaties, voorzieningen en materialen ten volle voldoen aan de van toepassing zijnde eisen van deze Bijlage; b. periodieke onderzoeken die worden verricht met door de Administratie vast te stellen tussenpozen van niet langer dan vijf jaar, die zodanig dienen te zijn dat verzekerd wordt dat de uitrusting, systemen, installaties, voorzieningen en materialen ten volle voldoen aan de van toepassing zijnde eisen van deze Bijlage; en c. ten minste een tussentijds onderzoek tijdens de geldigheidsduur van het certificaat dat zodanig dient te zijn dat verzekerd is dat de uitrusting en voorzieningen ten volle voldoen aan de vereisten van deze Bijlage en in goede bedrijfsklare staat verkeren. In gevallen waarin slechts één dergelijk tussentijds onderzoek plaatsvindt binnen een geldigheidsduur van het certificaat, en waarin het certificaat langer geldig is dan tweeëneenhalf jaar, dient dit plaats te vinden binnen zes maanden voor of na de datum halverwege de geldigheidsduur van het certificaat. Deze tussentijdse onderzoeken worden aangetekend op het certificaat, afgegeven krachtens Voorschrift 6 van deze Bijlage. 2. In het geval van schepen met een brutotonnage van minder dan 400 ton, kan de Administratie passende maatregelen vaststellen teneinde te verzekeren dat aan de van toepassing zijnde bepalingen van deze Bijlage wordt voldaan. 3. Onderzoeken van schepen aangaande de handhaving van de bepalingen van deze Bijlage worden uitgevoerd door ambtenaren van de Administratie. De Administratie kan echter de onderzoeken toevertrouwen hetzij aan daartoe benoemde deskundigen, hetzij aan door haar erkende organisaties. Deze organisaties dienen te voldoen aan de door de Organisatie aangenomen richtlijnen. In alle gevallen waarborgt de betrokken Administratie de volledigheid en doelmatigheid van het onderzoek. 4. Het onderzoek van de motoren en uitrusting voor naleving van Voorschrift 13 van deze Bijlage wordt uitgevoerd in overeenstemming met de NOx Technische Code.

45

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

5. De Administratie treft regelingen voor het houden van inspecties op ongezette tijden, uit te voeren tijdens de geldigheidsduur van het certificaat. Deze inspecties dienen om ervan verzekerd te zijn dat de uitrusting volledig geschikt blijft voor de dienst waarvoor de uitrusting is bestemd. De inspecties kunnen worden uitgevoerd door haar eigen inspectiedienst, aangewezen deskundigen, erkende organisaties of door andere Partijen op verzoek van de Administratie. Wanneer de Administratie, ingevolge de bepalingen van het eerste lid van dit Voorschrift, verplichte jaarlijkse onderzoeken instelt, zijn de hierboven vermelde inspecties op ongezette tijden niet verplicht. 6. Wanneer een aangewezen deskundige of een erkende organisatie vaststelt dat de toestand van de uitrusting in belangrijke mate afwijkt van de gegevens vermeld op het certificaat, dient deze te verzekeren dat hierin verbetering wordt gebracht en vervolgens de Administratie in te lichten. Indien dergelijke verbeteringen niet worden aangebracht, wordt het certificaat door de Administratie ingetrokken. Indien het schip in een haven van een andere Partij ligt, dienen ook de bevoegde autoriteiten van de havenstaat onmiddellijk te worden ingelicht. Wanneer een ambtenaar van de Administratie, een aangewezen deskundige of een erkende organisatie de bevoegde autoriteiten van de havenstaat, heeft ingelicht, dient de Regering van die havenstaat deze ambtenaar, deskundige of organisatie alle nodige hulp te verlenen om hun verplichtingen ingevolge dit Voorschrift te vervullen. 7. De uitrusting dient te worden gehandhaafd in overeenstemming met het bepaalde in deze Bijlage en er mogen geen wijzigingen worden aangebracht in de uitrusting, systemen, installaties, voorzieningen of materialen waarop het onderzoek betrekking heeft gehad, zonder de uitdrukkelijke goedkeuring van de Administratie. De onmiddellijke vervanging van deze uitrusting en installaties door uitrusting en installaties die voldoen aan het bepaalde van deze Bijlage is toegestaan. 8. Wanneer een schip een ongeval overkomt, of gebreken worden geconstateerd die de doelmatigheid of volledigheid van de uitrusting vallende onder de bepalingen van deze Bijlage, wezenlijk beïnvloeden, dient de kapitein of de eigenaar van het schip de Administratie, een aangewezen deskundige of erkende organisatie die verantwoordelijk is voor de afgifte van het betrokken certificaat zo spoedig mogelijk in te lichten. Voorschrift 6 Afgifte van een Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging 1. Een Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging wordt afgegeven na onderzoek in overeenstemming met de bepalingen van Voorschrift 5 van deze Bijlage aan:

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

46

a. elk schip met een brutotonnage van 400 ton of meer, dat reizen maakt naar havens of laadof losplaatsen buitengaats die binnen de rechtsmacht van andere Partijen vallen; en b. platforms en boorinstallaties die reizen maken naar wateren onder de soevereiniteit of binnen de rechtsmacht van andere Partijen bij het Protocol van 1997. 2. Aan schepen gebouwd voor de datum van inwerkingtreding van het Protocol van 1997 dient uiterlijk bij de eerstvolgende, geplande droogzetting na inwerkingtreding van het Protocol van 1997 maar in geen geval later dan drie jaar na de inwerkingtreding van het Protocol van 1997, een Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging in overeenstemming met het eerste lid van dit Voorschrift te worden afgegeven. 3. Dit certificaat wordt afgegeven hetzij door de Administratie, hetzij door een daartoe door haar gemachtigde persoon of organisatie. In alle gevallen neemt de Administratie de volle verantwoordelijkheid voor het certificaat op zich. Voorschrift 7 Afgifte van een certificaat door de regering van een ander land 1. De Regering van een Partij bij het Protocol van 1997 kan een schip op verzoek van de Administratie aan een onderzoek doen onderwerpen en, indien zij ervan overtuigd is dat aan de bepalingen van deze Bijlage wordt voldaan, een Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging aan het schip afgeven, of machtigen tot afgifte daarvan, in overeenstemming met deze Bijlage. 2. Een afschrift van het certificaat en een afschrift van het onderzoeksrapport worden zo spoedig mogelijk toegezonden aan de Administratie die het verzoek heeft gedaan. 3. Een aldus afgegeven certificaat dient een verklaring te bevatten inhoudende dat het is afgegeven op verzoek van de Administratie; het heeft dezelfde waarde en wordt op dezelfde wijze erkend als het certificaat dat is afgegeven krachtens Voorschrift 6 van deze Bijlage. 4. Er wordt geen Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging afgegeven aan een schip dat gerechtigd is de vlag te voeren van een Staat die geen Partij is bij het Protocol van 1997. Voorschrift 8 Model van het certificaat Het Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging wordt opgesteld in een officiële taal van het land van afgifte

47

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

naar het model opgenomen in Aanhangsel I bij deze Bijlage. Ingeval de gebruikte taal een andere is dan de Engelse, de Franse of de Spaanse taal gaat de tekst vergezeld van een vertaling in één van deze talen. Voorschrift 9 Looptijd en geldigheid van het certificaat 1. Een Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging wordt afgegeven voor een door de Administratie vastgesteld tijdvak dat niet langer is dan vijf jaar vanaf de datum van afgifte. 2.Verlenging van de geldigheidsduur van vijf jaar van het Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging is niet toegestaan, behalve in overeenstemming met het derde lid. 3. Indien een schip zich, op het tijdstip waarop het Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging zijn geldigheid verliest, niet in een haven bevindt van de Staat wiens vlag het gerechtigd is te voeren of waar het moet worden onderzocht, kan de Administratie het certificaat verlengen voor een tijdvak van ten hoogste 5 maanden. Een dergelijke verlenging wordt alleen verleend om het schip in staat te stellen zijn reis naar de Staat wiens vlag het gerechtigd is te voeren of waar het moet worden onderzocht te voltooien en dan uitsluitend in gevallen waar het juist en redelijk voorkomt zulks te doen. Na aankomst in de Staat wiens vlag het gerechtigd is te voeren of waar het moet worden onderzocht, is het schip niet gerechtigd uit hoofde van een zodanige verlenging de haven of Staat te verlaten zonder een nieuw Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging te hebben verkregen. 4. Een Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging verliest zijn geldigheid in de volgende omstandigheden: a. indien de inspecties en onderzoeken niet worden uitgevoerd binnen de in Voorschrift 5 van deze Bijlage aangegeven tijdvakken; b. indien ingrijpende wijzigingen zijn uitgevoerd aan de uitrusting, systemen, installaties, voorzieningen of materialen waarop deze Bijlage van toepassing is zonder de uitdrukkelijke toestemming van de Administratie, met uitzondering van de onmiddellijke vervanging van deze uitrusting of installaties met uitrusting of installaties die voldoen aan de vereisten van deze Bijlage. Voor de toepassing van Voorschrift 13 omvatten ingrijpende wijzigingen iedere verandering of aanpassing van het systeem, de installaties of de opstelling van een dieselmotor die ertoe leidt dat niet langer wordt voldaan aan de grenswaarden betreffende stikstofoxiden die van toepassing zijn op die motor; of c. bij overdracht van het schip onder de vlag van een andere Staat. Er mag uitsluitend een nieuw certificaat worden afgegeven wanneer de Regering die het nieuwe certificaat afgeeft er ten volle van overtuigd is dat het schip ten volle voldoet aan de eisen van Voorschrift 5 van deze

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

48

Bijlage. In het geval van een overdracht tussen Partijen zendt de Regering van de Partij wier vlag het schip voordien gerechtigd was te voeren, indien zij daarom wordt verzocht binnen drie maanden nadat de overdracht heeft plaatsgevonden, zo spoedig mogelijk aan de Administratie van de andere Partij een afschrift van het Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging dat het schip aan boord had vóór de overdracht en, indien beschikbaar, afschriften van de desbetreffende onderzoeksrapporten. Voorschrift 10 Door de havenstaat uit te oefenen controle op de vereisten met betrekking tot de bedrijfsvoering aan boord 1. Een schip dat zich bevindt in een haven of een laadof losplaats buitengaats van een andere Partij bij het Protocol van 1997 wordt geïnspecteerd door ambtenaren die door bedoelde Partij naar behoren zijn gemachtigd om te controleren of is voldaan aan de in deze Bijlage bedoelde vereisten met betrekking tot de bedrijfsvoering aan boord, wanneer er duidelijke gronden zijn om aan te nemen dat de kapitein of de leden van de bemanning niet op de hoogte zijn van de essentiële werkwijzen die aan boord moeten worden toegepast om luchtverontreiniging door schepen te voorkomen. 2. In de omstandigheden bedoeld in het eerste lid van dit Voorschrift, neemt de Partij de noodzakelijke maatregelen om te verzekeren dat het schip niet uitvaart voordat de situatie in overeenstemming is gebracht met de vereisten van deze Bijlage. 3. De werkwijzen betreffende de controle door de havenstaat voorgeschreven in artikel 5 van dit Verdrag zijn van toepassing op dit Voorschrift. 4. Geen enkele bepaling van dit Voorschrift mag zo worden uitgelegd dat daardoor de rechten en plichten worden beperkt van een Partij die de uitdrukkelijk in dit Verdrag genoemde vereisten met betrekking tot de bedrijfsvoering aan boord controleert. Voorschrift 11 Opsporing van overtredingen en handhaving 1. De Partijen bij deze Bijlage werken samen bij de opsporing van overtredingen en de handhaving van de bepalingen van deze Bijlage, daarbij gebruik makend van alle passende en uitvoerbare maatregelen van opsporing en bewaking van het milieu en van doeltreffende methoden voor het rapporteren en het verzamelen van bewijsmateriaal. 2. Een schip waarop deze Bijlage van toepassing is, kan in elke haven of op elke laadof losplaats buitengaats van een Partij worden onderworpen aan inspectie door ambtenaren die door die Partij zijn aangesteld

49

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

of gemachtigd om na te gaan of het betrokken schip in strijd met de bepaling van deze Bijlage een van de stoffen vallend onder deze Bijlage heeft uitgestoten. Indien bij de inspectie overtreding van deze Bijlage blijkt, wordt de Administratie een rapport toegezonden met het oog op het nemen van passende maatregelen. 3. Iedere Partij verschaft de Administratie het bewijsmateriaal, indien voorhanden, dat het schip in strijd met de bepalingen van deze Bijlage een van de stoffen vallend onder deze Bijlage heeft uitgestoten. Indien mogelijk stelt het bevoegde gezag van deze Partij de kapitein van het schip in kennis van de vermeende overtreding. 4. Na ontvangst van dergelijk bewijsmateriaal stelt de Administratie een onderzoek in, waarbij de andere Partij kan worden verzocht aanvullend of beter bewijsmateriaal te leveren met betrekking tot de vermeende overtreding. Indien de Administratie ervan overtuigd is dat voldoende bewijsmateriaal voorhanden is om een rechtsvervolging in te stellen met betrekking tot de vermeende overtreding, stelt zij ten spoedigste een dergelijke rechtsvervolging in overeenkomstig de eigen wetgeving. De Administratie stelt de Partij die de vermeende overtreding heeft gerapporteerd, alsmede de Organisatie, onverwijld in kennis van de genomen stappen. 5. Een Partij kan tevens een schip waarop deze Bijlage van toepassing is inspecteren wanneer dit de havens of laadof losplaatsen buitengaats onder haar rechtsmacht binnenvaart, indien een verzoek tot het instellen van een onderzoek van enige Partij is ontvangen, tezamen met met voldoende bewijsmateriaal dat het schip een van de stoffen vallend onder deze Bijlage op enige plaats heeft uitgestoten in strijd met deze Bijlage. Het rapport betreffende een dergelijk onderzoek wordt toegezonden aan de Partij die heeft verzocht dit onderzoek in te stellen en aan de Administratie, opdat krachtens dit Verdrag de juiste stappen kunnen worden genomen. 6. De internationale wetgeving inzake de voorkoming, beperking en bestrijding van vervuiling van het mariene milieu door schepen, met inbegrip van de wetgeving inzake handhaving en voorzorgsmaatregelen die geldt op het tijdstip van toepassing of uitlegging van deze Bijlage, is van overeenkomstige toepassing op de regels en normen genoemd in deze Bijlage. HOOFDSTUK III VEREISTEN VOOR BEHEERSING VAN EMISSIES DOOR SCHEPEN Voorschrift 12 De ozonlaag aantastende stoffen 1. Onverminderd de bepalingen van Voorschrift 3 is elke opzettelijke emissie van ozonlaag aantastende stoffen verboden. Tot opzettelijke

