IAESTE. Internship Booklet. Yannick Dylst, Edition Are you ready for the international experience?

IAESTE Edition 2013

Internship Booklet

Are you ready for the international experience?

IAESTE IS ALL ABOUT INTERNATIONAL INTERNSHIPS.

IAESTE provides a fun way to discover the world, by working abroad. In this internship booklet you can read stories written by students, just like you, who went abroad last summer with IAESTE. The goal of this booklet is to give you some impressions, to remove all doubts and to give you the chance to get this great experience for yourself!

IAESTE is active in Brussels, Leuven and Ghent. The cooperating institutes are VUB, ULB, KUL and UGent. If you are in your 3rd Bachelor or master years in bio-engineering or engineering at one of these institutes you are able to participate in IAESTE.

Enjoy reading and we hope to see you on the next IAESTE activity; sometime, someplace, somewhere in the world.

Yannick Dylst, LC Ghent President 2013-2014

Visit www.iaeste.be Don’t hesitate to e-mail us! Brussels: [email protected] Ghent: [email protected] Leuven: [email protected]

ARGENTINA ELIEN HENDRICKX Ik  had  al  vele  posi.eve  ervaringen   over  Iaeste  gehoord  en  het  stond   voor  mij  dan  ook  al  redelijk  snel   vast  dat  ik  ook  graag  op  zo’n  stage   wou  gaan  om  het  leerrijke  met  het   aangename  te  combineren.  Ik  wou   graag  naar  een  Spaanssprekend   land  gaan.  Dat  in  combina.e  met   wat  ik  al  wist  over  Argen.nië  en   met  het  thema  van  de  stage   (betontechnologie)  heeB  de  keuze   bepaald  om  voor  dit  land  te   kiezen.  Argen.nië  is  het  grootste   Spaanssprekend  land  ter  wereld   en  het  bevat  dan  ook  echt  alle   verschillende  landschappen.  Van   gletsjers  in  Patagonië,  woes.jn  in   Salta,  tropisch  regenwoud  in   Iguazu  tot  en  met  het  stedelijke   karakter  in  de  hoofdstad  Buenos   Aires.  Dit  was  eveneens  de  stad   waar  ik  op  29  juli  naar  toe  vertrok   om  er  2  maanden  door  te  brengen.   Ik  had  graag  heel    Argen.nië   doorgereisd,  maar  daar  had  ik   jammer  genoeg  de  .jd  niet  voor.   Wel  heb  ik  enkele  van  die  mooie   trips  gedaan  .jdens  de  weekends.   De  rest  zal  voor  een  volgende  keer   zijn! Hier  volgen  8  van  mijn  ervaringen/ trips:   San  Telmo Dit  is  de  regio  in  Buenos  Aires  waar   ik  zelf  verbleef.  Het  is  een  zeer  oude   en  charmante  wijk  waar  veel   goedkope  restaurantjes  te    vinden   zijn.    Er  is  steeds  veel  muziek  en   sfeer  in  de  straten,  zeker  op   zondagen.  Dan  transformeert  heel   de  wijk  in  een  grote  lokale  markt  

San Telmo, Argentina

waar  gezelligheid  troef  is.  Deze   streek  is  ook  wel  de  dada  van  de   alterna.eve  kunstenaars.  In  San   Telmo  ben  ik  naar  een  milonga  club   geweest.  Dit  is  een   dansgelegenheid  waar  Argen.jnen   en  toeristen  hun  beste  tangopasjes   bovenalen.  Zelf  heb  ik  hier  twee   basislessen  mogen  volgen… La  Boca De  meest  zuidelijkst  gelegen  regio   van  Buenos  Aires    staat  bekend  om   zijn  kleurrijke  en  uit  golfplaat   gemaakte  huizen.  Het  is  eveneens   de  plek  waar  de  Argen.jnse  tango   nog  het  meest  van  al  leeB.  Op  elke   straathoek  zijn  er  wel  tango  dansers   te  zien.  Deze  streek  vormt  ook  de   thuishaven  voor  de  voetbalploeg  ‘La  

