Over de mensen achter het jeugdverblijf: hun motivaties en frustraties, de impact op hun sociaal leven (en dat van de buren) enz

EDITORIAAL Dit voorjaar hield CJT Ondersteuning voor de tweede maal een bevraging bij de Vlaamse jeugdverblijfcentra. De respons was bijzonder groot: niet minder dan 59 % van de uitbaters vulde de vragenlijst in. De grote meerderheid van hen gebruikte hiervoor de digitale toepassing. Dankjewel! Dat er zoveel mensen meewerken aan een onderzoek zonder dat er belrondes worden georganiseerd, is uitzonderlijk. Dat laten we ons tenminste vertellen door mensen die dagelijks met onderzoeken en bevragingen bezig zijn. We hebben er zelf niet meteen een verklaring voor. We weten wel dat uitbaters betrokken en geëngageerd zijn in wat ze doen, dat heeft blijkbaar ook zijn invloed op het meewerken aan onderzoek.

INHOUDSTAFEL 2

Editoriaal

3

Dossier DE UITBATER

4

Aan tafel

7

De cijfers achter de uitbater

9

Starters aan het woord

11 Geknipt en geplakt 13 Jeugdtoerisme in Catalonië 14 Huis in de kijker 16 Vraag het aan… CJT Ondersteuning 17 Jeugdtoerisme in de media

“Dat er zoveel mensen meewerken aan een onderzoek zonder dat er belrondes worden georganiseerd, is uitzonderlijk.”” Voor ons is het in ieder geval een flinke stimulans om verder te gaan op de ingeslagen weg. Een aantal cijfers over uitbaters, bezettingsgraden, reservatietermijnen en burenrelaties (zie ook pagina 7-8) kunnen we heel goed gebruiken in ons vertegenwoordigingswerk. Ook de werking van CJT Ondersteuning wordt goed tot heel goed geëvalueerd en een aantal suggesties die gedaan worden, moeten we zeker meenemen. Zo kunnen een aantal toepassingen op www.jeugdverblijven.be nog gebruiksvriendelijker worden. Op de website www.cjt.be/ ondersteuning vindt nog niet iedereen vlot zijn weg terug. Voor onze vormingsmomenten blijken er nog heel wat drempels te zijn, zoals tijdstip en locatie, dit vraagt een creatieve oplossing. Uitbaters aangesloten bij CJT Boekingscentrale doen zinvolle aanbevelingen voor het nieuwe reservatiesysteem.

19 Vooruitblik HuisWerk 16 20 Agenda

In dit HuisWerknummer hebben we het over de uitbater en we laten hem/haar uitgebreid aan het woord. We rapporteren daarnaast over jeugdverblijven van Dadizele tot Barcelona en naar goede gewoonte ontbreekt ook de actualiteit niet. Veel leesplezier!

Een mogelijk knelpunt is de relatie met de buren. In het onderzoek bij uitbaters van jeugdverblijfcentra werd expliciet gepolst naar die ervaringen. De resultaten van deze bevraging komen daarom ook aan bod.

COLOFON

WERKTEN NOG MEE AAN DIT NUMMER Karel De Decker

2

HuisWerk | nummer 15

Wie is beter geplaatst dan de uitbater om ons meer te vertellen over de uitbating van een jeugdverblijf? Niemand. Daarom hebben we verschillende uitbaters bevraagd, dit tijdens een gezellige babbel, per mail of via het forum (www.cjt.be). Uitbaters die een jeugdverblijf runnen op vrijwillige of professionele basis; gestuurd vanuit een koepelorganisatie, vzw of op particuliere basis; ervaren rotten of starters. Wat blijkt? Elke uitbater heeft een ander verhaal en toch is het allemaal herkenbaar. We peilden onder andere naar de drijfveren om een jeugdverblijf uit te baten, de knelpunten en de impact op het sociaal leven.

Frederik Vercammen

Luc De Coninck Maarten Dekoninck Anne Marie Laureys Els Pieraerts Erwin Stessens Piet Termont Hans Van Mingeroet Frederik Vercammen Dora Wagemans

Over de mensen achter het jeugdverblijf: hun motivaties en frustraties, de impact op hun sociaal leven (en dat van de buren) enz.

Daarop aansluitend kunnen we ons uitwisselingsmoment in september (zie agenda op pagina 20) warm aanbevelen. Je krijgt er een unieke kans om mee aanzetten te geven voor het jeugdtoeristisch beleid van de komende jaren.

18 Nieuwsflash

VASTE MEDEWERKERS

DOSSIER DE UITBATER

Hans Martens Valerie Mortier

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER

VORMGEVING

Joris Breugelmans Bergstraat 16 9820 Merelbeke

IO - Els De Pauw

COVERFOTO Het Laathof

DRUK Nevelland, Nevele

HuisWerk is een publicatie van Centrum voor Jeugdtoerisme vzw, met steun van de Vlaamse overheid.

Akkoord of niet akkoord met de verschillende meningen? Of wil je je eigen ervaring ook delen met andere uitbaters? Reageren kan nog steeds via het forum (www.cjt.be).

REDACTIEADRES Bergstraat 16 9820 Merelbeke Tel.: 09/210.57.75 Fax: 09/210.57.80 E-mail: [email protected]

HuisWerk werd gedrukt op milieuvriendelijk papier.

nummer 15 | HuisWerk

3

DOSSIER DE UITBATER

WIE IS WIE? Els Bastiaansen baat als particulier reeds 26 jaar De Schalmei uit, een jeugdverblijf type B gelegen in Rijkevorsel. Het verblijf, een oude boerderij, heeft een binnencapaciteit van 36 personen. De keuken is voorzien voor 20 extra personen. Bijkomend verblijf in tenten is hierdoor beperkt mogelijk.

Eddy Vanderstukken is vrijwilliger van het eerste uur voor het Esjeeweelokaal, de vaste stek van de Chiro van TieltWinge en sinds juli 2000 jeugdverblijf type A met een binnencapaciteit tot maximum 90 personen. In tenten kunnen 60 personen extra overnachten. Bijkomend verhuurt de vzw nog de aangrenzende sporthal, een plaats waar de plaatselijke KAJ zijn onderdak vindt en waar ook weekends of kampen kunnen plaatsvinden.

Frederik De Clercq is eindverantwoordelijke voor De Karmel, een jeugdverblijf in Brugge, eigendom van vzw Chirojeugd Vlaanderen. Op het domein staan 3 gebouwen van het type C: het Kasteel, het Koetshuis en het Pand. Zowel zelfkook als volpension zijn mogelijk in het Koetshuis en het Pand. In het Kasteel is enkel volpension mogelijk. De totale capaciteit bedraagt 183 personen.

Els Bastiaansen

Eddy Vanderstukken

Frederik De Clercq

aangenaam om met deze doelgroep te werken. Het houdt je jong. En dat gevoel blijft bestaan, ook na vier jaar werken in de Karmel.”

Bepaalde groepen doen dit zeer goed, anderen wat minder. Hierdoor moeten we soms bijspringen. Maar dat maakt deel uit van de job, zeker? Een ‘leuke’ anekdote is het verblijf van een groep met verschillende nationaliteiten. Zij hadden ter goeder trouw het gebruikte toiletpapier in de afvalemmertjes gedeponeerd. In sommige landen blijkt dit de gewoonte te zijn. Tja, hoe moet je daarop dan reageren?”

Frederik: “Het niet naleven van het reglement is inderdaad storend, maar dat geldt ook voor het gebrek aan respect voor aangeboden materiaal. Als jeugdverblijf type C moeten wij bijvoorbeeld per bed een deken ter beschikking stellen. Worden de dekens voor andere doeleinden gebruikt, dan zijn ze vuil of beschadigd. De volgende groep kan dan van deze dekens (tijdelijk) geen gebruik meer maken. Dat is vervelend.”

Eddy: “Een groter probleem is het sorteren van afval. Dat krijgen we niet uitgelegd. En dan moet je nadien zelf gaan sorteren. Leuk is anders.“

Eddy: “Wij ervaren verder veel problemen met geluidsoverlast. Vlaanderen wordt meer en meer volgebouwd. De verdraagzaamheid neemt hierdoor verder af. Onze buur vraagt volstrekte stilte en dit om 22u stipt. De groepen worden daarvan op de hoogte gebracht, maar de buur neemt toch nog vaak contact op.”

Aan tafel Op een mooie lenteavond brachten we enkele ervaren uitbaters samen rond de tafel. Tussen de hapjes en de drankjes door lieten we ze uitgebreid aan het woord over hun belevenissen… Waaruit bestaat de job? Els: “Groepen ontvangen is de hoofdopdracht. Dit wil zeggen dat je dan aanwezig bent en hen wegwijs maakt in het gebouw. Verblijven er geen groepen, dan heb je altijd wel onderhouds- of verbeteringswerken. Sinds kort ligt er bijvoorbeeld aardgas in de straat. Dat is het ideale moment om ook bij ons de nodige leidingen te voorzien. Voor het administratieve werk doe ik beroep op CJT Boekingscentrale.” Eddy: “Het uitbaten van het Esjeeweelokaal gebeurt louter door vrijwilligers. Dit groepswerk vraagt overleg en tijd. Bovendien kan de nabijgelegen sporthal ook als jeugdverblijf verhuurd worden. Een gemeenschapsschool is eigenaar van deze sporthal, hiervoor zijn dus extra contactmomenten met de schoolautoriteiten nodig. Al dit overleg komt bovenop de uiteindelijke kernopdracht: het verwerken van reservatieaanvragen, het ontvangen van groepen en het onderhoud van het gebouw.” Frederik: “Als eindverantwoordelijke van de Karmel heb ik een divers takenpakket. Daarin nemen het administratieve luik, de reservatieaanvragen en de boekhouding de bovenhand. Verder geef ik leiding aan het personeel (in totaal 6 personen) en een grote groep vrijwilligers. De vrijwilligers met vaak een Chiroverleden ontvangen tijdens de weekends de groepen. Het voorbereidende werk, zoals het

4


samenstellen van een menu en het aankopen van voedsel, valt onder mijn verantwoordelijkheid. Tot slot volg ik ook de verbouwingen op.“

starten. Toen er een vacature werd uitgeschreven als verantwoordelijke voor De Winner (een jeugdverblijf van Scouts en Gidsen Vlaanderen), waagde ik mijn kans. Maar in de eindselectie werd ge-

