Algemeen Nijmeegs Studentenblad / juni 2011
‘De SP is klaar om te regeren’ Emile Roemer
Open brief aan een staats- Word rijk in een maand met secretaris en boeman enkel een ANS Beste Halbe, Wie wil er ruilen?
Vooraf Tekst: Redactie P. 02
commentaar ‘Het leukste artikel? Het openingsartikel in de roze ANS! De repo in de porno-ANS! De Belgen in de groene ANS! Maxi in de Monghi-ANS! Grunberg in de zwarte ANS!’ De tiende ANS van deze redactie is een feit, waarmee het einde der tijden is aangebroken. Vervuld van trots hangen we regelmatig achterover geleund in onze stoelen en bekijken de reeks voorkanten die de muur boven de deur van het kantoor beslaat. Onbedoeld heeft elke ANS zijn eigen stempel gekregen. Eentje die de betreffende editie typeert en hopelijk eentje die volgende redacties zich nog zullen herinneren. Net zoals wij ons de verboden porno-ANS, de Domme gANS of de Pim Fortuyn-ANS nog herinneren. Nog even en deze rij verzinkt in het verleden en wordt net zo stoffig als al die andere covers die vanaf 1998 het kantoor sieren. Geen work in progress meer, maar een afgeronde reeks ANSen. Geen wilde ideeën meer voor de volgende ANS – ‘Nu moet er echt een vrouw op de voorkant!’- maar berusting. Tijd voor creatie voor de nieuwe helden die aan het roer komen te staan en voor destructie van de oude garde. Nu wordt er natuurlijk clichématig gezeur verwacht over hoeveel we wel niet van elkaar houden en wat we allemaal hebben geleerd. Vallen en opstaan, jezelf tegenkomen en volwassen worden enzo. Of is afgelopen jaar beter te typeren als cv-geneuk, verantwoord de studie uitstellen en studentjes proberen te indoctrineren? Een beetje belangrijk doen, lekker schoppen en ondertussen nummers van BN’ers op de kop tikken? Wat de motivatie ook moge zijn om een jaar aan ANS te verspillen, tien linkse, zure blaadjes zijn weer gemaakt. En dat is het belangrijkst. Stiekem hopen we niet te snel in de vergetelheid te geraken. Tot wanneer zouden we ons ‘dispuuts’-shirt nog kunnen dragen zonder dat iemand vraagt: ‘Huh, je heet toch helemaal geen Ans?’ De hoofdredactie
14
16
DEZE ANS 04 Beste Halbe, ‘Als u Nederland echt naar de top vijf van kenniseconomieën wilt verheffen, zijn de huidige maatregelen zeer onverstandig. U treft het academische leven onnodig hard, terwijl de studieperiode een essentieel onderdeel in de persoonlijke ontwikkeling is.’ 07 Emile Roemer In de laatste twee weken voor de Tweede Kamerverkiezingen tijd moest Emile Roemer de SP behoeden van een monsterverlies. Het lukte hem en hij weet zelf wel waarom: ‘Ik denk dat veel mensen mij een sympathieke gozer vinden.’ 18 Meelopers: Meet the fokkers Het fokken van pelsdieren is een omstreden onderwerp. ANS liep een dag mee in nertsenfarm Edelveen, waar de donzige diertjes zorgvuldig gedood en gevild worden. 22 Sylvia Witteman Haar columns worden veelal getypeerd als ‘herkenbaar’. Sylvia Witteman, columniste van de Volkskrant, blijkt echter de koningin van de stijlfiguren. ‘Ik geef lezers de schijn dat ze alles van me weten, maar dat is allemaal gestileerd.’ 05 06 14 21 25 26 28 30 31 32
22
Samantha’s Garden Het laatste oordeel Ruil je rijk De graadmeter Tegen de muur Het issue: De nieuwe Hitler De bankzitter Colofon Crypto Tot de bodem
26
Tekst: Redactie/ Illustratie: Erik Molkenboer ANS-Online.nl P. 03
Een goed imago voor de Radboud Universteit Als er één zaak is waarvoor het bestuur van de Radboud Universiteit dit jaar een moord zou hebben gepleegd, dan was dat wel een smetteloos imago. Of het lukte? Laten we eufemistisch zeggen dat de meningen daarover verdeeld zijn. Wij nemen je mee langs een jaar op de grens tussen censuur, betutteling en een goed imago. De eerste nederlaag die de universiteit leed had plaats in augustus vorig jaar. De voorliegers van Dienst Studentenzaken vonden het nodig om de ANS voor de introductietasjes te weigeren. Eerstejaars kunnen namelijk niet nadenken volgens Jolanda van den Broek van de afdeling Voorlichting, Cultuur en Evenementen. Een passage als ‘Je kater verdrinken met nieuw bier, in de meest foute kroegen zwetend wachten tot het licht wordt, geoorloofd slechte grappen maken en net iets te veel kilometers per fiets afleggen omdat je nog niet door hebt dat elke weg naar het Keizer Karelplein leidt’, zou eerstejaars namelijk op het idee kunnen brengen dat je bier mag drinken. En dat mag niet, want de introductie is meer dan alleen maar zuipen. Ook is de universiteit meer dan seks, aldus Roelof de Wijkerslooth de Weerdesteyn. Dus moesten de promotiefilmpjes met Ancilla Tilia – nota bene gemaakt door de eigen Communicatieafdeling – van het internet worden verwijderd. ‘Met stille trom’ volgens voorzitter van het College van Bestuur (CvB). Niets bleek minder waar en al gauw stond een verhitte Pownews-reporter zijn roze microfoon in de neusgaten van RU-voorlichter Willem Hooglugt te duwen. Verder perfect voor je imago. Het CvB leerde weinig en ging vrolijk door. Het volgende slachtoffer was Vox. Alles werd door studenten en medewerkers uit de kast gehaald om te voorkomen
dat Voxlog werd vervangen door het doodgeboren kindje RU.nl/nieuws. Daar bovenop kwam dat Vox in uitgavefrequentie werd gedecimeerd. Onafhankelijke nieuwsgaring werd in de ban gedaan. Het ontketende een storm aan protesten en het CvB kroop nog verder in haar schulp. Gevolg was een nog bekrompener houding, waardoor ook RU.nl/nieuws het veld moest ruimen. Het maakt dat het universiteitsmedium, dat jarenlang één van de besten van het land was, in één jaar is uitgekleed tot adamskostuum. Dit alles vond plaats door de imagoverering die er op de Radboud Universiteit plaatsvindt. De lijst is nog langer, deze pagina niet. Wij hopen dat het CvB zal inzien dat het verbieden van dingen die hem niet zint een doodlopende weg vormt. We hebben één advies voor hen: openheid gaat ooit nog eens heel groot worden. ANS Kijk voor uitgebreidere berichtgeving en meer nieuws op ANS-Online.nl
Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:
Een open brief aan Halbe Zijlstra Tekst: Eline Huisman en Joeri Pisart P. 04
Beste hal Uw beruchte langstudeerdersboete, ofwel Halbeheffing, is uitgegroeid tot het symbool van de bezuinigingsplannen waarmee u volgens velen het hoger onderwijs de strop om doet. Toch blijft u ondanks felle protesten glimlachend voet bij stuk houden. Inmiddels bent u het misschien gewend om in de media te worden afgeschilderd als de boeman. Dat is niet verwonderlijk, gezien de denigrerende toon en nonchalante houding waarmee u bezuinigt. De maatregelen die u treft staan zeker in een tijd van crisis haaks op de belangen van studenten, universiteiten en de samenleving als geheel. Wanneer forse bezuinigingen nodig zijn is het begrijpelijk dat ook het onderwijs kritisch moet worden bekeken. De langstudeerdersboete, afschaffing van studiefinanciering in de masterfase en het verhoogde collegegeld voor een tweede studie zijn de speerpunten van uw beleidsplan. Hoewel u deze zelf durft te omschrijven als efficiëntiemaatregelen, zijn het in werkelijkheid ordinaire bezuinigingen met grote consequenties. U stelt dat universiteiten en hogescholen ‘geld zat’ hebben en dat u ‘toch ergens geld vandaan moet halen’. Dergelijke uitspraken onderstrepen het gebrek aan visie dat de kortingen karakteriseert. Het kabinet stelt dat er geen draagvlak meer is voor de luie langstudeerder. Met behulp van boetes en bezuinigingen moet voorgoed worden afgerekend met ongemotiveerde studenten. U gaat echter voorbij aan het feit dat ‘langstuderen’ niet gelijk staat aan een lakse studiementaliteit. De huidige plannen straffen juist de studenten met maatschappelijke meerwaarde. Studenten vragen u niet om een decennium lang op halve kracht te kunnen studeren. Net als u willen zij kwalitatieve en financieel toegankelijke opleidingen. Een goed studieklimaat stimuleert en creëert ruimte voor zelfontplooiing. Juist het hoger onderwijs biedt de mogelijkheid om ambities en interesses te ontdekken. Het is dan ook verbazingwekkend dat, in tegenstelling tot het basisonderwijs en de middelbare schoolperiode, de kosten van hoger onderwijs grotendeels gedragen moeten worden door de student. De achterliggende veronderstelling daarvan is dat de opleidingskosten zich aan de student terugbetalen. Waar lager en middelbaar onderwijs als investeringen in de samenleving als geheel worden beschouwd, is het
volgen van hoger onderwijs plotseling een persoonlijke investering geworden. Dat is op zijn minst merkwaardig, gezien de uitgesproken ambitie van Nederland om tot de top vijf van kenniseconomieën te behoren. Nederland zakt hiermee niet alleen in de ranglijst van kennislanden: de gevolgen zullen in de gehele maatschappij voelbaar zijn. Onderwijs is een van de basisvoorwaarden voor een succesvolle samenleving. Een goede onderwijs- en onderzoekssector zijn van belang om onder meer een florerende economie en kwalitatieve gezondheidszorg te behouden. Het beeld van een maatschappij vol mensen die zich nooit verder hebben ontwikkeld is een weinig belovend vooruitzicht. Wellicht kan er eindelijk worden gesproken van een Nederlandse identiteit wanneer onverschillige Privé-lezers zonder enige ambitie het straatbeeld vullen. Op de universiteiten zal het niet veel beter gesteld zijn. De sportzalen zullen gevuld zijn met studenten die in grote getale multiplechoicetentamens maken. Massaliteit is de enige manier om hoger onderwijs betaalbaar te houden. Een tentamen voorbereiden staat gelijk aan driemaal de collegesheets doorbladeren: zolang het maar genoeg is voor een zesje. Studieverenigingen bestaan doorgaans uit drie strebers die eenmaal per jaar een lezing Verstandig omgaan met studieschuld organiseren. Een bestuursfunctie of buitenlandstage zou de studievoortgang in gevaar brengen en daar staat een boete van drieduizend euro op. Van verdere verdieping en verbreding is geen sprake, dat is immers niet aantrekkelijk wanneer financiële factoren de belangrijkste studiemotivatie vormen. De maatregelen dwingen niet gepassioneerd te studeren, maar om zo snel en zo gemakkelijk mogelijk een studie af te ronden. Wat dat betreft werkt uw plan: het rendement zal stijgen. Dit betekent echter wel de dood van het academische klimaat. De consequenties zullen niet alleen in de toekomst voelbaar zijn. Uw gebrek aan empathie zal studenten die om wat voor reden dan ook uitlopen direct treffen. Door de
