juni 2013 jaargang 15, nummer 60
•
De 60 van Texel
•
Start to Run
•
Hardloop4daagse 2013
• De Schutz Marathon Hoorn 2012 was een groot succes. Dan is het lastig een stap voorwaarts te zetten bij de volgende editie.
Colofon
Van de Voorzitter Loopgroep Hoorn Opgericht 17 Sept. 1997 Dagelijks Bestuur Voorzitter: Bertho Elings tel.: 06-20445027 Secretaris: Dirk Exalto tel.: 0229 235217 Penningmeester Linette Bonnema tel.: 0229 245150 Leden: Tiny de Boer Henk Dekker Ledenadministratie: Ed Meunier 0229 851541 Tevens voor aanmelding en vragen over de contributie Opzegging voor 28 november, schriftelijk bij de ledenadministratie Bankrelatie: ING Bank 7718330 tnv Loopgroep Hoorn Trainingen: maandagavond 19.30 tot 21.00 uur woensdagochtend 09.30 tot 11.00 uur woensdagavond 19.30 tot 21.00 uur zaterdagmorgen: 09.30 tot 11.00 uur www.loopgroephoorn.nl
[email protected] Aanleveren copij: Moniek van Kilsdonk Mariska Sas
[email protected] Sluitingsdatum 1september 2013 Vormgeving en druk: Van Vliet Printing B.V.
2
Het nieuwe kalenderjaar is ondertussen al vijf maanden onderweg. Langzaam worden de weersomstandigheden beter en we gaan ons dan ook op de nodige loopjes richten en de vakantie, die voor velen begint. De Koninginneloop is met prachtig weer een geslaagd succes te noemen, waarbij er een record aantal van 220 deelnemers was. Dit was een gezellig samenzijn met een grote groep leden. Na de loop waren er veel mensen, die gezellig bleven nazitten onder het genot van een drankje en een tompouce. Met veel enthousiasme werd er achter de schermen gewerkt aan de Marathon van Hoorn, wat een mooie dag is geweest. Graag wil ik hierbij nog extra de clinic’ers en de trainers en Martin noemen, want het is een mooie groep, die aan vele kanten heeft samengewerkt en grote saamhorigheid heeft laten zien, zowel bij de afsluiting na de finish als op
de maandagavond bij het napraten. Op 29 juni is er de barbecue en in de maand juli gaat de baan voor een paar weken dicht i.v.m. het opnieuw asfalteren; dit staat ook op de site vermeld. De trainingen zullen dan in aangepaste vorm doorgaan. Ik wil ook nog de nieuwe leden welkom heten die er onder andere bij zijn gekomen via Start to Run en de Wijkenloop. Hopelijk komen ook zij naar de feestavonden die georganiseerd worden door de feestcommissie, en bij andere loopjes. Afsluitend wil ik zeggen: de mooiere dagen liggen nu voor ons met langere avonden. Laten we daarbij er vanuit gaan dat de temperatuur ook weer gaat oplopen. Loop lekker of train met plezier voor de volgende wedstrijd. En als laatste wens ik iedereen een fijne vakantie toe. Groeten, Bertho Elings
Trainingen Loopgroep Hoorn Duintrainingen Zomer 2013 - Woensdag 10 juli 2013 aanvang 19.30 uur. - Woensdag 7 augustus 2013 aanvang 19.30 uur Er zal worden verzameld bij Grand Café Gnap te Schoorl aan de voet van de klimduin. Ook zal er na afloop gelegenheid zijn gezellig na te zitten. Neem dus droge kleren en wat geld mee. 8 t/m 27 juli 2013 (baan niet beschikbaar) Er zal ook een training in Hoorn worden gegeven voor degenen die daar de voorkeur aan geven. Gedurende de periode 8 t/m 27 juli zal de baan van de HRTC niet beschikbaar zijn wegens werkzaamheden. De baan zal dan worden voorzien van een nieuwe asfaltlaag. De kleedruimten en kantine zullen gewoon beschikbaar zijn. Er zal een alternatief programma buiten de baan worden samengesteld door de trainers. 5 t/m 9 augustus 2013 Huttendorp (baan, kleedruimten en kantine niet beschikbaar) Tijdens Huttendorp zal een alternatief programma buiten de baan worden samengesteld. Dan zijn de baan, kleedkamers en kantine niet beschikbaar. Met sportieve groeten, Martijn Mengerink – Trainerscoördinator Loopgroep Hoorn
Barcelona Eén van de grote mediterrane steden. Inspirerende stad met historische en moderne cultuur. Een bruisende stad én de stad waar we 17 maart 2013 de Marató Barcelona liepen!!! Voor Rob was het een “training” voor de 60 van Texel en voor mij was dit het einddoel van vele trainingen. Vrijdag na aankomst lopen we meteen richting de Expo om onze startnummers te halen en startbewijzen voor de breakfast run. De breakfast run is zaterdag en gaat over een afstand van 4 km; we finishen in het Olympisch stadion waar we de laatste meters over het Olympisch parcours lopen. Zondag is de dag waar alles om gaat. 6:00 uur gaat onze wekker en bereiden we ons voor op de marathon. Kleding, startnummers, drinken voor onderweg. Eerst lekker ontbijten, rond 8:15 uur begeven we ons naar de start. Deze is op loopafstand van ons hotel. Het is al een drukte van belang, zeker meer dan 20.000 lopers staan al klaar op de Plaça d’Espanya. We zijn er helemaal klaar voor in onze oranje shirtjes. Om 8:30 uur klinkt het startschot. Omdat we helemaal achteraan starten, duurt het heel even, voordat we aan onze race beginnen. De marathon zelf is één groot feest! Het enige wat we hoeven te doen, is rennen. De route is helemaal uitgezet, je mag door rood licht rennen, altijd aanspraak onderweg, veel enthousiaste Spanjaarden moedigen ons aan met onze naam. We hebben prima loopweer. Het eerste stuk is direct best wel zwaar: het loopt licht omhoog en dat voelen we. Bij het stadion van Travessera de les Corts bereiken we ook meteen het hoogste punt van de loop. Dit is het trainingsveld, daarachter is het grote Camp Nou. Daar gaan we vanavond heen om de voetbalwedstrijd Barça – Rayo Vallecano te bekijken. Maar eerst vervolgen we het komende deel van onze route, dat flink heuvelachtig is. Het enthousiasme is geweldig langs de kant: juichen, schreeuwen, klappen, aanmoedigen, opzwepende trommels. Het wordt tijd voor wat sightseeing.
Eerst door de altijd bijzondere Gran Via, daarna langs het prachtig ontworpen Pedrera en daarna om de Sagrada Familia, die nog steeds in de steigers staat, waarschijnlijk nog tot 2030. Aan de andere kant van de weg komen de snellere lopers me tegemoet en daar zie ik Rob, we zwaaien enthousiast naar elkaar. Aan die kant is ook het halve marathonpunt, de helft zit er alweer op. Op het keerpunt vlakbij de Plaça de les Glòries, een groot plein, is het weer supergezellig en een drukte van belang.
En ook daar zien we elkaar weer, Rob al op de terugweg. Het aftellen begint. De Arc de Triomf komt in beeld, geweldig om hier onder door te lopen. En verderop de Colom, met het standbeeld van Columbus. Nu nog iets meer dan 2 km die zeker niet vlak zijn. En daar is dan de finish, op de Plaça d’Espanya, waar we ongeveer 4 uur geleden zijn gestart. We krijgen een zware medaille omgehangen en zijn superblij en trots. Wat bijzonder om dit mee te mogen maken: de marathon, de stad, het zonnetje en de gezelligheid met elkaar. En nu, we zijn al weer volop bezig met de voorbereidingen voor ons volgende doel… Angelique van Zijl
3
4
Column:
Waterpolo
Onze meiden en Marco kunnen goed zwemmen. Marco heeft vroeger aan wedstrijdzwemmen gedaan en was best goed. De meiden voelen zich als een vis in het water. Na A, B en C haalden ze binnen een jaar zwemvaardigheid I, II en III (voorheen was dit diploma D, E en F). Na de zwemles hield het niet op: eerst ging Naomi op waterpolo en een paar jaar later volgde Kiara. Met enige verwondering ging ik mee met de flow, was blij dat ik in het weekeinde niet voor dag en dauw op weg naar een sporthal hoefde in Edam of Volendam of in de kou op een voetbalveld hoefde te staan om de vorderingen van onze lieffies te volgen. Nee, hoor, heerlijk op zaterdag op de tribune van een warm zwembad op een knappe tijd, met een gezellig stel ouders. En als de kids in hun vrije tijd of op verjaardagspartijtjes verrassend genoeg óók weer te water wilden, dan presteerde ik het om droog over te komen met een tijdschrift in een luie stoel. Aan het jaarlijkse mixtoernooi van ouders met kinderen doe ik liever niet mee. Ik ben er elk jaar bij en moedig iedereen aan, maar te water, ho maar! Marco wel, hoor, die houdt de familie-eer hoog. Maar dit jaar is er een nieuw teamgenootje van Kiara en haar vader ken ik goed. Met hem heb ik 25 jaar geleden heel veel uren samengewerkt in de Nadorst, bij feesten en partijen. Leuk om elkaar weer te ontmoeten trouwens! Toen de uitnodiging voor het jaarlijkse mixtoernooi in het “postvak in” binnenkwam, vertelde hij dat hij wel mee wilde doen “maar alleen als jij ook meedoet, Amber”. Oefffff. Tja, wat moet je dan. Ik heb diploma A en B en ben wel 8 keer opgegaan voor C in de Wijzend, maar ja, die zweefduik, hè. Maar afijn, het is niet dat ik niet kan zwemmen, ik vind het alleen altijd koud en geen moer aan. Beetje heen en weer peddelen, dodelijk saai. Half mei was het dan zover, het toernooi. Vader van teamgenoot staat op doel, hij is tenslotte 2.05 m met een spanwijdte van een polodoel. En ik moet eraan geloven. Met een sierlijke duik te water en m’n bikinibroek op m’n knieën kom ik boven. Mét zo’n polocapje op m’n kop, héél charmant. Ik snel van voor naar achter, ben binnen no-time buiten adem, wordt ondergeduwd (hellepie), krijg toch de bal en neem een flinke slok van dat overheerlijke zwembadwater... De bal kan ik nog net afspelen, pfiewwwwww. Ik voel me als een vis op het droge en zink nog net niet naar de bodem. Met vermoeide armgebaren boven water (ayutooooo) probeer ik aan te geven dat ik wil wisselen. Zien ze niet... Na nog een paar soortgelijke ervaringen binnen 2 minuten roep ik met m’n laatste restje energie WISSELEEEEEEEEEEEN!! Nog nooit zo blij geweest met m’n stemvolume... Ik mag eruit! Afijn, vaders van teamgenoot beleeft voor het doel de meeste speeltijd en ook voor hem valt het constante watertrappelen voor het doel niet mee. Gelukkig! Marco, Kiara en haar teamgenoten houden het team op de been. Wat een respect heb ik voor Marco en wat dacht je van Kiara en haar teamgenoten! 11 jaar en dan zó zwemmen en al zoveel spelinzicht hebben, ongelofelijk! Met mijn conditie zit het wel snor, dacht ik. Nou, laat mij dan maar gewoon een halve marathon rennen! Dat is een stuk makkelijker vol te houden dan 5 minuten waterpoloën!
Amber Schoen is getrouwd met Marco. Samen hebben ze 2 dochters, Naomi van 16 en Kiara van 11 jaar. Met deze column, die over sport, werk of over haar gezin gaat, geeft ze een kijkje in haar dagelijks leven.
Afscheidswoordje Na meer dan veertig jaar in Hoorn te hebben gewoond gaan wij, Martin (mijn man), Daan en Mees (de kids) en ik, in de zomervakantie verhuizen naar Cuijk (ligt onder Nijmegen) in verband met het werk van Martin. Dus we zijn druk bezig met een huis zoeken (wat inmiddels is gelukt!), het
verkopen van ons huidige huis, scholen zoeken voor de kinderen etc. etc. Dit betekent dus ook dat ik per 1 juli stop met de functie van penningmeester bij Loopgroep Hoorn. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan en vind het ook erg jammer dat ik niet meer bij Loopgroep Hoorn kan trainen en mijn loopmaatje Ruud zal moeten missen. Gelukkig kun je in de omgeving
van Cuijk geweldig hardlopen (heuvels, bossen, de Maas), dus ik blijf lekker hardlopen. Ik ga in ieder geval meedoen met de Zevenheuvelenloop (straks lekker dichtbij), dus misschien zie ik jullie daar nog wel. Allemaal veel succes met hardlopen en tot ziens!! Linette Bonnema 5
Na een heerlijk weekje in Orlando vol met pretparkpret, shopgeweld en heerlijk eetwerk zit het er weer bijna op. Bijna… er staat ons namelijk nog één klus te wachten: het lopen van de Princess Half Marathon in DisneyWorld. Op zondag 24 februari is het zover. Om 3 uur gaat de wekker. Brrr... dat is vroeg. Waarom doen we dit eigenlijk? Maar onze loopspullen liggen klaar. Snel even een douche om wakker te worden. Wat bagels toasten, zodat we energie hebben voor onderweg. Sportdrank klaarmaken en we zijn er klaar voor. Heel apart om middenin de nacht weg te rijden. In onze straat is het stil. De eerste auto’s komen we pas tegen op de 192. Hier is het iets drukker. Zodra we
de start gaan. Wat een happening! Het is duidelijk dat dit een vrouwenrace is. In ons informatieboekje hebben we gezien dat er 23.000 deelnemers zijn. Hieronder zijn maar ongeveer 2.000 ‘prinsen’. De overige lopers zijn dames. De meesten van hen zijn verkleed. Als één van de prinsessen, Minnie Mouse of gewoon met een tutu-rokje aan! Wat een sfeertje, zeg! Die sfeer wordt nog verhoogd door een DJ die op dit vroege uur al aardig
rolstoelers en daarna vak A en B met vuurwerk als startschot heeft afgeschoten, zijn wij aan de beurt. Echt, dat blijft
Princess Half Marathon onder de I4 zijn doorgereden lijkt het wel overdag. Wat een auto’s hier. Grappig om je te realiseren dat al deze mensen ook naar Epcot gaan om te lopen (of te supporten). We komen zelfs even in de file terecht. Het parkeerterrein staat al behoorlijk vol. Onze bolide parkeren we op Create 48. Goed onthouden, want we hebben natuurlijk geen zin om na het lopen op zoek te moeten naar de auto. Er is geen twijfel over wat we aan moeten. Het is stikbenauwd. Gisteravond hoorden we op de televisie dat het gisteren de warmste februaridag ooit was! En ook vannacht zou weer een record worden gebroken qua temperatuur. Lekker wel... :) Nou ja, alles beter dan de regen die later vandaag wordt
wat kabaal maakt. Zelf danst hij vrolijk mee. Hilarisch om te zien hoe hij de Gangnam Style meehopt. Vanaf dit punt is het nog zo’n minuut of 20 lopen naar de startvakken. Overal wordt aangegeven dat we uiterlijk om 5 uur in onze ‘corrals’ moeten zijn. We gaan dus maar eens op pad.