2

Boca  Juniors’,  waar  Maradonna  nog   gespeeld  heeB. Palermo Dit  is  de  meest  noordelijkst  gelegen   regio  van  Buenos  Aires.  Met  zijn   vele  groene  oases  is  dit  een  bron   van  rust.  Je  hebt  er  een  grote   dierentuin,  vele  tuinen  zoals  de   rozentuin,  de  botanische  tuinen,  de   Japanse  tuinen,…  .  Wat  mij  ook   opviel  hier  is  dat  dit  de  plek  is  voor   de  spor.evelingen.  Je  ziet  heel  veel   lopers  en  zelfs  nog  meer  skaters.  Je   kunt  op  veel  plaatsen  skates  huren   en  dit  heb  ik  dan  ook  maar  eens   uitgetest. Puerto  Madero Flitsende  nieuwe  flatgebouwen   typeren  de  meest  moderne  wijk  van  

Buenos  Aires.  Het  is  aan  het  water   gelegen  en  de  bekendste  brug  is  de   ‘punte  de  la  Mujer’  van  ‘Calatrava’.  Dit   is  trouwens  ook  the  place  to  be  om  er   ‘s  avonds  eentje  te  gaan  drinken.  Het   typische  drankje  van  Argen.nië  is   ‘Fernet’,  niet  volledig  mijn  ding,  maar   dus  wel  van  vele  Argen.jnen.

paardrijden,  op  een  paardenkar  ziden,   muziek  en  paardenshows  en  uit  een   grote  maal.jd  met  veel  typisch   Argen.jns  vlees.  Het  was  een  gevuld   en  leuk  dagje. Uitstapje  Iguazu

Aan  het  einde  van  mijn  stage  is  mijn   vriendje  mij  komen  bezoeken  in   Uitstapje  La  Plata Argen.nië.  We  hebben  samen  een   Een  andere  Iaeste  student  uit   tripje  (een  niet  te  onderschaden  busrit   Engeland  verbleef  hier  2  maanden.  Hij   van  17  uur)  naar  Iguazu  gemaakt,  de   kwam  me  een  dagje  bezoeken  in   regenwouden  en  watervallen  op  de   Buenos  Aires  en  vervolgens  ging  ik   grens  van  Argen.nië  met  Brazilië.  De   hem  een  dagje  bezoeken  in  La  Plata.   watervallen  zijn  echt  adembenemend   Dit  is  een  universiteitsstad  op  zo’n  60   mooi,  zowel  langs  de  Braziliaanse  kant,   km  van  Buenos  Aires.  We  zijn  er  in  een   waar  je  een  overzicht  krijgt  over  de   parrilla  gaan  eten.  Dit  zijn  de  typische   watervallen,  als  aan  de  Argen.jnse   grill  restaurants  van  Argen.nië,  zeker   kant,  waar  je  aan  de  mondingen  van   de  moeite  waard! de  watervallen  staat.  Tijdens  dit  tripje   hebben  we  ook  de  Itaipu  dam  op  de   Uitstapje  Colonia grens  van  Brazilië  en  Paraguay   Colonia  del  Sacramento  is  een  stadje   bezocht.  Dit  is  de  tweede  grootste   gelegen  in  Uruguay,  slechts  op  1  uurtje   dam  ter  wereld  en  levert  een  groot   deel  van  de  energie  voor  zowel   van  Buenos  Aires  verwijderd  met  de   Brazilië  als  Paraguay. boot.  Het  is  gelegen  aan  de  Rio  de  la   Plata  en  meer  dan  de  helB  van  de  stad   bestaat  uit  stranden.  De  rust  in   Colonia  staat  in  groot  contrast  met  de   Nu  weten  jullie  al  een  beetje  meer   drukte  in  Buenos  Aires.  Ik  had  echt   over  wat  er  allemaal  in  de  buurt  van   genoten  van  dit  uitstapje  en  ‘s  avonds   Buenos  Aires  te  beleven  valt.  Buiten   was  er  een  heel  mooie  zonsondergang   de  ontspanning  moest  ik  natuurlijk   op  het  strand.    In  Colonia  zie  je  de   ook  af  en  toe  werken.  Ik  werkte  in  de   mensen  ook  echt  voortdurend  maté   na.onale  universiteit  van  Avellaneda   drinken.  Dit  is  een  typisch  Zuid-­‐ (UTN-­‐FRA)  en  mijn  stage  ging  over  het   Amerikaans  drankje  dat  bestaat  uit   gebruik  van  afval  polymeren  ter   kruiden  en  water.  Dit  heb  ik  daar  dan   vervanging  van  aggregaten  in  beton.   ook  maar  eens  uitgetest,  maar  ik   Zo  kan  het  beton  veel  goedkoper   moest  er  al  veel  suiker  bij  doen  om  de   gemaakt  worden  en  kunnen  veel   bidere  smaak  aan  te  kunnen. sociale  problemen  in  Buenos  Aires   opgelost  worden.  De  mensen  op  de   Uitstapje  San  Susanna Universiteit  zijn  zeer  vriendelijk  en   open  hier.  Verwacht  je  maar  aan  vele   Als  je  uit  de  hoofdstad  Buenos  Aires   kussen  en  vele  uitnodigingen  voor   gaat,  kom  je  veel  steden  tegen  waar   nog  authen.eke  cowboys  (gaucho’s)   feestjes  als  je  voor  een  stage  in   Argen.nië  kiest.  Zeker  de  moeite   leven.  Ik  ben  een  dagje  naar  zo’n   range  van  de  gaucho’s  geweest  in  San   waard. Susanna.  De  dag  bestond  uit  