“Bij de aankoop van onze woning lag het voor de hand dat we de ongebruikte hooizolder zouden openstellen voor het jeugdtoerisme.” (Els Bastiaansen) Waarom startte je met de uitbating van een jeugdverblijf? Els: “Het uitbaten van een jeugdverblijf is me nooit vreemd geweest. Mijn schoonvader had een jeugdverblijf in Nederland voor 120 personen. Bij de aankoop van onze woning, een boerderij in Rijkevorsel, lag het dus voor de hand dat we de ongebruikte hooizolder zouden openstellen voor het jeugdtoerisme.” Eddy: “Om de noodzakelijke verbouwingen aan het Chirolokaal te realiseren, werd een vzw opgericht waarvan ik deel uitmaak. Om het project te financieren, werd gezocht naar inkomsten. Het verhuren van het lokaal als jeugdverblijf leek ons daarvoor de ideale oplossing. De vzw kon negen jaar geleden de bouw afronden, maar toch blijf ik me sindsdien bezig houden met de verhuur, gewoon omdat het leuk is.” Frederik: “Door mijn Chiroverleden en vrijwillig engagement in het Chiroverblijf Heidepark groeide het idee om mijn vaste benoeming in het onderwijs op te zeggen en beroepshalve een jeugdverblijf uit te baten. In oorsprong wilde ik samen met mijn zus een jeugdverblijf

kozen voor iemand met een scoutsverleden, wat logisch is. Kort daarop volgde een zelfde vacature voor De Karmel en toen werd ik wel aanvaard.“ Is de start vlot verlopen? Els: “Na uitgebreid te hebben geïnformeerd, bleek het opstarten van een jeugdverblijf aanvankelijk geen probleem. Twee weken na opening werd echter onduidelijk of de hotelwetgeving van toepassing was. Dit zorgde plots voor veel onzekerheid en had ook enkele aanpassingen aan het gebouw tot gevolg. Gelukkig was er altijd een goede samenwerking met de gemeente. Dankzij de komst van het decreet ‘toerisme voor allen’ kwam het jeugdverblijf gelukkig uit de schemerzone, wat een hele verbetering is. Anderzijds moet ik bekennen dat we het jeugdverblijf gebouwd hebben aan de hand van de Nederlandse normen. Die zijn wat vooruit, waardoor wij geen grote investeringen meer hoefden te doen om te voldoen aan de voorwaarden van het huidige decreet.” Wat geeft voldoening? Frederik: “De voldoening komt vooral uit het contact met de jongeren. Het is

Els: “De drijfveer om het jeugdverblijf 26 jaar open te houden, zijn de vele positieve ervaringen met groepen. De bezieling waarmee jeugdleiders in hun vrije tijd met hun groepen omgaan, is uniek. Dit is belangrijker dan het financiële luik.” Eddy: “Wanneer een groep verblijft, spring ik dagelijks binnen. Waarover dan gesproken wordt? Je vindt altijd wel een onderwerp. Soms krijg je dan iets aangeboden om te drinken of wordt het bijna een feestje. Met sommige groepen die jaarlijks terugkeren, kan je zelfs een band opbouwen. Zo komt de volleybalploeg van Puurs jaarlijks overnachten in het Esjeeweelokaal. Telkens is dit een blij weerzien. En dat motiveert om het engagement verder te zetten.” Wat zorgt voor frustraties? Els: “Volwassen groepen zijn niet leuk. Ze willen voor de opkuis betalen en dat strookt niet met mijn principes van sociaal toerisme. Zelf kuisen is inherent aan het sociaal toerisme. Verder vind ik het terecht dat volwassenen pas later kunnen boeken en meer moeten betalen. De doelgroep blijft hiermee jeugd.” Frederik: “Poetsen blijft een heikel punt. Wanneer is er goed gepoetst? Je kan gebruik maken van een poetsdienst en deze kosten doorrekenen. Maar welk bedrag moet je vragen? Als groepen het proper achterlaten, maak je winst. In het slechtste geval maak je verlies. Daarom vragen we de groep zelf te kuisen.

Els: “Wij verkopen afvalzakken per stuk. De kostprijs van afval hebben groepen daardoor zelf in de hand. Met andere

“Wanneer een groep verblijft, spring ik dagelijks binnen.” (Eddy Vanderstukken)

woorden: groepen die afvalarm verblijven en goed sorteren, belonen zichzelf. En dat lukt goed. Op ons domein hebben we ook een varken voor de etensresten. Nooit worden groepen daarop attent gemaakt. Ze moeten het zelf ontdekken. En wonderwel vindt elke groep de weg naar dat varken. Je hoeft dit dus niet uit te leggen. Waar ik me meer aan stoor, is het niet naleven van het huishoudelijk reglement. In al de jaren heb ik twee keer de elektriciteit uitgezet omdat de muziek na herhaaldelijk vragen niet stiller werd gezet. Zo moeten optreden is absoluut niet leuk.”

Frederik: “Ook wij hebben een buur die de decibels opmeet. De politie wordt gelukkig niet gebeld, maar ik moet de groepen wel vragen het stiller aan te doen. Het zijn trouwens niet altijd de groepen die voor frustraties zorgen. Ook de ervaring om het gebouw in regel te krijgen met de toegankelijkheidsvoorschriften, was negatief. Daarover kan ik echt een boek schrijven.” Kan je beroep doen op andere mensen? Els: “De uitbating van het jeugdverblijf doe ik alleen. Indien nodig springen onze kinderen bij. Walter, mijn vriend, staat mee in voor herstellingen en onderhoud.”


5

DOSSIER DE UITBATER

WIE IS WIE? Els Bastiaansen baat als particulier reeds 26 jaar De Schalmei uit, een jeugdverblijf type B gelegen in Rijkevorsel. Het verblijf, een oude boerderij, heeft een binnencapaciteit van 36 personen. De keuken is voorzien voor 20 extra personen. Bijkomend verblijf in tenten is hierdoor beperkt mogelijk.

Eddy Vanderstukken is vrijwilliger van het eerste uur voor het Esjeeweelokaal, de vaste stek van de Chiro van TieltWinge en sinds juli 2000 jeugdverblijf type A met een binnencapaciteit tot maximum 90 personen. In tenten kunnen 60 personen extra overnachten. Bijkomend verhuurt de vzw nog de aangrenzende sporthal, een plaats waar de plaatselijke KAJ zijn onderdak vindt en waar ook weekends of kampen kunnen plaatsvinden.

Frederik De Clercq is eindverantwoordelijke voor De Karmel, een jeugdverblijf in Brugge, eigendom van vzw Chirojeugd Vlaanderen. Op het domein staan 3 gebouwen van het type C: het Kasteel, het Koetshuis en het Pand. Zowel zelfkook als volpension zijn mogelijk in het Koetshuis en het Pand. In het Kasteel is enkel volpension mogelijk. De totale capaciteit bedraagt 183 personen.

Els Bastiaansen

Eddy Vanderstukken

Frederik De Clercq

aangenaam om met deze doelgroep te werken. Het houdt je jong. En dat gevoel blijft bestaan, ook na vier jaar werken in de Karmel.”

Bepaalde groepen doen dit zeer goed, anderen wat minder. Hierdoor moeten we soms bijspringen. Maar dat maakt deel uit van de job, zeker? Een ‘leuke’ anekdote is het verblijf van een groep met verschillende nationaliteiten. Zij hadden ter goeder trouw het gebruikte toiletpapier in de afvalemmertjes gedeponeerd. In sommige landen blijkt dit de gewoonte te zijn. Tja, hoe moet je daarop dan reageren?”

Frederik: “Het niet naleven van het reglement is inderdaad storend, maar dat geldt ook voor het gebrek aan respect voor aangeboden materiaal. Als jeugdverblijf type C moeten wij bijvoorbeeld per bed een deken ter beschikking stellen. Worden de dekens voor andere doeleinden gebruikt, dan zijn ze vuil of beschadigd. De volgende groep kan dan van deze dekens (tijdelijk) geen gebruik meer maken. Dat is vervelend.”

Eddy: “Een groter probleem is het sorteren van afval. Dat krijgen we niet uitgelegd. En dan moet je nadien zelf gaan sorteren. Leuk is anders.“

Eddy: “Wij ervaren verder veel problemen met geluidsoverlast. Vlaanderen wordt meer en meer volgebouwd. De verdraagzaamheid neemt hierdoor verder af. Onze buur vraagt volstrekte stilte en dit om 22u stipt. De groepen worden daarvan op de hoogte gebracht, maar de buur neemt toch nog vaak contact op.”

Aan tafel Op een mooie lenteavond brachten we enkele ervaren uitbaters samen rond de tafel. Tussen de hapjes en de drankjes door lieten we ze uitgebreid aan het woord over hun belevenissen… Waaruit bestaat de job? Els: “Groepen ontvangen is de hoofdopdracht. Dit wil zeggen dat je dan aanwezig bent en hen wegwijs maakt in het gebouw. Verblijven er geen groepen, dan heb je altijd wel onderhouds- of verbeteringswerken. Sinds kort ligt er bijvoorbeeld aardgas in de straat. Dat is het ideale moment om ook bij ons de nodige leidingen te voorzien. Voor het administratieve werk doe ik beroep op CJT Boekingscentrale.” Eddy: “Het uitbaten van het Esjeeweelokaal gebeurt louter door vrijwilligers. Dit groepswerk vraagt overleg en tijd. Bovendien kan de nabijgelegen sporthal ook als jeugdverblijf verhuurd worden. Een gemeenschapsschool is eigenaar van deze sporthal, hiervoor zijn dus extra contactmomenten met de schoolautoriteiten nodig. Al dit overleg komt bovenop de uiteindelijke kernopdracht: het verwerken van reservatieaanvragen, het ontvangen van groepen en het onderhoud van het gebouw.” Frederik: “Als eindverantwoordelijke van de Karmel heb ik een divers takenpakket. Daarin nemen het administratieve luik, de reservatieaanvragen en de boekhouding de bovenhand. Verder geef ik leiding aan het personeel (in totaal 6 personen) en een grote groep vrijwilligers. De vrijwilligers met vaak een Chiroverleden ontvangen tijdens de weekends de groepen. Het voorbereidende werk, zoals het