Samantha’s Garden P. 05
lbe, dood van een familielid of een langdurige ziekte kan de hardste werker in één klap een jaar vertraging oplopen. Bovendien kan een foute studiekeuze niet meer worden gecorrigeerd zonder daarvoor zwaar beboet te worden. Zo dwingt u studenten niet zozeer een goede keuze te maken, maar om de verkeerde door te zetten. In het nieuwe beleid is geen ruimte meer voor uitzonderingen bij persoonlijke omstandigheden in de breedste zin van het woord. De mensen die het hardst worden getroffen zijn ofwel de studenten die zich breed ontwikkelen tijdens en naast hun studie, ofwel individuen die door ongelukkige voorvallen vertraging oplopen. De eerste groep betreft de excellente studenten die het kabinet wil stimuleren, de omstandigheden van de tweede groep zijn onmogelijk bij te sturen. Het probleem ligt elders, namelijk bij de lakse student die allesbehalve zijn best doet en slechts gemotiveerd raakt van het leven buiten de campus. Een financiële prikkel jaagt hen wellicht sneller door hun studie heen, maar pakt de werkelijke oorzaak van motivatiegebrek niet aan. Het resultaat zal geen kritische academicus zijn. De langstudeerdersboete is slechts symptoombestrijding en levert alles behalve een structurele verbetering van het onderwijs op. Beste meneer Zijlstra, als u Nederland echt naar de top vijf van kenniseconomieën wilt verheffen, zijn de huidige maatregelen zeer onverstandig. U treft het academische leven onnodig hard, terwijl de studieperiode een essentieel onderdeel in de persoonlijke ontwikkeling is. Waar het slechts op korte termijn een positief effect op de begroting zal opleveren, zullen deze plannen in de toekomst desastreus blijken. Dat er moet worden bezuinigd, soit. Maar op de inhoud en vorm mag u nog best een jaartje langer doorstuderen. Met vriendelijke groet, ANS
Samantha’s garden Samantha’s Garden is waar ik woon, het is het huis dat ik met vijf vriendinnen deel. Ik? Ik ben een studente met een hart voor vinyl. Belg bovendien. Zaterdag. Koffie gedronken. Gitaar naar hersteller gebracht. Even gewacht op de oranje barkruk. Gitaar is terug gemaakt. Gezegd dat ik tijd had. Gelogen. Nog wat gepraat over het meisje dat gestikt is in een botsbal omdat ze dacht dat het kauwgom was. Ze zeggen niet zonder reden dat je kauwgom niet mag inslikken. Nog geprobeerd om de trein te halen. Niet snel genoeg gelopen. Ik mis de eerste trein. Een half uur later zie ik ook de tweede aan me voorbij gaan omdat mijn jasje klem zit tussen twee stationsstoelen. Treinen missen moet je goed doen, met alles wat je in je hebt. Ik moet drie kwartier wachten, vergeet mijn reisabonnement aan de pinautomaat en denk dat ik hier nooit meer wegraak. Mijn gitaarzak hangt zwaar als een soort rugverwarming en snijdt aan mijn schouders. Maar bovenal: het geurt hier alsof ik twee vissticks in mijn neusgaten heb gepropt. De man die op een cowboy lijkt loopt rond met grote gele zakken van Telenet. Zijn broek is van leer en blinkt. Het is veel te warm voor zo’n broek. Hij weet het. Een gehandicapte jongen neemt hem door zijn dikke brilglazen in zich op. Hij weet het ook. Er zijn ook nog toeristen die denken dat je, in een Vlaams gehucht als dit hier, toch nood hebt aan bergschoenen, een korte broek en ver uitstekende geitenwollen sokken. Zo zijn er nog. Ze stromen het station binnen en weer buiten, trekken foto’s aan de lopende band, geraken teleurgesteld in de stationsbroodjes, en even later ook in de stad. Ik loop naar de supermarkt om een Bifi-worst te zoeken en ben pas twintig minuten later terug. Ik stel mij hier geen vragen bij. Ik wilde heel graag een Bifi-worst. De duiven bevolken het pand dat in de steigers staat, net buiten het station. Ik gaap mijn dag weg terwijl de trein met elke tik van de klok vertragingen opbouwt. De grote wijzer blijft na elke minuut stilstaan op de twaalf, om dan met een zekere gewichtigheid de nieuwe minuut in te zetten. Het is onmogelijk om niet te beseffen hoe lang ik hier al zit. De trein twee perrons verder rijdt weg. Een meisje met X-benen staat erbij en kijkt ernaar. Dit zijn de laatste beelden van het station in mijn studentenstad. Ik liep er verloren, ik vond er mijn weg, ik geraakte hem met opzet weer kwijt zodat ik kon blijven zoeken. Nu ook dat laatste niet meer mogelijk is, vertrek ik. Naar een andere stad. Groter. Nieuwer. Als die trein ooit komt.
Het laatste oordeel Tekst: Lotte van Rosmalen en Laura van der Sman/ Foto: Henk Strikkers P. 06
het laat ste oor deel
studie: Minor Zuid-Afrikastudies college: Interculturele communicatie en tekstontwerp in het hedendaagse Zuid-Afrika, woensdag 11 mei, 15.45 - 17.30 uur, E1.17 docent: Prof. dr. L.G. de Stadler uitstraling: Goedlachse, noeste reus publiek: Fanatiek en feministisch inhoud: ‘Gebruik ‘n kondoom of moenie penetreer nie‘ eindcijfer: 8,5
Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. ‘Mijn Nederlands die doet het niet goed vandaag,’ begint De Stadler zijn college verontschuldigend. De Zuid-Afrikaan komt ieder jaar een maand naar Nederland om Radboudstudenten bij te scholen over het communicatieprobleem dat heerst, in het zuidelijkste puntje van Afrika. Hoewel hij afwisselend Nederlands en Afrikaans praat, is zijn oratie goed te volgen. De Stadler opent het college met uitleg over de gloednieuwe Consumer Law in Zuid-Afrika. Deze wet verplicht alle organisaties om de Standaardtaal te hanteren. De docent vertelt gedreven over de mogelijk radicale gevolgen van deze maatregel. Organisaties zullen failliet gaan door de vele verschillende talen en de onmogelijkheid snel over te schakelen. Zijn emotionele betrokkenheid blijkt wanneer het college overgaat op de aidsproblematiek. De professor spreekt zorgelijk: ‘22,4 miljoen Afrikanen zijn besmet met het aidsvirus, waarvan 5,3 miljoen mensen in Zuid-Afrika, terwijl de ontwikkeling van dat land het verste is. Hoe kan dit toch?’ De vraag veroorzaakt de nodige commotie in de collegezaal. De studenten merken op: ‘Mensen zijn aids-moe, ze worden doodgegooid met waarschuwingen voor onveilige seks. Bovendien zijn veel aidsslachtoffers in de eerste plaats bezig met onderdak en voedsel.’ Huiverend vertelt De Stadler over het bijgeloof dat heerst onder de bevolking. ‘De grootste risicogroep denkt dat campagnes over condoomgebruik het geboortecijfer onder zwarte mensen trachten te verlagen en dat condooms onvruchtbaarheid veroorzaken. Daarnaast denken aidspatiënten te genezen als ze bieten en rapen eten.’ Naast kleurverschillen blijkt de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. ‘In Afrika zijn mans de baas, daarom hoër infeksiesyfers onder vroue,’ staat er op de Powerpointpresentatie. De docent vraagt het aan de studentes: ‘Dames, worden jullie seksueel gelijk behandeld?’ Enkele feministen vinden van niet en reageren fel omdat vrouwen nog steeds minder verdienen en vaker slachtoffer van molestatie zijn. De enige man uit het publiek jaagt de vrouwen tegen zich het harnas: ‘Natuurlijk worden vrouwen vaker misbruikt. Het zou toch niet logisch zijn als vrouwen mannen zouden misbruiken?’ Na deze discussie is het tijd voor een ‘werkswinkel’, een workshop. Het publiek krijgt een Zuid-Afrikaanse informatiefolder over aids, met de vraag of deze ook op de RU zou gebruikt kunnen worden. In de groepjes barst een woordenstrijd los. De studenten concluderen dat de folder niet bruikbaar is vanwege de belerende houding naar de doelgroep toe. Tevreden kijkt De Stadler rond. ‘Wat fijn dat jullie zo goed meewerken. In Afrika gaat dat door de verscheidenheid aan culturen niet altijd even goed,’ zegt de grote vriendelijke Afrikaan glunderend.
Het Laatste Oordeel der Studenten ‘Hij praat zo grappig,’ is veel gehoord. Het Afrikaanse accent van De Stadler wordt goed ontvangen. De toehoorders zijn daarnaast zeer positief over zijn didactiek: ‘De professor snijdt actuele onderwerpen aan in het college. Voor omgang met andere culturen is de informatie erg praktisch.’ De stralende zon laat de gedachten van een enkeling afdwalen naar het strand en mooie mannen. Toch blijft de aandacht goed bij de stof dankzij de interactieve methode van de docent. Wanneer ze de kans krijgen om tijdens college het woord te nemen, happen de studenten gretig toe. Een studente concludeert: ‘Hij is een charismatische verteller, met een diepe gedrevenheid. Jammer dat dit zijn laatste jaar is in Nijmegen.’ ANS
Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7
‘Ooit worden we de grootste’ SP-leider Emile Roemer redde jaar als grote Alle vier stapten ze ooit na devorig nodige aarzeling het De regeringsonderhandelingen in België duonbekende zijn partij vanalle eenvier dramatische kantoor van ans binnen. namen ze verkieplaats in ren op 1 februari 232 dagen. Niemand weet zingsnederlaag. Metvervolgens zijn aimabele voorkomen en te de ANS-redactie om hun vleugelswaar uit of wanneer deze hij gesprekken eindigen. Jan Jambon, klare taal delichtjaren aangewezen om in slaan. hunbleek werk ligt uitpersoon elkaar, maar fractievoorzitter van de Nieuw-Vlaamse Alliande voetsporen van Jan Marijnissen te treden. ‘Ik het mediawereldje verlieten ze geen van allen. tie, en Olivier Deleuze, fractievoorzitter van het ben iemand van vandaag een probleem, morWaalse over de toekomst van hun land. gen eenEcolo, oplossing.’