verwacht. Op de (Amerikaanse) buienradar hebben we gezien dat het vanaf een uur of 12 zal gaan regenen. In korte broek en onze Loopgroepshirtjes lopen we richting start. We kijken nog even rond op de parkeerplaats, die nu is ingericht als verzamelvak, voor we naar
zien we onder meer een (ongetwijfeld bekende) Amerikaan het volkslied zingen. Heel bijzonder om de nog toestromende mensen luid te zien meezingen. Velen met de hand op het hart. Wat blijft dit toch een patriottisch land! Nadat de ‘Fairy Godmother’ eerst de
6
Ruimschoots op tijd staan we in het startvak C. Op mijn startnummer staat startvak A, maar aangezien er in de eerste twee vakken geen mannen mogen staan, hebben we besloten om samen in C te starten. Iets te ver om de startlijn en alles wat zich daar af speelt te kunnen zien, maar we blijven op de hoogte via een groot televisiescherm. Hierop
(want deze race is voor mij de 2e keer) toch zo enorm apart: in het donker starten met al dit enthousiasme om je heen. Ook René is onder de indruk. Luid joelend passeren we de start. Here we go! Uh... tenminste... here WE go! Sommigen denken daar namelijk anders over. René is stomverbaasd, als hij merkt dat velen al direct vanaf de start wandelen. Ow, was ik vergeten dat te melden? Dit is voor de meesten een ‘fun-race’, dat wil zeggen dat ze vooral voor het plezier meedoen. Uiteraard doen wij dat ook... maar dan in ieder geval wel plezier in looppas. Vooraf waren we al meerdere keren gewaarschuwd, dat dit niet als PR-race gelopen moest worden, gezien de hoge
temperatuur en luchtvochtigheid. Nou... fijn om te weten, maar die bedoeling hadden we hier toch niet... tenminste... dat zou gezien vooral mijn getraindheid sowieso niet echt gaan lukken. Als we een kilometer (of om in de sfeer te blijven een mijl) onderweg zijn, is wel dui-
delijk dat deze waarschuwing niet voor niets is geweest. Man, man, wat is het druk... en wat is het klam en benauwd! Dit wordt dus echt een ‘genietwedstrijd’! En dat doen we. Van alle lopers om ons heen. Van de Disneyfiguren, die er elke mijl staan. Van de muziek langs het parcours. Zo horen we al van verre Michael Jackson zingen dat hij ‘bad’ is... erg grappig om hier langs de weg de Disneyslechteriken als Hook, Cruela, de boze stiefmoeder, Ursula en meer te zien verschijnen. Okay, het is eigenlijk maar een saai stuk weg, maar er is genoeg afleiding. We stoppen regelmatig bij de drankposten, die ons elke mijl voorzien van water en sportdrank. Het eerste publiek staat bij het Transportation Center. We lopen langs de Speedway en als we in de buurt van Magic Kingdom komen, wordt het langzaamaan licht. We zien Space Mountain opdoemen. Via een zijingang lopen we het park op het pleintje voor Main Street in. En dan... echt... dit is zo ontzettend gaaf! Main Street staat VOL met publiek! Echt een kippenvelmomentje! Vooral als je rechtsaf slaat en recht op het kasteel afloopt! René en ik kijken elkaar aan. Wow! Super is dit! Ook hardlopend Tomorrow Land bekijken is een totaal andere ervaring dan eerder deze week, toen we hier rondslenterden. Maar... het hoogtepunt van deze hele loop is voor mij toch wel het kasteel. Of om precies te zijn: onder het kasteel door te rennen! En dit keer samen! Sprookjesachtig gaaf! In Adventure Land maken we (nogmaals) een sanitaire stop en dan verlaten we het park weer via een ‘artiestenuitgang’.
We zijn nu net op de helft. Knoerthard horen we Alicia Keys ‘this girl is on fire’ zingen. Tegelijkertijd zien we het bord: ‘Halfway... girl, you are on fire’. Erg leuk! Het late naar bed gaan, de lange, vermoeiende dagen, het niet al te gezonde eten van de afgelopen dagen en de
warmte beginnen nu wel hun tol te eisen. Poe hee... dit gaat niet echt makkelijk. Het is inmiddels helemaal licht. Dan wachten ons nog 3 ‘heuvels’... één van de groene soldaten van Toy Story kletst ons de heuvel op... ‘you can do it’.... ‘no pain no gain’.... ‘sweat is weakness leaving your body’... high fivend passeren wij hem. Af en toe merken we dat ons startnummer of de tekst van onze shirts (loopgroep Hoorn Holland) gelezen wordt...
kijken om ons heen... genieten nog heel even en focussen ons dan op Mickey, die ons op de finish opwacht. Elk aan een kant van Mickey high fivend en dan de finish over. We did it! Samen! Onze horloges stoppen we op 2.13.13. Geen toptijd... maar dat kon ook niet onder deze omstandigheden. We krijgen een heel gave, zware, bling bling medaille omgehangen. Een prinses (en prins) waardig! Allemachtig... wat was
‘they’re Dutch... they’re from Holland... Erg leuk! Vlak voor we Epcot inlopen, staan twee dames met een enorm scherm de lopers aan te moedigen. We zien onszelf (erg vermoeid, maar nog helemaal happy) langsrennen. ‘Where’re you from‘, roepen ze in de microfoon, net als wij langskomen.The Netherlands... Wow... they are ‘Netherlanders’ is de enthousiaste reactie. En als we al een stuk verder zijn horen we het haar nogmaals roepen... Nog maar 1 mijl te gaan. We rennen Epcot binnen. Vlak langs Spaceship Earth. Nu geen stops meer bij de verzorgingsposten... nee... in één streep (nou ja... rustig aan) door naar de finish. Eerst nog een klein rondje Epcot. Helaas niet meer het rondje ‘rond de wereld’. Vlak voor het meer keren we terug en lopen we richting de grote bol. Ook weer een gaaf momentje. Zo karakteristiek voor Disney! Echt bijzonder... En dan zit het er bijna op... we lopen het park uit. Langs het grote gospelkoor... en dan zien we de finish voor ons. En de tribunes! Wat een mensenmassa. We
dit gaaf! Maar ook zwaar! De verzorging na de race is optimaal. We krijgen Powerade (zoveel je maar wilt), water, bananen en een doosje met allerlei postrace lekkernijen (nootjes, snoepjes, enz).Veel krijg ik er nog niet van weg... eerst maar eens richting het huis. Gelukkig weten we nog waar de auto staat... we zijn doorweekt, dus voor we wegrijden trekken we eerst wat droogs aan. Om half 9 rijden we weer op de 192. Voor ons gevoel hebben we al een hele dag achter de rug... We passeren de Krispy Kreme... hmmm... een donut zou er wel ingaan. De verkoper prikt voor ons 6 kakelverse glazed donuts van de lopende band. Al in de auto vergrijpen we ons eraan... yummie... ze smelten gewoon in je mond! Wat een belevenis! Maar direct na terugkomst in het huis moeten we snel alles inpakken en op naar het vliegveld. In het vliegtuig hebben we nog lang om van de hele race samen na te genieten. Silvia Arntz 7
Herkenbaar? “Ik heb moeite met het maken van keuzes” “Ik vind het lastig om mijn grenzen aan te geven” “Ik denk dat ik overspannen ben” “Ik weet niet wat ik voel” “Ik ben angstig en hyperventileer” “Ik heb relatieproblemen” “Ik wil graag leren genieten” Dan is haptotherapie misschien iets voor u! Een eerste gesprek is vrijblijvend.
T 06-22915398
E
[email protected]
www.connybuis.nl
DE FACTORIJ 27A 1689 AK ZWAAG TEL.: 0229 239888 FAX.: 0229 249940
ERKEND ONDERHOUDSBEDRIJF APK KEURING VAN ALLE MERKEN THUIS
16 8
Start to Run Start to Run (StR) is een initiatief van de Atletiekunie welk een schot in de roos is gebleken. Het aantal deelnemers is ieder jaar groeiend. Het is een succesverhaal met dit voorjaar, landelijk, bijna 27000 deelnemers. Ook Runners World Hoorn maakt deel uit van de organisatie in praktisch opzicht. De speciale StR-kleding, het schoenadvies en de vele andere diensten maken RW een onmisbare schakel in het geheel. Twee maal per jaar (voor- en najaar) worden belangstellenden, via allerlei media opgeroepen, zich aan te melden bij een organisatie, meestal een atletiekvereniging. In 6 achtereenvolgende weken leggen zij de basis voor een sportief, conditioneel niveau via hardlopen. Persoonlijk heb ik moeite met het zoveelste gebruik van de Engelse taal teneinde een kreet “Start to Run” te positioneren, die lekker bekt. “Beginnen met hardlopen” is kennelijk niet “cool” genoeg om mensen aan het denken te zetten alsnog in beweging te komen, maar dat terzijde. Dit jaar is het 5e jaar dat ondergetekende het genoegen, want zo voelt het, had een “kudde” individuen te begeleiden met de beginselen van het hardlopen. In 6 zaterdagen, die beginnen om 09.30 uur, volgen de deelnemers een centraal trainingsschema, welke door de Atletiekunie is samengesteld. Het omschreven doel is “meer mensen op een gezonde en verantwoorde wijze in beweging te krijgen en te houden”. Het prestatief doel is op 3 kilometer aaneengesloten te lopen in eigen tempo. Ik zeg bewust “prestatief ”, want uiteraard hoopt de Atletiekunie, dat het deelnemen aan de StR de mensen dusdanig geprikkeld zal hebben, dat ze in het vervolg het hardlopen zullen continueren, hetzij in verenigingsverband, hetzij in de privésfeer. De Atletiekunie zegt “80% loopt door”. Loopgroep Hoorn heeft veel nieuwe leden mogen verwelkomen, die via StR “besmet” zijn geraakt met het hardloopvirus. Velen gaan op eigen gelegenheid verder met lopen, maar ongetwijfeld zijn anderen tot de ontdekking gekomen, dat hardlopen toch niet hun ding is. In het voorjaar melden zich (gem.) 25 à
30 mensen. De leeftijdscategorie die het sterkst vertegenwoordigd is, zijn de 30-, 40- en 50-jarigen. Sinds dit jaar mogen ook jongeren tussen de 12 en 16 jaar meedoen, samen met een ouder of verzorger. Het aantal jeugdigen tussen de 16 en 25 is in de minderheid. Bij aanvang is het conditioneel niveau van de deelnemers zeer uiteenlopend. Waar de één moeite heeft de eerste dag 100 meter aan een stuk te joggen, draaft de ander er lustig op los. Velen ervaren het groepsproces als stimulans om (weer) op gang te komen. “Als ik eenmaal weer op stoom ben, dan gaat het daarna makkelijker” is een credo die veelzeggend is. Mensen hebben vaak lang niet meer aan sport gedaan en hebben een duwtje nodig om weer in beweging te komen. Weer anderen hebben nooit gesport, maar zijn zich inmiddels bewust geworden van de positieve gezondheidseffecten om maar niet te spreken over het prettige gevoel dat hardlopen teweeg kan brengen. Het geeft energie. Op dag 1 is bijvoorbeeld het kernprogramma 1 min – 1 min – 2 min – 1 min – 1 min – 2 min met iedere keer een wandelpauze van 3 min. Ieder bepaalt het eigen tempo. De weg naar een betere conditie is een geleidelijke. De opbouw van het programma is zodanig dat iedereen geacht wordt op de laatste dag binnen 20 à 25 minuten 3 km te kunnen joggen, mits men de huiswerkopdrachten heeft kunnen volgen. Naast de trainingen op de baan krijgen de deelnemers wekelijks 2 huiswerkschema’s mee. Deze worden via nieuwsbrieven verstrekt door de Atletiekunie. Om met de tijd mee te gaan zijn, worden, hoe kan het ook anders , “apps” beschikbaar gesteld. De stem van Renate Wennemars fluistert de lopers instructies in de oren tijdens het lopen. Velen vinden dit erg prettig en een stimulans. Weer anderen ervaren de voordelen van muzikale begeleiding, die via de bedrading voor de nodige stimuli zorgt. Het doel heiligt ook hier de middelen. In die 6 weken kunnen hooguit de beginselen van het hardlopen onder aandacht van de deelnemers worden gebracht. De tijd is te kort om bijvoor-
beeld specifiek aan de looptechniek te sleutelen. Het is onvermijdelijk dat blessures zich voordoen. LGH is in de gelukkige omstandigheid dat fysiotherapeut Jeroen Tembel, in het dagelijks leven werkzaam bij Praktijk Boekesteijn, zich beschikbaar heeft gesteld een aantal sessies aanwezig te zijn. Jeroen geeft plenair in de kantine een toelichting op de meest voorkomende blessures. Daarnaast is hij ook bij enkele trainingen voor individuele raad en daad. Weinig StR-organisaties hebben de luxe deze expertise te kunnen aanbieden. De voorjaars-StR is het meest in trek. Al zijn er geen strikte regels voor, per trainer is een groep van 15 à 20 deelnemers hanteerbaar, wil de trainer de deelnemers individuele aandacht geven. Collega-trainer Marco Schoen is de 2e trainer, die een groep voor zijn rekening neemt bij grote deelname. Dan is er de laatste dag, dat men de 3 km mag volbrengen. We beginnen “boven” bij een fictief 3 km-punt op het rechte stuk naast het zwembad. Na het passeren van de finish nog 2 rondjes. Na afloop van de eindtoets verzamelen we met z’n allen in de kantine om onder het genot van meegebrachte appeltaarten en andere lekkernijen gezellig na te zitten, terwijl de speciale StR T-shirts worden uitgedeeld. Ondertussen heeft Ed Meunier al namen mogen noteren van deelnemers voor StR2, in het voorjaar, een vervolg welk door Marco Schoen wordt verzorgd via een speciaal aanbod (rest van het jaar lidmaatschap + Start to Run 2). Tot slot is Start to Run qua samenstelling van de deelnemers geen afspiegeling van de samenleving. Deze wordt inmiddels gevormd door vele culturen. Er is weinig deelname van, bijvoorbeeld, mensen van (oorspronkelijk) Turkse, Marokkaanse of Surinaamse afkomst. Een schone taak is weggelegd voor de Atletiekunie en lokaal bij Loopgroep Hoorn, al of niet in samenwerking met de Gemeente Hoorn, ook andere culturen te enthousiasmeren voor de loopsport. Jan Baart
9
Start to Run, Het Hardloopfeestje op Zaterdag Waarschuwing: Dit is een non-fictie verhaal, elke overeenkomst tussen het karakter en de werkelijkheid is echt. Iedereen die zichzelf herkent in de tekst, heeft gelijk: jij bent het ook! Voor zover er schokkende situaties voorkomen, kloppen deze ook. Prima geschikt voor jeugdige lezers. Een typische zaterdagochtend in februari 2013, koud, koud en nat. Er staan 36 hardlopers onwennig op een wielerbaan in Hoorn te wachten op wat er gaat
komen. Velen staan met zweet in de handen en zijn wat bang om wat er gaat komen. Ze hebben zich in een onbewaakt moment opgegeven voor Start to Run! Er gaat hardgelopen worden, of in ieder geval een poging daartoe. Start to Run is bedoeld voor de gemotiveerde hardloper in de dop die extra hulp nodig heeft om in beweging te komen, lees: trainer/aanjager. Een gevarieerd gezelschap van mensen die een sportverleden hebben, maar onderweg zijn verdwaald op de bank met een zak chips, tot mensen die eigenlijk nooit hebben gesport, en die gewoon van de bank zijn gekomen, soms ook bijna van achter de bank.