4


samenstellen van een menu en het aankopen van voedsel, valt onder mijn verantwoordelijkheid. Tot slot volg ik ook de verbouwingen op.“

starten. Toen er een vacature werd uitgeschreven als verantwoordelijke voor De Winner (een jeugdverblijf van Scouts en Gidsen Vlaanderen), waagde ik mijn kans. Maar in de eindselectie werd ge-

“Bij de aankoop van onze woning lag het voor de hand dat we de ongebruikte hooizolder zouden openstellen voor het jeugdtoerisme.” (Els Bastiaansen) Waarom startte je met de uitbating van een jeugdverblijf? Els: “Het uitbaten van een jeugdverblijf is me nooit vreemd geweest. Mijn schoonvader had een jeugdverblijf in Nederland voor 120 personen. Bij de aankoop van onze woning, een boerderij in Rijkevorsel, lag het dus voor de hand dat we de ongebruikte hooizolder zouden openstellen voor het jeugdtoerisme.” Eddy: “Om de noodzakelijke verbouwingen aan het Chirolokaal te realiseren, werd een vzw opgericht waarvan ik deel uitmaak. Om het project te financieren, werd gezocht naar inkomsten. Het verhuren van het lokaal als jeugdverblijf leek ons daarvoor de ideale oplossing. De vzw kon negen jaar geleden de bouw afronden, maar toch blijf ik me sindsdien bezig houden met de verhuur, gewoon omdat het leuk is.” Frederik: “Door mijn Chiroverleden en vrijwillig engagement in het Chiroverblijf Heidepark groeide het idee om mijn vaste benoeming in het onderwijs op te zeggen en beroepshalve een jeugdverblijf uit te baten. In oorsprong wilde ik samen met mijn zus een jeugdverblijf

kozen voor iemand met een scoutsverleden, wat logisch is. Kort daarop volgde een zelfde vacature voor De Karmel en toen werd ik wel aanvaard.“ Is de start vlot verlopen? Els: “Na uitgebreid te hebben geïnformeerd, bleek het opstarten van een jeugdverblijf aanvankelijk geen probleem. Twee weken na opening werd echter onduidelijk of de hotelwetgeving van toepassing was. Dit zorgde plots voor veel onzekerheid en had ook enkele aanpassingen aan het gebouw tot gevolg. Gelukkig was er altijd een goede samenwerking met de gemeente. Dankzij de komst van het decreet ‘toerisme voor allen’ kwam het jeugdverblijf gelukkig uit de schemerzone, wat een hele verbetering is. Anderzijds moet ik bekennen dat we het jeugdverblijf gebouwd hebben aan de hand van de Nederlandse normen. Die zijn wat vooruit, waardoor wij geen grote investeringen meer hoefden te doen om te voldoen aan de voorwaarden van het huidige decreet.” Wat geeft voldoening? Frederik: “De voldoening komt vooral uit het contact met de jongeren. Het is

Els: “De drijfveer om het jeugdverblijf 26 jaar open te houden, zijn de vele positieve ervaringen met groepen. De bezieling waarmee jeugdleiders in hun vrije tijd met hun groepen omgaan, is uniek. Dit is belangrijker dan het financiële luik.” Eddy: “Wanneer een groep verblijft, spring ik dagelijks binnen. Waarover dan gesproken wordt? Je vindt altijd wel een onderwerp. Soms krijg je dan iets aangeboden om te drinken of wordt het bijna een feestje. Met sommige groepen die jaarlijks terugkeren, kan je zelfs een band opbouwen. Zo komt de volleybalploeg van Puurs jaarlijks overnachten in het Esjeeweelokaal. Telkens is dit een blij weerzien. En dat motiveert om het engagement verder te zetten.” Wat zorgt voor frustraties? Els: “Volwassen groepen zijn niet leuk. Ze willen voor de opkuis betalen en dat strookt niet met mijn principes van sociaal toerisme. Zelf kuisen is inherent aan het sociaal toerisme. Verder vind ik het terecht dat volwassenen pas later kunnen boeken en meer moeten betalen. De doelgroep blijft hiermee jeugd.” Frederik: “Poetsen blijft een heikel punt. Wanneer is er goed gepoetst? Je kan gebruik maken van een poetsdienst en deze kosten doorrekenen. Maar welk bedrag moet je vragen? Als groepen het proper achterlaten, maak je winst. In het slechtste geval maak je verlies. Daarom vragen we de groep zelf te kuisen.

Els: “Wij verkopen afvalzakken per stuk. De kostprijs van afval hebben groepen daardoor zelf in de hand. Met andere

“Wanneer een groep verblijft, spring ik dagelijks binnen.” (Eddy Vanderstukken)

woorden: groepen die afvalarm verblijven en goed sorteren, belonen zichzelf. En dat lukt goed. Op ons domein hebben we ook een varken voor de etensresten. Nooit worden groepen daarop attent gemaakt. Ze moeten het zelf ontdekken. En wonderwel vindt elke groep de weg naar dat varken. Je hoeft dit dus niet uit te leggen. Waar ik me meer aan stoor, is het niet naleven van het huishoudelijk reglement. In al de jaren heb ik twee keer de elektriciteit uitgezet omdat de muziek na herhaaldelijk vragen niet stiller werd gezet. Zo moeten optreden is absoluut niet leuk.”

Frederik: “Ook wij hebben een buur die de decibels opmeet. De politie wordt gelukkig niet gebeld, maar ik moet de groepen wel vragen het stiller aan te doen. Het zijn trouwens niet altijd de groepen die voor frustraties zorgen. Ook de ervaring om het gebouw in regel te krijgen met de toegankelijkheidsvoorschriften, was negatief. Daarover kan ik echt een boek schrijven.” Kan je beroep doen op andere mensen? Els: “De uitbating van het jeugdverblijf doe ik alleen. Indien nodig springen onze kinderen bij. Walter, mijn vriend, staat mee in voor herstellingen en onderhoud.”


5

DOSSIER DE UITBATER

Frederik: “In totaal werken we met 7 personen op het domein, goed voor 5,5 voltijds equivalenten. In de weekends kan ik beroep doen op een ruime groep vrijwilligers. Verder is de ondersteuning van de Chirokoepel ook een grote troef. Hierdoor hebben we een groot netwerk waarop we ten allen tijde kunnen terugvallen.”

sis, het vrijwillig met anderen op kamp gaan, is gebleven. Ook de creativiteit is gebleven. Onlangs verbleef een groep die met houten paletten een fort met ophaalbrug had gebouwd. Als je zoiets ziet, is een educatief aanbod voorzien toch niet nodig?” Frederik: “Het educatief aanbod is er

“Het is aangenaam om met deze doelgroep te werken. Het houdt je jong.” (Frederik De Clercq)

Eddy: “De uitbating gebeurt door een vzw. Het dagelijks bestuur telt 6 personen, in de raad van bestuur zitten vrijwilligers die geholpen hebben bij het verbouwen of financieren van het project. Ook een jaarlijks herverkozen leider van de Chiro en KAJ zit in de raad van bestuur. De verhuur van het Esjeeweelokaal is bovendien enkel mogelijk met de volledige medewerking van de plaatselijke Chiro. Na elke zondag moet het lokaal netjes worden gekuist, wat voortreffelijk gebeurt. Voor de andere karweien kunnen we beroep doen op nog enkele sympathisanten.” Is uitbaten in 2009 veranderd t.o.v. vroeger? Els: “De jeugd is niet veranderd. De ba-

eerder voor scholen. Scholen vragen veel meer dan het jeugdwerk.” Wat is de impact van het weekend- en vakantiewerk op je sociaal leven? Els: “In de wintermaanden wordt De Schalmei gesloten. Dan kunnen we op vakantie, anders niet. Zolang je dit werk graag doet, is dit geen grote opoffering. Anders stop je er gewoon mee. Mijn kinderen hebben nooit anders geweten. Die zijn ermee opgegroeid en hebben daar nooit problemen van gemaakt. Ze speelden vaak mee met de verblijvende groepen.” Eddy: “De verhuur is een hobby met een serieus engagement. Je moet niet enkel groepen ontvangen, er komt ook veel overleg bij. Zo moeten goede afspraken

gemaakt worden met de Chirogroep, de vzw en de schoolautoriteiten. Wat doorweegt zijn vooral de weekends. De uren van aankomst en vertrek zijn vervelend waardoor je privé bijna niets kan plannen. Bovendien kuist niet elke groep even goed, waardoor je zelf vaak nog eens de handen uit de mouwen steekt. Hierdoor moet het engagement ook thuis ondersteund worden.” Frederik: “De keuze om te stoppen met het onderwijs en te starten in een jeugdverblijf is niet evident, zeker niet met kleine kindjes thuis. Het onderwijs biedt meer vakantie. Nu en dan komen ze mee naar de Karmel en doen ze mee met de activiteiten van de verblijvende groepen. Door de inzet van de vrijwilligers in de weekends is de impact op het sociaal leven weliswaar wat beperkter. Mijn job loopt hierdoor grosso modo van maandag tot vrijdag, vijf goed gevulde dagen.”

De cijfers achter de uitbater In 2009 voerde CJT Ondersteuning voor de tweede maal een grootschalig onderzoek uit bij de uitbaters van de Vlaamse jeugdverblijfcentra. Maar liefst 59 % van de uitbaters stuurde een antwoord terug. De resultaten die we hieronder kunnen presenteren, zijn dus absoluut representatief voor de sector van het jeugdtoerisme.

WIE IS DE UITBATER? Laten we starten met enkele algemene cijfers. Alle uitbaters geregistreerd via www.jeugdverblijven.be konden deelnemen aan de bevraging. Op die manier kwamen de verschillende uitbatingen ook aan bod in de antwoorden, van erkend (type A, B of C) over principieel erkend tot niet erkend. De verhouding vzw’s blijft stabiel t.o.v. ons eerste onderzoek in 2006, nl. 63 % (zie tabel 1). Daarnaast vinden we vooral particulieren en feitelijke verenigingen terug. Vennootschappen zijn eerder zeldzaam.