Interview Emile Roemer Tekst: Henk Strikkers en Mart Waterval/ Foto’s: Elvira Visser P. 08
Emile Roemer (48) is een winnaar. Zijn politieke carrière is een opeenstapeling van successen. Na zijn intrede in de gemeentepolitiek van Boxmeer in 1980 won hij drie verkiezingen op rij. De raadsfractie van de Socialistische Partij (SP) groeide achtereenvolgens van twee naar drie zetels, van drie naar vier zetels en van vier naar zes zetels. Die zegereeks verzilverde Roemer door in 2002 zijn baan als basisschoolleraar te verruilen voor het wethouderschap in de Brabantse gemeente. Daarna ging het snel. In 2006 werd hij verkozen als Tweede Kamerlid, om vier jaar later partijleider te worden en de voorspelde dramatische verliezen te vermijden. Inmiddels bemant Roemer in het Tweede Kamergebouw een verbluffend vertrek, waar eerder illustere politici als Joop den Uyl, Hans van Mierlo en Jan Marijnissen huisden. Is het geen hels karwei om Jan Marijnissen op te volgen? Roemer lacht: ‘Ik volg Agnes Kant op.’ Maar Marijnissen was twintig jaar lang de grote leider. Nu zit ú hier en ú heeft voor het eerst in uw carrière verkiezingen verloren. ‘We hebben niet verloren.’ Ten opzichte van de vorige Tweede Kamerverkiezingen wel. Is het vertrek van Marijnissen daarvan de oorzaak? ‘Kijk, nadat we in 2006 drie keer zo groot werden als voorheen en buiten elke onderhandeling waren gehouden, baalden veel mensen daarvan. We konden daar echter niets aan doen en bovendien hadden we een periode nodig om de partij intern op orde te brengen. Het was immers een enorme investering om alle nieuwe mensen op te leiden en in te passen. Daar bovenop kreeg Jan een hernia. Het werkt niet als je politiek leider meer dan een half jaar buiten beeld is. Agnes Kant volgde hem op en dat bleek geen succes. ‘Toen ik net begon, stonden we in de peilingen op acht zetels; dat was twee weken voor de verkiezingen. Als je dan in die korte tijd nog zeven zetels extra binnensleept, kun je daar enkel tevreden mee zijn. Wij verloren er weliswaar tien vergeleken met vier jaar geleden, maar is dat een schande? Nee.’ Hoe verklaart u deze opmars in de peilingen? ‘Bij mijn aantreden als partijleider, was ik de grote onbekende. Desondanks heb ik in korte tijd veel vertrouwen weten te winnen: ik denk dat veel mensen mij een sympathieke gozer vinden.’ U bent jarenlang werkzaam geweest in het onderwijs. Is deze ervaring bruikbaar in de politiek? ‘Als leraar ben je gewend om klare taal te spreken. Met die
kracht word ik nog vaak gecomplimenteerd. Wanneer je dingen aan een kind kunt uitleggen, kun je moeilijke thema’s ook vrij eenvoudig aan grote gezelschappen duidelijk maken. Bovendien leer je voor de klas ontzettend goed omgaan met verschillen, wat hier in Den Haag wel een handige eigenschap is. Tenslotte ben je als leraar in het basisonderwijs een generalist, je weet van alles het nodige af.’ Wat is uw doel in de politiek? ‘Het liefst zou ik kleine, concrete problemen aanpakken. Als iemand een persoonlijk verhaal vertelt, gaat me dat zeer aan het hart. In mijn huidige positie ben ik echter meer met grote, ideologische processen bezig. Ik besef dat ik nu niet ieders probleem kan oplossen. Voordat er in Den Haag structurele veranderingen plaatsvinden, ben je jaren verder. Dat is soms frustrerend, want ik ben iemand van vandaag een probleem, morgen een oplossing.’ Roemer doet daarom zijn best om zovaak mogelijk het land in te gaan. ‘Ik probeer de harde werkelijkheid op te zoeken, dat zijn de leuke dingen. Mensen vinden het erg plezierig dat je geïnteresseerd bent in hun verhaal.’ De geluiden die de olijke Brabander in den lande opvangt, neemt hij mee in de Haagse debatten. ‘Ik krijg te horen hoe mensen op de werkvloer problemen willen oplossen. Dit leg ik daarna voor aan wetenschappers om te kijken of het haalbaar is, zodat ideeën van de werkvloer goed doordachte alternatieven worden.’
‘We waren in het verleden erg happy als oppositiepartij. Wanneer je daarin investeert, is het niet raar dat je na de verkiezingen weer vier jaar moet schoppen.’ U bent ongetwijfeld bekend met de veelbesproken kloof tussen politiek en burger. Is dat de schuld van politici? ‘Ja. De afstand met de politiek ontstaat doordat mensen een idee of suggestie bij de politici melden en steeds voor een dichte deur staan. Ze worden afgescheept met het argument dat de politiek daar niet meer over gaat. ‘Ik had laatst bijvoorbeeld een gesprek met iemand wiens moeder in een verzorgingstehuis zat waar een bushalte werd geschrapt. Die mensen moet ik dan uitleggen dat de politiek het busvervoer uit handen heeft gegeven. Als er zulke klachten komen gaan we allerlei eisen en regeltjes opstellen om dat soort gevallen te voorkomen. Die moeten dan weer gecontroleerd worden door één of ander bureau, waardoor je een heel circus van tussenlagen krijgt. Dan hoor ik: “Wat hebben we daar nou aan? Regel het nou
gewoon!” Daar zit de kloof tussen politici en de mensen: we hebben nog wel de verantwoordelijkheid, maar de zeggenschap is door opeenvolgende kabinetten verkwanseld.’ Dus de privatiseringen zijn de oorzaak van deze kloof? ‘Delen van de collectieve sector, zoals de energievoorziening en het openbaar vervoer, zijn aan de vrije markt overgelaten. Dat maakt dat mensen er geen bal meer van snappen. ‘Wat je aan de markt kunt overlaten, moet je aan de markt overlaten. Als ik een broodje frikadel wil halen, vind ik het prima dat ik de keuze kan hebben uit ik weet niet hoe veel. Ze zoeken dat maar mooi uit. Maar iets wat van ons allemaal is moet in overheidshanden zijn.’ Liggen dit soort standpunten ten grondslag aan het links-conservatieve imago van uw partij? Een glimlach verschijnt op Roemers gezicht: ‘Er lopen nog wel wat mensen rond die “Mao” of “Stalin” roepen als ze mij zien, maar zulke communistische denkbeelden hebben we allang afgezworen. Vanaf onze entree in de Tweede Kamer in 1994 hebben we bewezen geen extreme partij te zijn. We zitten nu zelfs in twee provinciebesturen, nota bene met het CDA en de VVD. Dus wat nou te extreem? Wat nou te links? ‘Soms hebben dingen tijd nodig. Vier jaar geleden waren wij de grote winnaar, maar mochten we nergens meedoen. Inmiddels wel. Dat komt ook door onszelf. We waren in het verleden wel erg happy met onze rol als actie- en opposi-
tiepartij. Wanneer daarin wordt geïnvesteerd, is het niet raar dat je na de verkiezingen weer vier jaar moet schoppen. Om een volwassen partij te worden, moet je ook samenwerken en anderen op z’n tijd tegemoet komen. En ik denk dat we heel goed in het snotje beginnen te krijgen hoe dat werkt.’
‘Een leenstelsel is niet sociaal. Lenen kost geld. Net zoals: we gaan iemand sociaal doodschieten, dat kan niet! Noem het voortaan een asociaal leenstelsel.’ Wat wil u de komende vijf jaar met de SP bereiken? ‘Ik vind dat we een serieuze partner moeten zijn in regeringsonderhandelingen. Dan begint het pas. Dan moeten we ervoor zorgen dat we dingen binnenhalen. Dan moeten we bewijzen dat we iets kunnen. Dat gebeurt niet van vandaag op morgen, dat weet ik ook wel.’ Bij de onderwijsdemonstratie van 21 januari dit jaar kreeg Emile Roemer meer dan tienduizend handen op elkaar. Zijn pleidooi stond haaks op dat van staatssecretaris Halbe Zijlstra. De SP wil de studiefinanciering handhaven en is daarmee een van de weinigen. De meeste partijen zijn voorstander van een sociaal leenstelsel om te kunnen
Leef, woon, werk, feest... met ANS ANS-Online.nl P.P.10 10
investeren in de onderwijskwaliteit. Roemer is duidelijk: ‘Moet er meer geïnvesteerd worden in de kwaliteit van het onderwijs? Absoluut ja. De vraag is waarvan je dat betaalt. Dat kan bijvoorbeeld ook door de JSF niet te kopen.’ Niet door het sociaal leenstelsel in te voeren? ‘Dat begrip zou verboden moeten worden. Lenen is niet sociaal. Lenen kost geld. Als je een auto gaat kopen en je sluit daarvoor een lening af, dan staat het er altijd bij: “Let op, geld lenen kost geld.” Dus noem dat niet sociaal, noem het eerder asociaal leenstelsel. Dan weten we tenminste waar we het over hebben. We gaan iemand sociaal doodschieten, dat kan niet! Die woorden moet je niet gebruiken. ‘Het onderwijsbeleid van dit kabinet is überhaupt vreemd. Voor de verkiezingen vonden alle partijen dat er minstens een miljard extra naar het onderwijs moest. Nu de regeringsonderhandelingen achter de rug zijn, is dat opeens weg.’
‘Ik denk dat wij een keer de grootste gaan worden. Ik zou niet weten waarom niet.’ De linkse partijen sloegen de handen ineen tegen de onderwijsbezuinigingen van dit kabinet. U was voor de verkiezingen voorstander van een schaduwcoalitie. Waarom is dit mislukt? ‘Om aan de 76 zetels te komen moesten we met D66 samenwerken en dat is geen linkse partij. Daar liep het spaak. ‘Ik denk dat het slim was geweest om Nederland een sociaal alternatief voor te spiegelen, om te laten zien hoe we op een sociale manier de crisis kunnen overleven. Mensen zijn onzeker over hun toekomst en dan klinkt het heel logisch om flink te bezuinigen. Het hele verhaal rond de overheidsschuld, jullie kennen het wel. Dan denkt iedereen: “Dat zal wel waar zijn, van die crisis moeten we af.” Van een doorsnee persoon kun je niet verwachten dat hij daar doorheen kijkt en zich afvraagt of er een andere mogelijkheid is. Wanneer drie of vier partijen met een goed alternatief komen, komt dat sterk over en kun je een tegenwicht bieden.’ Lopen de gesprekken nog? ‘Ja, we overleggen veel, maar voorafgaand aan een verkiezing is het anders dan achteraf in de oppositie. Als we samen kunnen optrekken doen we dat, maar dat is iets anders dan mensen met een schaduwcoalitie een perspectief bieden voor de toekomst.’ Hoe komt het dat de partijen aan de rechterkant elkaar wel vinden? ‘Het bestaan van deze regering heeft te maken, en dat zeg ik maar zo cru als het is, met de gezamenlijke aversie van de regeringspartijen jegens de PvdA.’
Dat is de enige reden? ‘Ja. Als de haat naar één partij zo groot is, dan wil je wel samenwerken. Het CDA zegt een enorme knauw te hebben gekregen bij het vorige kabinet. De coalitie van PvdA en CDA was gewoon een vechtcoalitie, ze wantrouwden elkaar tot op het bot. Als die twee niet kunnen samen werken, wordt de spoeling dun. De VVD en de PvdA kwamen nog niet eens in de buurt van een akkoord en toen bleef er nog maar één optie over.’ Denkt u dat dit kabinet lang standhoudt? ‘Dat is koffiedik kijken. Op dit moment hebben ze er alledrie geen belang bij om het te laten vallen. Rutte is de eerste liberale premier in honderd jaar en stijgt in de peilingen, dus de VVD heeft de wind in de rug. De PVV zit op rozen, die hoeven geen ministers te leveren en dragen geen verantwoordelijkheid, waardoor ze kunnen roepen wat ze willen. Zij hebben de allergrootste hekel aan de PvdA. Als het zou vallen, zal het van de christendemocraten moeten komen, maar zij zijn de komende tijd druk bezig om hun eigen partij weer terug op de rails te krijgen.’ Waarom werd u niet uitgenodigd voor de regeringsonderhandelingen? ‘Dat was een deur te ver, nog iets te vroeg. ’ Denkt u dat dat ooit zal gaan gebeuren? ‘Jazeker. Ik denk zelfs dat wij een keer de grootste gaan worden. Ik zou niet weten waarom niet.’ Omdat u geen middenpartij bent. ‘So?’ De meeste regeringen bestaan uit CDA, PvdA en VVD, allemaal middenpartijen. ‘De VVD is geen middenpartij. Wat de VVD op rechts is, zijn wij op links.’ Waarom regeert de VVD dan regelmatig en de SP niet? ‘De VVD heeft nog een veel grotere historie. Daarom hebben wij ook nog wat tijd nodig.’ ANS
Adverteren? Leef, woon, werk, Kijk op feest... ANS-Online.nl met ANS P.P.11 11
ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar
[email protected] BELEEF CULTUUR, BOUW MEE Uniek vrijwilligerswerk in het buitenland (o.a. Italië, Marokko, Cuba en Oekraïne) in een internationale groep, 2-4 weken, lage kosten. Een bijzondere manier om je vakantie te besteden. Meer info? www.ibo-nederland.org
De SKJ bezorgt kinderen uit Nijmegen de tijd van hun leven met een supervet zomerkamp. Wil je mee als leiding? Mail dan naar
[email protected], of kijk voor meer info op www.skj.nl
Theatersportvereniging Binnenste Buiten is op zoek naar improvisatietalent! Wil je straks ook schitteren op verschillende podia? Dan ben jij degene die we zoeken! Voor meer informatie mail naar: tsvbinnenstebuiten@ yahoo.com t.a.v Veerle Brans
Zin om deze zomer naar festivals en jongerencampings te gaan voor het goede doel? Geef je op voor het .open up campagneteam! www.openup.nl En je krijgt nog een vergoeding ook!