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

50

emissies worden tevens gerekend emissies die plaatsvinden tijdens het onderhouden, de revisie, de reparatie of de verwijdering van systemen of uitrusting, met dien verstande dat tot opzettelijke emissies niet behoort het vrijkomen van minimale hoeveelheden dat gepaard gaat met de terugwinning of recycling van een ozonlaag aantastende stof. Emissies die voortkomen uit lekkages van een ozonlaag aantastende stof, ongeacht of de lekkages opzettelijk zijn, kunnen door de Partijen bij het Protocol van 1997 regels worden gesteld. 2. Nieuwe installaties die ozonlaag aantastende stoffen bevatten zijn verboden op alle schepen; nieuwe installaties die hydrochloorfluorkoolwaterstoffen (HCFK’s) bevatten zijn echter toegestaan tot 1 januari 2020. 3. De stoffen bedoeld in dit Voorschrift en uitrusting die deze stoffen bevat, dienen te worden ingeleverd bij de desbetreffende ontvangstvoorzieningen wanneer zij worden verwijderd van schepen. Voorschrift 13 Stikstofoxiden (NOx) 1.a. Dit Voorschrift is van toepassing op: i. iedere dieselmotor met een vermogen van meer dan 130 kW die is geïnstalleerd op een schip gebouwd op of na 1 januari 2000; en ii. iedere dieselmotor met een vermogen van meer dan 130 kW die op of na 1 januari 2000 een belangrijke wijziging ondergaat. b. Dit Voorschrift is niet van toepassing op: i. nooddieselmotoren, motoren geïnstalleerd in reddingsboten en elk middel of elke uitrusting uitsluitend bedoeld voor gebruik in noodsituaties; en ii. motoren geïnstalleerd op schepen die uitsluitend reizen maken in wateren die vallen onder de soevereiniteit of rechtsmacht van de Staat wiens vlag het schip gerechtigd is te voeren, mits deze motoren vallen onder een door de Administratie vastgestelde alternatieve maatregel voor de beheersing van NOx-emissies. c. Onverminderd de bepalingen in letter a) van dit lid, kan de Administratie uitsluiting van de toepassing van dit Voorschrift toestaan voor elke dieselmotor die is geïnstalleerd op een schip dat is gebouwd of een belangrijke wijziging ondergaat voor de datum van inwerkingtreding van dit Protocol, mits het schip uitsluitend reizen maakt naar havens of laadof losplaatsen buitengaats binnen de Staat wiens vlag het schip gerechtigd is te voeren. 2.a. Voor de toepassing van dit Voorschrift wordt onder ,,belangrijke wijziging’’ verstaan een aanpassing van een motor, waarbij: i. de motor wordt vervangen door een nieuwe motor gebouwd op of na 1 januari 2000, of ii. een aanmerkelijke aanpassing, zoals omschreven in de NOx Tech-

51

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

nische Code, plaatsvindt van de motor, of iii. het maximum continuvermogen met meer dan 10% wordt verhoogd. b. De NOx-emissie voortvloeiend uit de aanpassingen bedoeld in letter a) van dit lid wordt gedocumenteerd in overeenstemming met de NOx Technische Code ter goedkeuring door de Administratie. 3.a. Behoudens het bepaalde in Voorschrift 3 van deze Bijlage is het gebruik van elke dieselmotor waarop dit Voorschrift van toepassing is, verboden, behalve wanneer de emissie van stikstofoxiden (berekend als de totale gewogen emissie van NO2) door de motor binnen de onderstaande grenzen blijft: i. 17,0g/kWh wanneer n lager is dan 130 opm wanneer n gelijk is aan of hoger dan ii. 45,0 *n (–0,2) g/kWh 130 maar lager dan 2000 opm iii. 9,8 g/kWh wanneer n gelijk is aan of hoger dan 2000 opm waarbij n = nominaal toerental (krukasomwentelingen per minuut). Wanneer brandstof wordt gebruikt samengesteld uit mengsels van koolwaterstoffen afkomstig van de raffinage van aardolie, dienen de testprocedure en meetmethoden in overeenstemming te zijn met de NOx Technische Code, rekening houdend met de testcycli en wegingsfactoren omschreven in aanhangsel II bij deze Bijlage. b. Onverminderd de bepalingen van letter a) van dit lid, is het gebruik van een dieselmotor toegestaan wanneer: i. een uitlaatgasreinigingssysteem, goedgekeurd door de Administratie in overeenstemming met de NOx Technische Code, aangesloten wordt op de motor teneinde de NOx-emissies aan boord te beperken tot ten minste de grenzen gespecificeerd in letter a), of ii. een vergelijkbare methode, goedgekeurd door de Administratie rekening houdend met door de Organisatie te ontwikkelen toepasselijke richtlijnen, wordt toegepast teneinde de NOx-emissies aan boord te beperken tot ten minste de grenzen aangegeven in letter a) van dit lid. Voorschrift 14 Zwaveloxiden (SOx) Algemene vereisten 1. Het zwavelgehalte van brandstofolie die wordt gebruikt aan boord van schepen mag niet hoger zijn dan 4,5 % per m/m. 2. Het mondiale gemiddelde van het zwavelgehalte van stookolie geleverd voor gebruik aan boord van schepen dient te worden bewaakt, rekening houdend met door de Organisatie te ontwikkelen richtlijnen.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

52

Vereisten binnen de beheersgebieden voor SOx-emissie 3. Voor de toepassing van dit Voorschrift, omvatten de beheersgebieden voor SOx-emissie: a. het Baltische-Zeegebied zoals omschreven in Voorschrift 10, eerste lid, letter b) van Bijlage I; en b. elk ander zeegebied, met inbegrip van havengebieden, aangewezen door de Organisatie in overeenstemming met criteria en procedures voor de aanwijzing van beheersgebieden voor SOx-emissie met betrekking tot de voorkoming van luchtverontreiniging door schepen vervat in aanhangsel III bij deze Bijlage. 4. Wanneer schepen zich in een beheersgebied voor SOx-emissie bevinden, dient aan ten minste één van de volgende voorwaarden te worden voldaan: a. Het zwavelgehalte van brandstofolie gebruikt aan boord van schepen in een beheersgebied voor SOx-emissie mag niet hoger zijn dan 1,5% per m/m; b. er wordt een uitlaatgasreinigingssysteem, goedgekeurd door de Administratie rekening houdend met door de Organisatie te ontwikkelen richtlijnen, toegepast teneinde de totale emissie van zwaveloxiden door schepen te beperken, met inbegrip van zowel hulp- als hoofdvoortstuwingsmotoren, tot 6,0 g SOx/kWh of lager, berekend als het totale gewicht van de zwaveldioxide-emissie. Afvalstromen van het gebruik van dergelijke uitrusting worden niet geloosd in geheel of gedeeltelijk omsloten havens, havenbekkens en estuaria, tenzij door het schip volledig kan worden aangetoond dat dergelijke afvalstromen geen nadelige invloed hebben op de ecosystemen van deze geheel of gedeeltelijk omsloten havens, havenbekkens en estuaria, op basis van criteria die de autoriteiten van de Havenstaat aan de Organisatie hebben doen toekomen. De Organisatie zendt de criteria aan alle Partijen bij het Verdrag; of c. andere technische methoden die verifieerbaar zijn en gehandhaafd kunnen worden teneinde de SOx-emissies te beperken tot een niveau gelijk aan hetgeen beschreven is in letter b) worden toegepast. Deze methoden dienen te worden goedgekeurd door de Administratie, rekening houdend met door de Organisatie te ontwikkelen richtlijnen. 5. Het zwavelgehalte van brandstofolie bedoeld in het eerste lid en in het vierde lid, letter a) van dit Voorschrift wordt aangetoond door de leverancier zoals vereist in Voorschrift 18 van deze Bijlage. 6. De schepen die verschillende soorten brandstofolie gebruiken teneinde te voldoen aan het bepaalde in het vierde lid, letter a) van dit Voorschrift, dienen voldoende tijd te nemen om alle brandstof met een zwavelgehalte van meer dan 1,5% m/m uit het bedrijfsbrandstofsysteem te spoelen alvorens een beheersgebied voor SOx-emissie binnen te varen. De hoeveelheid brandstofolie met een laag zwavelgehalte (minder dan of gelijk aan 1,5%) in iedere tank alsmede de datum, het tijdstip en de

53

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

positie van het schip ten tijde van de overschakeling van de ene op de andere brandstof dienen te worden opgetekend in een door de Administratie voorgeschreven logboek. 7. Gedurende de eerste twaalf maanden onmiddellijk volgend op de inwerkingtreding van dit Protocol, of van een wijziging van dit Protocol waarin een specifiek beheersgebied voor SOx-emissie wordt aangewezen krachtens het derde lid, letter b), van dit Voorschrift, zijn schepen die een beheersgebied voor SOx-emissie binnenvaren als bedoeld in het derde lid, letter a), van dit Voorschrift of aangewezen krachtens het derde lid, letter b), van dit Voorschrift vrijgesteld van de vereisten van het vierde en zesde lid van dit Voorschrift en van de vereisten van het vijfde lid van dit Voorschrift voorzover deze betrekking hebben op het vierde lid, letter a), van dit Voorschrift. Voorschrift 15 Vluchtige organische stoffen 1. Indien de emissies van vluchtige organische stoffen (VOS) door tankschepen gereglementeerd moeten worden in havens of laadof losplaatsen onder de rechtsmacht van een Partij bij het Protocol van 1997, worden zij gereglementeerd in overeenstemming met de bepalingen van dit Voorschrift. 2. Een Partij bij het Protocol van 1997 die havens of laadof losplaatsen onder haar rechtsmacht aanwijst waarin VOS-emissies moeten worden gereglementeerd, dient een kennisgeving in bij de Organisatie. Deze kennisgeving bevat informatie inzake de afmetingen van de te reglementeren tankers, inzake ladingen waarvoor dampemissiebeheersingssystemen vereist zijn, en de datum waarop de reglementering in werking treedt. De kennisgeving wordt ten minste zes maanden voor de datum van inwerkingtreding ingediend. 3. De Regering van elke Partij bij het Protocol van 1997 die havens of laadof losplaatsen aanwijst waarin VOS-emissies door tankschepen moeten worden gereglementeerd, verzekert dat dampemissiebeheersingssystemen, door die Regering goedgekeurd rekening houdend met de door de Organisatie ontwikkelde veiligheidsnormen, beschikbaar worden gesteld in de aangewezen havens en laadof losplaatsen, en veilig worden gebruikt op een wijze waardoor onnodig oponthoud van het schip wordt voorkomen. 4. De Organisatie verspreidt ter kennisgeving een lijst van de door de Partijen bij het Protocol van 1997 aangewezen havens en laadof losplaatsen onder de andere Partijen bij het Protocol van 1997 en de Lidstaten van de Organisatie. 5. Alle tankschepen die onderworpen zijn aan dampemissiebeheersing in overeenstemming met de bepalingen van het tweede lid van dit Voor-

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

54

schrift dienen te worden voorzien van een door de Administratie goedgekeurd dampopvangsysteem, rekening houdend met de door de Organisatie ontwikkelde veiligheidsnormen, en dit systeem te gebruiken tijdens het laden van dergelijke ladingen. Laad- of losplaatsen waar dampemissiebeheersingssystemen zijn geïnstalleerd in overeenstemming met dit Voorschrift kunnen gedurende een tijdvak van drie jaar na de in het tweede lid genoemde datum van inwerkingtreding bestaande tankschepen toelaten die niet zijn voorzien van dampopvangsystemen. 6. Dit Voorschrift is alleen van toepassing op gastankers wanneer het type laad- en opslagsystemen voor de veilige opslag aan boord of het veilig terugbrengen aan land van vluchtige organische stoffen anders dan methaan mogelijk maken. Voorschrift 16 Verbranding aan boord 1. Behalve zoals bepaald in het vijfde lid is verbranding aan boord alleen toegestaan in een verbrandingsinstallatie aan boord. 2.a. Behalve zoals bepaald in letter b) van dit lid, dient op of na 1 januari 2000 iedere aan boord van een schip geïnstalleerde verbrandingsinstallatie te voldoen aan de vereisten vervat in aanhangsel IV bij deze Bijlage. Iedere verbrandingsinstallatie dient te worden goedgekeurd door de Administratie, rekening houdend met de door de Organisatie ontwikkelde standaardspecificaties voor verbrandingsinstallaties aan boord. b. De Administratie kan uitsluiting van de toepassing van letter a) van dit Voorschrift toestaan op elke verbrandingsinstallatie die is geïnstalleerd aan boord van een schip voor de datum van inwerkingtreding van het Protocol van 1997, mits het schip uitsluitend reizen maakt binnen de wateren die vallen onder de soevereiniteit of rechtsmacht van de Staat wiens vlag het schip gerechtigd is te voeren. 3. Geen enkele bepaling in dit Voorschrift doet afbreuk aan het verbod in of andere vereisten van het Verdrag inzake de voorkoming van verontreiniging van de zee ten gevolge van het storten van afval en ander stoffen, 1972, zoals gewijzigd en het Protocol van 1996 daarbij. 4. Verbranding aan boord van de volgende stoffen is verboden: a. ladingresiduen zoals bedoeld in de Bijlagen I, II en III van dit Verdrag en bijbehorende verontreinigde verpakkingsmaterialen; b. polychloorbifenylen (PCB’s); c. vuilnis, als omschreven in Bijlage V van dit Verdrag, dat meer dan sporen van zware metalen bevat; en d. geraffineerde aardolieproducten die halogeenverbindingen bevatten.