2009

2006

Ja

42 %

38 %

Neen

58 %

62 %

2009

2006

Vzw

63 %

63 %

Tabel 4: maaltijden aangeboden aan verblijvende groepen

Feitelijke vereniging

10 %

10 %

4%

1%

18 %

22 %

5%

4%

Tabel 1: uitbatingsvorm

Particulier Andere

Opvallend is wel dat type B zwaar uit de toon valt bij de vzw’s (zie tabel 2). Bij type A vinden we heel wat jeugdbewegingslokalen waarvan de verhuur gebeurt door een vzw. De hoge score voor type C is dan weer te verklaren door de grotere personeelsinzet en de bijhorende subsidies waar vzw’s kunnen van genieten bij de Afdeling Jeugd. Tabel 2: type centra naar uitbatingsvorm 2009

2006

Type A

Type B

Type C

Type A

Type B

Type C

Vzw

66 %

40 %

91 %

55 %

44 %

95 %

Feit. vereniging

12 %

3%

0%

13 %

6%

0%

Vennootschap Particulier Andere


Tabel 3: verbondenheid van jeugdverblijfcentra aan plaatselijke jeugdgroep

Een andere verschuiving zien we bij het aanbieden van maaltijden. De ‘gemengde exploitaties’ (waar groepen kunnen kiezen tussen zelfkook of maaltijden) worden belangrijker in aantal. Uit de cijfers blijkt dat meer en meer zelfkookhuizen de mogelijkheid aanbieden om maaltijden te bestellen (zie tabel 4).

Vennootschap

6

Het aandeel jeugdbewegingslokalen in het totale aantal jeugdverblijven zit in de lift (zie tabel 3). In 2006 noteerden we dat zo’n 38 % van de jeugdverblijven verbonden was aan een plaatselijke jeugdgroep, in 2009 is dit aantal gestegen tot 42 %. Deze trend zet zich voornamelijk voor bij de erkende centra. Ook jeugdlokalen vinden dus de weg naar het decreet ‘toerisme voor allen’, de subsidiëring door Toerisme Vlaanderen zal daar zeker niet vreemd aan zijn.

0%

5%

4%

0%

3%

3%

19 %

47 %

1%

23 %

46 %

1%

3%

5%

4%

9%

1%

1%

2009

2006

Ja, verplicht te nemen

8%

7%

Ja, als optie mogelijk

24 %

16 %

Neen

68 %

77 %

STOPZETTING VAN DE UITBATING Elk jaar houden enkele uitbaters het voor bekeken. Daar lijkt niet meteen verandering in te komen, want bijna 5 % van de uitbaters in ons onderzoek geeft aan binnen de drie jaar te stoppen. Het al dan niet stoppen blijkt niet afhankelijk te zijn van bepaalde kenmerken (type, capaciteit, ligging, uitbatingsvorm e.d.), het komt dus in alle categorieën van jeugdverblijven voor. Het interesseerde ons wel bijzonder welke factoren ten grondslag liggen aan een stopzetting (zie tabel 5). Topantwoorden zijn “geen opvolgers”, “een uitgeleefd gebouw” en “te veel wetgeving”.


7

DOSSIER DE UITBATER

Frederik: “In totaal werken we met 7 personen op het domein, goed voor 5,5 voltijds equivalenten. In de weekends kan ik beroep doen op een ruime groep vrijwilligers. Verder is de ondersteuning van de Chirokoepel ook een grote troef. Hierdoor hebben we een groot netwerk waarop we ten allen tijde kunnen terugvallen.”

sis, het vrijwillig met anderen op kamp gaan, is gebleven. Ook de creativiteit is gebleven. Onlangs verbleef een groep die met houten paletten een fort met ophaalbrug had gebouwd. Als je zoiets ziet, is een educatief aanbod voorzien toch niet nodig?” Frederik: “Het educatief aanbod is er

“Het is aangenaam om met deze doelgroep te werken. Het houdt je jong.” (Frederik De Clercq)

Eddy: “De uitbating gebeurt door een vzw. Het dagelijks bestuur telt 6 personen, in de raad van bestuur zitten vrijwilligers die geholpen hebben bij het verbouwen of financieren van het project. Ook een jaarlijks herverkozen leider van de Chiro en KAJ zit in de raad van bestuur. De verhuur van het Esjeeweelokaal is bovendien enkel mogelijk met de volledige medewerking van de plaatselijke Chiro. Na elke zondag moet het lokaal netjes worden gekuist, wat voortreffelijk gebeurt. Voor de andere karweien kunnen we beroep doen op nog enkele sympathisanten.” Is uitbaten in 2009 veranderd t.o.v. vroeger? Els: “De jeugd is niet veranderd. De ba-

eerder voor scholen. Scholen vragen veel meer dan het jeugdwerk.” Wat is de impact van het weekend- en vakantiewerk op je sociaal leven? Els: “In de wintermaanden wordt De Schalmei gesloten. Dan kunnen we op vakantie, anders niet. Zolang je dit werk graag doet, is dit geen grote opoffering. Anders stop je er gewoon mee. Mijn kinderen hebben nooit anders geweten. Die zijn ermee opgegroeid en hebben daar nooit problemen van gemaakt. Ze speelden vaak mee met de verblijvende groepen.” Eddy: “De verhuur is een hobby met een serieus engagement. Je moet niet enkel groepen ontvangen, er komt ook veel overleg bij. Zo moeten goede afspraken

gemaakt worden met de Chirogroep, de vzw en de schoolautoriteiten. Wat doorweegt zijn vooral de weekends. De uren van aankomst en vertrek zijn vervelend waardoor je privé bijna niets kan plannen. Bovendien kuist niet elke groep even goed, waardoor je zelf vaak nog eens de handen uit de mouwen steekt. Hierdoor moet het engagement ook thuis ondersteund worden.” Frederik: “De keuze om te stoppen met het onderwijs en te starten in een jeugdverblijf is niet evident, zeker niet met kleine kindjes thuis. Het onderwijs biedt meer vakantie. Nu en dan komen ze mee naar de Karmel en doen ze mee met de activiteiten van de verblijvende groepen. Door de inzet van de vrijwilligers in de weekends is de impact op het sociaal leven weliswaar wat beperkter. Mijn job loopt hierdoor grosso modo van maandag tot vrijdag, vijf goed gevulde dagen.”

De cijfers achter de uitbater In 2009 voerde CJT Ondersteuning voor de tweede maal een grootschalig onderzoek uit bij de uitbaters van de Vlaamse jeugdverblijfcentra. Maar liefst 59 % van de uitbaters stuurde een antwoord terug. De resultaten die we hieronder kunnen presenteren, zijn dus absoluut representatief voor de sector van het jeugdtoerisme.

WIE IS DE UITBATER? Laten we starten met enkele algemene cijfers. Alle uitbaters geregistreerd via www.jeugdverblijven.be konden deelnemen aan de bevraging. Op die manier kwamen de verschillende uitbatingen ook aan bod in de antwoorden, van erkend (type A, B of C) over principieel erkend tot niet erkend. De verhouding vzw’s blijft stabiel t.o.v. ons eerste onderzoek in 2006, nl. 63 % (zie tabel 1). Daarnaast vinden we vooral particulieren en feitelijke verenigingen terug. Vennootschappen zijn eerder zeldzaam.

2009

2006

Ja

42 %

38 %

Neen

58 %

62 %

2009

2006

Vzw

63 %

63 %

Tabel 4: maaltijden aangeboden aan verblijvende groepen

Feitelijke vereniging

10 %

10 %

4%

1%

18 %

22 %

5%

4%

Tabel 1: uitbatingsvorm

Particulier Andere

Opvallend is wel dat type B zwaar uit de toon valt bij de vzw’s (zie tabel 2). Bij type A vinden we heel wat jeugdbewegingslokalen waarvan de verhuur gebeurt door een vzw. De hoge score voor type C is dan weer te verklaren door de grotere personeelsinzet en de bijhorende subsidies waar vzw’s kunnen van genieten bij de Afdeling Jeugd. Tabel 2: type centra naar uitbatingsvorm 2009

2006

Type A

Type B

Type C

Type A

Type B

Type C

Vzw

66 %

40 %

91 %

55 %

44 %

95 %

Feit. vereniging

12 %

3%

0%

13 %

6%

0%

Vennootschap Particulier Andere


Tabel 3: verbondenheid van jeugdverblijfcentra aan plaatselijke jeugdgroep

Een andere verschuiving zien we bij het aanbieden van maaltijden. De ‘gemengde exploitaties’ (waar groepen kunnen kiezen tussen zelfkook of maaltijden) worden belangrijker in aantal. Uit de cijfers blijkt dat meer en meer zelfkookhuizen de mogelijkheid aanbieden om maaltijden te bestellen (zie tabel 4).

Vennootschap

6

Het aandeel jeugdbewegingslokalen in het totale aantal jeugdverblijven zit in de lift (zie tabel 3). In 2006 noteerden we dat zo’n 38 % van de jeugdverblijven verbonden was aan een plaatselijke jeugdgroep, in 2009 is dit aantal gestegen tot 42 %. Deze trend zet zich voornamelijk voor bij de erkende centra. Ook jeugdlokalen vinden dus de weg naar het decreet ‘toerisme voor allen’, de subsidiëring door Toerisme Vlaanderen zal daar zeker niet vreemd aan zijn.

0%

5%

4%

0%

3%

3%

19 %

47 %

1%

23 %

46 %

1%

3%

5%

4%

9%

1%

1%

2009

2006

Ja, verplicht te nemen

8%

7%

Ja, als optie mogelijk

24 %

16 %

Neen

68 %

77 %

STOPZETTING VAN DE UITBATING Elk jaar houden enkele uitbaters het voor bekeken. Daar lijkt niet meteen verandering in te komen, want bijna 5 % van de uitbaters in ons onderzoek geeft aan binnen de drie jaar te stoppen. Het al dan niet stoppen blijkt niet afhankelijk te zijn van bepaalde kenmerken (type, capaciteit, ligging, uitbatingsvorm e.d.), het komt dus in alle categorieën van jeugdverblijven voor. Het interesseerde ons wel bijzonder welke factoren ten grondslag liggen aan een stopzetting (zie tabel 5). Topantwoorden zijn “geen opvolgers”, “een uitgeleefd gebouw” en “te veel wetgeving”.