De Stichting Ontspanning en Recreatie Nijmegen zoekt vrijwilligers voor het begeleiden van kinderkampen voor kinderen die een extra week vakantie goed kunnen gebruiken. Interesse? Mail (martijn.goudbeek@gmail. com) of bel (06-43873745) met Martijn.
Zoekt u hulp in de huishouding? Tijden en vergoeding in overleg. Voor meer informatie bel 0614271268
LEZING PSYCHIATRIE EN DEMONIE 20 juni, 19.45. Lector prof. dr. Mart-Jan Paul. Uitgaande van de Christian Medical Fellowship. Studiecentrum Medische Faculteit (Geert Grooteplein 21), lokaal Moeys B (route 99). Entree 1,- Vragen? cmfnijmegen@gmail. com, www.cmf-nederland.nl
Zomerconcert Nijmeegs Studentenkoor Alphons Diepenbrock, zaterdag 25 juni 2011, om 20.15 u. in de Antonius van Paduakerk. Repertoire: stukken van Brahms, Barber, Whitacre, Fauré en Rossini. Voorverkoop: 5*/10 euro, deur: 7*/12 euro (*studenten). www.nskad.nl Verhuizen?, particulier i.b.v. bestelbus met aanhanger verzorgt kleine verhuizingen in nederland. ideaal voor studenten die een kleine inboedel bezitten. ook ‘s avonds en in het weekend. vraag vrijblijvend prijsopgave aan. email:
[email protected] of tel: 06-23946486 Gevraagd: ruiters/amazones die vrijwillig willen rijden in Groesbeek. Minimaal 3x in de week. Te bereiken met buslijn 57/58 (15 minuten Nijmegen Centrum) Info: M. van Raaij tel: 06-46226686 Wil je graag je kennis delen? En heb je zin om op kamp te gaan deze zomer? Kijk op www.anderwijs.nl ANS zoekt schrijvers. Heb jij een scherpe pen en een kritische blik. Twijfel dan niet en mail naar
[email protected] of loop binnen in ons kantoor onder het Gymnasion.
Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 12
Wat is een ANS waard? Tekst: Erik van Rein en Jozien Wijkhuijs/ Illustratie: Marieke Meijer P. 14
RUIL JE RIJK Heden ten dage lijkt geld het grootste goed voor de mens. De Amerikaan Kyle MacDonald bewees dat het anders kan. Hij ruilde in enkele stappen een rode paperclip voor een huis. Kun je een fortuin vergaren door te ruilen? Ooit was het leven simpel. Je deelde wat je over had en vroeg daar andere levensvoorzieningen voor terug. Valkuilen zoals bonusaanbiedingen en impulsaankopen waren niet aan de orde. De introductie van geld maakte alles ingewikkelder. Tegenwoordig bepaalt de hoeveelheid knaken die je bezit grotendeels je status. Ruilen is gedegradeerd tot een kinderspel bij de scouting of een dronken aangelegenheid voor eerstejaars tijdens de introductie. Toch is een ruilspel ook voor mensen buiten die categorieën interessant. Het contact tussen handelspartners is persoonlijker en de uitkomst van een ruil verrassender. Misschien vind je tussen de gebruikelijke dertien-in-een-dozijn Billy-boekenkasten nog wel een artikel van onschatbare waarde. Daarnaast is voor deze vorm van handel meer creativiteit vereist dan voor het simpelweg betalen voor de objecten van je begeerte en dwingt een uitwisseltocht je tot een manier van denken buiten de gebaande paden. Kyle MacDonald schreef in 2007 het boek One Red Paperclip, een verslag van het jaar waarin hij een paperclip stap voor stap voor een huis ruilde. MacDonald had al jaren geen vaste baan en dreef zijn vriendin tot waanzin door de hele dag in haar appartement achter een computer te zitten. Hij besloot dat hij weinig te verliezen had en bood een rode paperclip aan via de website craigslist.com, de Amerikaanse Marktplaats. Zijn paperclip ruilde hij voor een pen in de vorm van een vis, die vervolgens werd ingewisseld voor een deurknop. Via onder andere een sneeuwscooter en een meet and greet met Alice Cooper vergaarde MacDonald een filmrol, die hij bij het bestuur van de stad Kipling onwaarschijnlijk genoeg om kon zetten in een huis. Tijdens zijn queeste verbleef MacDonald door heel Amerika in hotels en bij wildvreemden thuis en kreeg hij landelijke bekendheid door radio- en televisie-interviews. Als een ware amateur-Gandhi is hij een bron van inspiratie geworden
voor veel mensen en strooit hij met rake dooddoeners als now is now en make your future happen today! Ondanks de quasifilosofische inborst van MacDonald zit er een kern van waarheid in zijn verhaal. Voor een student zonder geld of bezigheden kan dit een interessante overweging zijn. Waarom een geestdodend vakantiebaantje nemen, als je materiële doelen slechts tien stappen van je verwijderd zijn? Digitale gemeenplaatsen als Marktplaats, Facebook en Twitter maken het zoeken naar potentiële ruilpartners nog gemakkelijker dan vroeger en lenen zich prima voor ruiloproepen. Studentenhuizen staan vol met rotzooi van oude bewoners, overblijfselen van verschillende feestjes en ontzielde meubelstukken. Hoewel een huis wellicht wat hoog gegrepen is, moet een rondgang langs de schatkamers van de Nijmeegse studentenpopulatie het één en ander opleveren. Binnen een maand iets op wielen verkrijgen, bij voorkeur een caravan, is misschien wel mogelijk. Beginnend met een exemplaar van de aprileditie poogt ANS in de voetsporen van MacDonald te treden en probeert rijk te worden met ruilen.
Leef, woon, werk, feest... ANS-Online.nl met ANS P.P.15 15
Tomaatpropaganda We besluiten groot te beginnen. Na het interview met Emile Roemer stellen we hem de brutale vraag of hij een interessant ruilobject heeft voor onze meest recente ANS. Roemer trekt zonder enige twijfel een la open waarin hij al zijn eigen werk in veelvoud bewaart en vist er het boekje Tot hier - en nu verder uit. Hij is niet te beroerd om het te signeren met de woorden ‘veel leesplezier’. Rode broeken Denk je aan de SP, dan denk je al snel aan studentenvakbond AKKU. Gewapend met het boekje tuigen we naar hun kantoor. Toevallig zijn ze net gesommeerd om hun magazijn leeg te ruimen. En daar staat nogal wat. We worden meegenomen op safari door het AKKU-verleden en stuiten op een scala aan interessante dingen: een compleet plastic ‘glazen’ huis, een kar vol blikken bonen en een tijgerpak. Uiteindelijk valt ons oog op een houten schavot, dat werd gebruikt ter promotie van de rechtswinkel. Voorzitter Willem de Kleijne lijkt verdacht opgelucht het houten gevaarte kwijt te zijn en wij gaan op zoek naar een nieuwe eigenaar voor deze middeleeuwse schandpaal. Christmas came early Om meer bekendheid te genereren voor onze ruilactie maken we gebruik van Facebook en Twitter. Dit levert echter niet veel respons op, behalve enthousiaste reacties als: ‘ik ruilde in groep acht een televisie!’ In de gang onder het Gymnasion verspreidt het gerucht zich echter sneller en van de Nijmeegse Studenten Sport Raad (NSSR) krijgen we het eerste aanbod: een opblaasbaar Kerstmannenpak dat al jaren ongebruikt in de kast lag. Aangezien we weinig andere aanbiedingen hebben en wel graag door willen ruilen, besluiten we op het voorstel in te gaan. Een grappige fotosessie van een tonnetjesronde Kerstman met zijn hoofd in een schavot is het gevolg. Kelderklanken Na een week zitten we echter nog steeds om echt bruikbare spullen verlegen. Een Kerstmannenpak is weliswaar een hoop grappen en
grollen waard, maar ons doel lijkt nog ver weg. Tijdens een vergadering bij een redactielid thuis merkt een voorbijgaande huisgenoot op: ‘Kunnen we de piano uit de kelder niet ruilen?’ Eenmaal afgedaald in de krochten van het huis treffen we inderdaad een oude, verstofte piano aan. Het geluid dat uit de klankkast komt is erg vals, maar het instrument is nog in redelijke staat en met zekerheid meer waard dan de uitdossing van een fictionele gulle grijsaard. Het Kerstmannenpak blijft achter bij de huisgenoot in kwestie en we nemen een foto van de piano mee. Psst, piano ruilen? Ons enthousiasme verdwijnt echter snel als blijkt dat mensen graag de piano willen hebben, maar niets waardevols kunnen retourneren. Het wordt daarom tijd voor een beetje publiciteit. We benaderen verschillende media en zetten de piano op Marktplaats. Tot onze eigen verbazing reageert de Gelderlander positief en worden we geïnterviewd. Er verschijnt een paginagroot artikel met foto in het dagblad. Hierna volgt RU.nl/nieuws. Ondanks deze aandacht heeft nog steeds niemand iets te ruil dat opweegt tegen een piano. Na twee weken volgt dan eindelijk de oplossing. De eigenaar van café Moenen heeft nog twee vrieskisten staan en wil graag een piano in zijn kroeg. Omdat de piano moeilijk ruilbaar bleek en vrieskisten redelijk veel waard zijn, accepteren we het aanbod. Opgetogen lenen we een kar en doen een poging die mee te nemen in de bus. Als de buschauffeur ons onvermurwbaar weigert, besluiten we de tocht van het kantoor op de universiteit naar het centrum lopend te ondernemen. Eenmaal daar aangekomen proberen we de piano uit de kelder te tillen. Zonder succes. Het instrument geeft niet mee en vier man blijkt niet genoeg om hem het kleine trapje van vijf treden op te slepen. Voorlopig is het nog even wachten op een geschikte pianoverhuizer. Het kostte ons slechts vijf stappen om de twee massieve witte bakken in ons bezit te krijgen. Iemand met meer tijd kan het vast tot een nog beter resultaat schoppen. Twee vrieskisten zijn misschien nog geen caravan, maar meer waard dan een april-ANS en onze ijsjes liggen deze zomer in ieder geval koud. ANS
Laurens de vos Niets te doenTekst: op dieDe lange zomeravonden? www.ans-online.nl. redactie / colofon Word keizer van Nijmegen en versla je vrienden met Nijmeegs Risk. P. 16 Kijk voor de spelkaarten en opdrachtkaarten op ANS-Online.nl.
