Spekkoek Oma heeft de post gehaald. Er is een brief van de Sociale Werkplaats. Snel scheurt ze hem open. Haar ogen gaan over de regels. Ze kan het niet geloven, maar het staat er echt. Igor mag naar de Sociale Werkplaats voor een gesprek. Oma rent naar de telefoon en maakt meteen een afspraak. ‘Kom Igor,’ zegt ze, ‘we gaan.’ Even later zitten ze al in de metro. Bij de Werkplaats stappen ze uit. ‘We zijn op weg naar je toekomst’, zegt oma. Igor zegt niets. Als het maar wat is, denkt hij. Anders moet ik alles weer kapotslaan. Hij voelt de spanning in zijn buik. Dan stapt hij naar binnen. Igor staat in de Werkplaats. Van alle kanten klinkt geluid van hamers, zagen en vijlen. Hij ruikt lijm, metaal en hout. Igor ademt eens diep in. Hier voelt hij zich thuis. Op de terugweg praat zijn oma de hele tijd. Ze is blij omdat Igor maandag mag komen werken.
6
‘Vanavond gaan we naar de toko’, zegt ze. ‘Daar halen we lekker eten. Want dit moeten we vieren.’ Igor denkt niet aan eten. Hij denkt al aan maandag. Op de Werkplaats maken ze veel dingen. Stoelen, wasknijpers, poppen, haardrogers en nog veel meer. Wat zou hij moeten gaan doen maandag? Stickers op dozen plakken? Stofzuigers maken? Theedoeken inpakken? Poppen maken? ‘Ik wil een overhemd’, zegt hij. ‘En een stropdas. Net zoals Jack.’ Jack is de bedrijfsleider. Jack noemde hem ‘maat’. En Jack dronk melk zó uit het pak. Oma kijkt hem aan. ‘Moet dat nou?’, zegt ze. ‘Ik heb nog nieuwe schoenen nodig.’ Igor geeft niet op. Hij wil een overhemd en een stropdas. Anders gooit hij straks de tafel omver, en de stoelen erbij. Oma geeft toe. ‘Nou, goed dan’, zegt ze. ‘Die schoenen kunnen nog wel wachten.’ Ze gaan naar de Zeeman. Igor kiest een wit overhemd met blauwe strepen. En een blauwe stropdas met witte strepen.
7
Daarna gaan ze eten halen. De Surinaamse toko is klein. Voorin staan twee tafeltjes en bij de toonbank staan twee krukken. Achter de toonbank staat Stanley spekkoek te snijden. Oma gaat op een kruk zitten. ‘Igor mag naar de Werkplaats’, zegt ze. ‘Daar ben ik heel blij mee.’ Ze kijkt ineens of ze moet huilen. Stanley geeft Igor een klap op zijn arm. ‘Geweldig, man, ik ben trots op je.’ Oma pakt de nieuwe das. ‘Stanley,’ zegt ze, ‘wil jij de knoop even voordoen?’ Stanley gaat achter Igor staan. Hij ruikt naar lekker eten. Stanley vouwt de das. Igor moet het nadoen, maar het lukt hem niet. Na de derde keer pakt Stanley de das. Hij geeft Igor een knipoog. Dat betekent: mannen onder elkaar. Stanley slaat de das om zijn eigen nek en legt er een knoop in. Dan trekt hij de das van zijn hoofd en geeft hem aan Igor. ‘Gewoon zo bewaren’, zegt hij. ‘En aan die kant trekken als je hem omdoet.’ Igor doet de das om zijn nek. Hij trekt aan de goede kant.
8
Pakje melk Maandagmorgen is Igor al vroeg wakker. Hij trekt het nieuwe overhemd aan. De stof voelt nog stug. Hij doet de das om zijn hoofd en hij trekt aan het goede eind. Daarna onderbroek, sokken, broek. Nu alleen zijn schoenen nog. Hij denkt aan de woorden van oma. Ze heeft nieuwe schoenen nodig. Van het geld dat hij gaat verdienen kan ze die snel kopen. Wat zou ze zonder hem moeten? Igor gaat naar de huiskamer, geen oma. Dan naar haar slaapkamer. Voorzichtig doet hij de deur open. ‘Oma?’ Geen antwoord. Zijn ogen wennen aan het donker. Hij ziet oma bijna niet liggen onder het dekbed. Zijn oma heet Nettie. Ze is heel mager. Haar strakke spijkerbroek hangt over een stoel. Op die stoel zit ze elke morgen. Dan kijkt ze in de spiegel en doet haar zwarte haren in een paardenstaart. Niet veel mensen hebben zo’n oma. Jack dacht dat ze zijn moeder was. Veel mensen denken dat.
9
Zijn oma zegt dan altijd: ‘Ja, ik was een jonge moeder en mijn dochter ook.’ Ineens gaat het licht aan. Oma komt overeind, haar haren zitten in de war. ‘Ga weg, Igor’, zegt ze boos. ‘Het is midden in de nacht.’ Igor gaat de kamer uit. Overdag durft ze niet zo tegen hem te schreeuwen. Dan past ze wel op. Na het ontbijt gaan ze samen de deur uit. Igor is vrolijk. Ze lopen naar de hoek van de straat. Daar moet Igor wachten op het busje van de Werkplaats. ‘Je moet hier blijven staan totdat de bus komt’, zegt oma. Dan loopt ze weg. Igor kijkt om zich heen. Een eindje verder ziet hij een poster. Daar staat een meisje op in een kort jurkje. Haar blonde haar wappert in de wind. Leuk, denkt Igor. Nu kan ik elke dag naar dat meisje kijken. Soms rijden er auto’s langs, maar er stopt geen busje voor hem. Igor heeft het heet.
10
De zon brandt op zijn hoofd en ook de wind is warm. Aan de overkant is schaduw, maar daar kan hij niet naartoe. Hij moet hier wachten. Na een tijdje kijkt Igor in zijn tas. Hij ziet een pakje melk en maakt het open. In een keer drinkt hij het leeg. Net als Jack, zo uit het pak. Het lege pakje doet hij terug in de tas. Igor veegt met zijn mouw over zijn voorhoofd. Wat is het warm. Hij denkt aan zijn oma. Zij werkt in een openbaar toilet. Heerlijk koel is het daar. Want de toiletten zijn in de kelder. Igor krijgt honger en pakt zijn brood uit het tasje. De boterhammen voelen warm. Toch eet hij ze allemaal op. Igor geeuwt. Het wachten duurt wel lang. Eigenlijk moet hij plassen. Maar hij mag niet op straat plassen van oma. Voor haar is het gemakkelijk. Op haar werk is altijd een wc. Maar hij staat hier op straat. Hij kijkt naar links en rechts; niemand te zien. Igor zet zijn tas op de grond.
11
Hij pakt het lege melkpakje en vouwt het helemaal open. Dan hangt hij zijn piemel erin. Zijn piemel schiet uit het pakje. Warme plas stroomt over zijn bovenbeen. Stom ding. Hij propt hem weer in het pakje en hij plast. Hèhè, dat lucht op. Als hij klaar is, vouwt hij het pakje weer dicht. En hij stopt het terug in de tas. Goed rechtop. Hij doet zijn broek dicht. Zijn ene been is helemaal nat. Gelukkig schijnt de zon. Igor tilt zijn been op. Zo kan zijn broek drogen. Er komt stoom van zijn broek. Die hoeft thuis niet meer in de was. Na een hele tijd zet hij zijn been terug op de grond. Hij kijkt omhoog. De lucht lijkt wel wit van de hitte.
12