7

DOSSIER DE UITBATER

Starters aan het woord Tabel 5: redenen voor stopzetting van uitbating Ik vind geen opvolgers

17 %

Er zijn problemen met ruimtelijke ordening en/of stedenbouwkundige vergunningen.

10 %

Er zijn te veel problemen met groepen.

4%

Er zijn te veel klachten vanuit de buurt.

7%

Er is de laatste jaren te veel wetgeving bij gekomen.

15 %

Er komt de laatste jaren te veel administratie bij kijken.

13 %

Het gebouw heeft zijn tijd gehad en vraagt grote investeringen.

De meeste uitbaters beseffen zelf dat een goede verstandhouding met de buurt geld waard is en nemen daarom een aantal initiatieven (zie tabel 7). Bijna drie op vier van de uitbaters houdt zich beschikbaar voor omwonenden als er zich problemen voordoen. Twee op drie uitbaters informeren de jeugdgroepen over de gevoeligheden in de buurt. De andere voorgestelde initiatieven komen een stuk minder frequent voor. Tabel 7: initiatieven om relatie met omwonenden te verbeteren (meerdere antwoorden mogelijk) 72 %

15 %

De omwonenden mogelijkheid bieden om de uitbater te contacteren als er zich problemen voordoen

68 %

7%

Jeugdgroepen informeren over gevoeligheden in de buurt De omwonenden uitnodigen voor een bezoek aan het centrum

28 %

De buurt informeren over de bezetting

26 %

DE BUREN

Participeren aan het lokaal gemeenschapsleven

26 %

Klachten vanuit de buurt zijn dus geen doorslaggevende factor om een jeugdverblijf te sluiten. Toch hadden we in de bevraging extra aandacht voor de problematiek. De grote meerderheid van de uitbaters geeft aan een goede of heel goede relatie te hebben met de omwonenden. Een nipte minderheid (46 %) heeft in het verleden al problemen gehad met de buren. Klachten hebben grotendeels betrekking op lawaai, bovendien vooral ’s nachts (zie tabel 6).

in rustige periodes aan de buurtbewoners de mogelijkheid bieden om het gebouw te huren voor feestjes e.d.

24 %

De uitbating is verlieslatend. Andere

12 %

Nu

Vroeger

14 %

31 %

Daglawaai muziek

8%

16 %

Vandalisme

8%

13 %

Daglawaai spelende kinderen

7%

9%

Ruiltochten

4%

8%

Parkeerproblemen

4%

5%

Pesterijen

1%

2%

8


Geen initiatieven

5% 11 %

ANDERE RESULTATEN

Tabel 6: redenen van problemen met omwonenden (meerdere antwoorden mogelijk) Nachtlawaai

Lokale initiatieven sponsoren

Het volledige onderzoeksrapport bevat nog heel wat andere interessante bevindingen. Zo kregen we een uitstekend zicht op de bezetting van jeugdverblijfcentra doorheen het jaar, met onderverdelingen tussen de verschillende categorieën. Ook de werking van CJT Ondersteuning werd uitgebreid geëvalueerd. Meer info op ons discussiemoment van 19 september 2009 (zie agenda op pagina 20). Je kan het volledige rapport ook opvragen via [email protected].

EEN JAAR VERHUUR BIJ KLJ EEL De KLJ van Eel (deelgemeente van Ravels) startte het nieuwe werkjaar in nieuwe jeugdlokalen. De lokalen worden tijdens de weekends en de vakantieperiode verhuurd als jeugdverblijf type A. In het gebouw kunnen 80 personen overnachten, buiten is nog plaats voor tenten. De maximale capaciteit is 110 personen. Vrijwilliger Patrick Van den Borne vertelt ons meer over zijn prille ervaringen. Waarom worden dze jeugdlokalen verhuurd? Als je gebouwen verhuurt als jeugdverblijf, kan je infrastructuursubsidies aanvragen bij Toerisme Vlaanderen. Zonder die subsidies konden onze lokalen nooit op een dergelijke wijze worden ingericht. De subsidies van Toerisme Vlaanderen verplichten ons wel om minstens vijftien jaar te verhuren onder de voorwaarden van het decreet ‘toerisme voor allen’. Anders moeten we de subsidies terugbetalen. De verhuur dient dus vooral om het financiële plaatje van onze nieuwe jeugdlokalen rond te krijgen. Zet dit geen druk op de bestuursploeg van KLJ Eel? Samen met enkele oud-leiders en ouders werd een vzw opgericht die instaat voor de verhuur en onderhoud van de gebouwen. Zo kan de KLJ-leiding zich volop richten op de jeugd- en jongerenwerking. De vzw-structuur biedt bovendien een wettelijk kader waarbinnen je kan werken. Ook naar subsidiëring en onderlinge afspraken biedt een vzw voordelen. Is het samenstellen van je erkenningen subsidiedossier vlot verlopen?

Voor ons dossier hebben we zowel onze jeugdconsulent, de mensen van CJT als Toerisme Vlaanderen ingeschakeld. Hierdoor was ons dossier van bij het begin volledig en is alles vrijwel probleemloos verlopen. Werd voor de bouw van het jeugdverblijf geïnformeerd bij uitbaters van andere centra? Vooraf is er weinig contact geweest met andere uitbaters. Wel is het zo dat de meeste leden van de vzw ervaring hebben als kookouder. Zo leer je snel waaraan een lokaal moet voldoen om een goede kampplaats te zijn. Hoe verlopen de reservaties? De boekingen lopen zeer vlot, we zitten nu al met aanvragen voor 2013, dit vooral voor de schoolvakanties. De weekends zijn voor ons minder prioritair. Anders komen we met onze plaatselijke jeugdwerking in conflict. Wie helpt mee met de verhuur? De boekingen en de opvolging van de contracten zijn mijn verantwoordelijkheid. De betaling van de voorschotten zit bij de penningmeester. Voor de praktische zaken zoals aankomst en/of vertrek verdelen we de taken onder de leden van de vzw. Wat zijn je eerste positieve en negatieve ervaringen? Het leuke aan de verhuur zijn de vele toffe reacties die we krijgen op onze lokalen. Dit komt waarschijnlijk omdat we voldoen aan de toegankelijkheid- en brandveiligheidsnormen.

Anderzijds eisen we van de huurders dat de lokalen in zeer nette staat worden achtergelaten. Alles is nieuw en dat willen we een tijdje zo houden. Toch is dat niet altijd evident. Na een weekend hebben de groepen meestal niet zoveel zin in poetsen. Hen aanmanen is telkens een lastige opdracht. Zijn er zaken die je onderschat hebt? Voor ons als uitbater is het allemaal nieuw. Vooral de klusjes vergen veel energie en tijd, zeker omdat alles door vrijwilligers gebeurt. Zorgt de verhuur niet voor overlast? Met de buren zijn tot hiertoe geen problemen geweest, al ligt het gebouw naast een verkaveling, midden in het dorp. Bij de opmaak van de bouwplannen werd wel rekening gehouden met eventuele overlast. De ramen en lokalen met de minste activiteit zoals de opslagruimte en de keuken, zijn zo georiënteerd dat burenhinder tot het minimum beperkt wordt. Is je vrouw nog tevreden? De impact op ons sociaal leven is niet gering. Het is niet de eerste zondagavond dat er mensen zonder verwittigen voor de deur staan met de vraag of ze de locatie eens kunnen bekijken. Als ze dan enkele uren gereden hebben, kan je ze moeilijk in de kou laten staan. Daar gaat je zondagavond dan…


9

DOSSIER DE UITBATER

Starters aan het woord Tabel 5: redenen voor stopzetting van uitbating Ik vind geen opvolgers

17 %

Er zijn problemen met ruimtelijke ordening en/of stedenbouwkundige vergunningen.

10 %

Er zijn te veel problemen met groepen.

4%

Er zijn te veel klachten vanuit de buurt.

7%

Er is de laatste jaren te veel wetgeving bij gekomen.

15 %

Er komt de laatste jaren te veel administratie bij kijken.

13 %

Het gebouw heeft zijn tijd gehad en vraagt grote investeringen.

De meeste uitbaters beseffen zelf dat een goede verstandhouding met de buurt geld waard is en nemen daarom een aantal initiatieven (zie tabel 7). Bijna drie op vier van de uitbaters houdt zich beschikbaar voor omwonenden als er zich problemen voordoen. Twee op drie uitbaters informeren de jeugdgroepen over de gevoeligheden in de buurt. De andere voorgestelde initiatieven komen een stuk minder frequent voor. Tabel 7: initiatieven om relatie met omwonenden te verbeteren (meerdere antwoorden mogelijk) 72 %

15 %

De omwonenden mogelijkheid bieden om de uitbater te contacteren als er zich problemen voordoen

68 %

7%

Jeugdgroepen informeren over gevoeligheden in de buurt De omwonenden uitnodigen voor een bezoek aan het centrum

28 %

De buurt informeren over de bezetting

26 %

DE BUREN

Participeren aan het lokaal gemeenschapsleven

26 %

Klachten vanuit de buurt zijn dus geen doorslaggevende factor om een jeugdverblijf te sluiten. Toch hadden we in de bevraging extra aandacht voor de problematiek. De grote meerderheid van de uitbaters geeft aan een goede of heel goede relatie te hebben met de omwonenden. Een nipte minderheid (46 %) heeft in het verleden al problemen gehad met de buren. Klachten hebben grotendeels betrekking op lawaai, bovendien vooral ’s nachts (zie tabel 6).

in rustige periodes aan de buurtbewoners de mogelijkheid bieden om het gebouw te huren voor feestjes e.d.

24 %

De uitbating is verlieslatend. Andere

12 %

Nu

Vroeger

14 %

31 %

Daglawaai muziek

8%

16 %

Vandalisme

8%

13 %

Daglawaai spelende kinderen

7%

9%

Ruiltochten

4%

8%

Parkeerproblemen

4%

5%

Pesterijen

1%

2%

8


Geen initiatieven

5% 11 %

ANDERE RESULTATEN

Tabel 6: redenen van problemen met omwonenden (meerdere antwoorden mogelijk) Nachtlawaai

Lokale initiatieven sponsoren

Het volledige onderzoeksrapport bevat nog heel wat andere interessante bevindingen. Zo kregen we een uitstekend zicht op de bezetting van jeugdverblijfcentra doorheen het jaar, met onderverdelingen tussen de verschillende categorieën. Ook de werking van CJT Ondersteuning werd uitgebreid geëvalueerd. Meer info op ons discussiemoment van 19 september 2009 (zie agenda op pagina 20). Je kan het volledige rapport ook opvragen via [email protected].