55

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

5. Verbranding aan boord van sanitair afval en oliehoudend afval ontstaan tijdens de normale bedrijfsvoering van een schip kan ook plaatsvinden in de hoofd- of hulpmotoren of ketels, maar is in die gevallen niet toegestaan binnen havens, havenbekkens en estuaria. 6. Verbranding aan boord van polyvinylchloriden (PVC’s) is verboden, uitgezonderd in verbrandingsinstallaties aan boord waarvoor typegoedkeuringscertificaten van de IMO zijn afgegeven. 7. Alle schepen met verbrandingsinstallaties die onder dit Voorschrift vallen dienen een bedieningshandleiding van de fabrikant te bezitten, waarin aangegeven wordt hoe de verbrandingsinstallatie moet worden bediend binnen de grenzen beschreven in het tweede lid van aanhangsel IV bij deze Bijlage. 8. Het personeel dat verantwoordelijk is voor de bediening van een verbrandingsinstallatie dient te zijn opgeleid en in staat te zijn de aanwijzingen in de bedieningshandleiding van de fabrikant uit te voeren. 9. De uitlaatgastemperatuur van de verbrandingsgassen dient te allen tijde te worden bewaakt en er mag geen afval in een verbrandingsinstallatie aan boord met doorlopende toevoer worden gevoerd, wanneer de temperatuur lager is dan de minimaal toegestane temperatuur van 850°C. Van verbrandingsinstallaties aan boord met toevoer in partijen, dient de eenheid zodanig te zijn ontworpen dat de temperatuur in de verbrandingskamer binnen vijf minuten na het in bedrijf stellen, stijgt tot 600°C. 10. Geen enkele bepaling uit dit Voorschrift vormt een beletsel voor het ontwikkelen, installeren en gebruiken van alternatieve thermische afvalbehandelingsvoorzieningen aan boord die voldoen aan de vereisten van dit Voorschrift of aan strengere vereisten. Voorschrift 17 Ontvangstinrichtingen 1. De Regering van elke Partij bij het Protocol van 1997 verbindt zich ertoe zorg te dragen voor het beschikbaar zijn van toereikende inrichtingen die voorzien in de: a. behoeften van schepen die gebruik maken van haar reparatiehavens aan de ontvangst van de ozonlaag aantastende stoffen en uitrusting die deze stoffen bevat en die van schepen worden verwijderd; b. behoeften van schepen die gebruik maken van haar havens, laadof losplaatsen of reparatiehavens aan de ontvangst van residuen van uitlaatgasreinigingen uit een goedgekeurd uitlaatgasreinigingssysteem indien lozing in het mariene milieu van deze residuen niet is toegestaan op grond van Voorschrift 14 van deze Bijlage; zonder aan schepen onnodig oponthoud te veroorzaken, en

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

56

c. behoeften op het gebied van scheepssloopinrichtingen aan de ontvangst van de ozonlaag aantastende stoffen en uitrusting die dergelijke stoffen bevat en die van schepen worden verwijderd. 2. Elke Partij bij het Protocol van 1997 stelt de Organisatie ter mededeling aan de Leden van de Organisatie in kennis van alle gevallen waarin de desbetreffende inrichtingen niet beschikbaar zijn of als ontoereikend worden aangemerkt. Voorschrift 18 Brandstofoliekwaliteit 1. Brandstofolie voor verbrandingsdoeleinden geleverd aan en gebruikt aan boord van schepen waarop deze Bijlage van toepassing is, dient te voldoen aan de volgende vereisten: a. behalve als bepaald in letter b): i. dient de brandstofolie een mengsel te zijn van koolwaterstoffen afkomstig uit de raffinage van aardolie. Dit vormt geen beletsel voor de toevoeging van kleine hoeveelheden additieven ter verbetering van bepaalde aspecten van de prestaties; ii. dient de brandstofolie geen anorganische zuren te bevatten; iii. dient de brandstofolie geen enkele toegevoegde stof of chemisch afval te bevatten die respectievelijk dat: 1. de veiligheid van schepen in gevaar brengt of nadelige gevolgen heeft voor de prestatie van de machines, of 2. schadelijk is voor het personeel, of 3. in het algemeen bijdraagt aan extra luchtverontreiniging; en b. brandstofolie voor verbrandingsdoeleinden verkregen door methoden anders dan de raffinage van aardolie dient i. het zwavelgehalte vermeld in Voorschrift 14 van deze Bijlage niet te overschrijden; ii. er niet toe te leiden dat een motor de NOx-emissiegrenzen vermeld in Voorschrift 13, derde lid, letter a), van deze Bijlage overschrijdt; iii. geen anorganisch zuur te bevatten; en iv. 1. de veiligheid van schepen niet in gevaar te brengen en de prestaties van de machines niet nadelig te beïnvloeden, of 2. niet schadelijk te zijn voor het personeel, of 3. in het algemeen niet bij te dragen aan extra luchtverontreiniging. 2. Dit Voorschrift is niet van toepassing op steenkool in vaste vorm of op nucleaire brandstoffen. 3. Voor ieder schip dat is onderworpen aan de Voorschriften 5 en 6 van deze Bijlage dienen gegevens over voor verbrandingsdoeleinden geleverde en aan boord gebruikte brandstofolie te worden geregistreerd door middel van een bunkerafleveringsbon die ten minste de informatie vermeld in aanhangsel V bij deze Bijlage bevat.

57

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

4. De bunkerafleveringsbon dient aan boord te worden gehouden op een plaats die op elk redelijk tijdstip gemakkelijk toegankelijk is voor inspectie. De bon dient te worden bewaard gedurende een tijdvak van drie jaar nadat de brandstofolie aan boord is afgeleverd. 5. a. De bevoegde autoriteit van de Regering van een Partij bij het Protocol van 1997 kan de bunkerafleveringsbonnen aan boord van elk schip waarop deze Bijlage van toepassing is controleren, terwijl het schip zich in haar haven of laadof losplaats buitengaats bevindt, een afschrift van elke bunkerafleveringsbon maken en verlangen dat de kapitein of de persoon die verantwoordelijk is voor het schip elk afschrift waarmerkt als een waarheidsgetrouw afschrift van een dergelijke bunkerafleveringsbon. De bevoegde autoriteit kan ook de inhoud van iedere bon verifiëren door overleg met de haven waar de bon werd afgegeven. b. De controle van de bunkerafleveringsbonnen en het maken van waarheidsgetrouwe afschriften door de bevoegde instantie in overeenstemming met de bepalingen van dit lid dienen zo snel mogelijk te geschieden zonder aan het schip onnodig oponthoud te veroorzaken. 6. De bunkerafleveringsbon dient vergezeld te gaan van een representatief monster van de geleverde brandstofolie rekening houdend met de door de Organisatie te ontwikkelen richtlijnen. Het monster dient te worden verzegeld en getekend door de vertegenwoordiger van de leverancier en de kapitein of de officier die verantwoordelijk is voor het bunkeren bij de voltooiing van het bunkeren en aan boord van het schip te worden gehouden, totdat de brandstofolie grotendeels is verbruikt, maar in ieder geval gedurende een tijdvak van ten minste twaalf maanden vanaf het tijdstip van levering. 7. De partijen bij het Protocol van 1997 verbinden zich ertoe ervoor zorg te dragen dat door hen aangewezen autoriteiten: a. een register voeren van plaatselijke leveranciers van brandstofolie; b. van de plaatselijke leveranciers verlangen dat zij de bunkerafleveringsbon en het monster overleggen als vereist in dit Voorschrift, en gewaarmerkt door de brandstofolieleverancier dat de brandstofolie voldoet aan de vereisten van de Voorschriften 14 en 18 van deze Bijlage; c. van de plaatselijke leveranciers verlangen dat zij een afschrift van de bunkerafleveringsbon bewaren gedurende ten minste drie jaar voor inspectie en verificatie door de havenstaat indien nodig; d. passende maatregelen treffen tegen brandstofolieleveranciers van wie is aangetoond dat zij brandstofolie leveren die niet overeenkomt met hetgeen vermeld is op de bunkerafleveringsbon; e. de Administratie informeren over elk schip dat brandstofolie ontvangt die niet blijkt te voldoen aan de vereisten van Voorschrift 14 of 18 van deze Bijlage; en f. de Organisatie ter mededeling aan de Partijen bij het Protocol van 1997 informeren over alle gevallen waarin brandstofolieleveranciers niet

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

58

hebben voldaan aan de vereisten vermeld in Voorschrift 14 of 18 van deze Bijlage. 8. In verband met de havenstaatinspecties die door de Partijen bij het Protocol van 1997 worden uitgevoerd, verbinden de Partijen er zich voorts toe: a. de Partij of een staat die geen Partij is onder wiens rechtsmacht de bunkerafleveringsbon is afgegeven, te informeren over gevallen waarin brandstofolie is geleverd die niet voldoet, en daarbij alle relevante informatie te verstrekken; en b. te verzekeren dat passende correctieve maatregelen worden getroffen om brandstofolie waarvan ontdekt is dat deze niet aan de vereisten voldoet alsnog daaraan te laten voldoen. Voorschrift 19 Eisen voor platforms en olieboorinstallaties 1. Met inachtneming van de bepalingen van het tweede en derde lid van dit Voorschrift dienen vaste en drijvende platforms en boorinstallaties te voldoen aan de vereisten van deze Bijlage. 2. Emissies die direct voortvloeien uit de opsporing, winning en de bijbehorende buitengaatse bewerking van minerale rijkdommen in de zeebodem, zijn overeenkomstig artikel 2, derde lid, letter b, onder ii., van dit Verdrag, vrijgesteld van de bepalingen van deze Bijlage. Dergelijke emissies omvatten de volgende: a. emissies die voortvloeien uit de verbranding van stoffen die uitsluitend en direct het gevolg zijn van de opsporing, winning en de bijbehorende buitengaatse bewerking van minerale rijkdommen in de zeebodem, met inbegrip van maar niet beperkt tot het affakkelen van koolwaterstoffen en de verbranding van boorgruis en/of boorspoelingen bij de afwerking van de put en testoperaties en het affakkelen als gevolg van het spoelen naar de oppervlakte. b. het vrijkomen van gassen en vluchtige stoffen die worden meegevoerd met boorspoelingen en gruis; c. emissies die uitsluitend en direct verband houden met de bewerking, behandeling of opslag van mineralen uit de zeebodem; en d. emissies van dieselmotoren die uitsluitend worden gebruikt voor de opsporing, winning en bijbehorende buitengaatse bewerking van minerale rijkdommen uit de zeebodem. 3. De vereisten van Voorschrift 18 van deze Bijlage zijn niet van toepassing op het gebruik van koolwaterstoffen die ter plaatse worden geproduceerd en vervolgens worden gebruikt als brandstof, indien goedgekeurd door de Administratie.

59

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Aanhangsel I Model van het IAPP-certificaat (Voorschrift 8) Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging Afgegeven krachtens de bepalingen van het Protocol van 1997 tot wijziging van het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd bij het Protocol van 1978 daarbij (hierna te noemen het ,,Verdrag’’) namens de Regering van: ................................................................................................................. (volledige offıciële aanduiding van het land) door ................................................................................................................. (volledige officiële vermelding van de bevoegde persoon of organisatie gemachtigd krachtens de bepalingen van het Verdrag) Naam van het schip

Onderscheidingsnummer of -letters

IMO-nummer

Haven van registratie

Brutotonnage in registertonnen

Type schip [ olietankschip [ schepen geen olietankschip zijnde HIERBIJ WORDT VERKLAARD: 1. Dat het schip is onderzocht in overeenstemming met Voorschrift 5 van Bijlage VI bij het Verdrag; en 2. Dat uit het onderzoek is gebleken dat de uitrusting, systemen, installaties, middelen en materialen ten volle voldoen aan de van toepassing zijnde vereisten van Bijlage VI bij het Verdrag.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

60

Dit certificaat is geldig tot ....................................... afhankelijk van onderzoeken in overeenstemming met Voorschrift 5 van Bijlage VI bij het Verdrag. Afgegeven te ......................................................................................... (Plaats van afgifte van het certificaat) .................................... (datum van afgifte)

..................................................................... (handtekening van begoegde ambtenaar die het certificaat afgeeft)

(Zegel of stempel, al naar gelang, van de instantie)

61

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Aantekening voor jaarlijkse en tussentijdse onderzoeken HIERBIJ WORDT VERKLAARD dat bij een onderzoek zoals vereist in Voorschrift 5 van Bijlage VI bij het Verdrag werd geconstateerd dat het schip voldoet aan de daarop van toepassing zijnde bepalingen van het Verdrag: Jaarlijks onderzoek:

Getekend ..................................................... (handtekening van bevoegde ambtenaar) Plaats .......................................................... Datum .........................................................

(Zegel of stempel, al naar gelang, van de instantie) Jaarlijks*/tussentijds* onderzoek:


(Zegel of stempel, al naar gelang, van de instantie) Jaarlijks)*/tussentijds onderzoek:


(Zegel of stempel, al naar gelang, van de instantie) Jaarlijks onderzoek:


(Zegel of stempel, al naar gelang, van de instantie)

*

Doorhalen wat niet van toepassing is

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

62

Aanvulling op het Internationaal certificaat betreffende voorkoming van luchtverontreiniging (IAPP-certificaat) Journaal van bouw en uitrusting Ten aanzien van de bepalingen van Bijlage VI bij het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd door het Protocol daarbij van 1978 (hierna te noemen het ,,Verdrag’’). Opmerkingen: 1 Dit journaal dient permanent gehecht te zijn aan het IAPPcertificaat. Het IAPP-certificaat dient te allen tijde beschikbaar te zijn aan boord. 2 Ingeval de taal van het oorspronkelijke journaal een andere is dan de Engelse, de Franse of de Spaanse taal, gaat de tekst vergezeld van een vertaling in één van deze talen. 3 De hokjes worden ingevuld met ofwel een kruisje (x) voor het antwoord ,,ja’’ en ,,van toepassing,,of een (-) voor de antwoorden ,,neen’’ of ,,niet van toepassing,’’ al naar gelang van toepassing is. 4 Tenzij anders vermeld, verwijzen de Voorschriften genoemd in dit Journaal naar de Voorschriften van Bijlage VI bij het Verdrag en resoluties of circulaires verwijzen naar die welke zijn aangenomen door de Internationale Maritieme Organisatie. 1 Gegevens van het schip 1.1 Naam van het schip............................................................................. 1.2 Onderscheidingsnummer of -letters .................................................... 1.3 IMO-nummer ....................................................................................... 1.4 Haven van registratie........................................................................... 1.5 Brutotonnage in registertonnen ........................................................... 1.6 Datum waarop de kiel werd gelegd of de bouw van het schip zich in een soortgelijk stadium bevond ............................................................. 1.7 Datum van aanvang van belangrijke wijziging van de motor (indien van toepassing) (Voorschrift 13): ......................................................... [ 2. Beheersing van emissies door schepen 2.1 De ozonlaag aantastende stoffen (Voorschrift 12)

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

63

2.1.1 De volgende brandblusinstallaties en -uitrusting die halonen bevatten mogen in bedrijf blijven:............................................................ [ installatie uitrusting

plaats aan boord

2.1.2 De volgende installaties en uitrusting die CFK’s bevatten mogen in bedrijf blijven: .................................................................................. [ installatie uitrusting

plaats aan boord

2.1.3 De volgende installaties die chloorfluorkoolwaterstoffen bevatten (HCFK’s) en zijn geïnstalleerd voor 1 januari 2020 mogen in bedrijf blijven: ................................................................................................... [ installatie uitrusting

plaats aan boord

2.2 Stikstofoxiden (NOx) (Voorschrift 13) 2.2.1 De volgende dieselmotoren met een vermogen van meer dan 130 kW die zijn geïnstalleerd op een schip gebouwd op of na 1 januari 2000 voldoen aan de emissienormen van Voorschrift 13, derde lid, letter a), in overeenstemming met de NOx Technische Code: ................................ [ Fabrikant en model

serienummer

toepassing

uitgangsvermogen (kW)

nominaal toerental (opm)

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

64

2.2.2 De volgende dieselmotoren met een vermogen van meer dan 130 kW die op of na 1 januari 2000 een belangrijke wijziging zoals bedoeld in Voorschrift 13, tweede lid, hebben ondergaan voldoen aan de emissienormen van Voorschrift 13, derde lid, onder a), in overeenstemming met de NOx Technische Code:...................................................................... [ Fabrikant en model

serienummer

toepassing



2.2.3 De volgende dieselmotoren met een vermogen van meer dan 130 kW die zijn geïnstalleerd op een schip gebouwd op of na 1 januari 2000 of met een vermogen van meer dan 130 kW die op of na 1 januari 2000 een belangrijke wijziging hebben ondergaan, zijn uitgerust met een uitlaatgasreinigingssysteem of andere vergelijkbare methoden in overeenstemming met Voorschrift 13, derde lid, en de NOx Technische Code: ................................................................................................................ [ Fabrikant en model

serienummer

toepassing



2.2.4 De volgende dieselmotoren bedoeld onder 2.2.1, .2.2.2 en 2.2.3 zijn uitgerust met instrumenten voor de controle en registratie van NOxemissies in overeenstemming met de NOx Technische Code: ............. [ Fabrikant en model

serienummer

toepassing



2.3 Stikstofoxiden (NOx) (Voorschrift 14) 2.3.1 Indien het schip vaart binnen een beheersgebied voor SOxemissie zoals aangeduid in Voorschrift 14, derde lid, gebruikt het schip: .1 brandstofolie met een zwavelgehalte van maximaal 1,5% m/m als aangetoond door middel van bunkerafleveringsbonnen; of ................. [

65

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

.2 een goedgekeurd uitlaatgasreinigingssysteem voor de vermindering van SOx-emissies tot minder dan 6,0 g SOx/kWh; of.................. [ .3 een andere goedgekeurde techniek voor de vermindering van SOxemissies tot minder dan 6,0 g SOx/kWh. ........................................... [ 2.4 Vluchtige organische stoffen (VOS) (Voorschrift 15) 2.4.1 Op het tankschip is een dampopvangsysteem geïnstalleerd dat is goedgekeurd in overeenstemming met MSC/circ. 585. .................. [ 2.5 Op het schip is een verbrandingsinstallatie: .1 die voldoet aan resolutie MEPC 76(40) zoals gewijzigd ........... [ .2 die is geïnstalleerd voor 1 januari 2000 en niet voldoet aan resolutie MEPC 76(40) zoals gewijzigd. ...................................................... [ HIERBIJ WORDT VERKLAARD dat dit journaal in alle opzichten juist is. Afgegeven te ......................................................................................... (Plaats van afgifte van het journaal) ...............................