Ans deze maand P. 17
Een dag in een nertsenfokkerij Tekst: Pieter Hengst en Mickey Steijaert/ Illustratie: Erik Molkenboer P. 18
Meelopers Iedere maand loopt ANS een dag mee in de schaduw van een zonderling. Deze maand: van pelsdier tot pullover
Meet the fokkers
Nertsenfokkers staan al jaren in een kwaad daglicht. Maken ze het echt te bont of worden de op het oog aaibare beestjes in de watten gelegd? Een bezoek aan een bedrijfstak die binnenkort wellicht niet meer bestaat. In het landelijke Ederveen ligt nertsenfokkerij Edelveen, ‘omdat onze Chinese handelspartners die “r” toch niet uit kunnen spreken’, grapt Jan de Rond (46). Hij runt het bedrijf dat eigendom is van de NFE, de Nederlandse Federatie van Edelpelsdierenhouders. De Rond is naast bedrijfsleider ook parttime-voorlichter. Dat is volgens hem broodnodig, want de pelsdierenhouderijen in Nederland kampen al jaren met een imagoprobleem. Veel mensen vinden het doden van dieren alleen voor hun pels onnodig. De NFE is daarom gestart met het uitzenden van reclameboodschappen die de bedrijfstak in een beter daglicht moeten stellen. Bij aankomst wordt dan ook direct een dikke map met pelsdierenpropaganda uitgereikt. Het bevat onder meer een maandblad voor pelsdierenhouders, getiteld De Pelsdierenhouder, en een glossy vol fur fashion. ‘Mode met bont is, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, aan een flinke opmars bezig’, zegt De Rond. Na het afronden van de Hogere Agrarische School (HAS) belandde De Rond in de veevoerindustrie. Zo kwam hij uiteindelijk in aanraking met de nertsenfokkerij. Hij ontwikkelde direct een voorliefde voor de grappige beestjes. ‘Het zijn heel slimme, sterke diertjes.’ Nadelen hebben ze echter ook. ‘Nertsen lozen na drie uur hun derrie, terwijl bij varkens hun eten pas na zes uur achter ze ligt.’ Piepende peuterpelsdieren De Rond geeft een rondleiding over het terrein van een hectare. Het stevige hek rondom de fokkerij moet voorkomen dat incidenteel ontsnappende nertsen zich meteen
tegoed doen aan de kippen van de buren. Een uit de kluiten gewassen silo aan de rand van het perceel bevat het zorgvuldig gebalanceerde nertsendieet. Gerard Nap (43) is net bezig de silo met voerresten schoon te spuiten. Hij werkt al vanaf zijn zeventiende met nertsen en doet dat nu vier jaar voor Edelveen. ‘Inmiddels heeft het werk geen verassingen meer,’ geeft hij toe. In de vele jaren dat hij het vak beoefent kwam hij overigens maar zelden in aanraking met negatieve reacties op zijn beroep. Het voorjaar is een van de drukste tijden van het jaar voor de nertsenfokkerij. De nertsenmoeders zijn net en masse bevallen van hun kroost. Een grote stal en zes kleinere sheds huisvesten vijftienhonderd draagmoeders en talloze piepende pelsdierpups: elke worp telt drie tot tien jonkies. Ieder nertsengezinnetje heeft een eigen hokje met daarboven een formulier met informatie over de worp en de moeder. Even verderop zit een aantal volwassen nertsenmannetjes. De Rond: ‘Deze toppers komen uit Denemarken. Waar onze Nederlandse nertsen qua kwaliteit van de vacht een 6 of een 7 scoren, zijn dit dikke tienen.’ Van nerts tot bont Het fokken van pelsdieren wordt in Denemarken op veel grotere schaal gedaan dan in Nederland. Alle specialistische apparatuur heeft dan ook Deense opschriften. Dat blijkt vooral in de pelskamer, waar de nertsen ‘gepelsd’ worden. Het is de vakterm die wordt gebruikt voor het doden en villen van de beesten. Eerst worden de donzige dieren vergast met koolmonoxide. De nerts is binnen twintig seconden kassiewijlen. ‘Dit is de meest diervriendelijke methode. We hebben ook proeven gedaan met
ANS-Online.nl P. 19
kooldioxide, maar dan verkrampen de beestjes voordat ze sterven’, legt De Rond uit. Vervolgens gaan de levenloze lichaampjes samen met wat zaagsel de loutertrommel in. De steeds soepeler wordende huid draait zo een tijdje rond. Hierna belandt de nerts ondersteboven in een machine en wordt het bont van het vlees getrokken. Na enige handmatige afwerking wordt de pels verwerkt bij een gespecialiseerd bedrijf dat hem klaarmaakt zodat wij hem kunnen verkopen. ‘Het pelzen is een van de minder fijne aspecten van ons beroep’, bekent De Rond, ‘verder zijn we vooral bezig met het controleren van de dieren en het uitzoeken van de nertsen waarmee we gaan fokken. Voederen hoeft maar één of twee keer per dag.’ Dat voederen gebeurt met behulp van een speciale tractor. De medewerkers rijden met de voermachine langs de nertsen, terwijl de vleesderrie via een slang automatisch op de kooien flatst. ‘Het voedsel bestaat grotendeels uit slachtafval van kippen, maar er zit ook vis en meel in.’ Pelspolitiek De Rond blijft benadrukken dat aan alle welzijnsrichtlijnen voldaan wordt. ‘De hokken zijn allemaal aangepast aan de laatste normen. Dat houdt in dat ze minimaal 85x30x45 centimeter zijn..’ Er zitten maximaal twee volwassen nertsen, qua grootte vergelijkbaar met een kat, in een kooi. Het is een van de vele nieuwe regels die zijn ingevoerd naar aanleiding van het groeiende verzet tegen het fokken van dieren om hun pels. Nu ligt er een wetsvoorstel in de Eerste Kamer dat de nertsenfokkerij helemaal wil verbieden. Er is nog geen besluit geno-
men en de nertsenhouders weten zelfs niet wanneer de Kamer het voorstel gaat behandelen. ‘Het is heel erg frustrerend, omdat we net al die investeringen hebben gedaan ter verbetering van het dierenwelzijn.’ De NFE betoogt ook in haar commercials dat, als het fokken van pelsdieren in Nederland verboden zou worden, dit slechts tot gevolg heeft dat de markt nog meer naar Oost-Europa wordt verlegd. ‘Daar stoppen ze gerust vijf nertsen in een kooitje waar we hier maar twee dieren in kwijt mogen.’ Tijd voor koffie. In de kantine schuiven Gert van de Heerdt (41) en Gerard Nap aan. Samen met De Rond runnen zij de nertsenfarm. Het duurt niet lang voordat het drietal het over de aankomende verbodsbepaling heeft. ‘VVD en CDA staan aan onze kant,’ legt Gert uit. ‘Maar de PVV is juist een grote voorstander van een verbod,’ vult Nap aan. Dat is voornamelijk gestoeld op het bezwaar dat bont, in tegenstelling tot vlees, een luxeproduct is. Hij lacht: ‘Je kunt een nerts wel eten, maar echt lekker is het volgens mij niet. Je moet sowieso die stinkklieren goed weghalen.’ De Rond heeft een duidelijke mening over de bezwaren tegen bontindustrie. ‘Je moet het bekijken door de ogen van het dier. Een kip is echt niet gelukkiger omdat zijn vlees wel wordt opgegeten en dat van de nerts niet.’ Nap plaatst wel een kanttekening. ‘De dieren worden hier natuurlijk niet zo goed verzorgd als het gemiddelde huisdier.’ Licht ontzet kijkt De Rond zijn employé aan, maar hij moet lachen als Nap vervolgt: ‘Wij praten niet zoveel tegen ze als mensen tegen hun hamster doen. Ik zeg hooguit wat lelijks als ik word gebeten.’ ANS
Universitaire Studentenraad NUMedezeggenschap.nl gelanceerd! Op 10 mei 2011 lanceerden de gezamenlijke medezeggenschapsorganen (USR, FSR’en en OLC’s) van de Radboud Universiteit een nieuwe website, www. numedezeggenschap.nl. De site dient in eerste instantie om de contacten tussen de verschillende medezeggenschapsorganen te verbeteren, maar in de toekomst moet het ook gaan dienen als het medium voor de actualiteit in de Nijmeegse medezeggenschap. Kortom, neem eens een kijkje op de nieuwe website en blijf op de hoogte van wat er speelt in de medezeggenschap.
Tussen 20 en 26 mei vonden de universitaire verkiezingen (USR, FSR en OLC) weer plaats. De lijsttrekkers van de drie USR-fracties waren dus ook volop aanwezig om hun standpunten te verkondigen. Van links naar rechts: Tijke Eijkemans (Siam), Loeke Salemans (AKKUraatd) en Mart Waterval (asap).
Collegegeldvrij besturen
De USR heeft nog geen mening gevormd over het collegegeldvrij besturen. Daarover zijn we nog in gesprek met verschillende organisaties, en wachten we op een definitief wetsvoorstel. Voor onze meningsvorming is alle input welkom, daarom hier de opinie van het BOS: In de Tweede Kamer lijkt zich een steeds grotere meerderheid te vormen voor het collegegeldvrij besturen voor fulltime studentbestuurders. Dit plan is tot stand gekomen na een voorstel van Anne-Wil Lucas (VVD) op initiatief van het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) en de Landelijke Kamer van Verenigingen (LKvV). ‘Collegegeldvrij studeren is een simpele maar effectieve oplossing voor studenten die zich voltijds inzetten voor goed onderwijs en een bloeiend verenigingsleven’, betoogt Lucas. Nu betalen studenten het volledige jaar terwijl ze geen onderwijs volgen. ‘Dat is raar. En daar betaalt de overheid gemiddeld nog 4300 euro per jaar per student aan bij.’ Het ‘uitgeschreven’ jaar wordt niet meegeteld in de nominale studieduur. Na afloop van het bestuursjaar wordt de studie als gepland afgerond. Op dit moment is het zo dat studenten die al hun tijd besteden aan het besturen van een studentenorganisatie of zitting hebben in een voltijds medezeggenschapsraad wel collegegeld moeten betalen. Dit is vreemd omdat deze studenten geen gebruik maken van onderwijs-, onderzoeks- en tentamenfaciliteiten, maar daar wel voor moeten betalen. Voor universiteiten en hogescholen is een bijkomend voordeel dat studenten die geen collegegeld betalen ook niet meetellen voor de rendementscijfers. (Advertentie)
CHECK De charitatieve en culturele koepel (CHECK) heeft een aanvraag ingediend voor een koepelzetel in de USR. De USR moet hierover het college van bestuur adviseren. Als CHECK toegelaten wordt tot de USR houdt dit in dat er een 14e zetel in de USR komt. Op dit moment zijn er vijf koepelzetels in de USR namelijk die van SOFv (studieverenigingen), BOS (gezelligheidsverenigingen), KIS (internationale studenten), NSSR (sportverenigingen)en CSN (christelijke studenten). De USR kijkt voornamelijk of CHECK een uniek, specifiek en relevant deel van de studenten vertegenwoordigt. RECtor on tour In tegenstelling tot vorige berichten zal de rector on tour op de Medische Faculteit op 8 juni plaatsvinden. Dit zal om 12.00 in de Aesculaaf zijn met een gratis lunch. Heb je altijd al eens in debat willen gaan met de rector, of hem een specifiek vraag willen stellen, zorg dan dat je erbij bent! De universitaire studentenraad komt op voor de belangen van alle studenten aan de Radboud Universiteit. Mail ons: usr@ student.ru.nl.
Tekst: Susanne Geuze en Valerie Rutjes/ Foto’s: Redactie/ Illustraties: Joost Dekkers De graadmeter P. 21
De graadmeter Twintig kebabzaken, talloze bijbaantjes en tien soorten glijmiddel. Om de keuzestress te reduceren treedt ANS elke maand op als keuringsdienst van studentenwaren. Welke optie doet de graadmeter het hoogst uitslaan en wat kun je beter links laten liggen? Deze keer: buitenseksplekken
Waar: Ooijpolder Wat: wild natuurlandschap Hoe: gespreid in het hoge gras Resultaat: ongemakkelijk gehannes
Waar: Park Brakkenstein Wat: schemerig sprookjesbos Hoe: liggend op een vlonder Resultaat: romantische tête-à-tête
Waar: zijstraatje van Plein 1944 Wat: ranzig steegje Hoe: achterlangs tegen een muurtje Resultaat: banaal vluggertje
In dit Nijmeegs natuurgebied zijn uitdagender dingen te vinden dan wandelende bejaarden en aaibare lammetjes. Ons testkoppel ervoer dat aan den lijve. Erg aangenaam blijkt de locatie bij eerste inspectie niet, het vereist enige creativiteit om een comfortabel plekje te vinden. Een kleedje meenemen is geen overbodige luxe. Wat in het halfdonker onschuldige bosjes lijken, kunnen zomaar prikkelende brandnetels zijn. Daarbij vormt het netwerk van fiets- en wandelpaden een bedreiging voor heimelijke intimiteiten. Wie wat dieper in de polder doordringt, vindt de ruïne van een oude steenfabriek die uitkomst kan bieden. Pas op, deze spookachtige steenmassa doet behalve als darkroom voor hitsige avontuurtjes ook dienst als schuilplaats voor vleermuizen. Houd tijdens seks in de Ooijpolder ook rekening met andere inheemse bewoners: voor je het weet staat er plots een bizon voor je neus.