10
Gelukkig staan daar 2 glunderende heren, die de onrustige van adrenaline overlopende loslopers gaan temmen. Iedereen krijgt eerst een kopje koffie om de gemoederen te kalmeren en dan spreekt de oudste van de 2 temmers de onrustige menigte toe: jullie gaan het halen! De spanning zakt naar aanvaardbare niveaus en we kunnen naar buiten om te sporten. Het schema van bankzitter tot hardloper is erop gemaakt, dat iedereen zijn ei kan leggen en niet geblesseerd hoeft te raken.
Uiteraard lukt dat nooit 100%, zeker niet als de gemiddelde ambitie van de onrustige menigte tot de oogbollen gaat. Maar daarover straks meer. We maken een sprongetje in de tijd en zijn inmiddels een aantal trainingen verder. De groepsleden zijn getransformeerd tot heuse hardlopers. Het huiswerk voor door de week wordt vaak braaf gevolgd en het wekelijkse examen op zaterdag wordt ondanks ons mooie voorjaar met veel plezier gevolgd, en gehaald! Aan het einde van de cyclus van 6 weken Start to Run zit het venijn: je mag op eigen snelheid een afstand van 3 kilometer achter elkaar hardlopen. Wat 6 weken eerder nog tot slapeloze nachten en klotsende oksels leidde is nu voor iedereen haalbaar. De eerste test is met glans gehaald en de temmers en hun voormalig onrustige menigte zijn trots. Die trots wordt zoals gebruikelijk gevierd met taart, er moet tenslotte balans zijn. Na dit heugelijke feit is er op initiatief van de jongste temmer een vervolg gesmeed:
Start to Run 2. Voor hardloopjunkies die na 6 weken nog niet genoeg gestraft zijn met huiswerk en warempel lol hebben in een doel: 5 of 10 kilometer op 2 juni bij de Marathon Hoorn. We starten met 24 man en vrouw, de vrouwen zijn wel lekker herkenbaar. Niet aan hun altijd aanwezige stemgeluid, behalve op T3, maar aan hun roze shirts. De heren hebben een mooie schutkleur en duiken dan ook regelmatig weg, als de temmer in de buurt komt. De temmer krijgt ook een andere functie: hij wordt trainer/coach. Je groeit met de groep mee en je kunt dan niet achterblijven, hè? De nieuwe cyclus duurt maar liefst 8 weken en met een goeie smoes zijn ze zelfs al verleid om lid te worden van het keurkorps: LOOPGROEP HOORN. De coach heeft het fluitje ingeruild voor een scheepstoeter, die man wil zooo graag aandacht… Langzaam wordt het weer beter, maar, zoals al eerder gemeld, de ambitie van trainer en hardlopers liegt er niet om en al snel raken we, helaas, helaas, een aantal fijne hardlopers kwijt aan het blessurespook. Tja, dat is een minder graag belicht onderdeel van het hardlopen. De grote dag nadert en de groep wordt weer onrustig. Nergens voor nodig natuurlijk, want er is hard getraind. Bij de Koninginnenachtloop en diverse wijkenlopen worden al mooie eerste tijden neergezet. Jelly is niet eens buiten adem na haar eerste 5 km en Patricia is (bijna) spontaan overgestapt van het 5 naar het 10 km schema. Sommige mensen dansen een marathon op de Rode Steen en knallen er daarna nog een wijkenloopje achteraan of het niets is, hè, Natalie. Arno die doet als voorbereiding op zijn 10 km alvast een 10 km bij de wijkenloop, ‘’dan weet ik alvast hoe het moet’’. Hoe bedoel je goed getraind, super getraind dus. De mannen met het beroep waar zitvlees tot kunst is verheven (internationaal chauffeur), Marcel en Rob, hebben onderweg in Europa gewoon de schoentjes mee en verdwalen zonder hun TomTom, als ze hardlopen. Geen probleem een kilometertje meer of minder. Uit sterk hout gesneden dus. Zelfs moederdag wordt zo ingekleed,
dat de hardloopzaken als enige op het verlanglijstje staan; we noemen geen namen, maar deze ‘’ontaarde’’ moeder herkent zichzelf vast wel ;-). Zo wordt het hardloopvirus een zichtbare ziekte, heerlijk dus. 02 juni, het is zover. Ze mogen los. Eerst nog even samen loslopen en een staatsieportret bij de nog lege finish met gepikte medailles. Het is de goden verzoeken, maar als je zo goed getraind hebt, trotseer je dat gewoon! De start van de 5 kilometer loopt gesmeerd, het kanon blaast de meute weg en sommigen zijn zo snel, dat de coach ze niet kan bijbenen op z’n fietsje. De 10 km is even later ook onderweg en iedereen is op weg naar de finish. Door een niet ingeplande tropendag zijn de tijden minder, maar de stemming des te beter. Een feest van jewelste en iedereen ziet elkaar binnenkomen op het Kleine Noord. De laatste loper wordt net zo bejubeld als de eerste, want zo gaat dat in een groep die al 14 weken samen
iedere zaterdag een eigen loopfeestje viert. De laatste week, inmiddels 15 weken onderweg en nog niemand wil uit deze gezellige cyclus. Als afsluiter gaat de groep naar Schoorl. Opnieuw een zonnige dag, we zullen het wel verdiend hebben. Piet Blokland komt op verzoek ook even neuzen in die ‘’andere clinic’’ en komt tot de ontdekking, dat het zijn van hardlooptrainer bij LGH altijd een feestje is! In Schoorl komen de specifieke talenten bovendrijven: Davy en Emmy knallen er onverwacht op los, klasse. We sluiten af met een dikke appelpunt,
want er moet tenslotte balans zijn. Helaas het zaterdagse Start to Runfeestje is tot september weer even voorbij. Maar wat een feest is het weer geweest. Namens Jan Baart en mij danken we in ‘non’-alphabetical order of appearence’’: Jelly, Dennis, Michel, Rebecca, Marcel, Natalie, Yvonne, Sandra, Marit, Sjoerd, Martijn, Maartje, Gaby, Caroline, Jacqueline, Alex, Patricia, Tonny, Davy, Emmy, Margit, Sjanet, Arno en Rob. Ook Jeroen Tembel en Piet Blokland hebben hun steen bijgedragen aan het feest! Marco Schoen
’t Is hier mooi maar het kan te gek ook!!
Daar zal je hem weer hebben. Ben je het echt? Weet je het zeker? Herken je ons nog? En vele soms meer op de man gespeelde opmerkingen die ik gemaakt zou kunnen hebben. De vraag die eigenlijk gesteld zou moeten worden, kwam van de oudste van het stel: “Waarom ga je weer hardlopen?” Een jaar geleden stopte ik eind mei vorig jaar abrupt na enkele kilometers hardlopen met een pijntje aan de knie. Wat kan je dan doen. Meerdere opties kwamen voorbij zoals naar de dokter. Dacht het niet. Een spierenkneder. Moet er niet aan denken. Een andere optie heeft gewonnen. Sporttas met alles erop en eraan in de kast en niet meer naar kijken.