EEN JAAR VERHUUR BIJ KLJ EEL De KLJ van Eel (deelgemeente van Ravels) startte het nieuwe werkjaar in nieuwe jeugdlokalen. De lokalen worden tijdens de weekends en de vakantieperiode verhuurd als jeugdverblijf type A. In het gebouw kunnen 80 personen overnachten, buiten is nog plaats voor tenten. De maximale capaciteit is 110 personen. Vrijwilliger Patrick Van den Borne vertelt ons meer over zijn prille ervaringen. Waarom worden dze jeugdlokalen verhuurd? Als je gebouwen verhuurt als jeugdverblijf, kan je infrastructuursubsidies aanvragen bij Toerisme Vlaanderen. Zonder die subsidies konden onze lokalen nooit op een dergelijke wijze worden ingericht. De subsidies van Toerisme Vlaanderen verplichten ons wel om minstens vijftien jaar te verhuren onder de voorwaarden van het decreet ‘toerisme voor allen’. Anders moeten we de subsidies terugbetalen. De verhuur dient dus vooral om het financiële plaatje van onze nieuwe jeugdlokalen rond te krijgen. Zet dit geen druk op de bestuursploeg van KLJ Eel? Samen met enkele oud-leiders en ouders werd een vzw opgericht die instaat voor de verhuur en onderhoud van de gebouwen. Zo kan de KLJ-leiding zich volop richten op de jeugd- en jongerenwerking. De vzw-structuur biedt bovendien een wettelijk kader waarbinnen je kan werken. Ook naar subsidiëring en onderlinge afspraken biedt een vzw voordelen. Is het samenstellen van je erkenningen subsidiedossier vlot verlopen?

Voor ons dossier hebben we zowel onze jeugdconsulent, de mensen van CJT als Toerisme Vlaanderen ingeschakeld. Hierdoor was ons dossier van bij het begin volledig en is alles vrijwel probleemloos verlopen. Werd voor de bouw van het jeugdverblijf geïnformeerd bij uitbaters van andere centra? Vooraf is er weinig contact geweest met andere uitbaters. Wel is het zo dat de meeste leden van de vzw ervaring hebben als kookouder. Zo leer je snel waaraan een lokaal moet voldoen om een goede kampplaats te zijn. Hoe verlopen de reservaties? De boekingen lopen zeer vlot, we zitten nu al met aanvragen voor 2013, dit vooral voor de schoolvakanties. De weekends zijn voor ons minder prioritair. Anders komen we met onze plaatselijke jeugdwerking in conflict. Wie helpt mee met de verhuur? De boekingen en de opvolging van de contracten zijn mijn verantwoordelijkheid. De betaling van de voorschotten zit bij de penningmeester. Voor de praktische zaken zoals aankomst en/of vertrek verdelen we de taken onder de leden van de vzw. Wat zijn je eerste positieve en negatieve ervaringen? Het leuke aan de verhuur zijn de vele toffe reacties die we krijgen op onze lokalen. Dit komt waarschijnlijk omdat we voldoen aan de toegankelijkheid- en brandveiligheidsnormen.

Anderzijds eisen we van de huurders dat de lokalen in zeer nette staat worden achtergelaten. Alles is nieuw en dat willen we een tijdje zo houden. Toch is dat niet altijd evident. Na een weekend hebben de groepen meestal niet zoveel zin in poetsen. Hen aanmanen is telkens een lastige opdracht. Zijn er zaken die je onderschat hebt? Voor ons als uitbater is het allemaal nieuw. Vooral de klusjes vergen veel energie en tijd, zeker omdat alles door vrijwilligers gebeurt. Zorgt de verhuur niet voor overlast? Met de buren zijn tot hiertoe geen problemen geweest, al ligt het gebouw naast een verkaveling, midden in het dorp. Bij de opmaak van de bouwplannen werd wel rekening gehouden met eventuele overlast. De ramen en lokalen met de minste activiteit zoals de opslagruimte en de keuken, zijn zo georiënteerd dat burenhinder tot het minimum beperkt wordt. Is je vrouw nog tevreden? De impact op ons sociaal leven is niet gering. Het is niet de eerste zondagavond dat er mensen zonder verwittigen voor de deur staan met de vraag of ze de locatie eens kunnen bekijken. Als ze dan enkele uren gereden hebben, kan je ze moeilijk in de kou laten staan. Daar gaat je zondagavond dan…


9

DOSSIER DE UITBATER

Geknipt en geplakt

DE EERSTE ZOMER VAN DE BOSUIL De Bosuil in Sint-Huibrechts-Lille (deelgemeente van Neerpelt) is een gloednieuw jeugdverblijf gelegen in een bosrijke omgeving en door Toerisme Vlaanderen principieel erkend (de keuze tussen type B of C wordt later nog gemaakt). Groepen tot 60 personen kunnen er sinds 1 juli 2009 verblijven. Op hetzelfde domein bevinden zich nog een kampeerweide, een unieke speeltuin, enkele speelvelden en een klein speelbos.

’T OUD KLOOSTER IN DE STEIGERS ’t Oud Klooster is een jeugdverblijf in opstart in de Vlaamse Ardennen. Erwin Eeraerts wil van de oude school in Dikkele een volledig uitgeruste verblijfplaats maken voor 50 personen waar zowel zelfkook als volpension mogelijk is. De start van de verbouwingen is gepland voor september of oktober en zal drie jaar duren. Het is een volledig privéproject. Was de aankoop van het gebouw een impulsieve beslissing? Het idee om een jeugdverblijf op te starten, is langzaam gegroeid. De eerste intenties waren er ongeveer tien jaar geleden. De aankoop van het oude schoolgebouw maakt dit plan nu concreet. Hoe verliep de start van het project? Starten is niet zo evident. Het vraagt bijzonder veel geld om de aankoop en de verbouwingen te financieren. Het probleem is dat je de kosten niet kan spreiden. Met eigen middelen, een lening en de nodige subsidies moet je het project direct en volledig kunnen betalen. Want voor de subsidies moet je een erkenning behalen en dus onmiddellijk voldoen aan de voorwaarden van het decreet ‘toerisme voor allen’. En zonder subsidie is het ondenkbaar zo’n project op te starten. Bovendien kan je de impact van bepaalde voorwaarden moeilijk inschat-

10


ten. Zo heb ik de toegankelijkheidsvoorschriften beter leren kennen. Deze voorschriften streven naar de meest ideale omstandigheden, maar zijn niet altijd evident naar de praktijk om te zetten. Veel hangt hierdoor af van de goodwill van de inspecteur. Ik heb waarschijnlijk minder geluk, want alle drempels in het beschermde pand moeten verlaagd worden. Een klus die extra tijd en centen vraagt. Op welke vlakken ervaar je tegenwerking? Er zijn problemen met de vergunningen. Voor de functiewijziging was een openbaar onderzoek nodig. Klachten van buurtbewoners vertragen de procedure. Straf is dat de klachten komen van jonge inwijkelingen die daar wonen voor de rust. De ouderen steunen het project wel. Nu moet de overheid een standpunt innemen. Hopelijk komt dit er snel, anders moeten we onze subsidieaanvraag bij Toerisme Vlaanderen volgend jaar opnieuw indienen. Wat is je drijfveer? Je bent je eigen baas en voor de kinderen is dit een ongelooflijke ervaring. Daarom lijkt het mij zeker de moeite. Bovendien zijn de geplande verbouwingen voor mij een nieuwe uitdaging. Die wil ik grotendeels zelf uitvoeren.

Het volledige domein wordt reeds 40 jaar beheerd door vzw Jeugdraad Lille De Bosuil, een groep vrijwilligers met een hart voor de jeugd. Het jeugdverblijf is na de oprichting van de speeltuin, het uitbaten van de kantine en het beheer van de sport- en speelvelden, hun nieuwste project. Wie is eigenaar? Het domein De Bosuil waar zich o.a. het jeugdverblijf bevindt, is eigendom van de gemeente. Via recht van opstal wordt onze vzw wel 50 jaar eigenaar van het gebouw. Waarom werd gestart met de verhuur van de lokalen? De plaatselijke speelpleinwerking had nood aan een nieuw gebouw. Als jeugdraad konden we hierin ondersteunen. Omwille van financiële overwegingen werd de functie van jeugdlokaal uitgebreid met jeugdverblijf en repetitieruimte voor muziekgroepen. Nu kunnen we genieten van inkomsten die het gebouw helpen afbetalen. Kwamen de eerste boekingen vlot binnen? Wie De Bosuil wil huren, moet reserveren via CJT Boekingscentrale. Of dit voor veel extra boekingen zal zorgen, moet de toekomst uitwijzen. Voor deze zomer leverde de samenwerking alvast voordelen op. De groepen van Kamphoeve De Winner, dat getroffen werd door een brand, werden verplaatst naar De Bosuil. Hierdoor is bijna de volledige zomer verhuurd. De weekends moeten wel nog worden gepromoot. Daarvan zijn er nog behoorlijk wat vrij.

Doe je de verhuur alleen of kan je rekenen op een ploeg? Onze vzw heeft een vaste kern van 13 vrijwilligers. Wie het jeugdverblijf huurt, zal vooral samenwerken met Christel Stalmans. Zij ontvangt de groepen. Voor andere problemen, bijvoorbeeld met de elektriciteit, kan ze natuurlijk bij de andere leden van de vzw terecht. Wat is de impact van de verhuur op je sociaal leven? Gezien de verhuur nog niet gestart is, blijft de impact op het sociaal leven beperkt. Toch kreeg Christel voor de bezichtigingen van het jeugdverblijf al een voorproefje. Haar eerste bevindingen zijn herkenbaar: de gsm wordt vaker gebeld en afspraken worden niet altijd nageleefd. Bijvoorbeeld: er werd een afspraak gemaakt om 18u10 met een groep uit Nederland. Toen die niet kwam opdagen, besliste ze huiswaarts te keren. Een klein uurtje later werd ze opgebeld met de vraag waar ze haar konden vinden.