3

ARGENTINA

AUSTRALIA ANNE-LORE FINOULST Eind  augustus  waagde  ik  mij  aan   een  nieuw  avontuur:  een  half  jaar  in   Australië!  In  juni  thesis  afgerond,   nog  genieten  van  de  Belgische   zomer  met  hier  en  daar  een   studentenjob  om  de  centjes  daarna   te  kunnen  spenderen  in  Australië;   en  weg  zijn  we! Bij  Australiërs  heeB  Adelaide  de   reputa.e  een  saaie,  kleine,  nogal   ouderwetse  stad  te  zijn;  en  als  ik   eerlijk  ben,  moet  ik  ze  wel  gelijk   geven.  Adelaide  heeB  de  alure  van   een  groot  dorp;  De  CBD  (central   business  district)  is  de  naam  voor   het  stadscentrum,  maar  eigenlijk   zijn  alle  stedelijke  elementen  in   Adelaide  in  een  paar  drukke  straten   gepropt  en  zodra  je  deze  zone   verlaat,  waan  je  je  in  een  rus.g   dorp. Het  ‘Ian  Wark  Ins.tute’  is  een   onderzoeksins.tuut  gespecialiseerd   in  materiaalwetenschappen.  Mijn   project  situeert  zich  in  de  ‘mineral   processing’.  Mijnbouw  is  nog  steeds   één  van  Australië’s  grootste   sectoren  waarmee  veel  geld   verdiend  wordt  en  die  voor  een   grote  tewerkstelling  zorgt.  Het   ins.tuut  is  uitgerust  met  de  meest   geavanceerde  apparatuur.  Zoals  in     vele  onderzoeksgroepen  vandaag,   komt  de  meerderheid  van  de   collega’s  uit  alle  uithoeken  van  de   wereld.  Men  hecht  in  Australië  veel   belang  aan  ‘Occupa.onal  Health   and  Safety’:  deze  obsessie  met   ‘gezondheid  en  veiligheid  op  de   werkvloer’  leidde  tot  uitgebreide   regels  en  voorschriBen  in  het  labo   én  een  drakonische  beveiliging  

Adelaide, Australia

waarbij  je  voor  élk  bureau,  ruimte   of  labo  een  code  of  kaart  nodig  had   om  binnen  te  raken. Toen  ik  hier  aankwam  was  het  even   onwennig:  koude,  gure  lentedagen   en  bovendien  werd  het  zeer  snel   donker.  Gelukkig  begint  het  hier  nu   op  te  warmen.  De  te  verkrijgen   zonnencrèmes  hebben  als   minimum  beschermingsfactor  30+.   Het  gat  in  ozonlaag  bevindt  zich   langs  deze  kant  van  de  aarde,  wat   massaal  doet  smeren.  Surfers  en   andere  strandlocals  brengen  vaak   een  royale  laag  ‘wit  gedoe’  aan  op   hun  lippen  en  op  de  bovenste  delen   van  hun  wangen,  dat  niet  intrekt  en   je  dus  echt  wide  lippen  en  strepen   geeB.  Dit  bleek  zinkcrème  te  zijn,   een  extra  bescherming  tegen  het   verbranden.  