De eerste maanden gaat het me goed af. Mijn vrouw werd steeds blijer dat er geen sportwas meer kwam. Na een tijdje kreeg ik zowel van Theo van Vliet als van Le Champion telefoon met de bezorgde vraag hoe het met me was. Doet je toch goed, dat je gemist wordt in het looppeloton. Mijn loopmaat Jaap probeerde me daarna weer aan het hardlopen te krijgen. Vergeefse moeite. “Zit het tussen de oren?” Nee, daar zitten mijn knieën niet, maar daar trapte hij niet in. Eind februari had ik het lek boven water. Mijn gympies waren na vijf jaar versleten. Direct nieuwe halen? Nee, eerst sparen en op alle sites kijken wat de beste schoenen voor mij en de spaarpot zijn. Alle merken en soorten, ook teenslippers en teenschoenen, passeerden de revue. Eindelijk een keuze gemaakt en 16 mei gewapend met de schoenkeuze op een briefje naar de schoenenboer. Briefje op de toonbank gelegd maar dat werd direct
weggeveegd. “Niet voor jou, probeer deze maar.” Kortom na 8 minuten had ik de goede schoenen voor de beste prijs. Op de vraag van de oudste van het stel heb ik het antwoord gegeven bij de wijkenloop op 22-5-2013: “Ik heb nieuwe schoenen en ik wil weer aan de gang.” Voor en na de start werd ik door velen herkend. De eerste ronde ging mijn adem sneller dan ik kon lopen. Begin tweede ronde kwam Bartina Schepers naast me lopen. “Kom op, je moedigt mij altijd aan, ga jij nu maar een keer hardlopen. Kom maar, dan help ik je wel.” En dan gaat het opeens weer. De adem gaat beter en ik kan zelfs weer tijdens het lopen praten. Samen naast elkaar leggen we nog een kilometer af. “We lijken wel een stel”,zegt Bartina. Zullen we nog een derde ronde? Mijn antwoord op beide vragen? Zie aanhef. Wietze Pathuis 11
De 60 van Texel Sinds mijn eerste vakantie naar IJsland ben ik verliefd op dat eiland met zijn ruige natuur, ontelbare watervallen en grote vulkanische activiteit. In 2009 combineerde ik mijn vakantie op IJsland met mijn eerste buitenlandse marathon, die van Reykjavik. Mijn voorbereiding was uitermate slecht (weinig getraind), 3 weken in een tent met soms vrij slecht weer en een vroege start (net na 8:30 uur ’s ochtends). Mijn eindtijd was derhalve niet echt om over naar huis te schrijven: 3:39:58 uur (maar elke marathon die je uitloopt is een prestatie op zich!). Via de site van marathon Reykjavik werd mijn aandacht gevestigd op een ultraloop door één van de mooiste natuurgebieden die te vinden is in het ruige binnenland van IJsland. Deze ultraloop heet de Laugavegur ultramarathon en beslaat 55 km over een (al lang bestaande) route die backpackers vaak lopen. Je loopt dan 4 dagen lang van de ene hut naar de volgende; je vertrekt in Landmannalaugar en eindigt de tocht met de laatste hut, die zich bevindt in het schitterende natuurgebied Thórsmörk; elke dag een afstand van 10 tot 13 kilometer. De bedoeling is dat ik het in minder dan 4 dagen ga doen! ☺ Om er achter te komen of ik zo lang achter elkaar kan lopen (5 of 6 uur), besloot ik om mezelf in te schrijven voor de 60 van Texel. Ik was vrij laat met inschrijven en kwam op een wachtlijst te staan; stilletjes hoopte ik dat dit ook zo zou blijven, want de “enge” verhalen over strand en spierpijn waren legio! Maar goed, de (on)barmhartige organisatie besloot in al zijn wijsheid om de hele (!) wachtlijst maar toe te laten! Tja, toen moest ik wel! Begin januari 2013 had ik Jos het “goede” nieuws gemaild en verteld wat mijn plannen waren. Ik kreeg toen het schema waar Eric 12
van den Berg (die andere verstandige Loopgroeper) een week eerder al mee begonnen was. En geloof me: van dit schema lusten de hondjes geen brood! Er stond me wat te wachten! Ik had Jos aangegeven met welke “loopjes” ik mee wilde doen (1/2 van Egmond, Groet uit Schoorlrun, Den Helder-Schagen, Afsluitdijkrun) en die heeft hij netjes in mijn schema verwerkt (bedankt Jos!). Een aantal trainingen van het schema heb ik niet gedaan: een 35 km-training aan het einde van een donderdagmiddag (na die week 4 x 9 uur te hebben gewerkt), gevolgd door een 4x5 km de volgende dag en een 30 km (jawel, de Afsluitdijkrun) als afsluiting op zondag, dat was zelfs voor mij iets te veel van het goede… De 35 km deed ik dus op vrijdag, de 4x5 km heb ik laten verdampen en de 30 km werd zondag afgewerkt! Helaas heb ik de laatste 35 km (24 maart) uit het schema moeten inkorten tot 16,1 km vanwege een ijzig koude noordoostenwind van 7 á 8 Bft! Ik vond het niet verantwoord en zei de woensdag erna op de training ook tegen Eric, dat als het succesvol uitlopen van De 60 van Texel zou afhangen van 19 km, het waarschijnlijk beter was om dan maar helemaal niet te starten! Maar goed: aan elk grappig schema komt een eind, dus ook aan dit leuke schema en na op 1e Paasdag een laatste 5 km in HF 1 (11,7 km/h bij 127 hsm) te hebben afgewerkt, vertrokken wij naar Texel. “Wij”, dat zijn Marianne en ik. Zij zou mij vanaf ongeveer het 30 km-punt begeleiden met supplies en geestelijke steun! Wij kwamen aan op Texel en constateerden dat ook hier nog steeds dat gezellige noordoostenwindje van windkracht “tig” stond! Niet fijn dus! Met frisse tegenzin fietsten wij via den Hoorn en een
groot stuk van het mooie bos van Texel naar den Burg, want ik wilde daar mijn startnummer alvast ophalen (fijn dat dit zondag al kon, omdat ik daar maandag heel weinig tijd voor zou hebben)! Ook zouden wij daar gelijk in pizzeria Venezia een lekkere pizza gaan eten. Op weg naar de ingang van de Stayokay kwamen we Gerrit-Jan en Eric tegen; na de hartelijke begroeting liep ik naar binnen en ondanks het (in mijn ogen) wat ongeorganiseerd ingerichte startnummerafhaalpunt, had ik mijn nummer toch nog vrij snel. Daarna richting de pizzeria en ondanks dat we 3 kwartier te vroeg waren (ik had om 17:30 uur gereserveerd), konden we gelukkig al naar binnen. Omdat we de eerste gasten waren, mochten we een plekje uitzoeken. Dat werd een plekje ín de kachel dus en bij het raam. Ik leek wel tot op het bot verkleumd, zo koud had ik het inmiddels gekregen! Flink gebunkerd en om het helemaal af te maken vroeg ik de ober of ze ook Tiramisu hadden; om zijn antwoord “ik hoop van wel” moest ik hartelijk lachen! Maar het was er en na afgerekend te hebben werd het wederom buffelen tegen de nog steeds erg koude, harde wind in. Het was nog wel een langer stuk naar hotel Prins Hendrik (het 3e wisselpunt), een stuk(je) voorbij Oosterend. Op de hotelkamer kroop ik opnieuw ín de kachel en pas toen ik voldoende was opgewarmd, er weer uit! Nog even wat tv gekeken, alvast mijn startnummers opgespeld én wat dingen klaargelegd voor de volgende morgen; daarna lekker onder de wol! Véél te vroeg is het dan dé morgen die alle andere morgens overbodig maakt! Ik doe de rolgordijnen van de Velux dakramen omhoog en denk: “Vreemd, gisteravond zat er maar één rolgordijn voor, nu twee?” Het bleek een laagje ijs
te zijn! Oeps! Dat belooft nog wat voor straks en veel zin om naar buiten te gaan, had ik dan ook niet! Maar goed, na het ontbijt (waar Marianne de verstopte eieren toch nog snel had gevonden, Pasen nietwaar?) pakte ik mijn sporttas weer in en gaf Marianne de overige gelletjes. Zij zou me onderweg ergens oppikken, want de eerste helft van de tocht der tochten zou ik het wel redden met wat ik mee had: 2 gelletjes en 1 flesje water, waar de avond tevoren nog oude port in had gezeten, jawel, Ronald!. Skiërs krijgen rum en ik port, zo is dat nou eenmaal! Gelukkig heb ik een behoorlijke wind mee en gaat het met gezwinde spoed richting start, alwaar ik na een minuut of 40 aankom, bezweet en wel! En dan moet ik dus nog 61 km… Ik had een minuut of twintig over en na mijn fiets ergens bij de boot aan een paal te hebben vastgeklonken liep ik naar het NIOZ om aldaar de laatste puntjes op de i te zetten en mijn sporttas in te leveren. Ik kwam daar onder andere GerritJan weer tegen, inmiddels goed bekend van o.a. de A.sl.dijkrn. (Ik durf de naam niet voluit te schrijven, anders wordt hij (weer) boos). Ook mijn schemagenoot en medeloper op de 60, Eric, zag ik daar. Nog even mijn startnummer aan de voorkant wat beter in positie gebracht en toen werd het echt tijd om naar de start te gaan, want dat ging met alle drukte bij het NIOZ vrij moeizaam! En ik wilde niet gediskwalificeerd worden! Een paar minuten voor de start had ik mezelf enigszins in het startvak gepropt. 10:35 uur en daar gingen we! Aan de kant zag ik tijdens het passeren de snelle estafetteheren (ja, ja: op rijm!). Vrij snel kwam ik kilometervreter Lex de Boer tegen en na het oversteken van de pontweg, kwam ook Jos op de mountainbike even poolshoogte nemen. Hij zou er maar heel even bij blijven, want hij begeleidde het snelste heren-estafetteteam op hun weg naar roem en glorie! We hadden afgesproken, dat als hij de laatste estafetteloper had afgeleverd bij de finish, hij terug zou fietsen om mij en Eric naar ons glorieuze finishmoment te brengen (hoopte voor de start tenminste nog, dat het zo’n soort moment zou worden ☺). Ik wilde proberen 12 km/h gemiddeld te lopen om zodoende de afstand in 5 uur af te kunnen leggen. Normaal ga ik als een soort ongeleid projectiel van start en dat komt meestal wel goed, maar
gezien de afstand en het voornemen te gaan finishen, was het absoluut noodzakelijk dat ik me nu echt in zou houden! Het was 5 km naar het strand (had gedacht dat we er veel sneller zouden zijn) en derhalve liepen we nog vrij beschut. Ik dacht op dat moment: Texel? Eitje! ☺ Nee hoor, dat dacht ik niet, maar deze 5 km vielen in ieder geval dus erg mee! Toen was hij daar dan toch, het strand! Het was op zich best goed te doen, alleen waren de korte heuveltjes met mul zand erg lastig en ook best wel vermoeiend! Tja, er is geen pad op het strand hè? ☺ Daarnaast moest je ook nog eens in de verte kijken om een redelijke koers uit te zetten om (grote stukken) mul zand te vermijden. Ook moest je oppassen nergens over te struikelen (drijfhout, stukken net en andere troep). De wind was niet eens zo’n grote spelbreker op het eerste stuk strand, want je liep nog enigszins richting het noordwesten en de wind kwam stevig uit het noordoosten. Ook boden de
Net van het strand af kwam ik aan bij de eerste verversingspost; daar nam ik mijn eerste gelletje. (Sander Groot had me op het hart gedrukt, dat het zonder die gelletjes niet zou gaan. Omdat ik niet heel erg eigenwijs wilde overkomen en om na afloop niet te hoeven liegen c.q. niet de waarheid te vertellen had ik in gelletjes geïnvesteerd.) Na nog wat water en fruit kon ik er weer helemaal tegen! Ik had verwacht, dat er bij het eerste wisselpunt (veel) meer Loopgroepers aanwezig zouden zijn, maar behalve Angelique van Zijl zag ik niemand (of ik heb niet goed opgelet natuurlijk!). Gelukkig zag ze mij ook op het laatste moment! Nu kwam er een mooi stukje door het Texeler bos! Hier haalde ik een paar lopers in en vlak daarvoor hoorde ik ze praten over andere ultralopen: “Ja, dan ga ik de 100 in België doen en in 5 dagen 250 km in de Algerijnse woestijn.” en meer van dat soort vermoeiende conversatie! Ik dacht: “Alsjeblieft, dit is al zo’n
duinen enige beschutting. Het lijkt wel een beetje, of je met Egmond bezig bent! Maar goed, ik meende in de verte hardlopers naar rechts te zien afbuigen en mijn hart maakte een sprongetje! Zou dat al het einde zijn van het eerste stuk strand? Ja, ik had het goed gezien en na een tijdje had ik weer stevige grond onder de voeten! Ik dacht: nu ben ik zo bij het eerste wisselpunt (dat gevoel had ik van mijn vorige estafette-edities: wachtend op de eerste estafetteloper bij het eerste wisselpunt had ik het gevoel, dat het heel dicht bij het strand was. Maar dat viel behoorlijk tegen!).