Het is in de late uren goed toeven achter het sportcentrum. Onder een weidse sterrenhemel bevindt zich Park Brakkenstein. Hier is het even scharrelen naar een goede gelegenheid; het plekje van je keuze kan bij daglicht zomaar een kruispunt van bospaden blijken te zijn. Tussen kwakende kikkers en kabbelende beekjes zijn voor verliefde stelletjes echter voldoende afgelegen plaatsen te vinden om zich terug te trekken. Al zoekende wordt de nodige spanning opgebouwd, wat het ideale voorspel vormt. In het pikkedonker biedt de maan precies genoeg licht om een houten steiger om te toveren tot een waar liefdesnest. Brakkenstein staat garant voor een ervaring die je niet snel zult vergeten. Als je eenmaal verzekerd bent van een rustige plek, kun je hier - al dan niet met je broek omlaag - de rest van de nacht doorbrengen.
Na een avond doorhalen in de Molenstraat behoeft de bronstige student een uitlaatklep voor de bergen opgekropte seksuele energie. Gelukkig bevindt Plein 1944 zich om de hoek. De naargeestige uitstraling van deze bouwput vormt geen obstakel. In de zijstraten vind je bovendien genoeg duistere hoekjes en gaatjes om het schuren voort te zetten. Een muurtje is gemakkelijk gevonden en dat is alles wat de ervaren buitensekser nodig heeft. Het is hier ‘s nachts verlaten, dus kun je open en bloot je gang gaan. Mochten jullie toch gespot worden, raak dan niet in paniek. De toeschouwer is waarschijnlijk dusdanig beneveld dat hij zich het spektakel de volgende dag niet zal herinneren. Kortom, voor simpele, spontane seks zonder poespas ben je op het lelijkste plein van Nederland aan het juiste adres. ANS Kijk voor meer buitenseksplekken op www.ans-online.nl
Interview Sylvia Witteman Tekst: Valerie Rutjes en Eva-Marijn de Vries/ Foto’s: Martijn Wehrens P. 22
wil je een witte man?
Vijf jaar geleden begon de Zweedse Piratenpartij haar kruistocht om digitale burgerrechten te beschermen. Oprichter Rickard Falkvinge openbaart zijn overtuigingen. ‘We moeten vechten voor de vrijheden waar onze voorvaderen voor gestorven zijn.’
Flat Character Van zenuwachtige stakker tot eigengereide vrouw; een veelbewogen leven in verschillende wereldsteden maakte de Volkskrant-columnist Sylvia Witteman tot wie ze nu is. Haar ogenschijnlijk openhartige en herkenbare columns blijken gestileerd: ‘Geen mens is echt zo’.
Tekst: Valerie Rutjes en Eva-Marijn de Vries/ Foto’s: Martijn Wehrens Interview Sylvia Witteman P. 23
Aan het Vondelpark, de ‘achtertuin’ van het huis dat Sylvia Witteman (45) online vanuit Amerika kocht, schuift ze aan in café Vertigo. Ze werd vooral bekend met haar bijdragen aan de kookrubriek ‘Volkskeuken’ in de Volkskrant en inmiddels schrijft ze vier columns per week in zowel het V-katern als het magazine. Met haar ondeugende blik, een tatoeage op haar arm en een wilde haardos heeft Witteman de recalcitrante uitstraling die ook haar schrijfstijl typeert. ‘Je moet aan iemands schrijfstijl niet kunnen zien of het door een man of een vrouw is geschreven. Tuttigheid, daar heb ik echt een hekel aan.’ Na een onvoltooide studie Nederlands vertrok ze naar Moskou met haar vriendje dat de ‘kansloze studie’ Ruslandkunde deed. Hij was daar werkzaam als correspondent voor De Telegraaf en bij gebrek aan Nederlanders in de voormalige Sovjet-Unie werd ook Witteman ingezet als verslaggever. Vijf jaar na haar vertrek keerde ze terug en begon bij Trouw, omdat ze schrijven ‘wel leuk’ vond. ‘Ik was daar het manusje van alles en moest reportages doen die niemand wilde.’ Hoewel velen het onmogelijk achtten na een verleden bij De Telegraaf, kon ze aan de slag bij de Volkskrant. Hier combineerde ze haar liefde voor koken met schrijven, waarna het balletje ging rollen en ze een gewilde columnist werd. Schrijven was dus geen ambitie? ‘Nee, ik heb überhaupt nooit ambitie gehad. Nog steeds niet. Ik doe het alleen voor het geld. Het is handig werk, je kunt je eigen tijd indelen en hoeft er niet voor in de regen te lopen. Maar als iemand mij een miljoen – nee, dat is te weinig - twee miljoen zou bieden en zegt: “Je mag nooit meer een letter op papier zetten”, dan doe ik dat.’ Eigenlijk ben je dus niet blij met je werk? Grinnikend: ‘Ik ben nooit ergens blij mee, ik ben een chagrijn.’ Tevreden dan? ‘In de afgelopen dertien jaar heb ik nooit een column geschreven waar ik echt tevreden over was. Van minstens de helft heb ik gedacht dat ze rampzalig slecht waren. Ik denk dat een heleboel van mijn collega’s daar last van hebben, die schijten elke dag peulen. Martin Bril niet, maar die ging dood. Adriaan Jaeggi was eveneens heel zeker van zichzelf, maar ook hij leeft niet meer. Nu ik erover nadenk, kan ik maar beter niet te zelfverzekerd zijn.’ Is die onzekerheid niet vermoeiend? ‘Mijn baan is altijd een worsteling, een zenuwenklus. Als ik ga zitten om iets te schrijven, weet ik nooit hoe het afloopt. Het lijkt me bijvoorbeeld veel overzichtelijker als je loodgieter bent en weet: “Als ik die buis aan die buis las, dan zit de plee in elkaar.” ‘Dat ik vrij ben in mijn onderwerpkeuze is aan de ene kant fijn, maar aan de andere kant is een zekere beperking gemakkelijker. Ik heb een jaar lang moeiteloos voor een autoblad geschreven. Ik weet niks van auto’s, ik kan er net in rijden, maar dan ging de column over het handschoenenkastje of de drop bij het pompstation. Nu ik vier keer per week zonder richtlijn schrijf, moet het soms wel uit mijn
tenen komen. Of uit de poes. Als je goed kunt schrijven, kun je dat ook over een huisdier.’ Denk je dat de stof voor je columns eindig is? ‘Als je het al dertien jaar volhoudt, krijg je het vertrouwen dat het nog wel jaren lukt. Vroeger propte ik halve levensverhalen in één column, nu heb ik steeds minder nodig en kan ik ook een betoog houden over de papiertjes om paaseieren.’ Meestal lijkt je privéleven de inhoud van je columns te bepalen. ‘Dat lijkt misschien zo, maar dat is een stijlfiguur. Ik geef lezers de schijn dat ze alles van me weten, maar minstens 95 procent van mijn privéleven verschijnt niet in druk. Datgene wat wel verschijnt is gebaseerd op mijn leven, maar vaak een hyperbool. Uiteindelijk is het fictie.’ Je bent fanatiek twitteraar, maak je dan ook gebruik van dat stijlfiguur? ‘Ook dat is in zekere zin gestileerd. Echt persoonlijke dingen deel ik niet met mijn volgers. Omdat ik altijd in mijn eentje werk, is Twitter heel leuk. Het voelt als een soort virtuele kantoortuin. Maar het blijft een flat character dat je speelt, geen mens is echt zo. ‘Er zijn veel mensen, vooral vrouwen, die de hele dag tweeten dat ze hun kindjes van school halen of de hond uitlaten. Dan denk ik: “Sodemieter op!” Die unfollow ik meteen.’ Sylvia Witteman en haar man, hoofdredacteur van de Volkskrant Philippe Remarque, hebben een nomadisch leven achter de rug. Na Moskou woonden ze achtereenvolgens in Amsterdam, Berlijn, Den Haag en Washington. Een half jaar geleden namen ze met hun drie kinderen intrek in een huis in Amsterdam, met de intentie voorlopig niet weg te gaan. Bevalt het in Nederland? ‘Ik heb altijd een hekel aan Nederland gehad. Ik vind het klimaat vervelend en de mensen bot en onvriendelijk. Het is hier ook zo vol. Zelfs met de fiets sta ik soms in de file voor het Vondelpark. ‘Bovendien heerst hier een echte zesjescultuur. In Nederland word je al snel als uitslover gezien, terwijl in Amerika overal posters hangen met “If you believe, you can achieve”. Nederlanders hebben nooit geleerd zichzelf te presenteren en kunnen niet eens een conversatie gaande houden op een feestje. Het zijn zulke horken!’ Voelde je je wel thuis in het buitenland? ‘Helemaal niet, maar dat is ook het fijne van in het buitenland wonen. Als een Amerikaan of een Rus raar doet, is dat niet confronterend, want je identificeert je niet met ze. Maar wanneer je hier een vreemde eigenschap van iemand ziet, denk je: “Ik ben er ook zo een”.’ Voel je je nu buitenstaander in Nederland? ‘Een beetje wel, ik ervaar het nu nog als een zoveelste correspondentenpost.’
Vind je dat de sfeer in Nederland is veranderd? ‘Je bedoelt de opkomst van de PVV? Dat is een reactie op een heleboel problemen in de maatschappij. Oud-links heeft een te laks en laf beleid gevoerd en nu zitten we met de gebakken peren. Daar kun je noch de buitenlanders noch de PVV de schuld van geven. ‘Ik begrijp best dat mensen op de PVV stemmen. Jullie wonen in een prettige studentenstad en ik vlakbij het Vondelpark, maar als je als bejaarde in Osdorp tussen alleen maar boerka’s woont, is dat heel anders.’