4

In  het  weekend  is  er  .jd  om  South   Australia  te  gaan  verkennen.  Dit  is   de  regio  met  de  bekende  wijnen  uit   de  Barossa  Valley  (o.a.  Jakob’s   Creek).  Verder  zijn  hier  vele   natuurparken  én  mooie  stranden   waar  je  dolfijnen,  zeehonden  en   zelfs  pinguins  kan  spoden.  In  en   rond  Adelaide  speelt  zich  in  januari   ook  de  ‘Tour  Down  Under’  af,  de   grootste  koerswedstrijd  in   Australië.  Ik  kijk  nu  al  uit  naar  de   Australian  Open,  waarvoor  ik  graag   naar  Melbourne  afzak. Vliegen!  Overal!  Aan  deze   vervelende  insecten  had  ik  mij   helemaal  niet  verwacht:   Australische  vliegen  zijn  veel   koppiger  dan  de  vliegen  die  we  in   België  gewoon  zijn,  én  ze  zijn  met   veel  meer.  Ze  zeden  zich  op  je   gezicht,  je  kleren,  je  armen  en  

blijven  dan  doodleuk  ziden  en  blijven   rond  je  gezicht  zoemen.  In  de  meer   stedelijke  gebieden  was  dit  leenaar,   eens  je  je  meer  in  de  outback  bevond,   waren  vliegenneden  geen  overbodige   luxe.  In  Flinders  Ranges,  een   adembenemend  natuurreservaat  op  5   uur  rijden  van  Adelaide,  leken  de   camperende  Australiërs  zich  helemaal   niet  te  storen  aan  de  horden  vliegen,   in  tegenstelling  tot  wij    -­‐  interna.onale   studenten  -­‐  die  beetje  bij  beetje  zot   werden  en  hele  .jd  rond  zich  uit  lagen   te  wapperen  in  een  fu.ele  poging  de   vliegen  weg  te  krijgen.  Dan  net  zoals   iedereen  daar,  een  gezichtsvliegen  net  

gekocht  en  bleek  mijn  beste   investering  tot  zo  ver. Dit  weekend  drie  koala’s  gespot   .jdens  een  bushhike  in  de  heuvels   rond  Adelaide!  Ondertussen  ziden  er   voor  mij  al  bijna  2  maand  Down  Under   op.  Het  gaat  hier  prima!  Ik  hoop  dat   mijn  gewicht  niet  evenredig  blijB   s.jgen  met  mijn  .jd  hier  maar  in   steady  state  gaat.   Groeten  uit  Australië!

5

AUSTRALIA

BRAZIL HANNE SPRUYT Ik  moet  bekennen  dat  ik  op   voorhand  niet  te  veel  had   nagedacht  en  zeker  niet  opgezocht   over  mijn  land,  Brazilië.  Ook  al   stond  er  niet  veel  uitleg,  de  stage   had  een  interessant  onderwerp,   de  periode  paste  en  wie  wilt  er  nu   niet  naar  Brazilië?  Over  de  taal   was  ik  een  beetje  bezorgd  maar  de   vereiste  was  goed  Engels  dus  ik   ging  ervanuit  dat  iedereen  daar   wel  een  mondje  sprak  en   natuurlijk  zou  communica.e  met   de  andere  trainees  geen  probleem   mogen  zijn. Na  langer  onderweg  te  zijn  dan  ik   zelfs  wilde  uitrekenen(trein  naar   Brussel,  dan  naar  Parijs,  vlucht  van   Parijs  naar  New  York,  New  York   naar  Sao  Paulo  en  dat  was  nog  niet   eens  de  eindbestemming),  werd  ik   op  de  luchthaven  opgewacht  met   mijn  naam  op  een  bordje  door  een   vriendelijke  studente.  Zij  sprak  vrij   goed  engels  maar  besloot  toch  mij   mijn  eerste  portugese  woorden  te   leren  toen  bleek  dat  ik  de  taal  niet   spraak,  ik  had  nargheid  moeten   voelen.  Zij  heeB  mij  de  bus  op  gezet   voor  de  laatste  8u  naar  mijn   woonplaats  voor  de  volgende  8   weken:  Presidente  Prudente. We  waren  op  dat  moment  met  4   trainees  die  allemaal  in  de   “moradia”  sliepen,  de  gra.s  homes   van  daar.  Kamers  werden  gedeeld   per  2  of  3,  als  er  een  extra  matras   tussen  de  twee  bedden  gelegd   werd,  en  de  huisjes  waren  per  4   kamers.  Er  was  geen  plek  meer  in   dat  van  de  andere  trainees  dus  