Op ons forum (www.cjt.be) en via mail stelden we de vraag wat uitbaters drijft, wat hen tegenzit enz. We tekenden o.m. volgende reacties op.

GERT JASPERS BIVAKHUIS DEKEN VERSTRAELEN (ESSEN) Ons jeugdverblijf bevindt zich op een terrein waar drie jeugdbewegingen hun jeugdlokaal hebben. Veertien vrijwilligers met een achtergrond bij één van deze drie jeugdbewegingen, baten het Bivakhuis Deken Verstraelen uit. De verhuur van de lokalen is destijds gestart uit financiële noodzaak. Ook nu dienen de inkomsten voor het onderhoud en de afbetaling van een nieuwe lening. Deze lening was nodig voor de financiering van o.a. het vernieuwde sanitair. We vinden het belangrijk dat onze groepen op kamp en weekend kunnen gaan en daarom bieden we dezelfde mogelijkheid aan andere groepen. Leuk aan de kamperende jeugd is dat het je eigen kampgevoel aanwakkert en mooie herinneringen oproept. Minder leuk is het opruimen van andermans afval. Het uitbaten valt best mee, omdat we de taken kunnen spreiden. Een aantal personen houdt zich bezig met de verhuur, anderen met het onderhoud. Verder kunnen we ook rekenen op de hulp van het gemeentebestuur, oudleiding en bevriende personen.

PIETER NUYTINCK OVERDIJZERS (EEKLO) Ons jeugdverblijf dient in de eerste plaats als lokalen van onze scoutsgroep. De taak 'verhuur' wordt daarom onder de leidingsploeg verdeeld. Soms heb ik wel het gevoel dat deze taak het minste voldoening geeft. De eigen leiding vindt het vervelend als je opnieuw komt vragen om alles piekfijn te kuisen "omdat het weer verhuurd is". Bezoekende groepen vinden de huur-

prijs dan weer te veel, vinden elke inhouding van hun waarborg onterecht en kuisen het lokaal altijd iets minder goed dan de stand waarin ze de lokalen aantroffen. Anderzijds zijn er ook veel positieve ervaringen: de scoutscollega’s appreciëren het bedrag dat de verhuur opbrengt en huurders waarderen je vriendelijkheid en hulp bij het aanduiden van speelbossen. Kortom: wanneer een groep af en toe vraagt of je mee op de afsluitende groepsfoto wil staan, dan weet je dat je goed bezig bent. En dat geeft de nodige voldoening.

KATHY ORBIE MIDWESTER (KOKSIJDE) Ik haal mijn voldoening uit de glunderende gezichtjes bij het vertrek, groepen die meteen boeken voor een volgend verblijf en kinderen die hun best niet meer gaan doen op school zodat ze volgend jaar terug kunnen komen. Maar ook mijn tevreden personeel, de vele leuke collega’s en mijn geweldige beheerder geven me de nodige energie. Ik frustreer me in evaluatieformulieren met opmerkingen die nergens op slaan zoals “ik zou wortelpuree niet mixen”, veeleisende leerkrachten die op alles al dan niet gegronde commentaar hebben en de overuren waardoor je zelf minder tijd hebt voor je gezin. Tot slot zou een extra klusjesman en wat meer betrokkenheid vanuit het nationaal secretariaat welkom zijn.


11

DOSSIER DE UITBATER

Geknipt en geplakt

DE EERSTE ZOMER VAN DE BOSUIL De Bosuil in Sint-Huibrechts-Lille (deelgemeente van Neerpelt) is een gloednieuw jeugdverblijf gelegen in een bosrijke omgeving en door Toerisme Vlaanderen principieel erkend (de keuze tussen type B of C wordt later nog gemaakt). Groepen tot 60 personen kunnen er sinds 1 juli 2009 verblijven. Op hetzelfde domein bevinden zich nog een kampeerweide, een unieke speeltuin, enkele speelvelden en een klein speelbos.

’T OUD KLOOSTER IN DE STEIGERS ’t Oud Klooster is een jeugdverblijf in opstart in de Vlaamse Ardennen. Erwin Eeraerts wil van de oude school in Dikkele een volledig uitgeruste verblijfplaats maken voor 50 personen waar zowel zelfkook als volpension mogelijk is. De start van de verbouwingen is gepland voor september of oktober en zal drie jaar duren. Het is een volledig privéproject. Was de aankoop van het gebouw een impulsieve beslissing? Het idee om een jeugdverblijf op te starten, is langzaam gegroeid. De eerste intenties waren er ongeveer tien jaar geleden. De aankoop van het oude schoolgebouw maakt dit plan nu concreet. Hoe verliep de start van het project? Starten is niet zo evident. Het vraagt bijzonder veel geld om de aankoop en de verbouwingen te financieren. Het probleem is dat je de kosten niet kan spreiden. Met eigen middelen, een lening en de nodige subsidies moet je het project direct en volledig kunnen betalen. Want voor de subsidies moet je een erkenning behalen en dus onmiddellijk voldoen aan de voorwaarden van het decreet ‘toerisme voor allen’. En zonder subsidie is het ondenkbaar zo’n project op te starten. Bovendien kan je de impact van bepaalde voorwaarden moeilijk inschat-

10


ten. Zo heb ik de toegankelijkheidsvoorschriften beter leren kennen. Deze voorschriften streven naar de meest ideale omstandigheden, maar zijn niet altijd evident naar de praktijk om te zetten. Veel hangt hierdoor af van de goodwill van de inspecteur. Ik heb waarschijnlijk minder geluk, want alle drempels in het beschermde pand moeten verlaagd worden. Een klus die extra tijd en centen vraagt. Op welke vlakken ervaar je tegenwerking? Er zijn problemen met de vergunningen. Voor de functiewijziging was een openbaar onderzoek nodig. Klachten van buurtbewoners vertragen de procedure. Straf is dat de klachten komen van jonge inwijkelingen die daar wonen voor de rust. De ouderen steunen het project wel. Nu moet de overheid een standpunt innemen. Hopelijk komt dit er snel, anders moeten we onze subsidieaanvraag bij Toerisme Vlaanderen volgend jaar opnieuw indienen. Wat is je drijfveer? Je bent je eigen baas en voor de kinderen is dit een ongelooflijke ervaring. Daarom lijkt het mij zeker de moeite. Bovendien zijn de geplande verbouwingen voor mij een nieuwe uitdaging. Die wil ik grotendeels zelf uitvoeren.

Het volledige domein wordt reeds 40 jaar beheerd door vzw Jeugdraad Lille De Bosuil, een groep vrijwilligers met een hart voor de jeugd. Het jeugdverblijf is na de oprichting van de speeltuin, het uitbaten van de kantine en het beheer van de sport- en speelvelden, hun nieuwste project. Wie is eigenaar? Het domein De Bosuil waar zich o.a. het jeugdverblijf bevindt, is eigendom van de gemeente. Via recht van opstal wordt onze vzw wel 50 jaar eigenaar van het gebouw. Waarom werd gestart met de verhuur van de lokalen? De plaatselijke speelpleinwerking had nood aan een nieuw gebouw. Als jeugdraad konden we hierin ondersteunen. Omwille van financiële overwegingen werd de functie van jeugdlokaal uitgebreid met jeugdverblijf en repetitieruimte voor muziekgroepen. Nu kunnen we genieten van inkomsten die het gebouw helpen afbetalen. Kwamen de eerste boekingen vlot binnen? Wie De Bosuil wil huren, moet reserveren via CJT Boekingscentrale. Of dit voor veel extra boekingen zal zorgen, moet de toekomst uitwijzen. Voor deze zomer leverde de samenwerking alvast voordelen op. De groepen van Kamphoeve De Winner, dat getroffen werd door een brand, werden verplaatst naar De Bosuil. Hierdoor is bijna de volledige zomer verhuurd. De weekends moeten wel nog worden gepromoot. Daarvan zijn er nog behoorlijk wat vrij.

Doe je de verhuur alleen of kan je rekenen op een ploeg? Onze vzw heeft een vaste kern van 13 vrijwilligers. Wie het jeugdverblijf huurt, zal vooral samenwerken met Christel Stalmans. Zij ontvangt de groepen. Voor andere problemen, bijvoorbeeld met de elektriciteit, kan ze natuurlijk bij de andere leden van de vzw terecht. Wat is de impact van de verhuur op je sociaal leven? Gezien de verhuur nog niet gestart is, blijft de impact op het sociaal leven beperkt. Toch kreeg Christel voor de bezichtigingen van het jeugdverblijf al een voorproefje. Haar eerste bevindingen zijn herkenbaar: de gsm wordt vaker gebeld en afspraken worden niet altijd nageleefd. Bijvoorbeeld: er werd een afspraak gemaakt om 18u10 met een groep uit Nederland. Toen die niet kwam opdagen, besliste ze huiswaarts te keren. Een klein uurtje later werd ze opgebeld met de vraag waar ze haar konden vinden.

Op ons forum (www.cjt.be) en via mail stelden we de vraag wat uitbaters drijft, wat hen tegenzit enz. We tekenden o.m. volgende reacties op.

GERT JASPERS BIVAKHUIS DEKEN VERSTRAELEN (ESSEN) Ons jeugdverblijf bevindt zich op een terrein waar drie jeugdbewegingen hun jeugdlokaal hebben. Veertien vrijwilligers met een achtergrond bij één van deze drie jeugdbewegingen, baten het Bivakhuis Deken Verstraelen uit. De verhuur van de lokalen is destijds gestart uit financiële noodzaak. Ook nu dienen de inkomsten voor het onderhoud en de afbetaling van een nieuwe lening. Deze lening was nodig voor de financiering van o.a. het vernieuwde sanitair. We vinden het belangrijk dat onze groepen op kamp en weekend kunnen gaan en daarom bieden we dezelfde mogelijkheid aan andere groepen. Leuk aan de kamperende jeugd is dat het je eigen kampgevoel aanwakkert en mooie herinneringen oproept. Minder leuk is het opruimen van andermans afval. Het uitbaten valt best mee, omdat we de taken kunnen spreiden. Een aantal personen houdt zich bezig met de verhuur, anderen met het onderhoud. Verder kunnen we ook rekenen op de hulp van het gemeentebestuur, oudleiding en bevriende personen.