end!” Vermoeiende verhalen dus! Na een tijdje sloeg ik af naar het tweede en laatste stuk strand. Ondanks dat dit stuk wat korter was dan het eerste stuk, deed de wind zich hier meer gevoelen en was het zaak precies op de vloedlijn te lopen, teneinde een zo hard mogelijke ondergrond te hebben! Ook hier zag ik op een gegeven moment lopers in de verte naar rechts afbuigen en was blij dat ook het tweede stuk strand erop zat! Maar zoals ik hierboven al beschreef, dacht ik net als bij het eerste, binnen no time bij het tweede wisselpunt te zijn; 13
hoe sterk vergiste ik mij hier opnieuw in! Na een korte supersnelle sanitaire stop liep, sorry, rende ik verder, liet eindelijk de duinen achter mij en bereikte het fietspad. Daar zag ik Sander en hij liep een stukje met mij mee en hield mij uit de wind. Ondanks dat hij maar kort meeliep (logisch natuurlijk) gaf het mij een warm en vriendschappelijk gevoel; deze steun betekende veel voor mij! Nogmaals hartelijk bedankt Sander! Het geeft ook goed weer uit wat voor mensen Loopgroep Hoorn bestaat! Maar dan zwaait Sander af en ga ik weer alleen (maar niet eenzaam) door richting de vuurtoren. Dit was trouwens ook het
stuk, waar ik 2 jaar geleden in het estafetteteam van captain Scholtens liep (als zijn sterretje *). Ik had toen last van een spier in mijn linkerbeen en kreeg daar in de duinen een paar behoorlijke steken in! Mijn tijd was toen ook helaas een stuk minder! Nogmaals sorry, G.J.! Ondanks dat ik inmiddels al een tijd liep en het grootste stuk nog voor de boeg had, ging het nu een stuk beter! Ik passeerde de 30 km-grens en verwachtte elk moment Marianne te zien! Daar was ze! Zij zat op een bankje en het was voor mij best wel een emotioneel gevoel, toen ik hier zo stoer aan kwam lopen! Eindelijk kwam de vuurtoren heel dichtbij en boog het fietspad naar rechts af; wij gaan de kop rond, wij gaan nu eindelijk wind mee krijgen, yes!! Marianne had kokoswater meegenomen (verkrijgbaar in de natuurwinkel en sommige supermarkten) en kokoswater is de meest ultieme sportdrank, die je kunt drinken. Het is vele malen beter, dan welke (chemische) sportdrank dan ook. 14
Het bevat alle noodzakelijke mineralen die het lichaam nodig heeft! Leuk wetenswaardigheidje: in de Tweede Wereldoorlog kregen gewonde Amerikaanse mariniers bij gebrek aan infuusvloeistof, infusen met kokoswater! Kokoswater heeft namelijk hele grote fysiologische overeenkomsten met de vloeistof van het menselijk lichaam! Overigens is kokos (in velerlei vormen) sowieso heel erg goed voor de gezondheid! Ik dronk wat kokoswater en kon zodoende de laatste verzorgingspost vlak voor ik de Waddendijk bereikte, overslaan. Op dit punt kreeg ik dus inderdaad de wind mee en, omdat ik het nu dus een stuk warmer zou krijgen, gaf ik Marianne mijn muts en handschoenen. Welk een vergissing! Want na het passeren van de Cocksdorp verlieten we de weg en moest ik ineens naar links richting het fietspad dat over de Waddendijk loopt. De wind dus weer pal tegen en geen muts of handschoenen aan! KOUD!! En Marianne fietste voor me, dus ik kon de zojuist vermelde items niet terugvragen! Niets aan te doen: je moet door en ik wist, dat ik hier ook weer doorheen zou komen! En inderdaad, weer op de dijk kwam de wind tot mijn grote vreugde opnieuw van achteren blazen. Ter hoogte van natuurgebied de Schorren verlieten we de dijk weer om de weg onderaan de dijk te vervolgen. Korte tijd later passeerde ik aan de linkerkant een bordje waarop stond “marathon”; dit was tot nu toe de langste afstand die ik ooit had gelopen en opnieuw had ik mijn grens verlegd. Maar anders dan in 2008 bij het passeren van de 21,1 km grens (toen mijn langste afstand ooit gelopen) tijdens de 25 km van Den Helder – Schagen, voelde ik me niet euforisch. Misschien kwam dat, omdat ik toen nog “maar” 4 km moest en nu nog bijna een ½ marathon (± 19 km). Gelukkig kwam er wederom afleiding in de vorm van het derde en laatste wisselpunt voor de estafettelopers: hotel Prins Hendrik (waar ik ’s ochtends heel vroeg op de fiets was vertrokken). Hier was (gelukkig) een grote schare Loopgroepers aanwezig en heeft Monique van Kilsdonk nog een mooie actiefoto van mij gemaakt. Opnieuw heeft Sander mij hier een stukje “gehaast”; zelf was ik niet zo gehaast en liep vrij rustig
(flauw, hè). Hij vroeg ook hoe het ging en deze belangstelling was voor mij hartverwarmend; nogmaals bedankt Sander, ik stelde jouw hulp zeer op prijs! Vlak voor ik naar links moest, het smalle bruggetje over, had ik mijn eerste zeer korte wandelpauze (ik zag dit niet als een schande of falen, want in de keren dat ik aan de 60 van Texel had meegedaan als estafetteloper, had ik ook regelmatig mensen op de 60 en 120 km zien lopen. Je ontkomt er gewoon niet aan, het is nou eenmaal een extreme belasting voor je lichaam! Na voorzichtig het bruggetje te zijn overgestoken (het moest tenslotte geen “natte Henkie” worden☺) vervolgden we nog een stukje de weg om bij het dorpje Oost het binnenland in te lopen. Na Oost te zijn gepasseerd vervolgden we de route naar Oosterend; ook hier weer een kort stukje wandelen. Hiervandaan liepen we weer richting de Waddendijk. Over omlopen gesproken! Véél korter als we gewoon de dijk hadden gevolgd ☺. Maar goed. Na weer een kort stukje op de dijk te hebben gelopen, kom je op een fietspad dat wederom langs een schitterend natuurgebied(je ) gaat, waar Texel zo rijk aan is. Aan het einde weer linksaf en nu weet ik uit ervaring dat dit stuk zeedijk eindigt in Oudeschild en dan is het niet zo ver meer!!! Na het passeren van de surfschool aan het begin van de dijk, zag ik in de verte al de contouren van Oudeschild opdoemen; zoiets geeft je weer nieuwe energie! Een kilometer of 2, 3 voor Oudeschild leek het Texelavontuur voorbij te zijn: aan de binnenkant van beide bovenbenen kreeg ik acute kramp. Het is het soort kramp dat ik ook al eens tijdens een training in 2011 had gehad, twee keer in het Vondelpark bij kilometer 40 van de Amsterdam marathon en ook een keer tijdens een lange fietstocht in ZuidFrankrijk; resultaat: vol in de remmen, zelfs dribbelen gaat dan gewoon niet. En net op het moment dat deze krampaanval optrad, kwam Sander voorbij; nou, ik leek wel een boemeltreintje dat werd ingehaald door een hogesnelheidstrein: zoeffff! Het enige dat nog ontbrak, was de zuiging van de wind! Jos zag dat er problemen waren en ik legde uit, dat ik kramp had. Na wat goedbedoelde adviezen en de belofte terug te komen, zodra hij Sander had afgeleverd bij de finish, fietste hij weer
achter de sneltrein aan. Uit eerdere ervaringen (zoals hierboven beschreven) wist ik dat deze spierpijnaanval mogelijk eenmalig kon zijn, mits ik even rust zou nemen! Tijdens deze rust nam ik nog een gelletje en na even kort te hebben gewandeld ging ik weer voorzichtig via een dribbel over naar hardlopen. Ik zei Marianne dat ik met de conditie waar mijn spieren zich nu in bevonden, niet ging douchen na de finish, maar dat thuis wel zou doen. Of de gel het wondermiddel was (is tenslotte bedoeld voor snelle opname in je spieren) of omdat ik even had gewandeld: tot mijn blijdschap bleef het
Ik finish in een tijd van 5 uur, 20 minuten en 47 seconden (officiële uitslag: 5:21). Niet de 5 uur, waar ik op had gehoopt, maar voor een eerste keer met wind, zand, kou en spierpijn was ik meer dan tevreden! En daarom zeg ik nooit vooraf wat ik denk te gaan lopen! Er staan twee tuinstoelen, één daarvan is leeg en daar plof ik met sinaasappel en water in neer; een dame bezorgt bij mijn buurman nog meer sinaasappel en vraagt ook aan mij een paar keer, of ik nog wat sinaasappel wil. Heel aardig van haar! Ik dacht dat zij bij het water- en fruitstalletje hoorde, maar het blijkt de vriendin van mijn buurman te zijn. Leuk om zoiets
goed gaan en zonder verdere problemen bereikte ik Oudeschild; hier weer een korte wandelpauze. Ik verliet Oudeschild en wist dat er nog maar 5 kilometers te overbruggen waren; deze 5 worden per kilometer aangegeven. We liepen nu vanaf de dijk richting Den Burg en omdat we nu dus dwars liepen kregen we af en toe vol de wind tegen. Ik denk dat ik hier mijn laatste wandelstukje had. De laatste 3 kilometers of zo, kwam Jos er weer bij; hij vertelde dat Eric problemen had en zijn eten en drinken niet binnen kon houden. Ik zei tegen Jos, dat ik het nu wel zou redden en dat Eric zijn ondersteuning harder nodig had. Tja, dan komt de laatste kilometer en hoor ik ook de speaker in de verte; ik sla rechtsaf en dan heb je een rechte en dalende weg tot aan de finish. En zowaar verbaas ik mezelf door er nog een eindsprint uit te persen en ga ik steeds sneller: die matten, ik moet naar die matten, dan mag ik eindelijk uitrusten, zitten, etcetera!
nu ook eens van de andere kant mee te maken! Meestal ben ik degene die water en fruit uitdeelt, nadat ik gefinisht ben! Na een tijdje te hebben gezeten stond ik op en ging mijn tas ophalen. Ik had inmiddels al besloten om toch maar wel te gaan douchen, want ik had geen verdere last meer gehad van mijn spieren en je knapt altijd erg op van zo’n warme douche! Na het douchen liep ik richting de bussen; die zouden om 17:30 uur komen en dat betekende altijd nog 25 minuten kleumen in de nog immer koude en vrij harde wind. Het had de organisatie zeker gesierd als ze het vertrek van de bussen met drie kwartier hadden vervroegd; zeker voor de lopers/loopsters die (veel) eerder waren gefinisht! Ik besloot ondanks mijn gevoelige spieren en redelijk zware tas om terug te lopen naar de Stayokay; dat had twee voordelen: 1. Lopen is bewegen en beweging genereert warmte en 2. Ik kon daar binnen wachten en dat zou
een stuk prettiger zijn! Ik kwam niet verder dan tot het terras, alwaar zich vele Loopgroepers bevonden en bleef daar “hangen”. Je stond daar in ieder geval beter uit de wind en in de zon! Na met een aantal te hebben gepraat over onze ervaringen liep ik weer naar de opstapplaats van de bus. Pas 17:40 uur of zo kwam de eerste bus en iedereen (logisch natuurlijk!) wilde mee en dus ontstond hier het “haringen in een ton” syndroom. Ik had pech en kon staan, maar mocht gelukkig wel mijn tas bij Dirk plaatsen, die wel kon zitten. Nou is het niet ver naar de boot (een kilometer of 5), maar langer dan een paar minuten staan valt niet mee met zulke vermoeide spieren, dat kan ik jullie verzekeren! Gelukkig waren we vrij snel op onze bestemming en konden we zelfs de afvaart van 18:00 uur nog halen. Marianne was gelukkig ook al aangekomen en ik had haar snel gevonden, zodat we aan boord konden gaan! We haalden tot onze vreugde de trein in Den Helder en nog twee treinen later (waarbij altijd een wachttijd is van 20 minuten op Heerhugowaard) kwamen we aan op Kersenboogerd. Nu scheidde alleen nog een fietsritje van 10 minuten ons van het lekkere warme en winddichte (!) huis. Wat leken die 10 minuten lang en wat was die wind nog koud en hard! Dan: eindelijk weer thuis bij de poezen! Ik vond dat ik mijn oude portje die avond meer dan verdiend had! Dit was dus een zeer geslaagde training voor mijn avontuur op IJsland op 13 juli aanstaande! Ik had gezegd dat ik de 60 van Texel solo maar één keer zou doen, vanwege het zware trainingsschema en ook onderweg had ik een paar keer gedacht: dit nooit meer/weer! Maar al vrij snel na de finish had ik al besloten over 2 jaar opnieuw de 60 van Texel solo te gaan lopen en dan te proberen mijn tijd te verbeteren! Sorry, Gerrit-Jan, maar jouw sterretje heeft nu alle realiteitszin verloren! ☺ Over IJsland gaan jullie nog van alles horen in een volgende episode! Snelle Henkie
In het volgende nummer een verslag over de 60 van Texel van Ronald Tromp en zijn estafetteteam.
15
Van exclusief ontwerp tot uniek meubelstuk Van ontwerp tot uniek meubelstuk De Oude Veiling 47,tot 1689uniek AB Zwaag meubelstuk Van exclusief ontwerp Tel. (0229) 23 33 03 | Fax (0229) 24 23 91
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl Showroom geopend op afspraak De Oude Veiling 47, 1689 AB Zwaag Tel. (0229) 23 33 03 | Fax (0229) 24 23 91
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl Showroom geopend op afspraak De Oude Veiling 47, 1689 AB Zwaag De Oude 47, 1689 AB 24 Zwaag Tel. (0229)Veiling 23 33 03 | Fax (0229) 23 91 De Oude Veiling 47, 1689 AB Zwaag Tel. (0229) 23 33 03 | Fax (0229) 24 23 91
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl De Oude Veiling 47, 1689 AB Zwaag Tel. (0229) 23 33 geopend 03 || www.ronaldschouwink.nl Fax (0229) 24 23 91 Showroom op afspraak
[email protected] De Oude Veiling 47, 1689 AB Zwaag 24 23 91 Fax (0229) Tel. (0229) 23 33geopend 03 || www.ronaldschouwink.nl
[email protected] Showroom op afspraak Tel. (0229) 23 33 03 | Fax (0229) 24 23 91 | www.ronaldschouwink.nl
[email protected] Showroom geopend op afspraak
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl afspraak Showroom Showroom geopend geopend opop afspraak De Oude Veiling 47, 1689 AB Zwaag Oude23 Veiling 1689 AB Zwaag Tel. De (0229) 33 0347, | Fax (0229) 24 23 91 1689 AB Zwaag De Oude Veiling 47, Tel. (0229) 23 33 03 | Fax (0229) 24 Zwaag 23 91 De Oude Veiling 47, 1689 AB
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl | Fax (0229) 24 23 91 Tel. (0229) 23 33 03
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl Showroom op afspraak Tel. (0229) 23 33geopend 03 || www.ronaldschouwink.nl Fax (0229) 24 23 91
[email protected] Showroom geopend op afspraak
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl op afspraak | Ontwerp |Showroom Maatmeubels Interieurbouw geopend
Showroom geopend op afspraak De Oude Veiling 47, 1689 AB Zwaag Tel. (0229) 23 33 03 | Fax (0229) 24 23 91 Ontwerp | Maatmeubels | Interieurbouw
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl Ontwerp Showroom | Maatmeubels | Interieurbouw geopend op afspraak Ontwerp Maatmeubels | Zwaag Interieurbouw De Oude| Veiling 47, 1689 AB
Oude Veiling 1689 AB |Zwaag Tel. De (0229) 33 0347, | Fax (0229) 24 23 91 Ontwerp | 23 Maatmeubels Interieurbouw 1689 AB Zwaag De Oude Veiling 47, Tel. (0229) 23 33 03 | Fax (0229) 24 23 91
[email protected] | www.ronaldschouwink.nl Ontwerp | Maatmeubels | Interieurbouw Fax (0229) 24 23 91 Tel. (0229) 23 33geopend 03 || www.ronaldschouwink.nl
[email protected] Showroom op afspraak Ontwerp | Maatmeubels | Interieurbouw | www.ronaldschouwink.nl
[email protected] geopend op afspraak Ontwerp Showroom | Maatmeubels | Interieurbouw
AF
• • • • • • • •
Wij verzorgen al uw binnen- en buitenschilderwerk. geopend op afspraak Ontwerp Showroom | Maatmeubels | Interieurbouw Plafonds, wanden, kozijnen en deuren, kortom al uw voorkomend Ontwerp | Maatmeubels | Interieurbouw schilderwerk. Desgewenst verzorgen wij voor u een vrijblijvend onderhoudsadvies. Ook alle professionele verfproducten kunt u voordelig bij ons bestellen. Ook uw bedrijfsonroerend goed is bij ons in prima handen. Ook op uw werkplek verzorgen wij al uw schilderwerk Corantijn 31 F (evt.Ontwerp buiten kantoor-/werktijden) | Maatmeubels | Interieurbouw 1689 AN Zwaag
Kortom aan al uw wensen geven wij gehoor en proberen zoveel mogelijk maatwerk te leveren!