Presidente Prudente, Brazil

kwam  ik  toevallig  uit  in  een  huis   waar  niemand  engels  sprak.  Ik  heb   een  volledig  vernieuwd  respect   voor  google  translate  nu:)  Ik  heb   mijn  (naïeve)  ideeën  over  de  kennis   van  het  engels  daar  grondig  moeten   bijstellen.  Eén  op  10  of   waarschijnlijk  zelfs  15  studenten   daar  sprak  een  beetje  engels,   ondanks  het  feit  dat  ze  het  bijna   allemaal  gekregen  hebben  .jdens   hun  middelbaar.  Het  verschil  tussen   communiceren  met  iemand  die  5   woorden  engels  kent  of  iemand  die   absoluut  niets  weet  is  trouwens  ook   groter  dan  ik  dacht.  Als  je  geen   enkel  raakvlak  hebt  tussen  de  talen   die  je  spreekt  wordt  het  simpelste   proberen  vragen  enorm  las.g.  

6

Portugees  leren  dan  maar…   Makkelijker  gezegd  dan  gedaan   weliswaar.  Wie  nog  een  goede   vocabulaire  frans  heeB  geraak  vrij   ver  qua  zelf  spreken.  Op  papier  is  er   heel  veel  gelijkend  en  ook  de   vervoegingen  zijn  vrij  gelijkaardig.   Het  is  verstaan  dat  het  las.ge  stuk   is.  Ze  spreken  namelijk  veel  te  snel   om  aparte  woorden  te  kunnen   onderscheiden.  Maar  op  zich  had  ik   de  basiscommunica.e  vrij  snel   onder  de  knie,  ingewikkelde   conversa.es  moest  ik  maar  gewoon   houden  voor  de  paar  mensen   waarmee  ik  engels  kon  spreken. Op  naar  de  stage  zelf  dan,  toch  de   hoofdreden  waarom  ik  8  weken  van   mijn  vakan.e  besloot  te  gaan   werken.  Ik  ben  er  nog  al.jd  niet  

achter  wat  er  daar  exact  is   misgelopen.  Het  leek  mij  dat  mijn   professor  gewoon  niet  wist  wat  er  van   hem  verwacht  werd  te  doen  met   stagiairs.  Of  eigenlijk  zelfs  de   universiteit.  We  werden  wel  vergoed   om  8u  per  dag  te  werken  maar   niemand  van  ons  had  een  bureau  of   iets  van  controle  op  wat  we  eigenlijk   deden.  Daarbovenop  denk  ik  dat  het   niveau  van  de  universiteit  daar  ook   lager  lag  dan  wat  wij  gewend  zijn,   maar  ik  durfde  het  ook  niet  echt   vragen  omdat  ik  niemand  wilde   beledigen.  Het  kan  ook  zijn  dat  hij   dacht  mij  een  plezier  te  doen  door  mij   weinig  werk  te  geven  en  mij  zo  vrij  te   laten.  Het  kwam  er  alleszins  op  neer   dat  mijn  projectje  absoluut  niet   genoeg  was  om  mij  bezig  te  houden.

waar  je  zin  in  hebt?  Voor  mij  voelde   het  alsof  ik  8  weken  vakan.e  had   opgeofferd  met  het  doel  om  6   studiepunten  minder  te  kunnen  doen   .jdens  het  jaar  en  in  de  plaats  daarvan   8  weken  zat  te  niksen  en  filmpjes  te   kijken  zonder  er  een  vak  voor  te   kunnen  laten  meetellen.  Ik  ben  wel   een  paar  keer  een  uitstap  gaan  maken   maar  de  afstanden  zijn  daar  zo  enorm   dat  de  dichtstbijzijnde  toeris.sche   stad  al  vlotjes  8u  bus  was,  dat  telkens   alleen  doen  bleek  toch  ook  niet  mijn   favoriete  bezigheid.(onze  zomer  is   laagseizoen  in  Brazilië  dus  ook  hele   weinig  backpackers  om  onderweg   tegen  te  komen  en  mee  samen  te   reizen)

Ik  ben  op  zich  blij  dat  ik  geweest  ben,   beter  dat  dan  niet  durven  appliceren,   Sommigen  daar  snapten  absoluut  niet   maar  als  ik  het  opnieuw  zou  doen  zou   waarom  mij  dat  zo  frustreerde,  wie   ik  toch  zorgen  op  voorhand  beter  te   wilt  er  nu  niet  in  Brazilië  ziden  met   weten  waaraan  ik  begon. alle  .jd  van  de  wereld  om  te  doen  

