REISVERSLAG Bergsport 2010 – Jungfrau Region/Zwitserland – 17 t/m 25 sept. 2010 Aanvankelijk is het plan om in 2010 een 2 e traject van de Lycian Way in Turkije te gaan doen. Echter, in het begin van het jaar loopt Johan hielspoor op en is het twijfelachtig of hij bijtijds, in sept., weer volledig hersteld zal zijn. Om daar flexibel mee om te kunnen gaan, wordt gekozen voor een traject in de Jungfrau Region op basis van een artikel in de Hoogtelijn van januari. Een 4-daagse huttentocht, aangevuld met een dag of 3 van dagwandelingen in combinatie met een of meerdere klettersteigs vanuit standplaats Lauterbrunnen. Invulling afhankelijk van de uiteindelijke samenstelling van de groep. Het plan is om met een lowcost vlucht naar Basel te vliegen en vandaar met huurauto naar Lauterbrunnen. Een huurauto bleek goedkoper dan met 4 man met de trein, bovendien, een auto bij de hand is handig om naar de verschillende klettersteigs te gaan in deze omgeving. Voor de 1 e overnachting wordt in Lauterbrunnen een hotelletje geboekt. Daarna zijn we 3 nachten in berghutten en vervolgens de laatste 4 nachten terug in Lauterbrunnen voor de dagwandelingen c.q. klettersteigs. Ook voor deze 4 nachten wordt gereserveerd want dit is een populair gebied en het seizoen is nog niet over. Ik vind een backpackershotel op internet ’voor weinig’; prima! Een paar weken voor vertrek moet Johan beslissen niet mee te gaan; is onvoldoende hersteld. Jammer. Vervolgens blijkt Jan het een paar weken rustig aan te moeten doen vanwege een hartritme stoornis en op de valreep – 2 dagen voor vertrek - moet ook Ruud besluiten niet mee te gaan vanwege een ziekenhuisopname van zijn moeder. We blijven met z’n 3-en over: Bert, Gerrit en ik. We komen op vrijdagmiddag rond 14.00 aan in Basel, pakken de auto op – een vrijwel nieuwe VW Golf met nog maar 9000 km op de teller – en gaan richting Lauterbrunnen. Fijne auto met heel veel toeters en bellen. Zwart van kleur, heeft de nodige uren in de zon gestaan en is dus erg warm van binnen. Airco en blazers aan. Ondanks dat blijft het zweet me uitbreken. Na een minuut of 20 stuur ik de eerste de beste parkeerplaats op: dit hou ik niet uit, zo warm. En dat terwijl de anderen geen last hebben. Mijn (bestuurders)stoel blijkt warm, erg warm te zijn. Een verkeerde knop blijkt te zijn ingedrukt: de stoelverwarming staat op maximaal. Probleem opgelost maar het duurt even voor mijn lichaamstemperatuur weer normale vormen heeft aangenomen. Rond 16.00 zijn we in Lauterbrunnen. Het weer is omgeslagen, regenachtig nu. Ons hotel is aan de hoofdstraat in het dorp; prijs/kwaliteit laat wat te wensen over. We hadden 2 2-pers. kamers gereserveerd, met een ‘gedeelde douche/wc’ ruimte. Deze is echter niet vlakbij de kamers maar op een gang, een etage hoger. Vanavond eten we er goed van: de komende dagen zal het in de berghutten wat minder zijn. Dag 2: Als we opstaan is het droog maar wel erg mistig buiten. We rijden naar ons startpunt, een gehucht aan het eindpunt van het dal: Stechelberg (+900 mtr). Parkeren de auto en gaan op pad. In de rugzakken alleen datgene dat we komende 4 dagen nodig hebben; de rest blijft in de auto. Doel is Berggasthaus Tsingelhorn op 1700 mtr. De beschreven route gaat eerst omhoog naar +2100, daarna terug naar +1700. We zien op een kaart langs de weg dat er nog 2 alternatieve routes naar ons eindpunt gaan, korter en minder hoogtemeters, maar het is vroeg, de dag lang, we hebben de tijd en gaan voor de lange route. Aanvankelijk lijkt het wat op te klaren. Tussen de mistflarden door, vangen we een glimp op van ons berggasthaus hoog op de helling aan de andere kant van het dal. Helaas, de opklaringen zijn