...............................................................

(Datum van afgifte)

(handtekening van bevoegde ambtenaar die het journaal afgeeft)

Zegel of stempel, al naar gelang, van de instantie

Aanhangsel II Testcycli en wegingsfactoren (Voorschrift 13) De volgende testcycli en wegingsfactoren dienen te worden gehanteerd om te verifiëren of scheepsdieselmotoren voldoen aan de NOxgrenswaarden in overeenstemming met Voorschrift 13 van deze Bijlage, gebruikmakend van de in de NOx Technische Code beschreven testprocedure en berekeningsmethode. .1 Voor scheepsmotoren met een constant toerental als hoofdvoorstuwingsinstallatie van een schip met inbegrip van dieselelektrische aandrijving dient testcyclus E2 te worden uitgevoerd. .2 Voor schroefinstallaties met verstelbare spoed dient testcyclus E2 te worden uitgevoerd. .3 Voor hoofd- en hulpmotoren die belast worden volgens de schroefwet dient testcyclus E3 te worden uitgevoerd.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

66

.4 Voor hulpmotoren met een constant toerental dient testcyclus D2 te worden uitgevoerd. .5 Voor hulpmotoren met variabele snelheid en variabele belasting die niet bij het bovenstaande zijn inbegrepen, dient testcyclus C1 te worden uitgevoerd. Testcyclus voor hoofdvoorstuwingsinstallaties met een constant toerental (met inbegrip van diesel-elektrische aandrijving of schroefinstallaties met verstelbare spoed)

testcyclus type E2

snelheid

100%

100%

100%

100%

vermogen

100%

75%

50%

25%

wegingsfactor

0,2

0,5

0,15

0,15

Testcyclus voor hoofd- en hulpmotoren die volgens de schroefwet worden aangedreven

testcyclus type E3

snelheid

100%

100%

100%

100%

vermogen

100%

75%

50%

25%

wegingsfactor

0,2

0,5

0,15

0,15

Testcyclus voor toepassing op hulpmotoren met een constant toerental snelheid testcyclus type D2

100%

100%

100%

100%

100%

vermogen 100%

75%

50%

25%

10%

wegingsfactor

0,25

0,3

0,3

0,1

0,05

Testcyclus voor hulpmotoren met variabele snelheid en belasting

testcyclus type C1

snelheid

nominaal

koppel

100% 75%

intermediar 50%

10%

100% 75%

stationair 50%

0%

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

67

snelheid

nominaal

wegings- 0,15 factor

intermediar

0,15

0,15

0,1

0,1

0,1

stationair 0,1

0,15

Aanhangsel III Criteria en procedures voor de aanwijzing van beheersgebieden voor SOx-emissie (Voorschrift 14) 1. Doelstellingen 1.1 Met dit aanhangsel wordt beoogd de criteria en procedures vast te stellen voor de aanwijzing van beheersgebieden voor SOx-emissie. Het doel van beheersgebieden voor SOx-emissie is het voorkomen, verminderen en beheersen van luchtverontreiniging door SOx-emissies door schepen en de daarmee gepaard gaande nadelige invloed op landen zeegebieden. 1.2 Een beheersgebied voor SOx-emissie zou in overweging moeten worden genomen voor aanvaarding door de Organisatie indien gestaafd door een bewezen noodzaak de luchtverontreiniging door SOx-emissies door schepen te voorkomen, te verminderen en te beheersen. 2. Criteria voor een voorstel tot aanwijzing van beheersgebieden voor SOx-emissie 2.1 Een voorstel aan de Organisatie voor aanwijzing van een beheersgebied voor SOx-emissie kan alleen worden ingediend door de Verdragsluitende Staten bij het Protocol van 1997. Indien twee of meer Verdragsluitende Staten een gemeenschappelijk belang hebben in een bepaald gebied, dienen zij een gemeenschappelijk voorstel op te stellen. 2.2 Het voorstel dient onder meer te omvatten: .1 een duidelijke afbakening van het voorgestelde gebied voor de uitvoering van de beheersmaatregelen voor SOx-emissie door schepen, tezamen met een referentiekaart waarop het gebied is gemarkeerd; .2 een beschrijving van de landen zeegebieden die bedreigd worden door de invloeden van SOx-emissies door schepen;

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

68

.3 een evaluatie waaruit blijkt dat SOx-emissies door schepen die varen in het voorgestelde gebied voor de toepassing van beheersmaatregelen voor SOx-emissie bijdragen aan luchtverontreiniging door SOx, met inbegrip van SOx-depositie en de daarmee gepaard gaande nadelige invloeden op de onderhavige landen zeegebieden. Deze evaluatie dient een beschrijving te omvatten van de invloeden van SOx-emissies op ecosystemen op het land en in het water, gebieden met natuurlijke productiviteit, kwetsbare leefomgevingen, waterkwaliteit, gezondheid van de mens en gebieden van cultureel en wetenschappelijk belang, indien van toepassing. De bronnen van relevante gegevens, met inbegrip van de gebruikte methoden, dienen te worden vermeld; .4 relevante informatie met betrekking tot de meteorologische omstandigheden in het voorgestelde gebied voor toepassing van de beheersmaatregelen voor SOx-emissie en de bedreigde landen zeegebieden, met name de heersende windpatronen of topografische, geologische, oceanografische, morfologische of andere omstandigheden die kunnen leiden tot een verhoogde kans op plaatselijk sterkere luchtverontreiniging of een sterkere mate van verzuring; .5 de aard van het scheepvaartverkeer in het voorgestelde beheersgebied voor SOx-emissie, met inbegrip van de patronen en dichtheid van dat verkeer; en .6 een beschrijving van de beheersmaatregelen genomen door de indienende Verdragsluitende Staat of Verdragsluitende Staten met betrekking tot bronnen van SOx-emissies op het land die het bedreigde gebied aantasten, welke maatregelen zijn en worden uitgevoerd alsmede een beschrijving van te nemen maatregelen in verband met de bepalingen van Voorschrift 14 van Bijlage VI van het Verdrag. 2.3 De geografische grenzen van een beheersgebied voor SOx-emissie zullen gebaseerd zijn op de boven omschreven relevante criteria, met inbegrip van de SOx-emissie en -depositie door schepen die varen in het voorgestelde gebied, verkeerspatronen en -dichtheid en windomstandigheden. 2.4 Een voorstel om een bepaald gebied aan te wijzen als beheersgebied voor SOx-emissie dient te worden ingediend bij de Organisatie in overeenstemming met de door de Organisatie vastgestelde regels en procedures.

69

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

3. Procedures voor de evaluatie en aanneming van beheersgebieden voor SOx-emissie door de Organisatie 3.1 De Organisatie neemt ieder bij haar door een Verdragsluitende Staat of Verdragsluitende Staten ingediend voorstel in overweging. 3.2 Een beheersgebied voor SOx-emissie wordt aangewezen door middel van een wijziging van deze Bijlage, overwogen, aangenomen en in werking gesteld in overeenstemming met artikel 16 van dit Verdrag. 3.3 Bij de beoordeling van het voorstel houdt de Organisatie rekening met de criteria die dienen te worden opgenomen in elk voorstel voor aanneming zoals omschreven in paragraaf 2 hierboven, en de relatieve kosten van het verminderen van zwaveldeposities door schepen in vergelijking met maatregelen aan land. Tevens dient rekening te worden gehouden met de economische gevolgen voor de internationale scheepvaart. 4. Functioneren van de beheersgebieden voor SOx-emissie 4.1 Partijen met schepen die varen in het gebied worden aangemoedigd de Organisatie op de hoogte te stellen van eventuele zorgen inzake het functioneren van het gebied.

Aanhangsel IV Typegoedkeuring en grenzen ten aanzien van het gebruik van verbrandingsinstallaties aan boord (Voorschrift 16) 1. Voor verbrandingsinstallaties aan boord zoals beschreven in Voorschrift 16, tweede lid, dient een IMO-certificaat voor typegoedkeuring voor iedere verbrandingsinstallatie aanwezig te zijn. Teneinde een dergelijk certificaat te verkrijgen, dient de verbrandingsinstallatie te zijn ontworpen en gebouwd volgens een goedgekeurde norm zoals beschreven in Voorschrift 16, tweede lid. Ieder model dient te worden onderworpen aan een gespecificeerde testprocedure in de fabriek of test in een goedgekeurde testvoorziening onder de verantwoordelijkheid van de Administratie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de volgende standaard brandstof/afvalspecificatie voor de typegoedkeuringstest om te bepalen of de verbrandingsinstallatie functioneert binnen de in het tweede lid van dit aanhangsel gespecificeerde grenzen: Oliehoudend slik bestaande uit: 75% oliehoudend slik van zware olie; 5% afgewerkte smeerolie; en 20% geëmulgeerd water.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

70

Vaste afvalstoffen bestaande uit: 50% voedselresten 50% afval, bestaand uit ongeveer ... 30% papier, ongeveer 40% karton, ongeveer 10% lompen, ongeveer 20% kunststof Het mengsel bestaat uit maximaal 50% vocht en 7% onbrandbare vaste stoffen. 2. Verbrandingsinstallaties aan boord zoals beschreven in Voorschrift 16, tweede lid, dienen te functioneren binnen de volgende grenzen: 6-12% O2 in verbrandingskamer: CO in rookgas maximaal gemiddeld: 200 mg/MJ Roetgetal gemiddeld maximaal: Bacharach 3 of Ringelman 1 (20% opaciteit) (een hoger roetgetal is alleen aanvaardbaar gedurende zeer korte periodes, bijvoorbeeld tijdens het in bedrijf stellen) Onverbrande componenten in asresten: Maximaal 10% van gewicht Grenzen van de uitlaatgastemperatuur van de verbrandingskamer: 850-1200 graden Celsius

Aanhangsel V Op de bunkerafleveringsbon te vermelden gegevens (Voorschrift 18(3)) Naam en IMO-nummer van ontvangend schip Haven Datum van begin levering Naam, adres en telefoonnummer van leverancier scheepsbrandstofolie Naam product(en) Hoeveelheid in metrieke ton Dichtheid bij 15°C, kg/m3

71

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Zwavelgehalte (% m/m) Een verklaring getekend en gewaarmerkt door de vertegenwoordiger van de leverancier van de brandstofolie dat de geleverde brandstofolie in overeenstemming is met Voorschrift 14, eerste lid, of Voorschrift 18, vierde lid, letter a), van deze Bijlage.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

72

73

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

T R A C TAT E N B L A D VAN HET

KONINKRIJK

DER

NEDERLANDEN

JAARGANG 1999 Nr. 169 A. TITEL

Protocol van 1997 tot wijziging van het Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, 1973, zoals gewijzigd bij het Protocol van 1978, met Bijlage; Londen, 26 september 1997

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

74

Protocole de 1997 modifiant la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires, telle que modifiée par le Protocole de 1978 y relatif Les Parties au présent Protocole, Étant Parties au Protocole de 1978 relatif à la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires, Reconnaissant qu’il est nécessaire de prévenir et de contrôler la pollution de l’atmosphère par les navires, Rappelant le principe 15 de la Déclaration de Rio sur l’environnement et le développement qui préconise d’appliquer une approche de précaution, Estimant que le meilleur moyen d’atteindre cet objectif est de conclure un Protocole de 1997 modifiant la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires, telle que modifiée par le Protocole de 1978 y relatif, Sont convenues de ce qui suit: Article premier Instrument devant être modifié L’instrument qui est modifié par le présent Protocole est la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires, telle que modifiée par le Protocole de 1978 y relatif (ci-après dénommée «la Convention»). Article 2 Adjonction d’une Annexe VI à la Convention Une Annexe VI, intitulée «Règles relatives à la prévention de la pollution de l’atmosphère par les navires», dont le texte figure en annexe au présent Protocole, est ajoutée. Article 3 Obligations générales 1. La Convention et le présent Protocole sont, entre les Parties au présent Protocole, considérés et interprétés comme formant un seul instrument.