7

BRAZIL

COLOMBIA EMMA ROMBAUT

Op  het  moment  dat  dit  met-­‐handige-­‐ /ps-­‐doorspekt  verslag  in  ’t  Civielke   verschijnt  is  de  deadline  van  de  A-­‐form   van  IAESTE  reeds  in  zicht.  Onder  het   moAo  ‘het  aangename  met  het  nuDge   combineren’  willen  vele  derde  bachers   en  eerste  masters  een  stage  doen  die   kan  ingebracht  worden  voor   studiepunten,  maar  die  ook  uitzicht   biedt  op  een  buitenlands  avontuur.   Want  een  avontuur  zal  het  zeker  zijn:  je   duikt  enkele  weken  helemaal  onder  in   een  nieuw  leven.  Je  vertrekt   moederziel  alleen,  zonder  goed  te   weten  waar  je  terecht  zal  komen,  naar   een  nieuw  land  met  vreemde   gewoontes  en  vaak  een   onverstaanbare  taal.  Last  van   koudwatervrees?  Gelukkig  staat  de   lokale  IAESTE-­‐groep  te  springen  om   hun  land  voor  te  stellen  aan   nieuwkomers  en  voor  je  het  weet  word   je  op  facebook  gespamd  met   vriendschapsverzoeken  en  al  dan  niet   begrijpbare  posts...   Ik  heb  8  weken  lang  stage  gedaan  in   Ibagué,  een  middelgrote  stad  in   Colombia.  (Tip  1:  Boek  je  terugreis   twee  weken  later  dan  het  einde  van  je   stage.  Je  kent  ze  nu  nog  niet,  maar   tegen  dan  ga  je  goede  vrienden   hebben.)  Ibagué  is  gelegen  aan  de  voet   van  de  middelste  van  de  drie  Andes-­‐ bergketens,  met  twee  vulkanen  en   ontelbare  watervallen  binnen  een   straal  van  30  km.  Als  één  van  de   weinige  IAESTE-­‐trainees  op  de  publieke   universiteit,  was  ik  iets  minder   betrokken  bij  IAESTE,  dat  alles   organiseerde  vanuit  de  private   universiteit.  Erg  was  dat  niet,  want  ik   heb  evengoed  veel  mensen  leren  

Ibagué, Colombia

kennen  en  ook  wel  beter  de  huidige   problemen  in  Colombia  leren  begrijpen.   (Tip  2:  Al/jd  ingaan  op  uitnodigingen   helpt  je  al  een  heel  eind  vooruit.  Ook  al   is  het  een  uitnodiging  voor  de   zondagsmis.)   Waarom  Colombia? Ik  had  drie  op/es  buiten  Europa  voor   chemische  technologie:  Oman,  India  en   Colombia.  Staan  zwoegen  in  Oman  bij   40°  op  een  raffinaderij  tussen  mannen   met  tulbanden  en  baarden  sprak  me   niet  zo  aan  (Tip  3:  Check  de  site  van  je   werkgever  voor  je  appliqueert.  Eén  foto   kan  meer  zeggen  dan  1000  woorden.)   Ik  koos  Colombia  als  tweede,  na  India,   deels  door  de  slechte  reputa/e  die   Colombia  hee[  op  vlak  van  veiligheid.   De  Colombianen  zelf  zien  het  anders   met  hun  na/onale  quote:  “Colombia,   the  only  risk  is  wan/ng  to  stay”.  Klinkt   lichtjes  ironisch  voor  een  land  dat  tot   enkele  jaren  terug  de  grootste   producent  van  cocaïne  was  (nu  derde   na  Bolivia  en  Peru)  en  dat  bekendstaat  