van korte duur; we lopen de rest van de dag in de mist en zien niets van de mooie besneeuwde bergpieken om ons heen. Rond 17.00 komen we aan en hebben ‘het end wel in de bek’. Toch wel een forse trip voor een eerste dag (+1300 -500 mtr), maar goed, onze eigen keuze. Onderweg komen we er achter dat ik de duur gekochte kaarten – speciaal voor naar A’dam gereden eerder deze week – bij de andere spullen in de auto heb laten liggen. Lekker handig!! De GPS van Gerrit biedt ook geen uitkomst: kan de satelieten niet vinden…hoe kan dit zijn? We zitten hier ‘op het dak van Europa’ nota bene!! Kortom, geen sterk begin van deze ‘ervaren’ bergwandelaars! De route staat gelukkig goed
aangegeven, met keurige bordjes op iedere wegsplitsing en komt het toch allemaal goed. We worden vriendelijk ontvangen door de huttenwaardin. De 2 gereserveerde 2-pers kamers worden zonder problemen omgezet in 1x 3-pers kamer, zonder extra kosten. Prima avondmaal. Het Berggasthaus zit goed vol met veel weekend-gangers. Is als een normale berghut, met dit verschil dat er, afgezien van een Matrazzenlager, ook kamers zijn met 2 of meer bedden die opgemaakt zijn als in een hotel. Dag 3: Het is nog steeds mistig buiten - amper 10 mtr zicht – maar de weersverwachting is goed. Rond 8.30 vertrekken we. Konden geen kaart kopen in het Gasthaus, maar hebben wel een foto gemaakt van een kaart die in de gang hing. Hebben we toch wat en met een beetje inzoomen….. Volgens de waardin staat onderweg e.e.a. goed aangegeven, geen probleem. Van +1700 gaat het eerst omhoog naar +2050 en vervolgens slaan we bij een splitsing af richting Tanzbödele, een afgevlakte bergtop met een prachtig uitzicht rondom op de besneeuwde toppen. Er zijn nog wat mistflarden en opstijgende wolken vanuit het dal maar zien nu toch ook de sneeuwtoppen van o.a. de Jungfrau, Monch en Eiger tegen een steeds blauwer wordende lucht. Hier komen we voor. Een lange rust- en fotopauze gunnen we ons. Dan blijkt dat deze bergtop een ‘dead end street’ is en we bij de eerder genoemde splitsing rechtdoor hadden moeten gaan. Tja, geen kaart…. Weer 100 mtr naar beneden en 1 ½ uur later zijn we weer terug bij deze splitsing en moeten omlaag naar 1260 mtr: bijna 900 mtr zakken over een hier en daar heftige afdaling. Vlak voordat we helemaal beneden zijn, glijdt Gerrit uit over een boomwortel verdraaid daarbij zijn knie. Mbv zijn stokken legt Gerrit de laatste meters af naar beneden maar de knie voelt niet helemaal goed aan. Onze route gaat daarna weer 800 mtr omhoog naar de Rotstockhutte, aan de voet van de de bekende Schilthorn, met de Piz Gloria. Bekend van een James Bond film die hier is opgenomen en waarin de Schilthorn gondelbaan een rol speelt. Gerrit besluit om deze uitdaging onder deze fysieke omstandigheden niet aan te gaan en onze wegen scheiden zich hier voor even. Bert en ik gaan naar boven; deze hut ligt op ca. 2 ½ uur lopen afstand en we hebben ook daar, vanwege de verwachte drukte nog in deze tijd in dit populaire gebied – vooraf gereserveerd. Gerrit gaat de andere kant op naar Gimmelwald, een gehucht op ca. 30 min afstand en op dezelfde hoogte als waar we nu zijn. Morgenochtend treffen we elkaar weer rond 10.30 is het plan in Mürren, waar de route de komende dag door heen gaat. Bert en ik komen rond 17.00 aan deze hut en ook nu hebben we het aardig gehad: met +1250 en -900 mtr op een dag! Het is een kleine hut, met fraaie ligging, maar wel erg sober. Matrazzenlager onder de zolderbalken, toilet en wasgelegenheid in een apart hokje buiten, het (berg)schoenenrek staat in de gelagkamer zelf. We gaan er maar zover mogelijk vandaan zitten! We zitten aan tafel met een zwitsers echtpaar