E-boek Geschreven en Vormgeving Esther van Duin Copyright Esthers Atelier www.esthersatelier.nl email
[email protected]
Krabbie Krab wordt Kapper
Krabbie krab was een kunstenaar. Hij maakte beelden van alles wat hij vond op de bodem van de zee. Touwen, schroeven, hout, glas en soms een stuk zeildoek. Daar werkte hij dan mee. Soms wel weken achter elkaar. Maar de zee was niet altijd even aardig voor zijn kunstwerken. Iedere keer als het stormde werden zijn beelden omver geduwd. Meestal gebeurde dit in de herfst en de winter. Krabbie had dan de hele lente en zomer hard gewerkt en dan lag ineens alles op de bodem. Het was net of de zee zijn werk niet mooi vond. Hij werd daar droevig van. Op een dag, laat in de winter, vond hij een gezonken boot.
Hij was al voor de helft verdwenen in het zand. Krabbie kroop de kajuit in en zag allerlei dingen die door mensen gebruikt worden. Ook een make-up tas. Maar dat wist hij niet want hij had zoiets nog nooit gezien. Maar ja, hij werd wel nieuwsgierig. Het was een hele klus om die tas open te krijgen. Dat kwam omdat er een raar slotje op zat. Maar Krabbie gaf het niet op. Hij prutste en prutste en ineens ging het slotje open.
De deksel van de tas floepte omhoog en er verschenen een heleboel wattenbolletjes die meteen naar boven schoten. Krabbie schrok zich wild en hij schrok nog meer toen hij zijn eigen gezicht in het spiegeltje van de make-up tas zag.
Hij liep snel achteruit en botste tegen iets hards aan. Wat was dat nou. Zoiets glimmend had hij nog nooit gezien.
Krabbie wist niet dat hij een schaartje had gevonden. Voorzichtig stak hij zijn grote voorpoten door de twee gaten van de schaar en hij zag vol verbazing dat hij de twee uiteinden kon laten bewegen. Er was nog een wattenbolletje achter gebleven in de make-up tas en per ongeluk had hij het doormidden geknipt. Hij kon zijn ogen niet geloven. Wat een geweldig ding! Die moest mee naar huis. Wat een schat! Onderweg probeerde Krabbie de schaar uit op het zeewier. En ja hoor! Het lukte. Ook dat kon geknipt worden! Hij was super gelukkig. Hij knipte de mooiste kunstwerken in het zeewier en het maakte allemaal niet meer uit of het nou stormde of niet. Het zeewier kwam altijd weer in zijn juiste vorm terug.
Krabbies buurman, Opa Inktvis was trots op hem. Deze inktvis die al zo oud was, begreep dat de jonge krab zich
snel zou vervelen als hij alleen zeewier kon knippen. ‘Krabbie,’ zei hij op een mooie zomerse dag, ‘Waarom ga je niet op het strand werken met die schaar?’ ‘Daar liggen altijd mensen te zonnen met lange haren.’ ‘Misschien is dat wat voor jou.’ ‘Misschien kun jij ze wel helpen met dat haar.’ En Krabbie ging. Hij plaatste een groot bord op het strand waarop Opa Inktvis de volgende tekst had geschreven: ‘ Model gezocht voor knipwerk.’ Krabbie ging zitten in het zand. Zijn schaartje lag naast hem. Zou het lukken een model te vinden? Er kwamen steeds meer mensen op het strand en ze keken allemaal naar Krabbie. Niemand had ooit gehoord van een Kapperskrab. Eigenlijk waren ze gewoon bang, want die krab had zelf al twee van die grote scharen en nu ook een echte schaar in zijn poten. Maar Krabbie bleef geduldig wachten.
Toen gebeurde het zomaar op een dag dat er een meisje met een hele lange pony voor zijn neus stond en vroeg of hij haar kon helpen. ‘Dat lange haar is zo lastig.’ ‘Als ik op het strand speel krijg ik altijd zand in mijn ogen omdat ik zo vaak mijn haar opzij moet schuiven.’ ‘Wil jij me helpen?’ Krabbie was dolgelukkig. ‘Natuurlijk meisje!’ zei hij. Het meisje ging in het zand liggen en Krabbie ging aan het werk. Hij knipte een korte pony en maakte een staart aan de achterkant. Gelukkig had hij stukjes touw en zeewier meegenomen. Die stopte hij ook maar in d’r haar. Als versiering. Vanachter leek haar hoofd net een lange krentenbol. De andere badgasten zagen het meisje ook met de mooie haren en kwamen allemaal naar Krabbie toe om hun haar te laten knippen. En Krabbie vond het geweldig. Er waren zoveel verschillende haarsoorten. Sommige mensen hadden stijl haar, anderen krullen. Er waren er ook bij die stekels hadden net als de zee egels en sommigen zelfs heel, heel lang haar. Krabbie werkte en was gelukkig. Toen het eenmaal herfst werd was hij blij dat hij het weer wat rustiger aan kon gaan doen in zijn zeewier ‘beelden’ tuin. Volgend jaar zomer gaat hij zeker weer ergens knippen op het strand. Misschien komt hij wel bij jou langs. Wie weet. Als jij ooit op het strand loopt en je ziet een bordje in het zand staan met de woorden: ‘Knip model gezocht’ dan weet je dat het Krabbie is.
Ieder die een beoordeling wil achterlaten via de mail krijgt van mij een leuk presentje.
[email protected] Alle beoordelingen worden geplaatst op de website www.esthersatelier.nl Ook kunt u het fysieke boek bestellen via de website.