8

voor  zijn  strijd  tegen  de  kidnappende,   drugsdealende  en  regering-­‐ infiltrerende  guerillastrijders  van  de   FARC,  van  oorsrong  een   communis/sche  boerenbeweging.   Waar  ik  aan  het  begin  van  mijn  stage   dus  bijna  elke  dag  in  hakkelend  Spaans   mijn  keuze  wat  verbloemd  moest   uitleggen,  kan  ik  jullie  nu  toch  oprecht   een  paar  uitstekende  redenen  geven   waarom  Colombia  de  max  is: Colombia  is  het  meest  biodiverse  land   ter  wereld  per  vierkante  meter,  met   sommige  soorten  die  enkel  daar   voorkomen.  Er  groeit  fruit  dat  je  nog   nooit  gezien  hebt  en  kleurige  bloemen,   vlinders,  insecten  en  vogels.  Je  hoe[   hiervoor  niet  naar  de  plantentuin  of   een  natuurpark  te  gaan:  je  vindt  dit   allemaal  net  buiten  de  stad,  aan  de   kant  van  de  weg.  (Tip  4:  Neem  geen   fruit  mee  op  wandeling  in  Colombia.  Er   groeit  genoeg,  maar  wilde  limoen  is  wel   zuur.)

Colombia  is  het  enige  land  in  Zuid-­‐Amerika   dat  twee  verschillende  kustlijnen  hee[.   Aan  de  Caraïbische  zee  zijn  de  met   palmbomen  afgezeAe  wiAe  stranden   toeris/sche  trekpleisters.  Van  op  de  grijze   stranden  van  de  Pacifische  oceaan  kan  je   zeeschildpadden  en  walvissen  spoAen,  of   chillen  naast  watervallen  die  zich  vanuit   de  jungle  in  de  oceaan  storten.  Als   stranden  je  ding  niet  zijn  kan  je  vulkanen   bewandelen  in  het  hooggebergte  van  de   Andes  met  rustpauzes  in   warmwaterbronnen,  meerdaagse   trekkingen  doen  door  de  jungle  naar   verlaten  indianensteden  of  plaatselijke   stammen  bezoeken  in  het  Amazonewoud.   Who’s  in?

lag  wel  een  pak  lager  dan  hier.  (Tip  6:  Als   je  elke  dag  in  het  labo  moet  zijn,  doe  dan   genoeg  lange  broeken  mee.  Twee  is  te   weinig.)

Colombianen  zijn  bij  de  gelukkigste  en   vriendelijkste  mensen  van  de  wereld.  Op   vlak  van  BNP  scoort  Colombia  misschien   laag,  maar  op  de  Happy  Planet  Index  staan   ze  momenteel  op  nummer  3  (België   ergens  rond  de  80).  En  wat  ben  je  met   rijkdom  als  je  er  niet  gelukkig  van  wordt?  

Jazeker!  Ik  heb  enkele  onvergetelijke   herinneringen  om  naar  terug  te  kijken:   leuke  feestjes  op  nieuwe  loca/es  (strand,   shiva,…),  de  vele  dagtochten  (te  voet,  te   paard,  met  de  boot  of  motor)  door  de   adembenemende  en  ongerepte  natuur  én   in  tof  gezelschap,  ontroerende   vrijgevigheid  van  mensen  die  amper  iets   hebben,  verschillende  adrenalinerushes…   Er  waren  natuurlijk  ook  minder  toffe   momenten:  Ik  ben  na  een  week  veranderd   van  huis  omdat  mijn  huisbazin  een  beetje   gek  was,  heb  veel  afscheid  moeten   nemen,  ze  hebben  me  enkele  keren  op   een  afspraak  laten  staan  zonder  op  te   dagen,  ik  heb  veel  last  gehad  met  de   administra/eve  rompslomp.  Maar  door  de   manier  waarop  je  daarmee  omgaat  leer  je   jezelf  ook  wel  beter  kennen,  dus  ik  zou   hier  niets  aan  willen  veranderen.

Colombia  is  veilig,  maar  je  moet  je  nu  ook   weer  niet  zonder  zorgen  in  het  Aards   Paradijs  wanen  (Tip  5:  Doe  dat  best  ook   niet  ’s  nachts  in  het  Citadelpark).  Alle   bronnen  zijn  het  eens:  de  situa/e  is  er  de   laatste  jaren  stukken  op  verbeterd,  zeker   op  toeris/sche  plaatsen. En  de  stage? Op  mijn  stage  moest  ik  mijn  begeleidster   bijstaan  bij  haar  onderzoek  naar  de   feromonen  van  plaatselijke   fruitvliegpopula/es.  Wanneer  de   levenscyclus  van  de  fruitvlieg  ervoor   zorgde  dat  we  enkele  dagen  niet  verder   konden,  hielp  ik  bij  anderen.  Er  werden   plantenextracten  geanalyseerd  en   schorpioenen  gemolken  om  tegengif  te   maken.  Ik  kreeg  een  paddestoelen-­‐ rondleiding  op  de  campus:  grote  aantallen   hallucinogene  paddestoelen  werden   geteld,  vreemd  genoeg.  Ik  vond  het   oprecht  interessant,  maar  de  efficiën/e  