en 2 zwitserse vriendinnen. Ze doen hun best om af en toe wat hoog-duits met ons praten maar vervallen regelmatig weer in hun zwitsers dialect dat niet makkelijk te volgen is. Voor het eten wordt opgediend, houdt de huttenwaard een kort toespraakje, heet iedereen welkom, stelt zichzelf en zijn medewerkster voor… grappig wel. Na het hoofdgerecht wordt een korte pauze ingelast om naar de zonsondergang te kijken, dwz, hoe deze de Jungfrau, Monch en Eiger rood kleurt alvorens te verdwijnen. Gerrit sms’t dat hij onderdak heeft gevonden in Gimmelwald. Om 21.30 gaan we plat! Dag 4: Even na 8.30 vertrekken Bert en ik naar Mürren op 1600 mtr, over een fraaie panorama weg met zicht op de 3 fraaie toppen (-500 mtr). Schitterend weer. Om 10.45 treffen we Gerrit op een terrasje in de zon, bij de Schilthornbaan. De knie lijkt zich goed te hebben hersteld. Wat gaan we doen? Voor vanavond is niets gereserveerd dus de komende 2 dagen staan open. Hier kunnen we in een kiosk een wandelkaart kopen van deze omgeving. Lekker wel, weer een kaart te hebben. Na enig overleg besluiten we het vandaag wat rustig aan te doen. De afgelopen 2 dagen waren beiden heftig, de knie van Gerrit kan beter ook nog een beetje ontzien worden, dus, ook vanwege het nu stralende weer, besluiten we met de Schilthornbaan naar de top te gaan, de Piz Gloria op 2980 mtr, en vandaar verder te zien. Met dit mooie weer gaat iedere lift vol naar boven. Tegen 12.00 staan we boven. Prachtige uitzichten. De Jungfrau, Monch en Eiger zijn het summum, maar rondom is het prachtig
vanaf deze hoogte. We lopen wat rond en bestellen een lunch in het draai-restaurant op het platform en na bestudering van de kaart besluiten we van hieruit naar de Schilthornhütte te gaan. Ligt op 2432 mtr (-550 mtr) en is met ca. 1,5 uur bereikbaar. Steile afdaling. Aanslag op de knieen, maar ook Gerrit gaat er weer prima van af. Rond 15.30 komen we aan en we blijken de enige gasten te zijn. Lekker biertje in de zon op het terras, met zicht op de grote 3. Wat willen we nog meer? Deze hut heeft weer een lekker warme douche, goed sanitair. Om naar het matrazzenlager te komen, moeten we in de stube via een steil trappetje door een luik naar de zolder. We zijn de enigen en hebben dus alle ruimte. Ook weer een prima avondmaal en nog weer een keer een prachtige zonsondergang. This is it!! Dag 5: Van hier uit kunnen we in ca. 1,5 uur bijna recht naar beneden naar Mürren maar we besluiten middels een omweg er een dagwandeling van te maken. Vanuit Mürren kunnen we óf lopend óf met de gondelbaan terug naar onze auto in Stechelberg, afhankelijk van tijdstip van aankomst. Vanuit de hut gaan we via een steile klim over een zadel, de Bietenlücke (+200 mtr), naar de andere kant om van daaruit om deze bergrug heen te lopen naar Mürren. De afdaling aan de andere kant is eveneens erg steil, althans de eerste 200 mtr, maar we zakken verder af naar ca. 1600 mtr (-1000 mtr). We eten een van de ontbijttafel meegenomen stuk brood en wat kaas als lunch. Dan gaat de route weer ca. 250 mtr omhoog, maar dit is een vriendelijke stijging en de hele middag lopen we langs de berghelling, hoog boven dal over een mooie panoramische route naar Mürren. Urenlang fraai uitzicht op de 3 beschneeuwde toppen, afstekend tegen een strakblauwe lucht. Tegen 17.00 zijn we in Mürren, we vinden het mooi geweest, en gaan met de kabelbaan naar beneden naar de auto. Het gereserveerde backpackershotel in Lauterbrunnen blijkt een blokhut-achtig onderkomen te zijn op een camping. Een 4 pers. kamer met 2 stapelbedden; prima toiletgebouw op de camping. Meer hebben we niet nodig. We eten in het dorp een rösti met spek en kaas, Bert een