tel. 0229-278285 mob. 0653429485
[email protected]
| Maatmeubels | Interieurbouw www.edwindejonghoorn.nl
Ontwerp
16
V
Koning van Spanje Eind 2012 ingeschreven voor de Salomon Koning van Spanje Trail in Gulpen. Bij deze derde editie verdubbelde het aantal deelnemers voor het tweede jaar op rij en waren de startnummers zeer snel uitverkocht. Het illustreert de opmars van trailrunning in de Benelux. Na een overnachting in de Abdij te Kerkrade gaat de wekker al vroeg op Moederdag. Bij de startlocatie aangekomen is het al aardig bedrijvig. Vanuit heel Nederland en België zijn er hardlopers naar de Zuid-Limburgse heuvels gekomen om deel te nemen aan de grootste trailrun van de Benelux. Om 11:00 uur klinkt het startschot voor de lange trail (31.6 km met de nodige ±600 hoogtemeters). Na een klein lusje gaat het echte werk beginnen. De passage door het gras is indrukwekkend. Een lang lint van bontgekleurde traillopers die een blokje om gaan. Niet veel later haal ik een oud trainingsmaatje van mij in. In het begin zit er veel singletrack in het parcours. Op het 4 km-punt begint de wedstrijd pas goed. Hier bevindt zich de steilste klim die het gehele wedstrijdveld uitdunt. Trailrunning is toch heel wat anders dan een wegwedstrijd met hier en daar een klimmetje. Na weer een lange klim merk ik dat heuvelop meer
mijn ding is. Tijdens de afdalingen met de vele stenen gaat het moeizaam, zodat dat ik meerdere keren wordt ingehaald. Aangezien dit mijn eerste echte trailwedstrijd is, wil ik deze wel zonder schade uitlopen. Nog voor het Groote Bosch komen we bij een oversteek. Met kleine pasjes waad ik op mijn tenen door de sloot in een poging om de boel droog te houden. Kansloos. Tot op heden ben ik nog niet verdwaald (t.o.v. Duinentrail 2012). Zo nu en dan haal ik mensen in op de wat vlakkere gedeeltes. Rond het 12 km-punt zie ik de eerste waterpost. Aangezien ik met een camelbak loop, neem ik alleen een stukje peperkoek. Tempo gevonden, dus neem ik geen rust en loop verder door de prachtige omgeving van Gulpen. In de buurt van het Onderste bos (Epen) begint het weer wisselvalliger te worden. Zon wordt zo nu en dan afgewisseld door een regenbui. Tijdens een aantal beklimmingen moet er gewoon gewandeld worden, aangezien de paden erg glibberig zijn geworden. Bij Schweiberg (23,5 km) neem ik een handje pinda’s bij de tweede verzorgingspost en loop weer verder. Niet veel later komt de route van de 16,8 km samen met de lange trail. Helaas zijn de paden rond het Schweibergerbos erg smal om de
diverse lopers in te halen. De laatste kilometers gaan vooral door het bos met redelijk begaanbare paden, daarna nog weer een lange afdaling door weilanden. Bij deze weilanden moet je steeds door draaihekjes wat zijn charme wel heeft. De gps geeft aan dat er nog een tweetal kleine maar pittige beklimmingen voor de boeg staat. Na het 30 km-punt wordt de laatste klim van de Gulperberg ingezet. Met de nodige aanmoedigingen langs de kant haal ik de top met gemak. Nog zo’n naar stenen pad naar beneden, rechtsaf door een modderig weiland en dan is de finish daar. Koning van Spanje Trail, wat een topevenement. Genoten van de route & natuur. Ik heb mezelf op meerdere momenten vervloekt, maar eenmaal met een Erdinger (alcoholvrij) en een stukje Limburgse vlaai in mijn buik is alles weer oké. Koning van Spanje, volgend jaar ben ik weer bij! Eric van den Berg
Reanimatie/AED cursus
Op 5 en 12 april zijn er in totaal 14 mensen geslaagd voor de reanimatie/ AED cursus. Deze werd verzorgd door Luut van den berg en zijn zoon Sake.
Iedereen was erg enthousiast en er werd flink geoefend. Hopelijk is het nooit nodig op de loopgroep, maar het is prettig te weten dat er vele men-
sen kunnen reanimeren. En we hopen natuurlijk dat er steeds meer mensen de cursus zullen gaan volgen, bij de loopgroep of via een andere organisatie. Want iedereen wil toch geholpen worden? We hebben nog geprobeerd om een Debitech trainingsapparaat te winnen om zo vaker te kunnen oefenen. Helaas… het was erg leuk om de foto te maken, maar het mocht niet baten. Geen trainingsapparaat, maar we blijven de cursus organiseren. Dus schrijf je volgend jaar in. Een hartstilstand kan iedereen overkomen! Dus zorg dat je weet wat je moet doen. Marjella 17
4daagse 2013
Hardloop
Ieder jaar met Pinksteren reizen er een heel aantal loopgroepers af voor de hardloop4daagse van AV Veluwe in Apeldoorn. Op vrijdag is de eerste loop van de 4 dagen. Op tijd heen om het Hoornse tentenkamp op te bouwen, te eten en om te kleden. Het weer zat nog niet zo mee dit jaar. Mijn tent stond net, toen het begon te regenen. Gelukkig een kleine bui en zo bleek later ook de enige bui van het hele weekend. Om half 8 was de start van de eerste etappe over 17,1 km. Heeft iedereen zijn eigen chip om? Ja, ook Dirk heeft zijn thuis vergeten chip nog kunnen vervangen. Voor de start nog even de groepsfoto van alle deelnemers uit Hoorn e.o. Daar klonk het startschot en vlogen we de Veluwe op. Een ondertussen bekend rondje in een onbekende omgeving maakt het toch altijd weer een feest der herkenning. Onderweg nog aangemoedigd door de meegekomen supporters. Raampje open om de lopers hard aan te moedigen, maar helaas het raampje niet meer dicht. Daar moesten de hulptroepen voor ingeschakeld worden. Halverwege in het dorpje stonden de supporters ook weer klaar en aan het einde bij de finish. Sfeervolle finish op de voetbalvelden, welke dit weekend als kampeerterrein fungeren. Lekker douchen (dames warm, heren koud, ahhh) en op naar een heerlijke pannenkoek. De temperatuur was niet
Apeldoorn te gaan. In kleine groepjes trok iedereen zijn plan. Lekker een rondje lopen door de winkelstraten en tussen de middag afgesproken op het plein om te gaan lunchen. Een drukte in de cafés, geen plek voor een grote groep. Behalve bij de Notaris, daar kregen we onze eigen etage waar we ongegeneerd hard konden lachen en herrie konden maken. Heerlijk! Na onze buik vol gegeten te hebben nog een rondje langs de winkels en weer terug naar de tenten om ons voor te bereiden op de 2e etappe van 14,6 km. Om 19.00 uur was de start, maar de start van deze etappe is niet in Apeldoorn maar in Loenen, bij de zorgboerderij. Aangekomen in Loenen blijkt dat Dirk wederom zijn chip vergeten is. Gelukkig
Jan, Geert, uuuuhhh nee, Henk vergat zijn schoenen nog bijna. Van schoenen bovenop de koe naar een snelle koe op schoenen. Nee, de koe stond zijn schoenen niet zomaar weer af. Terug op de kampeerplek kwamen we tot de conclusie dat ook wel alle lopers en supporters uit Hoorn in de voortent bij Ton en Jurria pasten. Met 17 mensen is het in ieder geval lekker warm! De volgende ochtend moesten we allemaal verspreid naar de start, ongeveer 1,5 km verderop, bij de ingang van de Apenheul. De langzaamste lopers van het totaalklassement starten als eerste en iedere 30 seconden start er een snellere loper. Het parcours is 8,4 km, maar het voelt het zwaarste aan. Je start in een paardentrailer op een grote boslaan,
zijn ze heel flexibel bij het wedstrijdsecretariaat en kan hij na het kopen van zijn 2e groene chip gewoon meedoen in het klassement. Onze 2e etappe is een mooie: door dorpjes, bos en heide, met zo nu en dan een pittig klimmetje. Mijn tempo wordt al beter, en in plaats van,
waar veel publiek staat. Als de starter vervolgens gaat aftellen van 5 naar 0, kan het niet anders dan dat je toch wel wat zenuwachtig wordt!! Mooi lopen en de eerste km gaat bijna altijd te hard. Een bochtig en glooiend parcours, waarvan het leuke is, dat je veel andere lopers
lekker om buiten voor de tent te zitten. Gelukkig hebben Ton en Jurria een grote voortent bij de caravan en konden we daar met een gezellige groep in zitten. Op zaterdag is de loop aan het begin van de avond. Lekker lang in bed, daar is het in ieder geval warm. Ontbijten en daarna stond iedereen al klaar om naar
zoals gisteren, voorbij gesneld te worden door de loopmaatjes van vorig jaar zijn ze nu blij, dat ze achter me mogen lopen. Na de finish is er altijd nog gezelligheid bij de zorgboerderij, met je bonnetje van je startnummer kan je een heerlijk satee tje halen en tussen de koeien in de stal opeten. Terug naar de auto’s en snelle
onderweg ziet, terwijl je alleen loopt. Dit jaar zowaar meer lopers in kunnen halen dan die er mij ingehaald hebben! Ik was de eerste starter van ons clubje, dus daarna de andere lopers aanmoedigen op weg naar de finish. Dit keer had Dirk zijn chip bij zich, maar nu stond hij niet op de startlijst. Wat bleek, een mevrouw
18
stond tot op de seconde gelijk in het klassement en vrouwen gaan voor. Dus Dirk stond er niet tussen. Als enigen mochten zij daarom met z’n 2’en tegelijk starten. Als Dirk zijn chip niet vergeet, is er wel een ander aan de beurt. Niet de chip vergeten, maar een startnummer. De coulante organisatie ging akkoord met een geschreven versie voor op Olaf zijn buik. ’s Middags konden we zowaar bij de tenten zitten en af en toe kon de jas uit. Zondag is de vaste avond voor de pastaparty bij een naastgelegen voetbalvereniging. Heel gezellig, prima pasta. Daarna weer terug naar “onze clubtent”, waar het wederom een gezellig avondje geworden is. Voor het slapen gaan met Sylvia de tenten versierd. Sylvia Exalto was jarig en Ton en Jurria hadden hun trouwdag. De laatste ochtend brak aan. Op tijd op om met de bus naar een kasteel te gaan. Tijd voor een kopje thee en 6 keer plassen en om 11 uur de start. Deze laatste
dag kwamen er ook een aantal loopgroepers een etappe meedoen: Joop, Rob, Gerrit-Jan, Rogier en Martijn. Een zeer mooie loop die je in 20,3 km terugvoert door de bossen en de heide naar de voetbalvelden met de tenten. Met muziek en een gezellige speaker werden we ingeluid en uiteraard stonden de supporters weer onderweg en bij de finish. Direct bij de finish werd ons een mooie medaille omgehangen, die je later nog kon laten graveren met je naam en tijd. De tijd om de tenten op te ruimen was
aangebroken en op naar de prijsuitreiking. Ton Hollak was 3e in zijn categorie, Henk was 12e overall en 2e in zijn categorie. Zeer knap gedaan! Een supergezellig weekend met de lopers van loopgroep Hoorn: Henk, Eric, René, Rita, Theo, Olaf, Ton, Dirk. En de lopers van Hollandia: Gerard, Marian, Johan. En alle supporters: Jurria, Sylvia, Silvia, Alexandra, Yuan, Danielle, Nico. Ik kijk nu al uit naar 2014!!! Moniek van Kilsdonk
Henk: 12e plaats, 2e categorie. Totaaltijd: 4:04:47. Eric: 30e plaats, 8e categorie. Totaaltijd: 4:36:47. René: 35e plaats, 13e categorie. Totaaltijd 4:42:27. Rita en Theo: 37e plaats, geen duocategorie. Totaaltijd 4:43:43. Olaf: Na 3 etappes helaas niet kunnen finishen. Ton: 46e plaats, 3e categorie. Totaaltijd 4:59.47. Dirk: 74e plaats, 16e categorie. Totaaltijd 5:22:13. Moniek: 76e plaats, 6e categorie. Totaaltijd 5:25:19. Dirk: 74e plaats, 16e categorie. Totaaltijd 5:22:13.