‘Als ik zou vloeken in mijn columns, krijg ik direct twintig brieven van arme, gereformeerde stakkers.’ Ben je rechtser geworden? ‘Ik was vroeger heel links, maar je wordt cynischer over die idealen naarmate je ouder wordt. Ze zijn niet altijd haalbaar. Bovendien verdien ik gewoon teveel geld om nog links te zijn, dat zou economisch heel dom zijn. Ik ken natuurlijk wel linkse mensen die aan de gracht wonen, maar die vertrouw ik niet helemaal.’ Vind je het goed dat bijvoorbeeld de PVV en GeenStijl bestaan? ‘Ik kan wel zeggen dat PVV’ers tamelijk domme mensen zijn en dat er bij GeenStijl vervelende rotjongens zitten, maar ik heb geen bezwaar tegen ze. Bovendien kun je het niet verbieden, want ze zijn vrij in het uiten van hun mening. Ik heb weinig dingen waar ik echt voor of tegen ben, maar het vrije woord heb ik hoog in
het vaandel staan. Als er ook maar iets op censuur lijkt, zou ik de eerste zijn die gaat demonstreren.’ Ben je weleens gecensureerd? ‘Nee, maar ik doe wel enigszins aan zelfcensuur. Als ik bijvoorbeeld veel zou vloeken, krijg ik direct twintig brieven van arme, gereformeerde stakkers die zeggen dat ik Gods naam ijdel gebruikt heb. Ik probeer dat te beperken.’ Vlak voor het vertrek uit Amerika werd haar man gevraagd hoofdredacteur van de Volkskrant te worden. Het leek haar geen probleem, omdat ze alleen voor het magazine werkte en daar een eigen chef had. Nu ze ook schrijft voor het V-katern is hij wel haar directe baas. ‘Salarisonderhandelingen kunnen best onhandig zijn. Het is vestzak-broekzak. Elke cent komt toch in hetzelfde potje.’ Staat het hoofdredacteurschap van je man een eventuele overstap naar een andere krant in de weg? ‘Ik krijg regelmatig aanlokkelijke aanbiedingen, zoals van het Parool toen mijn man net begonnen was. Hij zei: “Dat is godverdomme ook wat, word ik net hoofdredacteur, raak ik meteen mijn beste columnist kwijt”. Dat ging dus niet door. Ook NRC Handelsblad heeft me een paar maanden geleden gevraagd. Als ik daarop was ingegaan was mijn man van me gescheiden, dat is de grote vijand.’ Binnenkort worden je columns uit Volkskrant magazine door Antoinette Beumer verfilmd. ‘Het wordt slechts gebruikt als basis voor een film. Ze halen er situatieschetsen uit, maar de hoofdpersoon wordt niet Sylvia Witteman. Nadrukkelijk niet. Als ze dat toch doen, sleep ik ze voor het gerecht.’ ANS
TEGEN de muur Helaas zijn ze overal. Mensen die het levenslicht niet hadden moeten aanschouwen. Zij die eigenlijk het vuurpeloton verdienen. Elke maand het relaas over een van hen. ‘Gosh. Ik snapte echt niets van college.’ Sterres duim gleed geroutineerd over haar iPhone-scherm. ‘Bizar zo moeilijk. Ik laat het vak gewoon zitten, denk ik.’ ‘Nou,’ begon Pieter, ‘Als je had doorgeze...’ ‘Hmm, ja. Daar komt onze trein. We kunnen nog op tijd thuis zijn voor DWDD.’ Zo’n lekker wijf, dacht Pieter. Als ze nou haar mond hield was ze neukbaar geweest. Er waren nog vier stoelen met tafeltje vrij. Theatraal sleurde Sterre haar Macbook uit haar tas. ‘Dat is echt zo handig. Gewoon lekker werken in de trein.’ Ze liet hem in de sleeve zitten en legde haar moleskine erop. ‘Wat doe je vanavond eig...’, zei Pieter. ‘Heb je die nieuwe van Le Grand Canard al gehoord? Echt een supergoede plaat.’ Geërgerd keken de omringende forenzen op. ‘Ik moet hem nog...’ ‘Thuis heb ik hem al op vinyl. Ik luister alles op vinyl.’ Afgeleid streek ze haar bloemetjesjurkje over haar hippe legging. Abrupt haalt Sterre haar iPhone weer te voorschijn. ‘Ah, sms’je van een vriendinnetje. Vanavond lekker tapas eten bij ons vaste plekje.’ ‘Ik dacht dat je...’ ‘Jaaa! normaal eet ik altijd sushi. Dat is echt zo hip tegenwoordig.’ Haar handen dansten verder over de telefoon en ze nam loom een slok van haar latte uit de kartonnen beker. Als ze haar mond nou hield en een keer met hem meeging, mijmerde Pieter. ‘Ga je trouwens nog naar het feestje van Inge? Ze is afgestudeerd en gaat nu twee jaar als tropenarts werken.’ Pieter schrok dat hij door de woordenvloed is gekomen. ‘Hmm, denk het niet. Ze is nogal saai. Ze koopt kleren bij de H&M.’
Het issue Tekst: Erik Molkenboer en Adrianne Tuk/ Illustratie: Joost Dekkers P. 26
het issue In deze rubriek staat iedere maand een ander issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: Holland’s next Führer
De nieuwe Hitler Eind april ging de jaarlijks terugkerende Willem Arondéuslezing, dit jaar geschreven door Thomas von der Dunk, niet door. De organisatie had moeite met de kritiek van Von der Dunk op de PVV. In de lezing maakte de cultuurhistoricus een vergelijking tussen die partij en het nationaalsocialistische gedachtegoed uit de jaren dertig en veertig. Hij schrijft: ‘De PVV bepleit fundamenteel verwerpelijke dingen. Het soort dingen, dat sinds 1945 terecht taboe was en voor alle fatsoenlijke partijen een reden vormde om een zeer heldere grens te trekken en de eventuele bepleiters daarvan op grote afstand te houden.’ De vergelijking die Von der Dunk trekt, is niet nieuw. Twee jaar geleden zag Ella Vogelaar, destijds PvdA-minister van Wonen, Wijken en Integratie, ‘schokkende parallellen’ tussen de PVV en de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) van Adolf Hitler. Ook Jack Biskop (CDA) vergeleek eerder de partij van Geert Wilders met de fascisten. De afgelaste lezing in april dit jaar geeft een nieuwe impuls aan de discussie. Terwijl Wilders zich gedemoniseerd voelt, maken opiniemakers ruzie om de vraag of een zogeheten Godwin wel mag worden gemaakt. Is de vergelijking tussen Hitler en Wilders terecht?
De stelling van deze maand: Wilders is de nieuwe Hitler. Michael Blok, activist en publicist voor onder andere Joop.nl en Volkskrant.nl ‘Door te vergelijken kun je leren van het verleden. Je ziet overeenkomsten en verschillen. Bij Wilders en Hitler is er veel gelijkenis in de basisideeën, taal en haat jegens minderheden. Quotes uit tijdschriften van de jaren ‘30 zijn bijvoorbeeld vaak inwisselbaar met die van de PVV. Daartegenover staat dat de PVV geen leden heeft en dat de achterban zich niet organiseert in paramilitaire verbanden, zoals de knokploeg van de NSDAP, de SA. ‘De overlap laat zien dat er reden tot grote zorg is over het gedachtegoed van Wilders. De politiek moet bewuster worden van zijn sociaal-nationalisme. EN het CDA en de VVD moeten zich nog eens afvragen in hoeverre ze zich ideologisch gevangen laten nemen door vreemdelingenhaat. ‘Ik zie Wilders niet als de nieuwe Hitler, want er zijn belangrijke verschillen die van de PVV-leider een andere categorie politicus maken. Hij heeft nooit gezegd dat hij andere Europese landen wil veroveren of moslims wil vermoorden. Maar hij heeft ook nooit gezegd dat hij dat niet zal doen. De vraag is of je hem het voordeel van de twijfel gunt, of niet.’
Jan Ramakers, onderzoeker bij Centrum voor Parlementaire Geschiedenis van de RU ‘Ik zou de opkomst van Wilders en de PVV niet snel vergelijken met die van Hitler en de NSDAP. Dat is te “groot”. De PVV is bijvoorbeeld niet Blut-und-Boden-racistisch. Haar anti-islamopvattingen lijken meer op het antisemitisme van negentiendeeeuwse reactionaire conservatieven. De maatschappelijke onvrede van de PVV en de kritiek op het functioneren van het politieke stelsel doen in een aantal opzichten wel denken aan de kleinburgerlijke maatschappijkritiek van de Nationaal Socialistische Beweging (NSB). Ook zij hekelde het politieke systeem dat geen oplossing kon bieden aan de economische crisis. ‘De bezetting en wat eraan voorafging was na de oorlog natuurlijk hét morele ijkpunt voor goed en kwaad. Iedere agent die er op lossloeg was tot lang na de jaren zestig een fascist. Nieuw is de vergelijking dus zeker niet. Wel constateert Thomas von der Dunk met enig recht dat het taboe erop nieuw is, terwijl vergelijken juist een nuttig instrument is voor historici. Er zijn grote, zinnige debatten gevoerd over de overeenkomsten en verschillen tussen totalitaire systemen en hun leiders.’
ANS-Online.nl P. 27
Bas Paternotte, journalist bij HP/De Tijd en columnist voor DeJaap.nl en GeenStijl ‘Er is geen enkele parallel tussen de opkomst van Geert Wilders en Adolf Hitler te vinden. Die vergelijking wordt gemaakt door mensen die de PVV met argusogen beschouwen, zoals Thomas von der Dunk. Zolang de PVV-leider er niet voor pleit moslims af te voeren naar dodenfabrieken, is elke vergelijking lachwekkend. Hij is een populist die een grote groep mensen in Nederland weet aan te spreken maar dat maakt hem nog geen Hitler. Laatstgenoemde is namelijk de grootste massavernietiger die de wereld ooit heeft gezien. Ieder die de twee gelijkstelt, zegt eigenlijk: Wilders moet dood. ‘Harry Mulisch beschreef in zijn laatste roman Siegfried een gedachtenexperiment: u loopt door Braunau en ziet de baby Hitler. Zou u hem de hersens inslaan? De geschiedenis leert dat het beter was geweest. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand nu bepleit hetzelfde te doen met Wilders. Mensen die toch blijven volharden in de vergelijking moeten goed bij zichzelf te rade gaan: had ik de schedel van baby Wilders ingeslagen? Hun antwoord zal ongetwijfeld “neen” zijn.’ ANS
Een vergelijking met Hitler en de nazi’s wordt ‘Godwin’ genoemd. In 1990 stelde jurist Mike Godwin: ‘Naarmate online discussies langer worden, nadert de waarschijnlijkheid van een vergelijking met de nazi’s of Hitler één’. Hiermee is de discussie ten einde. Eind april maakte Michael Blok een lijst met politieke kenmerken waarin hij Hitler puntsgewijs met Gandhi, Bush jr., Wim Kok en Geert Wilders vergeleek. Wilders kwam duidelijk als grootste Führer-look-a-like uit de bus. Op DeJaap.nl werd de lijst geparodieerd door een vergelijking te trekken tussen VARA-kopman Francisco van Jole en Hitler. Beiden zijn vegetariër en dragen soms wel en soms niet een bril.
De bankzitter Tekst: Yolanda de Haan en Simone Vermeeren/ Foto’s: archief van ANS en Jaap Baarends P. 28
De Oostblokkers in Lent halen hun neus niet op voor nachtenlang feesten. De gebundelde kennis van verschillende nationaliteiten levert deze Pieckenliefhebbers een aardig aantal breintjes op. De hoofdprijs gaat echter aan hen voorbij door het armzalige interieur van het voormalige asielzoekerscentrum waar ze verblijven.
In overeenstemming met hun laatste ‘Jungle’-huisfeest is de flora zowel binnen als buiten Het Holle Huis te Ubbergen te vinden. Het fenomenale uitzicht over de bossen staat in schril contrast met de verzameling schimmel in de koelkast. Gelukkig hebben de inwoners meer verstand van alcohol en schoolse wijsheden dan van plantjes en slepen ze een redelijke score binnen.
DE BANKZITTER Vanwege hun afwasijver komen de inwoners van gang 66 niet ongeschonden door de inboedelinspectie heen. Wat is Hoogeveldt zonder stapels stinkende vaat? Obscure objecten als een samoeraizwaard weten de score wat op te krikken. Ondanks de bijbehorende spannende verhalen worden de quizvragen dramatisch slecht beantwoord en bungelt dit genootschap ergens onderaan de ranglijst.
De verhalen over de ware aard van hun huis houden de bewoners van Het Gulden Vlies voor zich. Het enige wat ze loslaten, is dat onkundige bouwvakkers wandtekeningen van Herman Brood onder een dikke laag verf hebben bedekt. Hun seksleven blijft niet in het duister gehuld en ‘seksgod’ Geert voelt zich in het bijzonder aangesproken bij de meeste kennisvragen.
De zelfbenoemde crème de la crème van de RU, woonachtig in de Van der Brugghenstraat, is beter geschoold in het houden van legendarische huisfeesten en discutabele kijkavonden dan in het etaleren van basiskennis. De afdruk van een ananas op het raam en een muur met voetballers die wc-bezoekers aanstaren zorgen voor een middelmatige inboedelwaardering.