75

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

2. Toute référence au présent Protocole constitue en même temps une référence à son Annexe. Article 4 Procédure d’amendement Aux fins de l’application de l’article 16 de la Convention à un amendement à l’Annexe VI et à ses appendices, l’expression «une Partie à la Convention» désigne une Partie liée par ladite annexe. CLAUSES FINALES Article 5 Signature, ratification, acceptation, approbation et adhésion 1. Le présent Protocole est ouvert à la signature, au Siège de l’Organisation maritime internationale (ci-après dénommée «l’Organisation»), du 1er janvier 1998 au 31 décembre 1998 et reste ensuite ouvert à l’adhésion. Seuls les États contractants au Protocole de 1978 relatif à la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires (ci-après dénommé «le Protocole de 1978») peuvent devenir Parties au présent Protocole par: a) signature sans réserve quant à la ratification, l’acceptation ou l’approbation; ou b) signature sous réserve de ratification, d’acceptation ou d’approbation, suivie de ratification, d’acceptation ou d’approbation; ou c) adhésion. 2. La ratification, l’acceptation, l’approbation ou l’adhésion s’effectuent par le dépôt d’un instrument à cet effet auprès du Secrétaire général de l’Organisation (ci-après dénommé «le Secrétaire général»). Article 6 Entrée en vigueur 1. Le présent Protocole entre en vigueur douze mois après la date à laquelle au moins quinze États dont les flottes marchandes représentent au total au moins 50 pour cent du tonnage brut de la flotte mondiale des navires de commerce sont devenus Parties à ce protocole conformément aux dispositions de son article 5. 2. Tout instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion déposé après la date d’entrée en vigueur du présent Protocole prend effet trois mois après la date du dépôt. 3. Après la date à laquelle un amendement au présent Protocole est réputé avoir été accepté conformément à l’article 16 de la Convention,

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

76

tout instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion déposé s’applique au présent Protocole tel que modifié. Article 7 Dénonciation 1. Le présent Protocole peut être dénoncé par l’une quelconque des Parties au présent Protocole à tout moment après l’expiration d’une période de cinq ans à compter de la date de son entrée en vigueur à l’égard de cette Partie. 2. La dénonciation s’effectue par le dépôt d’un instrument de dénonciation auprès du Secrétaire général. 3. La dénonciation prend effet douze mois après la date à laquelle le Secrétaire général en a reçu notification ou à l’expiration de toute autre période plus longue qui pourrait être spécifiée dans la notification. 4. La dénonciation du Protocole de 1978 en vertu de son article VII est considérée comme une dénonciation du présent Protocole en vertu du présent article. Cette dénonciation prend effet à la date à laquelle la dénonciation du Protocole de 1978 prend effet conformément à l’article VII de ce protocole. Article 8 Dépositaire 1. Le présent Protocole est déposé auprès du Secrétaire général (ciaprès dénommé «le Dépositaire»). 2. Le Dépositaire: a) informe tous les États qui ont signé le présent Protocole ou y ont adhéré: i) de toute signature nouvelle ou de tout dépôt d’instrument nouveau de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, et de la date de cette signature ou de ce dépôt; ii) de la date d’entrée en vigueur du présent Protocole; et iii) du dépôt de tout instrument dénonçant le présent Protocole, de la date à laquelle cet instrument a été reçu et de la date à laquelle la dénonciation prend effet; et b) transmet des copies certifiées conformes du présent Protocole à tous les États qui ont signé le présent Protocole ou y ont adhéré. 3. Dès l’entrée en vigueur du présent Protocole, le Dépositaire en transmet une copie certifiée conforme au Secrétaire général de l’Organisation des Nations Unies en vue de son enregistrement et de sa publication conformément à l’Article 102 de la Charte des Nations Unies.

77

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Article 9 Langues Le présent Protocole est établi en un seul exemplaire en langues anglaise, arabe, chinoise, espagnole, française et russe, chaque texte faisant également foi. EN FOI DE QUOI les soussignés, dûment autorisés à cet effet par leurs gouvernements respectifs, ont signé le présent Protocole. FAIT à Londres, ce vingt-six septembre mil neuf cent quatre-vingtdix-sept.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

78

Annexe Adjonction d’une Annexe VI à la Convention Internationale de 1973 pour la Prévention de la Pollution par les Navires, telle que modifiée par le Protocole de 1978 relatif Ajouter la nouvelle Annexe VI ci-après à la suite de l’Annexe V actuelle: «ANNEXE VI RÈGLES RELATIVES À LA PRÉVENTION DE LA POLLUTION DE L’ATMOSPHÈRE PAR LES NAVIRES CHAPITRE I GÉNÉRALITÉS

Règle 1 Application Les dispositions de la présente Annexe s’appliquent à tous les navires, sauf disposition expresse contraire des règles 3, 5, 6, 13, 15, 18 et 19 de la présente Annexe. Règle 2 Définitions Aux fins de la présente Annexe: 1. L’expression «dont la construction se trouve à un stade équivalent» désigne le stade auquel: a) une construction identifiable à un navire particulier commence; et b) le montage du navire considéré a commencé, employant au moins 50 tonnes ou un pour cent de la masse estimée de tous les matériaux de structure, si cette dernière valeur est inférieure. 2. «Chargement continu» désigne le processus par lequel des déchets sont chargés dans une chambre de combustion sans intervention humaine, l’incinérateur étant dans des conditions normales d’exploitation et la chambre de combustion fonctionnant à une température située entre 850°C et 1200°C. 3. «Émission» désigne toute libération, dans l’atmosphère ou dans la mer, par les navires de substances soumises à un contrôle en vertu de la présente Annexe. 4. «Nouvelle installation», dans le contexte de la règle 12 de la présente Annexe, désigne l’installation de systèmes, d’équipement, y com-

79

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

pris de nouveaux extincteurs d’incendie portatifs, d’isolation ou d’autres matériaux à bord d’un navire après la date d’entrée en vigueur de la présente Annexe mais ne vise pas la réparation ni la recharge de systèmes, d’équipement, d’isolation ou d’autres matériaux installés avant cette date, ni la recharge d’extincteurs portatifs. 5. «Code technique sur les NOx» désigne le Code technique sur le contrôle des émissions d’oxydes d’azote provenant des monteurs diesel marins que la Conférence a adopté par la résolution 2, y compris les amendements qui pourraient y être apportés par l’Organisation, à condition que ces amendements soient adoptés et mis en vigueur conformément aux dispositions de l’article 16 de la présente Convention relatives aux procédures d’amendement applicables aux appendices des Annexes. 6. «Substance qui appauvrit la couche d’ozone» désigne une substance réglementée, telle que définie au paragraphe 4 de l’article premier du Protocole de Montréal relatif à des substances qui appauvrissent la couche d’ozone, 1987, qui figure dans la liste de l’Annexe A, B, C ou E dudit Protocole en vigueur à la date d’application ou d’interprétation de la présente Annexe. Les «substances qui appauvrissent la couche d’ozone» que l’on peut trouver à bord des navires comprennent, sans toutefois s’y limiter, les substances suivantes: Halon 1211 Bromochlorodifluorométhane Halon 1301 Bromotrifluorométhane Halon 2402 1,2-Dibromo-1,1,2,2-tetrafluoréthane (également appelé Halon 114B2) CFC-11 Trichlorofluorométhane CFC-12 Dichlorodifluorométhane CFC-113 1,1,2-Trichloro-1,2,2-trifluoréthane CFC-114 1,2-Dichloro-1,1,2,2-tétrafluoréthane CFC-115 Chloropentafluoréthane 7. «Boues d’hydrocarbures» désigne les boues provenant des séparateurs de combustible ou d’huile de graissage, les huiles de graissage usées provenant des machines principales ou auxiliaires, ou les huiles de vidange provenant des séparateurs d’eau de cale, du matériel de filtrage des hydrocarbures ou des gattes. 8. «Incinération à bord» désigne l’incinération de déchets ou autres matières à bord d’un navire, lorsque ces déchets ou autres matières sont produits pendant l’exploitation normale du navire. 9. «Incinérateur de bord» désigne une installation de bord conçue essentiellement pour l’incinération. 10. «Navire construit» désigne un navire dont la quille est posée ou dont la construction se trouve à un stade équivalent. 11. «Zone de contrôle des émissions de SOx» désigne une zone dans laquelle il est nécessaire d’adopter des mesures obligatoires particuliè-

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

80

res concernant les émissions de SOx par les navires pour prévenir, réduire et contrôler la pollution de l’atmosphère par les SOx et ses effets préjudiciables sur les zones terrestres et maritimes. Les zones de contrôle des émissions de SOx sont celles qui sont mentionnées à la règle 14 de la présente Annexe. 12. «Navire-citerne» désigne un pétrolier tel que défini à la règle 1 4) de l’Annexe I ou un navire-citerne pour produits chimiques tel que défini à la règle 1 1) de l’Annexe II de la présente Convention. 13. «Le Protocole de 1997» désigne le Protocole de 1997 modifiant la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires, telle que modifiée par le Protocole de 1978 y relatif. Règle 3 Exceptions générales Les règles de la présente Annexe ne s’appliquent pas: a) aux émissions nécessaires pour assurer la sécurité d’un navire ou pour sauver des vies humaines en mer; ou b) aux émissions résultant d’une avarie survenue au navire ou à son équipement: i) à condition que toutes les précautions raisonnables aient été prises après l’avarie ou la découverte des émissions pour empêcher ou réduire au minimum ces émissions; et ii) sauf si le propriétaire ou le capitaine a agi soit avec l’intention de provoquer un dommage, soit témérairement et avec conscience qu’un dommage en résulterait probablement. Règle 4 Équivalences 1. L’Administration peut autoriser la mise en place à bord d’un navire d’installations, de matériaux, de dispositifs ou d’appareils en remplacement de ceux qui sont prescrits par la présente Annexe, à condition que ces installations, matériaux, dispositifs ou appareils soient au moins aussi efficaces que ceux qui sont prescrits par la présente Annexe. 2. L’Administration qui autorise une installation, un matériau, un dispositif ou un appareil en remplacement de ceux qui sont prescrits par la présente Annexe doit en communiquer les détails à l’Organisation, qui les diffuse aux Parties à la présente Convention pour information et pour qu’il y soit donné suite, le cas échéant.

81

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

CHAPITRE II VISITES, DÉLIVRANCE DES CERTIFICATS ET MESURES DE CONTRÔLE

Règle 5 Visites et inspections 1. Tout navire d’une jauge brute égale ou supérieure à 400 et toute installation de forage ou autre plate-forme fixe ou flottante doivent être soumis aux visites spécifiées ci-après: a) une visite initiale avant sa mise en service ou avant que le certificat prescrit par la règle 6 de la présente Annexe ne lui soit délivré pour la première fois. Cette visite doit permettre de s’assurer que l’équipement, les systèmes, les installations, les aménagements et les matériaux satisfont pleinement aux prescriptions applicables de la présente Annexe; b) des visites périodiques à intervalles spécifiés par l’Administration, mais n’excédant pas cinq ans, qui permettent de s’assurer que l’équipement, les systèmes, les installations, les aménagements et les matériaux satisfont pleinement aux prescriptions de la présente Annexe; et c) une visite intermédiaire au minimum pendant la période de validité du certificat; cette visite doit permettre de s’assurer que l’équipement et les aménagements satisfont pleinement aux prescriptions de la présente Annexe et sont en bon état de marche. Dans les cas où une seule visite intermédiaire est effectuée pendant une seule période de validité du certificat et où la période de validité de ce certificat excède 2 ans et demi, elle doit avoir lieu dans les six mois qui précèdent ou qui suivent la date à laquelle le certificat parvient à la moitié de sa période de validité. Ces visites intermédiaires doivent être portées sur le certificat délivré en vertu de la règle 6 de la présente Annexe. 2. En ce qui concerne les navires d’une jauge brute inférieure à 400, l’Administration peut déterminer les mesures à prendre pour que soient respectées les dispositions applicables de la présente Annexe. 3. Les visites de navires, en ce qui concerne l’application des dispositions de la présente Annexe, doivent être effectuées par des fonctionnaires de l’Administration. Toutefois, l’Administration peut confier les visites soit à des inspecteurs désignés à cet effet, soit à des organismes reconnus par elle. Ces organismes doivent satisfaire aux Directives adoptées par l’Organisation. Dans tous les cas, l’Administration intéressée doit se porter pleinement garante de l’exécution complète et de l’efficacité de la visite. 4. La visite des moteurs et de l’équipement destinée à s’assurer que ceux-ci satisfont aux dispositions de la règle 13 de la présente Annexe doit se faire de la façon prévue par le code technique sur les NOx. 5. L’Administration doit prendre les mesures nécessaires pour que des inspections inopinées soient effectuées pendant la période de validité du

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

82

certificat. Ces inspections doivent permettre de s’assurer que l’équipement reste à tous égards satisfaisant pour le service auquel il est destiné. Ces inspections peuvent être effectuées par ses propres services d’inspection, par des inspecteurs désignés, par des organismes reconnus ou par d’autres Parties à la demande de l’Administration. Lorsque l’Administration, en vertu des dispositions du paragraphe 1) de la présente règle, institue des visites annuelles obligatoires, les inspections inopinées ne sont pas obligatoires. 6. Lorsqu’un inspecteur désigné ou un organisme reconnu détermine que l’état de l’équipement ne correspond pas en substance aux indications du certificat, l’inspecteur ou l’organisme doit veiller à ce que des mesures correctives soient prises et doit en informer l’Administration en temps utile. Si ces mesures correctives ne sont pas prises, le certificat devrait être retiré par l’Administration. Si le navire se trouve dans un port d’une autre Partie, les autorités compétentes de l’État du port doivent aussi être informées immédiatement. Lorsqu’un fonctionnaire de l’Administration, un inspecteur désigné ou un organisme reconnu a informé les autorités compétentes de l’État du port, le gouvernement de l’État du port intéressé doit accorder au fonctionnaire, à l’inspecteur ou à l’organisme en question toute l’assistance nécessaire pour lui permettre de s’acquitter de ses obligations en vertu de la présente règle. 7. L’équipement doit être maintenu dans un état conforme aux dispositions de la présente Annexe et aucun changement ne doit être apporté à l’équipement, aux systèmes, aux installations, aux aménagements ou aux matériaux ayant fait l’objet de la visite, sans l’approbation expresse de l’Administration. Le simple remplacement de cet équipement et de ces installations par un équipement et des installations conformes aux dispositions de la présente Annexe est autorisé. 8. Lorsqu’un accident survenu à un navire ou un défaut constaté à bord compromet fondamentalement l’efficacité ou l’intégralité de son équipement visé par la présente Annexe, le capitaine ou le propriétaire du navire doit faire rapport dès que possible à l’Administration, à un inspecteur désigné ou à un organisme reconnu chargé de délivrer le certificat pertinent. Règle 6 Délivrance du Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère 1. Un Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère doit être délivré, après une visite effectuée conformément aux dispositions de la règle 5 de la présente Annexe, a) à tout navire d’une jauge brute égale ou supérieure à 400 qui effectue des voyages à destination de ports ou de terminaux au large relevant de la juridiction d’autres Parties; et

83

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

b) aux installations de forage et plates-formes qui effectuent des voyages à destination d’eaux relevant de la souveraineté ou de la juridiction d’autres Parties au Protocole de 1997. 2. Un Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère doit être délivré aux navires construits avant la date d’entrée en vigueur du Protocole de 1997 conformément au paragraphe 1) de la présente règle, au plus tard lors de la première mise en cale sèche prévue après la date d’entrée en vigueur du Protocole de 1997 mais en tout cas dans un délai maximal de trois ans après l’entrée en vigueur du Protocole de 1997. 3. Ce certificat doit être délivré soit par l’Administration, soit par toute personne ou tout organisme dûment autorisé par elle. Dans tous les cas, l’Administration assume l’entière responsabilité du certificat. Règle 7 Délivrance d’un certificat par un autre gouvernement 1. Le Gouvernement d’une Partie au Protocole de 1997 peut, à la demande de l’Administration, faire visiter un navire et, s’il estime que les dispositions de la présente Annexe sont observées, il délivre au navire un Certificat de prévention de la pollution de l’atmosphère ou en autorise la délivrance conformément à la présente Annexe. 2. Une copie du certificat et une copie du rapport de visite doivent être adressées dès que possible à l’Administration qui a fait la demande. 3. Un certificat ainsi délivré doit comporter une déclaration établissant qu’il a été délivré à la demande de l’Administration; il a la même valeur et est accepté dans les mêmes conditions qu’un certificat délivré conformément à la règle 6 de la présente Annexe. 4. Il ne doit pas être délivré de Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère à un navire qui est autorisé à battre le pavillon d’un État qui n’est pas Partie au Protocole de 1997. Règle 8 Forme du Certificat Le Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère doit être établi dans une langue officielle du pays qui le délivre, conformément au modèle qui figure à l’appendice I de la présente Annexe. Si la langue utilisée n’est ni l’anglais ni l’espagnol ni le français, le texte doit comprendre une traduction dans l’une de ces langues.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