19
Clinic Marathon Hoorn 2013
Lieve Ruud en Piet, Ruud, we hebben in de clinic mogen genieten tot halverwege Wat direct opviel, je hebt zo je eigen manier van bewegen Je kunstige loop op de voorvoet met speciale schoen Een hele hoop loopgroepers die jou na zijn gaan doen Je bent een gedreven trainer met oog voor de mensen om je heen We vonden het jammer dat je halverwege uit onze clinic verdween Bedankt voor je humor, gedrevenheid en advies Ruud, je was meer dan fantastisch
Allemaal heel erg clinic. bedankt voor de gezellige Willem
Piet, met hart en ziel heb je ons in de clinic laten trainen Duintraining en huppelen, alles voor de benen Maar los van al dat gekke rennen en doen Zijn we geroerd door jouw inzet voor dit loopgroeplegioen Door jouw liefde voor de renners, ontstond er een sterk groepsgevoel Samen zweten en gedreven, werken naar hetzelfde doel Je maakte ons tot familie, je hield ons bij elkaar Behalve trainer, was je voor ons ook een goede leraar Een leraar in doorzettingsvermogen en kracht, op verschillende vlakken Ziek zijn of blessure, we laten elkaar niet zakken Namens ons allen, heel erg bedankt voor alles en nog veel meer En een hele of een halve marathon, die doen we samen nog een keer Kim
Genoten van de clinic! Bedankt Piet, Ruud, Martin en iedereen Tom
nieuwe traiBedankt voor de n plezier in traine ningsimpuls en . terug te krijgen met een groep Joop
4e clinic, een andere aanpak. Met watjes gegroeid tot een hechte groep, dankzij de trainers. Helaas op het laatste moment niet kunnen lopen. Ariën Wederom een ontzettend leuke, gezellige, geslaagde clinic. Veel leuke, ook verdrietige momenten. Vooral het missen van Jozef. Nog nooit zo’n zware 21 km-loop gelopen. Kwam helemaal stuk over de finish. Daarna een erg gezellig feestje. In één woord top!! Anja
20
Deze clinic was bijzonder, andere aanpak met mooi resultaat. Op mijn tandvlees uitgelopen. Beretrots op mijzelf, Piet en Ruud Sylvia
Het was me wel weer een clinic van jewelste. Met voor het eerst naast veel lol en plezier ook verdriet om Jozef. Het heeft ons allemaal dichter bij elkaar gebracht, het groepsgevoel is groter dan ooit! Samen een doel, een mooie prestatie op 2 juni. Vreselijk afgezien, onderweg gedacht “waarom doe ik dit, is dit nou leuk?’’ Maar over de finish was daar toch het antwoord op deze vragen. Samen lopen hoe geweldig is dat en finishen met je loopmaten om je heen!! Amber
Ruud Ook ik wil natuurlijk Piet, ken dan be en hulppiet Martin t de voor de hele fijne tijd me tivemo ig eld clinic. Jullie zijn gew t ach ged oit rende toppers. No ik n toe , art 1 jaar geleden in ma el He n. ko al begon, dat dit allema erg bedankt !!! Olga
Knap, hoor, loopvrienden, dat jullie mijn dikke lichaam over de finish hebben kunnen krijgen. Bedankt allemaal!! Jeroen de Hoop
Ik heb een geweldige tijd gehad. Op naar de clinic van 2014! Desiree
Het was fantastisch. Een mooie groep, met veel hoogtepunten en waardevolle momenten. Wat een groep, wat een vereniging!! Allen bedankt. Dennis
“Dat hebben we maar weer mooi gedaan” Niet de tijd gehaald zoals gehoopt, maar de grootste winst was de gezellige tijd met de groep. Bedankt, tot volgend jaar!!! Louiza (oftewel Louixa)
Mijn eerste clinic is meer dan goed bevallen! Wat een ontzettend leuke en gezellige groep was dit. Ik heb veel geleerd en dankzij de hulp van de goede trainingen flink vooruitgang geboekt. Piet, Ruud en Martin, bedankt en tot volgend jaar bij een nieuwe clinic. Sylvester
jn eerMijn eerste clinic voor mi ldige we Ge n. ste halve maratho van ing tijd gehad onder leid kt en toptrainers. Super bedan ic’ers. clin de me natuurlijk ook de Ramon Ik heb zoveel genoten in deze clinic en nog nooit zoveel meters gemaakt. Wat hebben we veel gelachen met elkaar. Wat jullie hebben laten zien, ik kan alleen maar zeggen: respect voor jullie allen en hopelijk tot een volgende keer. Martin Eerste clinic en wat een ervaring! Bedankt voor alle steun, inspanning en opbeurende woorden. Ik teken in voor volgend jaar!! Nick
Bedankt voor de bijzondere tijd. Wij hebben genoten. Dirk
telijk Piet, Ruud en Martin, har lierc sup ze de r bedankt voo zo ik dat t ach nic. Niet ged goed zou lopen. t deze clinic wist ik nie Toen ik begon aan n te en veel genietmom dat ik na afloop zo p. mensen van de groe zou beleven aan de n ee et een lach en De loopscholing m n en de fanatieke en zucht, de duur lope nt en de altijd lache overenthousiaste Pie . tin ar praatje van M de en tijd voor een n!! Waanzinnig genote Mirjam
Supertrainers, toffe groep, afzien, genieten, lol, souplesse (haha), finishen!! Super bedankt allemaal. Marjan
21
Last van uw bewegingsapparaat, maak dan een afspraak bij een van onze fysiotherapeuten • • • • • •
Rugklachten Knieklachten Enkelblessures Liesklachten Hamstringblessure Shin Splint
Uitstekende diagnostiek door middel van Echografie
De Trek outdoor
De barefoot running specialist 5fingers, loop zoals je bedacht bent! www.trekoutdoor.nl/5fingers www.5fingers.nl
22
De Schutz Marathon Hoorn 2013:
de beste editie ooit
De Schutz Marathon Hoorn 2012 was een groot succes. Dan is het lastig een stap voorwaarts te zetten bij de volgende editie. En, oh ja, er moesten een paar schoonheidsfouten rechtgetrokken worden: een betere doorstroming bij de finish, een vlekkeloos verloop van de Kidsloop inclusief huldigingen en meer entertainment. Als klap op de vuurpijl mochten er ook wat meer dan de 67 Marathonlopers aan de start verschijnen. En alsof dat nog niet genoeg was: er moest een nieuw parcours worden uitgezet, want we konden weer terug naar de dijk richting Enkhuizen. Een forse opdracht voor zelfs professionele organisaties. De Stichting Marathon Hoorn drijft op vrijwilligers die het werk voor de Schutz Marathon Hoorn ernaast doen. Het Bestuur van de Schutz Marathon Hoorn is najaar 2012 aan de slag gegaan direct na afloop van de Nadine OK
Run. Want ook bij dit evenement is de Stichting Marathon Hoorn betrokken. Een lange periode (van de 3e week oktober 2012 tot 2 juni 2013) van voorbereiding is nodig geweest om de editie 2013 te realiseren. In die tijd zijn Monique Le Blansch, Hans van Arum en Jacques Beemsterboer de organisatie komen versterken. Iedereen heeft kunnen zien dat de Schutz Marathon Hoorn 2013 een hardloopfeest was dat nog nooit eerder is vertoond binnen de regiogrenzen van Westfriesland. Van de prachtige Esther Schouten aan de start tot de beeldschone Miss We s t f r i e s l a n d Sarah Sterk aan de finish met de huldigingen, alles klopte zondag 2 juni 2013. De vrijwilligers straalden iets onoverwinnelijks uit en lieten zien dat zij de ware ambassadeur s zijn van het evenement. De sponsors hielpen ons met publiciteit (Schutz) maar ook met een echte afterparty (De Keizerskroon) aan de finish. Pieter Ursem hielp ons aan Ben Saunders en de stretched limo. Univé helpt ons nog met de vrijwilligersbarbecue. De weg naar de finish door hartje Hoorn blijkt een schot in de roos te zijn. Uitsluitend positieve reacties vielen ons ten deel. Niet in de laatste plaats vanwege het entertainment op de Roode Steen van Nico Smal en Bouke Pitstra, die de wedstrijd versloeg. De bezoekers op de terrassen konden een prachtige wedstrijd volgen. De Marathon bij de dames en heren leverde een prachtig podium op. Bij
de dames won Katia Ganda in een tijd van 3:27:35 en bij de heren was dit Erwin Harmes met een tijd van 2:40:50. De Zeeuw zette de tijd van de winnaar van vorig jaar, de sympathieke Jan Wroblewski, die 2e werd, met maar liefst 7 minuten scherper. Er verschenen 91 deelnemers aan de start van de Marathon een groei van 24 lopers (+35%). Totaal mochten wij over alle afstanden maar liefst 1.746 lopers ontvangen een groei van maar liefst 161 lopers (+ 9%). Ook dit kunnen niet veel lopen (behoudens de Nadine OK Run en Eenhoornloop) ons nazeggen. Als organisatie hebben wij genoten van de lopers, vrijwilligers en het publiek dat massaal was komen kijken op deze prachtige dag. Wethouder Aart Ruppert van de Gemeente Hoorn complementeerde de organisatie laat op de avond
voor het evenement. Hij benadrukte hierbij dat de vrijwilligers en sponsors van de Schutz Marathon Hoorn de stad een prachtig maar ook belangrijk evenement hebben gegeven. Een evenement dat volgend jaar 10 jaar bestaat en waarmee de organisatie met veel ambitie en passie aan de slag gaat. Tot ziens op zondag 1 juni 2014! Met sportieve groeten, Martijn Mengerink – Secretaris / Woordvoerder Schutz Marathon Hoorn 23
Estafettestok(je) Annemarie heeft mij het estafettestokje doorgegeven. Zij is benieuwd wie ik ben, die redactrice van het clubblad. Het kan kloppen dat veel leden mij niet kennen, want ik heb de laatste jaren niet veel getraind. Wel ben ik regelmatig als vrijwilliger te vinden bij de verschillende loopjes van de loopgroep, bij het intypen van de inschrijvingen of het noteren van nummers bij de finish. In dit stukje vertel ik wat meer over mijn verleden met als rode draad mijn sportieve geschiedenis. Hardlopen vond ik eigenlijk al leuk op de lagere school in Berkhout, het dorp waar ik geboren ben als dochter van de melkboer. Ik was de snelste van mijn klas: niemand kon mij te pakken krijgen met jongens-en-meidenvangertje en estafette bij gym was mijn favoriet. Lange afstanden hardlopen was nooit mijn ding. Op de middelbare school (het huidige OSG West-Friesland) liep ik tijdens de
de gezelligheid. Na mijn afstuderen in de coderingstheorie en cryptologie werkte ik nog een paar jaar aan een promotieonderzoek bij Philips Crypto, waar ik helaas voortijdig mee gestopt ben. Vanaf dat moment ben ik gaan lesgeven als wiskundedocent op Het Baarnsch Lyceum, de school waar ook Beatrix en Willem-Alexander ooit op gezeten hebben, en verhuisde ik naar Almere. In die tijd heb ik weer wat aan stijldansen gedaan naast aerobics en wat skaten. Het toeval wilde dat mijn zus ook in Almere woonde en toen zij van restaurantkok switchte naar de politie en daar een sporttest moest gaan halen, begon ik met haar mee te trainen met het hardloopschema dat ze van de politie had gekregen: een half uur bewegen, beginnend van elke keer een paar minuten ‘draven’ met veel wandelen tot uiteinde-
Coopertest of de warming-up steevast achteraan te hijgen als een paard. Ik ben nooit lid van een atletiekvereniging geweest, omdat je dan ook andere disciplines zoals kogelstoten moest doen. Welke sporten ik dan wel deed? Op de lagere school zat ik op turnen, maar verder dan de 2e graad ben ik niet gekomen, vooral omdat ik steeds banger werd om te vallen. Ook kraakte ik mijn hersenen met schaken bij Schada in Berkhout en oefende ik mijn armspieren met accordeon spelen bij de muziekschool en de Eerste Hoornsche Accordeon Vereniging. (Nu speel ik nog steeds accordeon bij Con Zelo in Hoogwoud.) Op de middelbare school verruilde ik het turnen en schaken voor stijldansen bij Verbiest, waar ik tot en met latin goud ster ben gekomen. Vervolgens ging ik wiskunde studeren aan de TU in Eindhoven, waar ik lid (ook zelfs nog een jaartje bestuurslid) werd van SUCA, de studententurnclub, vooral voor het trampolinespringen naast
lijk echt een half uur hardlopen zonder wandelen. Ik merkte dat als je dacht dat het regende maar dan toch naar buiten ging, het 9 van de 10 keer erg meeviel met de regen. Mijn regenjasje heb ik bijna nooit nodig gehad. Zelfs sneeuw kon ons niet tegenhouden en we hebben vaak in de mooie natuur van de Oostvaardersplassen gelopen. Het enige vervelende was dat ik altijd maar hoofdpijn/migraine kreeg na het hardlopen, waardoor ik het na een tijdje toch voor gezien hield. Na de scheiding van mijn jeugdvriend las ik op een gegeven moment over wandel- en hardloopclub ‘Trim Slim’; ook om ‘onder de mensen’ te zijn besloot ik over te gaan op wandelen. Ik ging voor een proefles heen en het weekend erna zat ik meteen in de bus naar Schoorl waar Trim Slimmers aan de Groet uit Schoorl-run mee gingen doen en de wandelaars supporterden en een ronde wandelden. Ik raakte bevriend met Arthur, de eigenaar en hoofdtrainer van
24
Trim Slim, en hij zorgde ervoor dat ik na twee maanden het hardlopen nog eens ging proberen en ik daar bleef lopen, ook al was ik inmiddels verhuisd naar Soest. Ik had als doel de Dam tot Damloop, die ik dan samen met mijn zus zou gaan lopen. Arthur zei dat ik dat niet zou redden (in amper 5 maanden), maar het lukte me: in 2003 deed ik mee en had ik een tijd van 1:50:12. Wat was ik trots. De hoofdpijn bleef terugkomen, maar ik leerde met heel lage intensiteit te lopen. Dit leek iets te helpen, net als het vele lopen. Ik liep vaak drie keer in de week: op de dinsdag de technische training of op woensdag de lange intervaltraining, op vrijdag een rustige heen- en weerloop door de wijken van Almere, waarbij iedereen in zijn eigen tempo kon lopen en de snelle lopers de langzame lopers kwamen ‘stofzuigen’ tot iedereen binnen was en op de zondagochtend de ‘instuif ’ waar iedereen welkom was maar er meestal een langere duurloop werd gedaan. Daarnaast hielp ik op een gegeven moment als vrijwilliger mee bij hun hardloopevenement ‘De 30 van Almere’ en heb ik ook nog een jaar meegeholpen in de organisatie daarvan. De afstanden werden steeds langer. Want, ja, als je 16.1 km kunt, dan is een halve marathon toch niet zo veel verder. En als je een halve kunt, waarom dan geen 30 km. Ik besloot in 2005 bij de Groet uit Schoorl-run de 30 km te gaan doen. Tijdens die loop moest je rond de 12 km op tijd voorbijkomen anders mocht je niet verder. Ze wilden me daar tegenhouden, maar ik riep: ik heb nog 10 minuten en mocht toch doorlopen. Uiteindelijk kwam ik als allerlaatste met de bezemwagen met loeiende sirene precies op de uiterste eindtijd van 3:30 uur binnen en werd ik onder luid gejuich binnengehaald, want alle Trimslimmers moesten wachten tot ik binnen was, voordat ze weer terug naar Almere konden…
Na die 30 km dacht ik: nu wil ik ook een marathon proberen. Een groep Trimslimmers besloot voor de New York Marathon 2006 te gaan trainen; een New York-commissie zorgde voor de contacten met reisorganisatie Holland Runner en clinics over training en voeding. Ik wilde graag mee, maar als docent kun je niet zo maar begin november vrij krijgen. Ik was inmiddels verhuisd naar Hoorn om op mijn oude school van vroeger te gaan lesgeven, het OSG, waar ik nog altijd werk. Ik had het geluk dat de toenmalige rector net de marathon van New York had gelopen en ik kreeg toestemming om een week vrij te nemen, zodat ik mee kon doen! Arthur maakte een trainingsschema voor me van afwisselend weken met veel kilometers en weinig kilometers, afgestemd op de loopjes waar ik aan mee wilde doen. Ook deed ik zo veel mogelijk mee met de lange afstandstrainingen op de zondag bij Trim Slim, waarbij we ook een keer van Lelystad naar Almere zijn gelopen.