geweldige pizza – erg lekker allemaal – en liggen om 21.00 al in bed. Dag 6: Vandaag staat een eerste klettersteig op ons programma. Die van Mürren naar Gimmelwald; loopt hoog boven Lauterbrunnendal op ca. 800 mtr hoogte. Totale duur ca. 3 uur. Vanuit de Schilthorn kabelbaan hebben we al zicht gehad op een lange hangbrug die deel uitmaakt van deze klettersteig: 80 mtr lang en op een hoogte van 800 mtr boven het dal. Ziet er indrukwekkend uit. We kunnen op de camping niet ontbijten dus stappen we rond 8.30 in de auto naar het dalstation van de Schilthorn baan bij Steckelberg om naar Mürren te gaan op +1600 mtr. In Mürren allereerst een ontbijtbuffet genomen in een hotel, Johan ingesproken op zijn voicemail – wordt 50 vandaag!! – en lopen dan naar het begin van de klettersteig aan de rand van het dorp en trekken de gordels aan. Dat is een tijd geleden – ca. 10 jr - dat we dit voor het laatst gedaan hebben. De steig begint rustig maar al snel moet er langs een bergwand hoog boven het dal getraveseerd worden, gebruik makend van ijzeren steps. De route staat omschreven als een KS 3 op de schaal van 1 tot 6; gemiddeld dus. Is klimtechnisch inderdaad niet moeilijk maar de hoogte en vrije uitzicht maken het wel uitdagend. Halverwege is er een kloof waarover een kabel is gespannen om over heen te lopen, waarbij op borsthoogte aan weerszijden een kabel is aangebracht om te zekeren en om je aan vast te houden. Echt een koorddans-act. Hebben we bij Saplaza in het klein al even gedaan; ook toevallig maar deze ervaring komt nu goed van pas; we komen er zonder enig probleem over heen. Na ca. 2 uur komen we bij de hangbrug die we vanuit de gondel al hebben gezien. Indrukwekkend, zeker als je er voor staat en de diepte in kijkt. Om het schommelen te minimaliseren, gaan we om de beurt. Bert gaat als eerste, dan ik en Gerrit als laatste. We lopen stuk voor stuk behoedzaam en geconcentreerd naar de overkant. Aan een kant zit op heuphoogte een kabel om je aan te zekeren en waar je je ook aan vast kunt houden, aan de andere kant zit niets. Dwz, bij het eerste stuk en het laatste stuk; in het midden komen de kabels waaraan de brug hangt, laag genoeg om op dat stuk als leuning te fungeren. Dat scheelt een stuk! We waren toch enigszins opgelucht toen we aan de andere kant stonden. Done! Tegen 13.30 zijn we aan het eindpunt in Gimmelwald en strijken neer op een terrasje. We lopen hier vandaan alleen nog naar beneden naar
onze auto bij het dalstation – ruim een uurtje lopen – dus we kunnen ons wel aan een biertje wagen. Vervolgens is het lunchtijd, eten een käseschnitte met nog maar een biertje erbij. Gunnen ons de tijd even languit in het zonnetje te liggen en gaan dan naar beneden, van 1300 naar 900 mtr. De auto in, terug naar de camping, douchen, hapje eten in het dorp en rond 21.00 liggen we al weer plat. Dag 7: Voor vandaag hebben we een klettersteig bij Grindelwald op het oog, een dorp op ca. 30 autominuten van Lauterbrunnen. Voor Bert en mij een bekende stek: wintersport 2008. Deze steig gaat naar de top van de Schwarzhorn op 2980 mtr. In Grindelwald eerst even een ontbijt in een willekeurig hotel en dan met de kabelbaan naar het bergstation First op +2100 mtr. Van daar uit is het ca. 1,5 uur naar het begin van de klettersteig. Eerst 100 mtr omlaag en dan 500 mtr omhoog. En dan over de klettersteig nog weer een 400 mtr omhoog naar de top. Dit is ook een categorie 3 – moet goed te doen zijn. Vanuit de verte zien we al een 5-tal ladders recht omhoog tegen de bergwand staan. Interessant weer! De laatste 200 mtr naar de het startpunt is een pittige geroll-helling, een kuitenbijter. Zelfs Bert heeft het bij uitzondering ook eens