84

Règle 9 Durée et validité du Certificat 1. Un Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère doit être délivré pour une période dont la durée est fixée par l’Administration, sans que cette durée puisse excéder cinq ans à compter de la date de délivrance. 2. Aucune prorogation de la durée de validité de cinq ans du Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère n’est autorisée, sauf conformément au paragraphe 3). 3. Si, à la date d’expiration du Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère, le navire ne se trouve pas dans un port de l’État dont il est autorisé à battre le pavillon ou dans lequel il doit subir une visite, l’Administration peut proroger la validité du certificat pour une période n’excédant pas cinq mois. Cette prorogation ne doit être accordée que pour permettre au navire d’achever son voyage vers l’État dont il est autorisé à battre le pavillon ou dans lequel il doit être visité, et ce, uniquement dans le cas où cette mesure apparaît comme opportune et raisonnable. Après son arrivée dans l’État dont il est autorisé à battre le pavillon ou dans lequel il doit être visité, le navire n’est pas en droit, en vertu de cette prorogation, d’en repartir sans avoir obtenu un nouveau Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère. 4. Le Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère cesse d’être valable dans l’un quelconque des cas suivants: a) si les inspections et visites n’ont pas été effectuées dans les délais spécifiés à la règle 5 de la présente Annexe; b) si l’équipement, les systèmes, les installations, les aménagements ou les matériaux auxquels s’applique la présente Annexe ont subi des modifications importantes de nature autre que le simple remplacement de l’équipement ou des installations par un équipement ou des installations conformes aux prescriptions de la présente Annexe, sans l’approbation expresse de l’Administration. Aux fins de la règle 13, une modification importante est tout changement ou ajustage du système, de l’installation ou de l’agencement d’un moteur diesel à la suite duquel ce moteur ne satisfait plus aux limites d’émission d’oxydes d’azote qui lui sont applicables; ou c) si le navire passe sous le pavillon d’un autre État. Un nouveau certificat ne doit être délivré que si le gouvernement délivrant le nouveau certificat a la certitude que le navire satisfait pleinement aux prescriptions de la règle 5 de la présente Annexe. Dans le cas d’un transfert de pavillon entre Parties, si la demande lui en est faite dans un délai de trois mois à compter du transfert, le Gouvernement de la Partie dont le navire était autorisé précédemment à battre le pavillon adresse, dès que possible, à l’Administration de l’autre Partie une copie du Certificat interna-

85

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

tional de prévention de la pollution de l’atmosphère dont le navire était pourvu avant le transfert, ainsi que des copies des rapports de visite pertinents, le cas échéant. Règle 10 Contrôle des normes d’exploitation par l’État du port 1. Un navire qui se trouve dans un port ou un terminal au large relevant de la juridiction d’une autre Partie au Protocole de 1997 est soumis à une inspection effectuée par des fonctionnaires dûment autorisés par cette Partie en vue de vérifier l’application des normes d’exploitation prévues par la présente Annexe, lorsqu’il existe de bonnes raisons de penser que le capitaine ou les membres de l’équipage ne sont pas au fait des procédures essentielles à appliquer à bord pour prévenir la pollution de l’atmosphère par les navires. 2. Dans les circonstances visées au paragraphe 1) de la présente règle, la Partie doit prendre les dispositions nécessaires pour empêcher le navire d’appareiller jusqu’à ce qu’il ait été remédié à la situation conformément aux prescriptions de la présente Annexe. 3. Les procédures relatives au contrôle par l’État du port prévues à l’article 5 de la présente Convention doivent s’appliquer dans le cas de la présente règle. 4. Aucune disposition de la présente règle ne doit être interprétée comme limitant les droits et obligations d’une Partie qui effectue le contrôle des normes d’exploitation expressément prévues dans la présente Convention. Règle 11 Recherche des infractions et mise en application des dispositions 1. Les Parties à la présente Annexe doivent coopérer à la recherche des infractions et à la mise en application des dispositions de la présenteAnnexe en utilisant tous les moyens pratiques appropriés de recherche et de surveillance continue du milieu ainsi que des méthodes satisfaisantes de transmission des renseignements et de rassemblement des preuves. 2. Tout navire auquel s’applique la présente Annexe peut être soumis, dans tout port ou terminal au large d’une Partie, à une inspection effectuée par des fonctionnaires désignés ou autorisés par ladite Partie, en vue de vérifier s’il a émis l’une quelconque des substances visées par la présente Annexe en infraction aux dispositions de celle-ci. Au cas où l’inspection fait apparaître une infraction aux dispositions de la présente Annexe, un rapport doit être communiqué à l’Administration pour que celle-ci prenne des mesures appropriées.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

86

3. Toute Partie doit fournir à l’Administration la preuve, si elle existe, que ce navire a émis l’une quelconque des substances visées par la présente Annexe en infraction aux dispositions de celle-ci. Dans toute la mesure du possible, l’infraction présumée doit être portée à la connaissance du capitaine du navire par l’autorité compétente de cette Partie. 4. Dès réception de cette preuve, l’Administration doit enquêter sur l’affaire et peut demander à l’autre Partie de lui fournir des éléments complémentaires ou plus concluants sur l’infraction présumée. Si l’Administration estime que la preuve est suffisante pour lui permettre d’intenter une action, elle doit engager des poursuites dès que possible et conformément à sa législation. L’Administration doit informer rapidement la Partie qui lui a signalé l’infraction présumée, ainsi que l’Organisation, des poursuites engagées. 5. Une Partie peut aussi inspecter un navire auquel s’applique la présente Annexe lorsqu’il fait escale dans un port ou un terminal au large relevant de sa juridiction, si une autre Partie lui demande de procéder à une enquête et fournit des preuves suffisantes attestant que le navire a émis, dans un lieu quelconque, l’une quelconque des substances visées par la présente Annexe en infraction à celle-ci. Le rapport de cette enquête doit être envoyé à la Partie qui l’a demandée ainsi qu’à l’Administration afin que des mesures appropriées soient prises conformément aux dispositions de la présente Convention. 6. La législation internationale concernant la prévention, la réduction et le contrôle de la pollution du milieu marin par les navires, y compris la législation relative à la mise en application des dispositions et aux garanties, qui est en vigueur au moment de l’application ou de l’interprétation de la présente Annexe, s’applique, mutatis mutandis, aux règles et aux normes énoncées dans la présente Annexe. CHAPTER III PRESCRIPTIONS RELATIVES AU CONTRÔLE DES ÉMISSIONS PROVENANT DES NAVIRES

Règle 12 Substances qui appauvrissent la couche d’ozone 1. Sous réserve des dispositions de la règle 3, toute émission délibérée de substances qui appauvrissent la couche d’ozone est interdite. Il faut considérer comme délibérées les émissions qui se produisent au cours de l’entretien, de la révision, de la réparation ou de la mise au rebut de systèmes ou de matériel, à l’exception des émissions de quantités minimes qui accompagnent la récupération ou le recyclage d’une substance qui appauvrit la couche d’ozone. Les émissions dues à des fuites de substances qui appauvrissent la couche d’ozone, qu’elles soient délibérées ou non, peuvent être réglementées par les Parties au Protocole de 1997.

87

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

2. De nouvelles installations contenant des substances qui appauvrissent la couche d’ozone sont interdites à bord de tous les navires; toutefois, les nouvelles installations contenant des hydrochlorofluorocarbones (HCFC) sont autorisées jusqu’au 1er janvier 2020. 3. Les substances visées par la présente règle et le matériel contenant de telles substances, lorsqu’ils sont enlevés des navires, doivent être livrés à des installations de réception appropriées. Règle 13 Oxydes d’azote (NOx) 1. a) La présente règle s’applique: i) à chaque moteur diesel d’une puissance de sortie supérieure à 130 kW qui est installé à bord d’un navire construit le 1er janvier 2000 ou après cette date; et ii) à chaque moteur diesel d’une puissance de sortie supérieure à 130 kW qui subit une transformation importante le 1er janvier 2000 après cette date. b) La présente règle ne s’applique pas: i) aux moteurs diesel de secours, aux moteurs installés à bord d’embarcations de sauvetage ni aux dispositifs ou équipements destinés à être utilisés uniquement en cas d’urgence; ni ii) aux moteurs installés à bord des navires qui effectuent uniquement des voyages dans des eaux relevant de la souveraineté ou de la juridiction de l’État dont le navire est autorisé à battre le pavillon, sous réserve que les moteurs en question fassent l’objet d’une autre mesure de contrôle des NOx établie par l’Administration. c) Nonobstant les dispositions de l’alinéa a) du présent paragraphe, l’Administration peut exempter de l’application de la présente règle tout moteur diesel qui est installé à bord d’un navire construit ou ayant subi une transformation importante avant la date d’entrée en vigueur du présent Protocole, à condition que ce navire effectue uniquement des voyages à destination de ports ou de terminaux au large à l’intérieur de l’État dont le navire est autorisé à battre le pavillon. 2. a) Aux fins de la présente règle, «transformation importante» désigne une transformation d’un moteur par laquelle: i) le moteur est remplacé par un moteur neuf construit le 1er janvier 2000 ou après cette date, ou ii) une modification importante, telle que définie dans le Code technique sur les NOx, est apportée au moteur, ou iii) la puissance maximale continue du moteur est accrue de plus de 10%. b) Les émissions de NOx qui résultent de modifications visées à l’alinéa a) du présent paragraphe doivent être documentées conformément au Code technique sur les NOx aux fins d’approbation par l’Administration.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

88

3. a) Sous réserve des dispositions de la règle 3 de la présente Annexe, il est interdit de faire fonctionner un moteur diesel auquel s’applique la présente règle lorsque la quantité d’oxydes d’azote émise par le moteur (calculée comme étant l’émission totale pondérée de No2) dépasse les limites suivantes: i) 17.0g/kWh lorsque n est inférieur à 130 t/m ii) 45.0*n(-0.2) g/kWh lorsque n est égal ou supérieur à 130 t/m mais inférieur à 2000 t/m iii) 9.8 g/kWh lorsque n est égal ou supérieur à 2000 t/m n représentant le régime nominal du moteur (tours du vilebrequin par minute). Si le combustible utilisé est composé de mélanges d’hydrocarbures résultant du raffinage du pétrole, la procédure d’essai et les méthodes de mesure doivent être conformes au Code technique sur les NOx, compte tenu des cycles d’essai et des coefficients de pondération indiqués à l’appendice II de la présente Annexe. b) Nonobstant les dispositions de l’alinéa a) du présent paragraphe, il est permis de faire fonctionner un moteur diesel lorsque: i) le moteur comporte un dispositif d’épuration des gaz d’échappement, approuvé par l’Administration conformément au Code technique sur les NOx, pour ramener les émissions de NOx à bord au moins aux limites spécifiées à l’alinéa a); ou ii) une autre méthode équivalente, approuvée par l’Administration compte tenu des directives pertinentes que doit élaborer l’Organisation, est utilisée pour ramener les émissions de NOx à bord au moins aux limites spécifiées à l’alinéa a) du présent paragraphe. Règle 14 Oxydes de soufre (SOx) Prescriptions générales 1. La teneur en soufre de tout fuel-oil utilisé à bord des navires ne doit pas dépasser 4,5% m/m. 2. La teneur en souffre moyenne mondiale des fuel-oils résiduaires livrés en vue de leur utilisation à bord des navires doit être contrôlée compte tenu des directives que doit élaborer l’Organisation. Prescriptions applicables dans les zones de contrôle des émissions de SOx 3. Aux fins de la présente règle, les zones de contrôle des émissions de SOx sont: a) la zone de la mer Baltique, telle que définie à la règle 10 1)b) de l’Annexe I; et

89

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

b) toute autre zone maritime, y compris les zones portuaires, désignée par l’Organisation conformément aux critères et procédures pour la désignation de zones de contrôle des émissions de SOx aux fins de la prévention de la pollution de l’atmosphère par les navires, lesquels figurent à l’appendice III de la présente Annexe. 4. Pendant que les navires se trouvent dans une zone de contrôle des émissions de SOx, l’une au moins des conditions suivantes doit être remplie: a) la teneur en soufre du fuel-oil utilisé à bord des navires dans une zone de contrôle des émissions de SOx ne dépasse pas 1,5% m/m; b) un dispositif d’épuration des gaz d’échappement, approuvé par l’Administration compte tenu des directives que doit élaborer l’Organisation, est utilisé pour réduire la quantité totale d’oxydes de soufre émise par les appareils propulsifs principaux et auxiliaires du navire, et la ramener à 6,0 g SOx/kWh ou moins, calculée comme étant l’émission totale pondérée de dioxyde de soufre. Les flux de déchets résultant de l’utilisation d’un tel dispositif ne doivent pas être rejetés dans des ports et estuaires fermés, à moins que le navire puisse établir avec précision de ces ports ou estuaires fermés, d’après les critères communiqués à l’Organisation par les autorités de l’État du port. L’Organisation doit diffuser ces critères à toutes les Parties à la Convention; ou c) toute autre technique vérifiable et dont il est possible d’assurer l’application est utilisée pour limiter les émissions de SOx à un niveau équivalant à celui qui est spécifié à l’alinéa b). Ces techniques doivent être approuvées par l’Administration compte tenu des directives que doit élaborer l’Organisation. 5. La teneur en soufre du fuel-oil visé au paragraphe 1) et au paragraphe 4)a) de la présente règle doit être attestée par le fournisseur, de la façon prescrite par la règle 18 de la présente Annexe. 6. Les navires qui utilisent des fuel-oils distincts pour satisfaire au paragraphe 4)a) de la présente règle doivent, avant d’entrer dans une zone de contrôle des émissions de SOx, prévoir suffisamment de temps pour que le circuit de distribution du fuel-oil se vide entièrement de tous les combustibles dont la teneur en soufre dépasse 1,5% m/m. Le volume des fuel-oils à faible teneur en soufre (inférieure ou égale à 1,5%) dans chaque citerne ainsi que la date, l’heure et la position du navire au moment où l’opération de changement de combustible a été achevée doivent être consignés dans le livre de bord prescrit par l’Administration. 7. Durant les douze premiers mois suivant immédiatement l’entrée en vigueur du présent Protocole, ou d’un amendement au présent Protocole désignant une zone spécifique de contrôle des émissions de SOx en vertu du paragraphe 3)b) de la présente règle, les navires qui entrent dans la zone de contrôle des émissions de SOx mentionnée au paragraphe 3)a) de la présente règle, ou dans une zone de contrôle des émissions de SOx

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

90

désignée en vertu du paragraphe 3)b) de la présente règle, sont exemptés de l’application des prescriptions des paragraphes 4) et 6) de la présente règle, ainsi que des prescriptions du paragraphe 5) de la présente règle dans la mesure où elles concernent le paragraphe 4)a) de la présente règle. Règle 15 Composés organiques volatils 1. Si les émissions de composés organiques volatils (COV) provenant des navires-citernes doivent être réglementées dans les ports ou terminaux relevant de la juridiction d’une Partie au Protocole de 1997, elles doivent l’être conformément aux dispositions de la présente règle. 2. Une Partie au Protocole de 1997 qui désigne des ports ou terminaux relevant de leur juridiction dans lesquels les émissions de COV doivent être réglementées doit soumettre à l’Organisation une notification qui indique les dimensions des navires-citernes à contrôler, les cargaisons nécessitant des systèmes de contrôle des émissions de vapeurs et la date à laquelle ce contrôle prend effet. Cette notification doit être soumise au moins six mois avant cette date. 3. Le Gouvernement de chaque Partie au Protocole de 1997 qui désigne des ports ou terminaux dans lesquels les émissions de COV provenant des navires-citernes doivent être réglementées doit s’assurer que des systèmes de contrôle des émissions de vapeurs, approuvés par lui compte tenu des normes de sécurité élaborées par l’Organisation, sont installés dans les ports et terminaux désignés et sont exploités en toute sécurité et de manière à éviter de causer un retard indu au navire. 4. L’Organisation doit diffuser une liste des ports et terminaux désignés par les Parties au Protocole de 1997 aux autres Parties au Protocole de 1997 et aux États Membres de l’Organisation, pour information. 5. Tous les navires-citernes soumis à un contrôle des émissions de vapeurs conformément aux dispositions du paragraphe 2) de la présente règle doivent être pourvus d’un collecteur de vapeurs approuvé par l’Administration compte tenu des normes de sécurité élaborées par l’Organisation et doivent utiliser ce système lors du chargement des cargaisons en question. Les terminaux qui ont mis en place des systèmes de contrôle des émissions de vapeurs conformément à la présente règle peuvent accepter les navires-citernes existants qui ne sont pas pourvus de collecteurs de vapeurs pendant une période de trois ans après la date notifiée en vertu du paragraphe 2). 6. La présente règle ne s’applique aux transporteurs de gaz que lorsque le type de systèmes de chargement et de confinement permet de conserver à bord en toute sécurité les COV ne contenant pas de méthane ou de les réacheminer en toute sécurité à terre.