PIETER NUYTINCK OVERDIJZERS (EEKLO) Ons jeugdverblijf dient in de eerste plaats als lokalen van onze scoutsgroep. De taak 'verhuur' wordt daarom onder de leidingsploeg verdeeld. Soms heb ik wel het gevoel dat deze taak het minste voldoening geeft. De eigen leiding vindt het vervelend als je opnieuw komt vragen om alles piekfijn te kuisen "omdat het weer verhuurd is". Bezoekende groepen vinden de huur-

prijs dan weer te veel, vinden elke inhouding van hun waarborg onterecht en kuisen het lokaal altijd iets minder goed dan de stand waarin ze de lokalen aantroffen. Anderzijds zijn er ook veel positieve ervaringen: de scoutscollega’s appreciëren het bedrag dat de verhuur opbrengt en huurders waarderen je vriendelijkheid en hulp bij het aanduiden van speelbossen. Kortom: wanneer een groep af en toe vraagt of je mee op de afsluitende groepsfoto wil staan, dan weet je dat je goed bezig bent. En dat geeft de nodige voldoening.

KATHY ORBIE MIDWESTER (KOKSIJDE) Ik haal mijn voldoening uit de glunderende gezichtjes bij het vertrek, groepen die meteen boeken voor een volgend verblijf en kinderen die hun best niet meer gaan doen op school zodat ze volgend jaar terug kunnen komen. Maar ook mijn tevreden personeel, de vele leuke collega’s en mijn geweldige beheerder geven me de nodige energie. Ik frustreer me in evaluatieformulieren met opmerkingen die nergens op slaan zoals “ik zou wortelpuree niet mixen”, veeleisende leerkrachten die op alles al dan niet gegronde commentaar hebben en de overuren waardoor je zelf minder tijd hebt voor je gezin. Tot slot zou een extra klusjesman en wat meer betrokkenheid vanuit het nationaal secretariaat welkom zijn.


11

ANETTE RIMEZ ZENNEDAL (HALLE) Alle mensen die zich inzetten voor de goede werking van ons jeugdverblijfcentrum Zennedal, doen dit met veel enthousiasme. We trachten alles zo goed mogelijk te organiseren door de bezoekende groepen vooraf de meest nuttige informatie te bezorgen, maar dikwijls blijkt dat deze niet gelezen wordt. Verbazingwekkend is dat iedereen het belangrijk vindt in een goed uitgerust en proper vakantieverblijf aan te komen, maar bij het vertrek is nonchalance soms troef. Het begrip 'poetsen' is blijkbaar een heel rekbaar begrip. Sowieso is elk vertrek hectisch en zeker tijdens de vakantiemaanden. Sommigen zitten net voor het vertrek nog doodkalm hotdogs te koken, te midden van chaos en rommel. De opkuis is dan echt het minste van hun zorgen. Van kwade wil is meestal geen sprake, voor hen zijn er nu eenmaal zaken die belangrijker zijn. We zitten nogal eens met de handen in het haar, maar horen dat hun groep een mooie tijd heeft beleefd in onze lokalen, dat maakt dan weer veel goed. En gelukkig is het niet al kommer en kwel, er zijn ook groepen die alles netjes achterlaten. We zien wel vlug welk vlees we in de kuip hebben en weten dat je - hoe goed je ook mag plannen - niet alles in de hand hebt. Onderschat de menselijke creativiteit niet!

Jeugdverblijven in Catalonië

allemaal belangeloze inzet van onze jongeren. En ja, ik zeur ook al eens, maar dat is snel voorbij.

MIA MARX DE WIEKSLAG (HALEN)

Vlaanderen werkt met een aantal landen en regio’s samen op het vlak van jeugdbeleid. Soms wordt dit geconcretiseerd via een zogenaamd cultureel akkoord. Dit betekent dat tussen twee landen/regio’s afspraken worden gemaakt hoe de samenwerking verloopt.

Mijn overleden echtgenoot en ikzelf begeleidden jeugd op kamp en zagen in wat voor krotten de kinderen terecht kwamen. Daarom zijn we op zoek gegaan naar een geschikte plaats en zelf met een kampplaats begonnen. We wilden bewijzen dat je voor kinderen een mooi gebouw ter beschikking kon stellen aan een betaalbare prijs. Tot op vandaag geniet ik nog altijd van die kampplaats en de verblijvende groepen. Er zijn natuurlijk ook negatieve punten: groepen die geen respect hebben voor wat ze krijgen en veel schade berokkenen, groepen die je uitschelden voor al wat lelijk is, maar dat kan niet op tegen de mooie momenten. Vandaag hebben we met enkele vrijwilligers ons bivakhuis opnieuw wat opgefrist. Dat doen we zo'n vijf maal per jaar waardoor alles in orde blijft en het nooit overdreven hard werken wordt. Het is telkens opnieuw een plezante bedoening, iedereen werkt op zijn eigen tempo en er wordt veel gelachen en plezier gemaakt. Sinds 1988 werken we reeds samen met CJT Boekingscentrale en ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. Ze zijn er voor je als het nodig is. Je kunt voor goed en slecht bij hen terecht. Dat mag toch ook eens gezegd worden he?

In het kader van een akkoord met de Spaanse regio Catalonië vond er van 8 tot 11 juni een zending plaats. Thema was “ondersteuning en uitbating van jeugdverblijfcentra” en meer bepaald: •• kennismaking met de wetgeving rond jeugdverblijfcentra in Catalonië •• uitwisseling van ervaringen rond kwaliteit, veiligheid… •• uitwisseling over uitbating, doelgroepen… De Afdeling Jeugd stelde een delegatie samen. Naast twee ambtenaren (Didier L’homme en Christophe Cooreman), mochten Frederik Vercammen (CJT Ondersteuning), Wendy Wilmssen (Heibrand – Westmalle) en Sven Van der Stappen (De Waterman – Sint-Jans-Molenbeek) het vliegtuig nemen richting Barcelona. De keuze voor Catalonië was niet toevallig, want er blijken heel wat raakpunten met Vlaanderen te zijn. Zo gaat het ook over een regio die over heel wat eigen bevoegdheden beschikt (o.a. jeugdbeleid). Bovendien komt het aantal jeugdverenigingen in Catalonië aardig in de buurt van de Vlaamse recordcijfers. Daardoor is ook het jeugdtoerisme goed uitgebouwd, al is een deel van de overnachtingscapaciteit toe te schrijven aan de jeugdhostels in het internationaal georiënteerde Barcelona.

dissementen, onder supervisie van het Catalaanse departement jeugd. Qua comfort- en uitrustingsniveau is er heel wat diversiteit, maar de vergelijking met Vlaanderen kan gerust gemaakt worden. Een uitgewerkt subsidiesysteem zoals we dat sinds enkele jaren in Vlaanderen kennen, bestaat echter niet. •• Veel jeugdverblijfcentra zijn onderdeel van een groter geheel. De overheid baat zelf 47 centra uit, daarnaast zijn heel wat stichtingen actief in de sociale sector. Voor hen vormen jeugdverblijven een onderdeel van hun aanbod, naast bijvoorbeeld buurtwerkingen en kinderopvang. Ten slotte nemen ook de koepels van de jeugdverenigingen de nodige initiatieven. Zo bundelt de Catalaanse scoutsvereniging een honderdtal kampeerterreinen verspreid over Catalonië. •• De Catalaanse overheid heeft zijn eigen versie van www. jeugdverblijven.be. Neem eens een kijkje op www.gencat.cat/ joventut/instal en klik dan door op de tweede link in het midden van de pagina: “consulta de la base de dades…”. Ongeveer 360 jeugdverblijfcentra zijn terug te vinden op de website, ze worden ook gebundeld in een boek en op een kaart. •• Het Catalaanse jeugdtoerisme is zeker niet goedkoper dan zijn Vlaamse evenknie. Scholen betalen zelfs gemiddeld 50 euro per dag voor een volpensionverblijf. Ongeveer de helft van dit bedrag gaat naar extra animatoren. Bij een schoolverblijf is het jeugdverblijf nl. wettelijk verplicht om één animator per veertien kinderen te voorzien.

•• Reeds sinds 1985 is er Catalaanse wetgeving voor jeugdverblijfcentra. Hierin worden een aantal erkenningsnormen bepaald. De controles gebeuren door ambtenaren van arron-

•• S ommige Vlaamse jeugdverblijfcentra zijn mooi gelegen, maar op dat vlak moeten we toegeven dat de Catalaanse collega’s een categorie hoger spelen. Barcelona zelf is op zich al een prachtige stad en in het Catalaanse binnenland liggen de jeugdverblijfcentra of kampeerterreinen in heuvelachtig of bergachtig gebied. De uitzichten zijn dan ook vaak adembenemend.

Jeugdverblijfcentrum Torre Ametller in Cabrera de Mar

Jeugdverblijfcentrum Can Vilalta in Moià

Een uitgebreider verslag van de zending is binnenkort te raadplegen op www.jeugdbeleid.be, maar we vermelden hier toch al een aantal bijzonderheden:

Zelf ben ik jaren in de jeugdbeweging actief geweest. Houtenveld is een familiebedrijfje sinds 1967. Onze jeugd heeft plaatsen nodig waar zij in groep op kamp kunnen gaan en waar het niet zo nauw steekt op orde en netheid zoals in hotels. We verwachten een minimum aan wederzijds respect en properheid. Het doet deugd om jongeren kansen te geven om toch binnen een bepaald kader zich te kunnen ontspannen en samen te leven in groep, wat tegenwoordig niet evident is. En mijn leuze is meestal: “positief denken en kansen geven”. Goede afspraken maken is belangrijk, want wat groepen niet weten, kunnen ze ook niet naleven. Het doet deugd het bruisende van de jeugdgroepen te zien. Hoedje af, het is nog

12

HuisWerk | nummer 15 13

Foto's: Sven Van der Stappen

AGNES ESSERS HOUTENVELD (MAASEIK)


13

Over de mensen achter het jeugdverblijf: hun motivaties en frustraties, de impact op hun sociaal leven (en dat van de buren) enz

Recommend Documents