een keer zwaar maar ja, hij heeft alle drie de klimgordels in zijn rugzak, terwijl Gerrit en ik niets of weinig op de rug hebben. Volgens mij heeft hij halverwege spijt van zijn genereuze aanbod zijn rugzak mee te nemen en ook onze spullen te dragen maar gelukkig laat hij zich niet kennen en komen Gerrit en ik hier goed mee weg! Over de steig zelf doen we 2 uur. Best pittig met de steile ladders en klauterwerk langs een smalle rim. Fraai weer nog steeds en mede daardoor prachtige uitzichten over de dalen aan weerskanten. Rond 14.30 beginnen we aan de afdaling over een steil pad over ook weer een geroll-helling. ‘Knie dodend’ staat in de beschrijving. Dat klopt. Het is alle hens aan dek om op de been te blijven maar het lukt ons heelhuids beneden te komen. Rond 16.15 zijn we terug bij het bergstation, even een biertje op het zonneterras met fraai uitzicht en dan met de kabelbaan weer terug naar de auto en terug naar Lauterbrunnen. We gaan naar een ander restaurant om wat te eten. Helaas, hier laat de prijs/ kwaliteit verhouding te wensen over; de nacht komen we er wel mee door. Rond 21.00 vinden we het weer mooi geweest voor vandaag en duiken het bed in. Morgen de laatste dag! Dag 8: Op het programma staat de Rotstock klettersteig, aan de voet van de Eiger. De start is bij Eigergletsjer – alleen bereikbaar met de Jungfraubahn vanuit Lauterbrunnen of Grindelwald. Een relatief korte steig; ca. 1 uur aanloop, 1 uur steig en 1 uur weer terug. Het blijkt een kostbaar treinritje te zijn, bovendien, het weer is meer bewolkt. Gerede kans dat we boven in de wolken terecht komen. We stappen af van ons plan voor vandaag en gaan in plaats daarvan deze laatste dag nog een stuk bergwandelen. Eerst een ontbijt in Lauterbrunnen en dan met de auto naar Isenfluh, een gehucht op 15 autominuten van Lauterbrunnen. Er blijkt daar een kabelbaantje te zijn die ons van +1000 naar +1500 mtr brengt. Vandaar lopen we naar de Lobhornhütte op +1960. Deze hut zat eigenlijk als overnachtingsplek in onze 4-daagse wandeltocht maar bleek die bewuste avond bezet te zijn en moest het plan worden bijgsteld. Nu dan toch als doel van deze dagtocht. Kleine, gezellige hut. We zijn er rond 12.00 uur, eten een prima Tagessuppe met brood en lopen vervolgens terug naar Isenfluh. De kabellift laten we dit keer voor wat het is. Terug in Isenfluh is het einde van onze wandel- en kletterinspanningen: tijd voor een biertje. De eerste spatjes komen naar beneden, het einde van het fraaie weer. Als we terug zijn op de camping zet de regen echt door en houdt niet meer op. Vanavond hebben we gereserveerd in Hotel Oberland voor een kaasfondue. Hebben we onszelf begin deze wk beloofd als afsluiting. Prima locatie, prima kaasfondue, prima wijntje, prima dessert, prima afsluiting! Dag 9: Ons vliegtuig vertrekt in de middag dus kunnen op normale tijd opstaan. Ook dan regent het nog steeds flink. Inhaalslag, na al dat fraaie weer deze week. We checken uit, gaan terug naar Hotel Oberland voor een ontbijt en rijden vervolgens in de stromende regen terug naar Basel. Pas bij Basel aangekomen wordt het (even?) droog. Bij aankomst moeten we nog een 2,5 uur wachten voordat het toestel vertrekt. Vlucht verloopt volgens plan. Tilly haalt ons op en brengt ons thuis.
Prachtige alpiene omgeving, bijna de hele week stralend weer, lekker gelopen en geklettert. Prima week. 2 minpunten: we waren als groep niet compleet en qua budget kwamen we toch wel aardig ‘boven target’. Zwitserland is niet goedkoop maar met name de hotelovernachtingen, eten in het dorp, ritjes met de kabelbanen hebben aangetikt. De berghutten (halfpension) zijn op een gebruikelijk prijsniveau.
RvV / 2.10.2010