91

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Règle 16 Incinération à bord 1. Sauf dans le cas prévu au paragraphe 5), l’incinération à bord n’est autorisée que dans un incinérateur de bord. 2. a) Sauf dans le cas prévu à l’alinéa b) du présent paragraphe, chaque incinérateur installé à bord d’un navire le 1er janvier 2000 ou après cette date doit satisfaire aux prescriptions de l’appendice IV de la présente Annexe. Chaque incinérateur doit être approuvé par l’Administration, compte tenu des spécifications normalisées applicables aux incinérateurs de bord qui ont été élaborées par l’Organisation. b) L’Administration peut exempter de l’application de l’alinéa a) du présent paragraphe tout incinérateur qui est installé à bord d’un navire avant la date d’entrée en vigueur du Protocole de 1997, à condition que ce navire effectue uniquement des voyages dans des eaux relevant de la souveraineté ou de la juridiction de l’État dont il est autorisé à battre le pavillon. 3. Aucune disposition de la présente règle ne porte atteinte à l’interdiction ou aux autres prescriptions prévues dans la Convention de 1972 sur la prévention de la pollution des mers résultant de l’immersion de déchets, telle que modifiée, et dans le Protocole de 1996 y relatif. 4. L’incinération à bord des substances énumérées ci-après est interdite: a) résidus de cargaison visés par les Annexes I, II et III de la présente Convention et matériaux contaminés utilisés pour leur conditionnement; b) biphényles polychlorés (PCB); c) ordures, telles que définies à l’Annexe V de la présente Convention, contenant plus que des traces de métaux lourds; et d) produits pétroliers raffinés contenant des composés halogénés. 5. L’incinération à bord de boues d’épuration ou de boues d’hydrocarbures produites pendant l’exploitation normale du navire peut également se faire dans les machines principales ou auxiliaires ou dans les chaudières mais dans ce cas, elle ne doit pas être effectuée dans des ports et des estuaires. 6. L’incinération à bord de chlorures de polyvinyle (PVC) est interdite, sauf si elle a lieu dans des incinérateurs de bord pour lesquels des certificats OMI d’approbation par type ont été délivrés. 7. Tous les navires équipés d’incinérateurs soumis à la présente règle doivent avoir à bord un manuel d’exploitation du fabricant qui spécifie comment exploiter l’incinérateur dans les limites décrites au paragraphe 2) de l’appendice IV de la présente Annexe.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

92

8. Le personnel responsable de l’exploitation de tout incinérateur doit avoir reçu une formation et être capable d’appliquer les instructions fournies dans le manuel d’exploitation du fabricant. 9. La température des gaz à la sortie de la chambre de combustion doit faire l’objet d’une surveillance permanente et les déchets ne doivent pas être chargés dans un incinérateur de bord à chargement continu lorsque la température est inférieure à la température minimale admissible de 850°C. Dans le cas des incinérateurs à chargement discontinu, l’appareil doit être conçu de manière à ce que la température dans la chambre de combustion atteigne 600°C dans un délai de 5 minutes après l’allumage. 10. Aucune disposition de la présente règle n’empêche la mise au point, l’installation et l’exploitation d’autres types d’appareils de traitement thermique des déchets à bord qui satisfont aux prescriptions de la présente règle ou à des prescriptions encore plus sévères. Règle 17 Installations de réception 1. Le Gouvernement de chaque Partie au Protocole de 1997 s’engage à faire assurer la mise en place d’installations adaptées aux: a) besoins des navires qui utilisent ses ports de réparation, pour la réception des substances qui appauvrissent la couche d’ozone et du matériel contenant ces substances lorsqu’ils sont enlevés des navires; b) besoins des navires qui utilisent ses ports, terminaux ou ports de réparation, pour la réception des résidus de l’épuration des gaz d’échappement qui proviennent d’un dispositif approuvé d’épuration des gaz d’échappement lorsque le rejet de ces résidus dans le milieu marin n’est pas autorisé aux termes de la règle 14 de la présente Annexe; sans imposer de retards indus aux navires, et c) besoins, dans les installations de démolition des navires, pour la réception des substances qui appauvrissent la couche d’ozone et du matériel contenant ces substances lorsqu’ils sont enlevés des navires. 2. Chaque Partie au Protocole de 1997 doit notifier à l’Organisation, pour communication aux Membres de l’Organisation, tous les cas où les installations prescrites par la présente règle ne sont pas disponibles ou sont estimées insuffisantes. Règle 18 Qualité du fuel-oil 1. Le fuel-oil qui est livré et utilisé aux fins de combustion à bord des navires auxquels s’applique la présente Annexe doit satisfaire aux prescriptions suivantes:

93

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

a) sauf dans le cas prévu à l’alinéa b): i) le fuel-oil doit être un mélange d’hydrocarbures résultant du raffinage du pétrole. Il peut toutefois incorporer de petites quantités d’additifs destinés à améliorer certains aspects liés à la performance; ii) le fuel-oil doit être exempt d’acides inorganiques; et iii) le fuel-oil ne doit contenir aucun additif ou déchet chimique qui: 1. compromette la sécurité du navire ou affecte la performance des machines, ou 2. soit nuisible pour le personnel, ou 3. contribue globalement à accroître la pollution de l’atmosphère; et b) le fuel-oil destiné à la combustion qui est obtenu par des procédés autres que le raffinage du pétrole ne doit pas: i) dépasser la teneur en soufre indiquée à la règle 14 de la présente Annexe; ii) provoquer un dépassement, par un moteur, des limites d’émission de NOx spécifiées à la règle 13 3)a) de la présente Annexe; iii) contenir des acides inorganiques; et iv) 1. compromettre la sécurité du navire ou affecter la performance des machines; ou 2. être nuisible pour le personnel; ou 3. contribuer globalement à accroître la pollution de l’atmosphère. 2. La présente règle ne s’applique pas au charbon sous forme solide, ni aux combustibles nucléaires. 3. Pour chaque navire visé par les règles 5 et 6 de la présente Annexe, les détails du fuel-oil qui est livré et utilisé aux fins de combustion à bord doivent être consignés dans une note de livraison de soutes, laquelle doit contenir au moins les renseignements spécifiés à l’appendice V de la présente Annexe. 4. La note de livraison de soutes doit être conservée à bord dans un endroit où elle soit facilement accessible aux fins d’inspection à tout moment raisonnable. Elle doit être conservée pendant une période de trois ans à compter de la livraison du fuel-oil à bord. 5. a) L’autorité compétente du Gouvernement d’une Partie au Protocole de 1997 peut inspecter les notes de livraison de soutes à bord de tout navire auquel s’applique la présente Annexe alors que le navire se trouve dans son port ou terminal au large; elle peut faire une copie de chaque note de livraison et demander au capitaine ou à la personne responsable du navire de certifier que chaque copie est une copie conforme de la note de livraison de soutes en question. L’autorité compétente peut aussi vérifier le contenu de chaque note en contactant le port où la note a été délivrée.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

94

b) Lorsqu’elle inspecte les notes de livraison de soutes et qu’elle fait établir des copies certifiées conformes en vertu du présent paragraphe, l’autorité compétente doit procéder le plus rapidement possible sans retarder indûment le navire. 6. La note de livraison de soutes doit être accompagnée d’un échantillon représentatif du fuel-oil livré compte tenu des directives que doit élaborer l’Organisation. L’échantillon doit être scellé et recevoir la signature du représentant du fournisseur et celle du capitaine ou de l’officier chargé de l’opération de soutage, lorsque les opérations de soutage sont terminées, et il doit être conservé sous le contrôle du navire jusqu’à ce que le fuel-oil soit en grande partie consommé mais en tout cas pendant une période d’au moins douze mois à compter de la date de livraison. 7. Les Parties au Protocole de 1997 s’engagent à faire en sorte que les autorités compétentes désignées par elles: a) tiennent un registre des fournisseurs locaux de fuel-oil; b) exigent des fournisseurs locaux qu’ils établissent la note de livraison de soutes et fournissent un échantillon conformément aux prescriptions de la présente règle, le fournisseur du fuel-oil attestant que le fueloil satisfait aux prescriptions des règles 14 et 18 de la présente Annexe; c) exigent des fournisseurs locaux qu’ils conservent une copie de la note de livraison de soutes pendant trois ans au moins aux fins d’inspection et de vérification par l’État du port, si nécessaire; d) prennent des mesures appropriées à l’encontre des fournisseurs de fuel-oil qui s’avèrent avoir livré du fuel-oil qui n’est pas conforme aux indications de la note de livraison de soutes; e) informent l’Administration de tout cas où un navire a reçu du fueloil qui s’est avéré ne pas satisfaire aux prescriptions de la règle 14 ou de la règle 18; et f) informent l’Organisation, pour communication aux Parties au Protocole de 1997, de tous les cas où des fournisseurs de fuel-oil n’ont pas satisfait aux prescriptions spécifiées dans la règle 14 ou la règle 18 de la présente Annexe. 8. Dans le contexte des inspections des navires par l’État du port qui sont effectuées par des Parties au Protocole de 1997, les Parties s’engagent en outre à: a) informer la Partie ou la non-Partie sous la juridiction de laquelle la note de livraison de soutes a été délivrée des cas de livraison de fueloil ne satisfaisant pas aux prescriptions, en fournissant tous les renseignements pertinents; et b) s’assurer que les mesures correctives nécessaires sont prises pour rendre conforme le fuel-oil qui s’est avéré ne pas satisfaire aux prescriptions.

95

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Règle 19 Prescriptions applicables aux plates-formes et installations de forage 1. Sous réserve des dispositions des paragraphes 2) et 3) de la présente règle, les installations de forage et plates-formes fixes ou flottantes doivent satisfaire aux prescriptions de la présente Annexe. 2. Les émissions qui résultent directement de l’exploration, de l’exploitation et du traitement connexe au large des ressources minérales du fond des mers sont, conformément à l’article 2 3)b)ii) de la présente Convention, exemptées de l’application des dispositions de la présente Annexe. Ces émissions sont notamment les suivantes: a) les émissions provenant de l’incinération de substances qui résultent uniquement et directement de l’exploration, de l’exploitation et du traitement connexe au large des ressources minérales du fond des mers, y compris, sans que cette liste soit limitative, la combustion de torchères d’hydrocarbures et l’incinération de débris de forage, boues et/ou fluides stimulateurs durant les opérations d’achèvement et d’essai des puits et la combustion en torchères résultant de conditions de refoulement; b) les dégagements de gaz et de composés volatils entraînés dans les fluides de forage et les débris de forage; c) les émissions liées uniquement et directement au traitement, à la manutention ou au stockage de minéraux du fond des mers; et d) les émissions provenant de moteurs diesel qui servent uniquement à l’exploration, à l’exploitation et au traitement connexe au large des ressources minérales du fond des mers. 3. Les prescriptions de la règle 18 de la présente Annexe ne s’appliquent pas à l’utilisation des hydrocarbures qui sont produits puis utilisés sur place comme combustible, avec l’approbation de l’Administration.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

96

Appendice I Modèle de Certificat IAPP (Règle 8) Certificate international de prévention de la pollution de l’atmosphère Délivré en vertu des dispositions du Protocole de 1997 modifiant la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires, telle que modifiée par le Protocole de 1978 y relatif (ci-après dénommée «la Convention»), sous l’autorité du Gouvernement: ..................................................................................................................... (Nom offıciel complet du pays) par .............................................................................................................. (Titre offıciel complet de la personne compétente ou de l’organisme autorisé en vertu des dispositions de la Convention) Nom du navire

Numéro ou lettres distinctifs

Numéro OMI

Port d’immatriculation

Jauge brute

Type de navire: h navire-citerne h navire autre qu’un navire-citerne IL EST CERTIFIÉ: 1. que le navire a été visité conformément à la règle 5 de l’Annexe VI de la Convention; et 2. qu’à la suite de cette visite, il a été constaté que l’équipement, les systèmes, les aménagements, les installations et les matériaux étaient à tous égards conformes aux prescriptions applicables de l’Annexe VI de la Convention. Le présent Certificat est valable jusqu’au ................................................ sous réserve des visites prévues à la règle 5 de l’Annexe VI de la Convention. Délivré à .................................................................................................... (Lieu de délivrance du Certificat) Le ........................... ..................................................................... (Date de délivrance) (Signature de l’agent dûment autorisé qui délivre le Certificat) (Cachet ou tampon, selon le cas, de l’autorité)

97

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Attestation de visites annuelles et intermédiaires IL EST CERTIFIÉ que, lors d’une visite prescrite par la règle 5 de l’Annexe VI de la Convention, il a été constaté que le navire satisfaisait aux dispositions pertinentes de la Convention: Visite annuelle:

Signé ......................................................... (Signature de l’agent dûment autorisé) Lieu ........................................................... Date ...........................................................

(Cachet ou tampon, selon le cas, de l’autorité) Visite annuelle*/ intermédiaire*:


(Cachet ou tampon, selon le cas, de l’autorité) Visite annualle*/ intermédiaire*:


(Cachet ou tampon, selon le cas, de l’autorité) Visite annualle:


(Cachet ou tampon, selon le cas, de l’autorité) * Rayer la mention inutile.