gen. Wat was ik trots: ik, die nooit lange afstanden dacht te kunnen lopen, had een marathon gedaan! Dit smaakte naar meer: nu wilde ik ook de marathon van Hoorn doen. In mei 2007 stond ik aan de start met letterlijk zwetende oksels, want het was behoorlijk warm. Dat was al geen goede start. Op de dijk begon ik mijn knie te voelen. Na 12 km een plaspauze. Ai, dat was erg pijnlijk voor mijn knie. Toch maar doorlopen. Ik dacht: als ik op de helft ben, dan kan ik aftellen en gaat het vast beter. Maar helaas was dat niet zo en mijn benen voelden zwaarder en zwaarder. Ik passeerde het 30 km-punt, maakte nog een grapje tegen een verkeersregelaar toen ik in Wijdenes de bocht om ging en opeens was daar de man met de hamer, die ik nog nooit tegengekomen was. Hoe ik nog bij de verzorgingspost bij de 31 km gekomen ben, weet ik niet, maar daar plofte ik in een tuinstoel neer (bij Jannie Coevert en Marga Meunier?). De bezemwagen kwam. Ik wilde eigenlijk doorlopen, maar na een poging van 2 stappen gaf ik toch op.
World Hoorn. Op dit moment loopt hij bij Ruitenburg Runners in het Westland en wacht hij nog altijd op uitsluitsel of hij in Nederland mag blijven… 7-7-2007 werd ik lid van Loopgroep Hoorn. Misschien is 7 een geluksgetal voor mij, want hier leerde ik John Temme kennen en ongeveer een jaar later zijn we gaan samenwonen. Samen gingen we naar de trainingen en helpen we bij het wedstrijdsecretariaat van de verschillende loopevenementen van onze club. Ook de altijd gezellige hardloopvierdaagse in Apeldoorn stond elk jaar op onze agenda. Zelf heb ik maar één keer meegedaan (60 km). Helaas staat het lopen de laatste jaren namelijk op een laag pitje bij mij. Eind 2008 heb ik waarschijnlijk de afstanden wat te snel opgevoerd en heb ik de Kerstcross in Opmeer met pijn gelopen. Een aantal maanden naar de fysiotherapeut, pijn nam af, weer proberen te lopen, maar na een half rondje op de baan was de pijn weer terug. Via de huisarts voor een foto naar het ziekenhuis: ik bleek een stressfractuur in mijn derde middenvoets-
De marathon zelf was een bijzondere ervaring. Het vroege opstaan om met bussen vol naar Staten Island vervoerd te worden. Het wachten daar in de meterslange rijen voor de toiletten met mensen uit alle delen van de wereld. De start met al die duizenden lopers en een overvliegende straaljager onder de muziek van Sinatra´s ‘New York’ en over de voelbaar op en neer verende Verrazano-Narrows bridge. De eerste 10 km liep ik op vleugels: ik voelde me net een toploper door al het publiek dat me joelend en applaudisserend aanmoedigde (mijn naam had ik op mijn shirt en Volendamse muts met oranje vlechtjes). Na 13 mijl, bij de Polaski bridge, ben ik even gaan wandelen omdat ik pijn had in mijn bil. Maar omdat dat pijnlijker was dan hardlopen heb ik daarna niet meer gewandeld. Ergens in Central Park haalde ik iemand met een shirt van Loopgroep Hoorn in (Wim Corbijn bleek later, die zich niet helemaal lekker voelde) om in een tijd van 4:50:48 uur te eindi-
Sindsdien heb ik me niet meer aan marathons gewaagd: wat was dit verschrikkelijk afzien! Naast mijn eigen hardlopen heb ik ook de toplopers van dichtbij mogen meemaken. In 2006 won een asielzoeker uit Burundi, Mike Barsaiyan, de 15 kilometerloop bij de 30 van Almere. Arthur ging hem begeleiden en ik werd zo ongeveer Mike’s privéchauffeur en reed hem naar zo veel mogelijk belangrijke lopen in Nederland, waarnaast ik hem ook af en toe stukjes van Nederland liet zien met uitjes naar Scheveningen en de Waddenzee. Als begeleider van Mike stond ik vooraan bij de start om Mike’s jasje aan te kunnen nemen en heb ik allerlei toplopers van dichtbij gezien (Haile piano zien spelen bij de Montferlandrun en met Hugo van den Broek gesproken bij de Bosloop in Castricum toen hij per ongeluk voor Mike finishte, omdat de voorfietser Mike de verkeerde kant op had gestuurd). Hij is nog een tijdje gesponsord door Runner’s
beentje te hebben, ook wel marsfractuur genoemd (vanwege het voorkomen van deze blessure bij soldaten). Dit heeft een half jaar gekost en ik was net weer begonnen met hardlopen toen ik zwanger bleek te zijn. Omdat mijn buik al snel in de weg zat, ben ik toen overgegaan naar wandelen en pas een jaar na de geboorte van Finn ben ik weer voorzichtig gaan hardlopen.Vorig jaar op Moederdag deed ik mijn laatste loop: de 5 km bij de Schutz marathon, want ik was inmiddels zwanger van Mikai, die afgelopen december is geboren. O nee, dat was niet mijn laatste loop. Bij de Koninginnenachtloop en de wijkenloop bij Hollandia heb ik met Finn, die inmiddels 3 jaar is, meegelopen met de Kidsrun! Het estafettestokje wil ik doorgeven aan Monique Roos, de vrouw van de webmaster van de loopgroepsite en John´s beste vriend Ferdy. Mariska Sas 25
R O O V N E T C U D O R TOPP T R O P S G N I N N U R E D
Dr. C.J.K. van Aalstweg 7C (Runshoppingcenter) | 1625 NV HOORN | Tel. 0229-215661
Dr. C.J.K. van Aalstweg 7C (Runshoppingcenter) | 1625 NV HOORN | Tel. 0229-215661 26
Wist u dat … op 24 april Sabine Schaap Arjan Ensink verblijdde met een zoontje genaamd Teun Pieter. Wij wensen hen alle voorspoed. … precies een maand later Sytske Klomp, de wederhelft van Martin Dronrijp, hetzelfde deed en het jongetje de naam Benjamin Fedde kreeg. Ook zij natuurlijk heel veel geluk met deze gezinsuitbreiding … wat er ons te wachten staat op 24 juni en juli nog een vraag is. Ik hoor het wel van Ellen, Willie, Annet, Rian, Annemarie, Joke, Diane, Monique, Linda,Roberta, Jolanda, Louiza, Marcella, Suzanne, Mariska, Regina, Suzanne, Danielle, Jessica, Kim, Nieske om maar een paar namen te noemen.
… ik het ook aan het proberen ben, wel na het nuttigen van enige campari’s; echter, het gaat steeds beroerder. Toch maar aan de bietensap... … naast de vele leden die op dit moment ziek en/of geblesseerd zijn en die wij natuurlijk een voorspoedig herstel toewensen, wij nu ook een jubilerend echtpaar in ons midden hebben. Jurria (van de feessies) en Ton (van de schoonmaak) vierden recent hun 30-jarig huwelijk. … dit wel een samenvatting wordt van getallen, want sinds 1997 bij de vereniging betrokken en inmiddels donateur geworden, is Hans Appel op 28 mei jl. 75 jaar geworden.
… trainer Piet Blokland zijn groep op bietensap laat lopen en zie de tijden, die na het nuttigen van dit sapje gelopen worden: die liegen er niet om. Vele records sneuvelden, o.a. van Willem van der Tak, na het bietensap voor het eerst onder het uur op de tien kilometer, en ook Cor de Bakker liep 17 minuten van zijn marathontijd af. … Timo Perger onmiddellijk volgde door te stellen dat hij eindelijk na vijf jaar zijn tijden verbetert.
… eveneens in juni een nieuw lid het unieke ledennummer 1000 zal dragen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
… een van onze sponsoren bij de marathon en tevens naamgever van de komende Eenhoornloop, namelijk Cees Rood, zijn zakelijke 25-jarig jubileum in oktober a.s. viert. Als u pech onderweg heeft, snelt Cees met zijn ANWB-wegenwachtwagen naar u toe. U kunt dit voorkomen door tijdig met uw auto bij hem langs te komen!
… het nu echt tijd wordt om een wat makkelijker foto te plaatsen. Stuur uw oplossing maar in naar
[email protected].
… trainer Piet de Boer kenbaar maakte op zaterdag 25 mei zijn 150e training afgewerkt te hebben. Nu op naar de 250.
… in juni onze Truus van der Tak haar 1000e kop koffie zal uitschenken.
… Marathon-dag op 2 juni jl. een onvergetelijke dag is geworden mede door de inzet van de vele vrijwilligers. Geweldig en nog hartelijk bedankt.
… de foto in ons vorige nummer erg moeilijk was. Er was er maar eentje die het goed had en dat was onze fotografe Silvia Arntz. Zij verdient hiermede een lekker flesje wijn. Oh ja, ik moet jullie wel even mededelen dat de foto een oude uitgave van onze snelle Sander Groot was.
… de laatste Henk den Boer Koninginnenachtloop een recordaantal deelnemers had; de wisselbekers gingen naar Sander Groot en Froukje Mijnen, terwijl de meeste oranjebitter naar Ronald Tromp ging. Het was een daverende avond.
… wij nu toch bezig zijn met statistieken, ik u kan mededelen dat Dirk Exalto in april jl. gehuldigd is met een wereldbolletje vanwege het bereiken van 10.000 kilometers hardlopen in wedstrijden en hij van trots een nieuw kostuum heeft aangeschaft. Hij is de vijfde loper is van onze vereniging met dit bolletje. De eerder genoemde Hans Appel en Lex de Boer, alsmede Theo van Vliet en tenslotte Ed Meunier gingen hem voor.
… hij niet meer zo snel loopt, doch wel op de tweede plaats staat qua leeftijd. Piet Brandhoff, ook inmiddels donateur, is iets ouder! U kunt beide heren aanschouwen tijdens de Wijkenlopen; Hans steevast achterin het deelnemersveld en Piet ergens op een kruispunt om alles in veilige banen te leiden. … ons kilometerklassement slechts door 125 leden telkens wordt vernieuwd. Dat betekent dat 275 leden er geen gebruik van maken en dat is zonde. Meerdere jaren staan aangegeven, opdat u telkens uw tijden , bijvoorbeeld van de Wijkenlopen, kunt vergelijken. … de huidige leider in dit klassement, Lex de Boer, in de elf keer dat hij meegedaan heeft aan de 60 van Texel, in totaal vijf keer als eerste is geëindigd in telkens een andere leeftijdscategorie. Een kritische lezer zou zeggen....’hoe kan dat nou”. Wel de loop wordt om de twee jaar gehouden.
… het navolgende niet onvermeld mag blijven. Karin Rood kwam op 16 april meetrainen voor de eerste keer en op 17 april ontving ik haar aanmeldingsformulier en werd zij lid. Wat een indruk maakt deze vereniging toch op nieuwe leden. O.a. de evaluatieavond op 3 juni was daar een prachtig voorbeeld van, er is sprake van grote saamhorigheid. … wel het gevaar ontstaat dat er door de thans vele verschillende trainingsmogelijkheden verschillende groepen gaan ontstaan. Maar ja, als iedereen op de woensdagavond komt, staan wij met 300 leden op de baan en hebben we 15 trainers nodig. … u dat 26 juni kunt aanschouwen, als de laatste Wijkenloop op ons complex plaats zal vinden. Ed Meunier 27
Pijn bij bewegen? Bij Frits van der Werff paramedisch: ● Werkt u samen met deskundige therapeuten aan duurzaam herstel ● Kunt u direct terecht, ook zonder verwijzing van een arts ● Zijn de mogelijkheden voor maatwerk uniek, door combinatie met oefen- en fitnessruimten, pilatesstudio en zwembad
Praktijk voor Fysiotherapie en Oefentherapie Mensendieck Deskundige therapeuten werken samen met u actief en doelgericht aan duurzaam herstel! Direct toegankelijk, zonder verwijzing van arts. Diverse programma’s voor specifieke Sportinstituut Frits van der Werff
doelgroepen, maar ook individueel advies op het gebied van
Draafsingel 61
bewegen en gezondheid, hydrotherapie (oefenen in water) en
1623 LC Hoorn
therapeutische Pilatestraining.
Bel voor een afspraak met (0229) 217 364 of kijk voor meer informatie op www.fritsvanderwerff.nl