Op zoek naar avonturen in de avond sfeer bij markante studentenhuizen. en borrelwijsheden getest. De hoofd gerstenat werd gewonnen door d
Het afgelopen jaar plofte ANS negen keer neer op de bank testte aldaar de inboedel en de wijsheid van de bewoners. tot winnaar van deze spannende competitie en sleepte daa binnen de muren van Huize de Graadt. ‘We zijn hier uiteraard heel blij mee’, zegt Geschiedenisstud kratjes verdeeld wordt over de in grote getale aanwezige h huispreses en Geneeskundestudent Edouard Reinders (21) branden, inbrekers of blikseminslag.’ Een jaar geleden ware van de vuurzee die hun huis enkele maanden onbewoonba ingelijste verschrompelde en kleurloze vod dat ooit de huis testosterongehalte is het huis geen smerige zwijnenstal. ‘Me analyseert Rechtenstudent Tom Hautvast (20). ‘Daarom heb haar, hoor.’ Dat het ooit anders is geweest, weet huisoudste en kleuren te vertellen. ‘Een paar jaar geleden had een rat h thuis dat hij tweeënhalf jaar is gebleven. We probeerden he hem ten lange leste uitschakelden, zagen we hem inmidde naamplaatje gekregen in de galerij van oud-huisbewoners.’ Ondertussen is ter sprake gekomen dat huisgroentje Derk nen het huis heeft een hoge mate van consternatie tot gevo nog altijd geen volwaardige positie verworven. ‘Derk is gew wordt bijgestaan door zijn verwoed knikkende huisgenoten gemoedelijk voort, zo blijkt. Aangezien gebleken is dat hun hun intelligentie, besluiten de mannen van A.V.I.S. deze tren Daar is na hun eerste ronde nog bar weinig van over. ANS
duren proefde ANS negen maal de Huis en haard werden beoordeeld dprijs in de vorm van goudgeel dispuut A.V.I.S.
ken van de meest markante studentenhuizen in Nijmegen en Mannendispuut A.V.I.S. werd, tot eigen verbazing, gekroond armee twee kratjes pils binnen. Tijd voor een tweede blik
udent Roel Peters (23) terwijl de inhoud van de gewonnen huisgenoten. Zittend op de pasgebouwde vlonder blikt ) terug: ‘Het is een goed jaar geweest voor ons. Geen en de dispuutsmannen nog maar nauwelijks bijgekomen aar had gemaakt. Vandaag de dag herinnert alleen het svlag was aan de tragische gebeurtenis. Ondanks het hoge et dertien mannen in één huis krijg je vanzelf gore wc’s’, bben wij een huishoudster in dienst. We zijn heel lief voor en Tandheelkundestudent Tobias Schreuder (24) in geuren hier een nestje gebouwd van pizzadozen. Hij voelde zich zo em te elimineren, maar hij was ons steeds te slim af. Toen we els al als ingeburgerde medebewoner. Daarom heeft hij een .’ schittert in afwezigheid. Het informeren naar zijn status binolg. Hoewel hij in juni al geen aspirant-lid meer was, heeft hij woon nog steeds geen man’, aldus Justin Scheerens (21). Hij n. Het dispuutleven op de Graadt van Roggenstraat kabbelt n hoge alcoholconsumptie geen merkbaar effect heeft op nd door te zetten en buigen ze zich nogmaals over hun prijs.
ANS-Online.nl P. 29
De twee bankzitters van Nijmeegs trots N.E.C. vormen een perfect op elkaar ingespeeld team en koppen een respectabel aantal punten binnen. Het interieur van voetbalstadion de Goffert scoort met een karig gevulde prijzenkast echter minder hoog op de ranglijst. De constante aanvoer van gerstenat uit de tap kan de weinig studentikoze sfeer nauwelijks verhullen.
Met behulp van waterpijpen proberen de christelijke dames van De Nijmeegse Studentenvereniging de Navigators van hun brave imago af te komen. De vele uren Bijbelstudie ten spijt, weten zij zich geen raad met de zondvloed aan kennisvragen. De goddelijke inspiratie laat het tijdelijk afweten en dit levert de bewoonsters van Huize mevrouw Dijkstra de laagste score van het jaar op.
Parate kennis over de bloemetjes en de bijtjes heeft de studentenmoeders in Galgenveld niet weg kunnen houden uit deze zogenaamde ‘foutjesflat’. Door het ontbreken van enige studentikoze invloed op het interieur blijft de inboedelindex steken op een magere score van twee sterren. De versgebakken chocolate chipcakejes kunnen de interviewers niet vermurwen tot coulance.
De inboedelindex • Een triestig hoopje verbrande vlag • Een kroonluchter volgehangen met herendassen en pikante lingerie • Gedenkbordje voor wijlen huisrat Roland • Een telefoonrekening van ruim honderd euro aan ‘servicekosten’, als aandenken aan een eenzame avond van een ex-huisgenoot • Deur met opschrift ‘Rukbunker’, de minst gewilde kamer van het huis, gelegen in de kelder
Colofon P. 30
Restaurant
Ankara
Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's
Elke woensdag Taizéviering 7 juni: bijna afgestudeerd en wat nu? 9/23 juni: Roze Lunch 17 juni: fietsen in de natuur 22 juni: Crossroads
Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur
www.ru.nl/studentenkerk
Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108 www.restaurantankara.nl
We wensen ieder een goede afronding van het studiejaar en een fijne vakantie.
25e jaargang
Medewerkers
Eindredactie
Crypto
Druk
Oplage 10.000 stuks
Susanne Geuze
Dirk van den Brand
Christine van Asselt
Drukkerij Offsetservice
Erik Molkenboer
Anne Elshof
Aan deze ANS
Joeri Pisart
Tim Ficheroux
Voorpagina
werkten mee:
Erik van Rein
Stefan Meeuws
Elvira Visser
Ontwerp
Lotte van Rosmalen
Joost Nellen
Hoofdredactie
Mickey Steijaert
Timo Pisart
Columnisten
Roel Vaessen
Henk Strikkers
Laura van der Sman
Rob Ramaker
Charlien Adriaenssens
Eva-Marijn de Vries
Adrianne Tuk
Juliet van der Voort
Rob Ramaker en
Lay-out
Simone Vermeeren
Ruud Vos
Martijn Wehrens
Eline Huisman
Webredacteur
Lucy Vleeshouwers
Martijn Wehrens
Mart Waterval
Mitchel Wijnen
Valkenswaard
Marloes de Laat en
Henk Strikkers Uitgave,
Eva-Marijn de Vries
Foto’s
abonnementen en
Jozien Wijkhuijs
Redactie
Illustraties
Jaap Baarends
advertentieacquisitie
Pieter Hengst
Joost Dekkers
Henk Strikkers
Stichting MultiMedia
Redactieadres
Eline Huisman
Marieke Meijer
Elvira Visser
stichtingmultimedia@
Heyendaalseweg 141
Valerie Rutjes
Erik Molkenboer
Martijn Wehrens
gmail.com
6525 AJ Nijmegen 024-3612176
Jozien Wijkhuijs Dagelijks bestuur Tim Ficheroux Tijs Karskens
redactie @ ans-online.nl
Ans deze maand Crypto P.P.31 31
CRYPTO
De eindstreep is in zicht, je kunt hem al bijna ruiken, snuiven. Nu nog maar een motto: eyes on the prize, de laatste sprint inzetten en als eerste over de meet gaan.
Horizontaal 1. Op het laatst niet op een open ING (10), 8. Met Sint en Lee heel gevoelig (12), 9. Gebod om de Nijmeegse uni stil te krijgen (4), 10. Zonder vooruitzicht (8), 11. Verwerf ik vervelend na de wedstrijd? (7), 12. Lofuitingen in balans na deze groente? (5), 13. Breek de prijs (5), 14. Engelse heengegane streep die voor stress zorgt (8), 15. Binnen dit Engelse waterdier is het einde (6), 16. Opgelucht lossen (9), 17. Foei, de reu is in extase (7), 18. Linie na de afloop is bevredigend (10), 19. Vliezen erom kwijtraken (9). Verticaal 2. Sprookjesfiguren houden hun mond dicht tijdens deze viering (5), 3. Onze hoeveelheid ‘gie’ is sentimenteel (9), 4. Ren nat van blijdschap? (6), 5. Tevreden vullen bij een bank (10), 6. Niet vergeten hier nog een keer op te halen (10), 7. Alé, aan het eind een Europeaan (6), 11. Inzetten op een duel in een competitie (8), 12. Resultaat voor de halte (9).
OPLOSSING crypto MEI HORIZONTAAL 4. April doet wat zij wil, 10. Boswandeling, 12. Zonnesteek, 13. Regen, 16. In de wolken, 17. Zee, 18. Regenboog, 19. Waaien, 20. Zwembad, 21. Eicel, 22. Festival. VERTICAAL 1. Verbrand, 2. Lam, 3. Blauwe lucht, 5. IJsjes, 6. Zonnetje,
7. Miezeren, 8. Zonsondergang, 9. Vakantiegevoel, 11. Lentekriebels, 14. Terras, 15. Paren.
winnaaR Winnaar van de vorige crypto is Frank Uijlen. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur je oplossing van de ANS-crypto voor 20 juni onder vermelding van naam, adres en bank-/gironummer naar de redactie of naar
[email protected].
www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32
Tekst: Lucy Vleeshouwers en Mitchel Wijnen/ Foto: Jaap Baarends
Paul Aerts (25), eerstejaars Algemene Cultuurwetenschappen, Twee fluitjes in 97 seconden, ‘ik hou eigenlijk niet zo van Heineken’.
die weg te gooien, dus dronk ik ze maar op. Om half twaalf was ik compleet
Wat is het ergste wat je tegen iemand hebt gezegd?
Waar heb je een hekel aan?
‘Ooit maakte een meisje een nare opmerking over mijn beste vriendin. Ik kon
‘Aan oppervlakkige mensen die in hun eigen wereldje leven. Sommigen zien
daar zo slecht tegen dat het even zwart voor mijn ogen werd. Ik heb haar vol-
niet hoe mooi de wereld is. Dan zitten ze in de bus, alleen geïnteresseerd in
ledig de grond in geboord en uitgemaakt voor serpent en vies onderkruipsel.’
hun fancy smartphone. Ik kan niet tegen materialisme. Je wordt echt niet
de weg kwijt en liep ik op een politieagent af om hem te knuffelen. Gelukkig hebben mijn vrienden kunnen voorkomen dat ik werd afgevoerd en hebben ze mij naar huis gedragen.’
gelukkiger als je de nieuwste Nikes hebt. Waar ik ook een hekel aan heb zijn Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
colaflesjes. Ik weet niet waarom, maar die vind ik verschrikkelijk. Cola moet ik
‘Vorige week bij een optreden van The Luyas in Doornroosje. Ze waren het
uit blik drinken.’
voorprogramma van The Dodos en ik werd zo geraakt door hun muziek dat ik menig traantje heb moeten wegpinken. De mensen om mij heen hadden dit
Heb je vaak seksuele avontuurtjes?
totaal niet, maar stiekem ben ik ook ontzettend emo.’
‘Nee, daar hou ik niet van. Ik heb liever een vaste relatie. Happy single zijn lukt me niet, ik wil lief zijn voor iemand. Als ik een leuke meid tegenkom, kan
Wat is je gênantste herinnering?
ik alleen intiem met haar zijn als ik echt een band heb opgebouwd op die
‘Twee jaar geleden ging ik met vrienden naar Eindhoven om flink te zuipen.
avond. Ik heb medelijden met mensen die maar wat rondneuken. Daar word
Halverwege de avond stonden overal halfvolle glazen en ik vond het zonde om
je zielig van.’ ANS