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

98

Supplément au Certificat international de prévention de la pollution de l’atmosphère (Certificat IAPP) Fiche de construction et d’équipement Établie en application des dispositions de l’Annexe VI de la Convention internationale de 1973 pour la prévention de la pollution par les navires, telle que modifiée par le Protocole de 1978 y relatif (ci-après dénommée «la Convention»).

Notes: 1. La présente fiche doit être jointe d’une manière permanente au Certificat IAPP. Le Certificat IAPP doit se trouver en permanence à bord du navire. 2. Si le texte original de la fiche est établi dans une langue qui n’est ni l’anglais ni le français ni l’espagnol, on doit joindre au texte une traduction dans l’une de ces langues. 3. Pour répondre aux questions, insérer dans les cases le symbole (x) lorsque la réponse est «oui» ou «applicable» et le symbole (-) lorsque la réponse est «non» ou «non applicable», selon le cas. 4. Sauf indication contraire, les règles mentionnées dans la présente fiche sont les règles de l’Annexe VI de la Convention et les résolutions ou circulaires sont celles qui ont été adoptées par l’Organisation maritime internationale. 1. 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7

Caractéristiques du navire Nom du navire.................................................................................. Numéro ou lettres distinctifs............................................................ Numéro OMI .................................................................................... Port d’immatriculation...................................................................... Jauge brute........................................................................................ Date à laquelle la quille a été posée ou à laquelle la construction du navire se trouvait à un stade équivalent..................................... Date à laquelle une transformation importante du moteur a commencé (le cas échéant) (règle 13): ...........................................................................................................

99

2. Contrôle des émissions provenant des navires 2.1 Substances qui appauvrissent la couche d’ozone (règle 12) 2.1.1 Les dispositifs d’extinction de l’incendie et le matériel ci-après qui contiennent des halons peuvent rester en service: ............................................................................... Dispositif/matériel

2.2

h

Emplacement à bord

2.1.3 Les dispositifs ci-après qui contiennent des hydrochlorofluorocarbones (HCFCs) et ont été installés avant le 1er janvier 2020 peuvent rester en service: ...................... Dispositif/matériel

h

Emplacement à bord

2.1.2 Les dispositifs et le matériel ci-après qui contiennent des CFC peuvent rester en service: ......................................... Dispositif/matériel

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

h

Emplacement à bord

Oxydes d’azote (NOx) (règle 13)

2.2.1 Les moteurs diesel ci-après, d’une puissance de sortie supérieure à 130 kW et installés à bord d’un navire construit le 1er janvier 2000 ou après cette date, satisfont aux normes d’émission de la règle 13 3)a), conformément au Code technique sur les NOx: ..............................

h

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Fabricant et modèle

100

Numéro de série

Utilisation

Puissance de sortie (kW)

Régime nominal (t/m)

2.2.2 Les moteurs diesel ci-après, d’une puissance de sortie supérieure à 130 kW et qui ont subi une transformation importante telle que spécifiée à la règle 13 2) le 1er janvier 2000 ou après cette date, satisfont aux normes d’emission de la règle 13 3)a), conformément au Code technique sur les NOx: ...................................................... Fabricant et modèle

Numéro de série

Utilisation


h


2.2.3 Les moteurs diesel ci-après, d’une puissance de sortie supérieure à 130 kW et installés à bord d’un navire construit le 1er janvier 2000 ou après cette date, ou d’une puissance de sortie supérieure à 130 kW et qui ont subi une transformation importante telle que spécifiée à la règle 13 2) le 1e janvier 200 ou après cette date, sont équipés d’un dispositif d’épuration des gaz d’échappement ou d’autres méthodes équivalentes conformément à la règle 13 3)b) et au Code technique sur les NOx: .......... h Fabricant et modèle

Numéro de série

Utilisation



2.2.4 Les moteurs diesel ci-après, qui sont mentionnés dans les rubriques 2.2.1, 2.2.2 et 2.2.3 ci-dessus, sont équipés de dispositifs de contrôle et d’enregistrement des émissions de NOx conformément au Code technique sur les NOx: ................................... h

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

101

Fabricant et modèle

2.3

Numéro de série

Utilisation



Oxydes de soufre (SOx) (règle 14)

2.3.1 Lorsqu’il est exploité à l’intérieur d’une zone de contrôle émissions de SOx spécifiée à la règle 14 3), le navire utilise: .1 du fuel-oil dont la teneur en soufre ne dépasse pas 1,5% m/m, telle qu’attestée par les notes de livraison de soutes; ou ................................................................. .2 un dispositif approuvé d’épuration des gaz d’échappement pour ramener les émissions de SOx au-dessous de 6,0g SOx/kWh; ou ........................................... .3 une autre technique approuvée pour ramener les émissions de SOx au-dessous de 6,0g SOx/kWh. ....... 2.4

h h h

Composés organiques volatils (COV) (règle 15)

2.4.1 Le navire-citerne dispose d’un collecteur de vapeurs installé et approuvé conformément à la circulaire MSC/ Circ. 585 ............................................................................. 2.5

des

h

Le navire a un incinérateur: .1 qui satisfait aux dispositions de la résolution MEPC.76(40), telle que modifiée ................................. h .2 qui a été installé avant le 1er janvier 2000 et ne satisfait pas aux dispositions de la résolution MEPC.76(40), telle que modifiée ................................. h IL EST CERTIFIÉ que la présente fiche est correcte à tous égards. Délivrée à.................................................................................................... (Lieu de délivrance de la fiche) Le ............................ ..................................................................... Date de délivrance (Signature du fonctionnaire dûment autorisé qui délivre la fiche) Cachet ou tampon, selon le cas, de l’autorité

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

102

Appendice II Cycles d’essai et coefficients de pondération (Règle 13) Les cycles d’essai et coefficients de pondération ci-après devraient être appliqués aux fins de vérifier que les moteurs diesel marins ne dépassent pas les limites d’émission de NOx spécifiées à la règle 13 de la présente Annexe, au moyen de la procédure d’essai et de la méthode de calcul qui sont décrites dans le Code technique sur les NOx. .1 Pour les moteurs marins à vitesse constante assurant la propulsion principale du navire, y compris la transmission diesel-électrique, le cycle d’essai E2 devrait être appliqué. .2 Pour les installations à hélice à pas variable, le cycle d’essai E2 devrait être appliqué. .3 Pour les moteurs principaux et auxiliaires adaptés à l’hélice, le cycle d’essai E3 devrait être appliqué. .4 Pour les moteurs auxiliaires à vitesse constante, le cycle d’essai D2 devrait être appliqué. .5 Pour les moteurs auxiliaires à vitesse variable, à charge variable, qui n’appartiennent pas aux catégories ci-dessus, le cycle d’essai C1 devrait être appliqué. Cycle d’essai pour les systèmes de «propulsion principale à vitesse constante» (y compris la transmission diesel-électrique et les installations à hélice à pas variable)

Cycle d’essai du type E2

Vitesse

100%

100%

100%

100%

Puissance

100%

75%

50%

25%

0.2

0.5

0.15

0.15

Coefficient de pondération

Cycle d’essai pour les «moteurs principaux et auxiliaires adaptés à l’hélice»

Cycle d’essai du type E3

Vitesse

100%

91%

80%

63%

Puissance

100%

75%

50%

25%

0.2

0.5

0.15

0.15


Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

103

Cycle d’essai pour les «moteurs auxiliaires à vitesse constante»

Cycle d’essai du type D2

Vitesse

100%

100%

100%

100%

100%

Puissance

100%

75%

50%

25%

10%


0.05

0.25

0.3

0.3

0.1

Cycle d’essai pour les «moteurs auxiliaires à vitesse variable, à charge variable» Vitesse Cycle d’essai Couple% du type CoeffiC1 cient de pondération

Vitesse nominale 100%

75%

50%

0.15

0.15

0.15

Vitesse intermédiaire 10% 100%

0.1

0.1

Ralenti

75%

50%

0%

0.1

0.1

0.15

Appendice III Critères et procédures pour la désignation de zones de contrôle des émissions de SOx (Règle 14) 1. Objectifs 1.1 Le présent appendice a pour objet de définir les critères et procédures applicables à la désignation de zones de contrôle des émissions de SOx. La désignation de zones de contrôle des émissions de SOx a pour but de prévenir, réduire et contrôler la pollution de l’atmosphère due aux émissions de SOx provenant des navires et les effets préjudiciables que ces émissions ont sur les zones terrestres et maritimes. 1.2 L’Organisation devrait envisager l’adoption d’une zone de contrôle des émissions de SOx si la preuve lui est fournie qu’il est nécessaire d’y prévenir, réduire et contrôler la pollution de l’atmosphère due aux émissions de SOx provenant des navires. 2. Critères applicables à la proposition de désignation d’une zone de contrôle des émissions de SOx 2.1 Seuls les États contractants au Protocole de 1997 peuvent soumettre à l’Organisation une proposition visant à désigner une zone de con-

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

104

trôle des émissions de SOx. Lorsque deux ou plusieurs États contractants ont des intérêts communs dans une zone particulière, ils devraient formuler une proposition coordonnée. 2.2 La proposition doit comprendre: .1 une délimitation précise de la zone dans laquelle il est proposé de contrôler les émissions de SOx provenant des navires, assortie d’une carte de référence sur laquelle la zone est indiquée; .2 une description des zones terrestres et maritimes susceptibles d’être affectées par les émissions de SOx provenant des navires; .3 une évaluation qui montre que les émissions de SOx provenant des navires exploités dans la zone où il est proposé de contrôler ces émissions contribuent à la pollution de l’atmosphère par les SOx, y compris aux retombées de SOx, et qui indique les effets préjudiciables qu’elles ont sur les zones terrestres et maritimes considérées. Cette évaluation doit comprendre une description des effets que les émissions de SOx ont sur les écosystèmes terrestres et aquatiques, les zones de productivité naturelle, les habitats critiques, la qualité de l’eau, la santé de l’homme et les zones importantes sur les plans culturel et scientifique, s’il y a lieu. Les sources des données pertinentes, y compris les méthodes utilisées, doivent être mentionnées; .4 tout renseignement utile au sujet des conditions météorologiques dans la zone où il est proposé de contrôler les émissions de SOx, ainsi que dans les zones terrestres et maritimes menacées, concernant en particulier les caractéristiques des vents dominants, ou au sujet des conditions topographiques, géologiques, océanographiques, morphologiques ou autres qui risquent d’entraîner une augmentation probable du degré local de pollution de l’atmosphère ou des niveaux d’acidification; .5 la nature du trafic maritime dans la zone où il est proposé de contrôler les émissions de SOx, y compris les courants de circulation et la densité du trafic; et .6 une description des mesures de contrôle que la ou les États contractants qui présentent la proposition ont prises pour remédier aux émmissions de SOx d’origine tellurique affectant la zone menacée et qui sont en place et déjà appliquées, ainsi que de celles qu’il est envisagé d’adopter en application de la règle 14 de l’Annexe VI de la présente Convention. 2.3 Les limites géographiques d’une zone de contrôle des émissions de SOx seront établies sur la base des critères énoncés ci-dessus, y compris les émissions et les retombées de SOx provenant des navires qui naviguent dans la zone proposée, les courants de circulation et la densité du trafic, ainsi que les caractéristiques des vents dominants.

105

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

2.4 Toute proposition visant à désigner une zone donnée comme zone de contrôle des émissions de SOx devrait être soumise à l’Organisation conformément aux règles et procédures établies par celle-ci. 3. Procédures d’évaluation et d’adoption par l’Organisation de zones de contrôle des émissions de SOx 3.1 L’Organisation doit examiner chaque proposition qui lui est soumise par un ou plusieurs États contractants. 3.2 Une zone de contrôle des émissions de SOx doit être désignée comme telle par le biais d’un amendement à la présente Annexe qui est examiné, adopté et mis en vigueur conformément à l’article 16 de la présente Convention. 3.3 Lorsqu’elle évalue la proposition, l’Organisation doit tenir compte des critères qui doivent être inclus dans chaque proposition soumise pour adoption et qui sont énoncés à la section 2 ci-dessus, ainsi que des coûts relatifs des mesures visant à réduire les retombées de soufre provenant des navires par rapport à ceux des mesures de contrôle à terre. Il faudrait tenir compte également des conséquences que ces mesures auraient, sur le plan économique, pour les navires qui effectuent des voyages internationaux. 4. Fonctionnement des zones de contrôle des émissions de SOx 4.1 Les Parties dont des navires naviguent dans la zone sont encouragées à faire part à l’Organisation de toutes les préoccupations qu’elles pourraient avoir au sujet du fonctionnement de la zone.

Appendice IV Approbation par type et limites d’exploitation des incinérateurs de bord (Règle 16) 1. Les incinérateurs de bord décrits à la règle 16 2) qui se trouvent à bord doivent être munis d’un certificat OMI d’approbation par type pour chaque incinérateur. Pour obtenir un tel certificat, l’incinérateur doit être conçu et construit conformément à une norme approuvée telle que décrite à la règle 16 2). Il faut soumettre chaque modèle, à l’usine ou dans un établissement d’essai agréé, à un essai de fonctionnement spécifié pour l’approbation par type, et cela, sous la responsabilité de l’Administration, en se fondant sur la spécification normalisée combustible/déchets ci-après, pour déterminer si l’incinérateur fonctionne dans les limites spécifiées au paragraphe 2) du présent appendice:

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

106

Boues d’hydrocarbures composées de:

75% de BOUES DE FUEL-OIL LOURD; 5% d’HUILES DE GRAISSAGE USÉES; et 20% d’EAU ÉMULSIFIÉE.

Déchets solides composés de:

50% de déchets alimentaires 50% d’ordures contenant approximativement 30% de papier, ,, 40% de carton, ,, 10% de chiffons, ,, 20% de matières plastiques Ce mélange aura jusqu’à 50% d’eau et 7% de solides incombustibles.

2. Les incinérateurs décrits à la règle 16 2) doivent fonctionner dans les limites indiquées ci-dessous Quantité de O2 dans la chambre de combustion:

6–12%

Quantité maximale de CO dans les gaz de combustion (moyenne):

200 mg/MJ

Nombre maximal de la suie (moyenne):

BACHARACH 3 ou RINGELMAN 1 (opacité de 20%) (Un nombre de suie plus élevé n’est acceptable que pendant de très brèves périodes, par exemple pendant la mise en marche)

Eléments non brûlés dans les cendres résiduelles:

Maximum: 10% en poids

Intervalle de température des gaz à la sortie de la chambre de combustion:

850–1200°C.

107

Stuk 379 (2004-2005) – Nr. 1

Appendice V Renseignements devant figurer dans la note de livraison de soutes (Règle 18 3)) Nom et numéro OMI du navire destinataire Port Date à laquelle la livraison commence Nom, adresse et numéro de téléphone du fournisseur du fuel-oil pour moteurs marins Nom(s) du produit Quantité en tonnes métriques Densité à 15°C, en kg/m3 Teneur en soufre (% m/m) Déclaration signée par le représentant du fournisseur du fuel-oil attestant que le fuel-oil livré est conforme à la règle 14 1) ou 14 4)a) et à la règle 18 1) de la présente Annexe.

Stuk 379 ( ) Nr. 1. Zitting juni 2005 ONTWERP VAN DECREET

Recommend Documents