Een  werkdag  was  van  08:00-­‐12:00  en   14:00-­‐18:00  en  ik  verdiende  ongeveer   450€  per  maand,  wat  ruim  genoeg  is  voor   de  onkosten  daar.  Ik  had  het  geluk  om  in   een  heel  fijn  labo  terecht  te  komen,  met   jonge  en  toffe  collega’s.  Feestjes  met  BBQ   en  salsamuziek  voor  het  hele  labo  werden   elke  maand  gegeven  door  de  professoren.   Kan  je  jouw  vakgroep  al  voorstellen,  al   salsadansend  terwijl  de  grote  baas  zijn   beste  karaoke-­‐performance  bovenhaalt? Was  het  wat  plezant?

Als  conclusie  moet  ik  toch  toegeven  dat  de   na/onale  leuze  meer  waarheid  bevat  dan   je  zou  denken.  Spij/g  genoeg  kon  ik  er  niet   langer  blijven,  maar  ik  ben  zeker  van  plan   om  terug  te  keren!  (Tip  7:  Vul  gewoon  al  je   A-­‐form  in.  Je  hebt  niets  te  verliezen!)

9

COLOMBIA

CZECH REPUBLIC MAX BEAUCHEZ Afgelopen  zomer  heb  ik  stage   gelopen  bij  het  Ins.tuut  voor   Chemische  Technologie  (ICT,  of   VSCHT  in  het  Tsjechisch),  een   universiteit  gewijd  aan  chemie  in   Praag.  De  stage  duurde  7  weken,   van  het  einde  van  de  eerste  zit  tot   het  begin  van  de  tweede  zit. Bij  aankomst  in  Praag  werd  ik  op   de  luchthaven  opgehaald  door   iemand  van  IAESTE,  die  me   meenam  naar  de   universiteitshomes  waar  ik  zou   verblijven.  Ik  had  een  gedeelde   kamer  in  Sazava,  een  flatgebouw   van  de  universiteit  in  een   buitenwijk  van  Praag  waar  veel   homes  van  universiteiten  zijn.  Ik   zat  in  een  tweepersoonskamer   met  balkon,  bureau  en  twee   bedden.  Per  twee  kamers  van   twee  personen  was  er  een  gedeeld   toilet,  badkamer  en  keuken.  De   inrich.ng  was  nieuw,  al  was  dat   niet  zo  voor  alle  kamers:  sommigen   hadden  een  inrich.ng  die  nog  uit  de   jaren  tach.g  stamde.  Vlakbij  Sazava   was  een  groot  overdekt  nieuw   winkelcentrum,  Chodov,  waar   vrijwel  alles  te  verkrijgen  was. De  volgende  ochtend  werd  ik  door   iemand  van  IAESTE  begeleid  naar  de   universiteit  en  werd  mijn   metroabonnement  en  simkaart   geregeld.  De  universiteit  is  goed  te   bereiken  met  de  metro  vanaf   Sazava  in  zo’n  40  minuten.  De   universiteit  is  centraal  gelegen,   ongeveer  een  kilometer  ten   noorden  van  de  Praagse  burcht   (Praag  6,  Dejvicka).  In  de  

Prague, Czech Republic

universiteit  ontmoede  ik  mijn   professor,  werd  mijn  lab  getoond   en  vertelden  ze  me  waar  ik  me  mee   bezig  kon  houden  die  zomer:  een   bioreactor  met  schimmels  voor  de   anraak  van  tex.elafvalwater.   Het  lab  zelf  was  goed  ingericht  en  ik   had  een  eigen  bureau  en  computer   ter  beschikking.  Er  werd  me   ongeveer  verteld  waar  ik  me  mee   bezig  kon  houden,  maar  voor  de   rest  werd  ik  de  hele  zomer  erg  vrij   gelaten.  Als  ik  om  hulp  vroeg  gaven   de  andere  mensen  legden  de   andere  mensen  werkzaam  in  het   lab  me  dingen  uit,  maar  ze  waren   uit  zichzelf  niet  zo  spraakzaam   tegen  mij.  Het  was  mij  vrij  mijn   werk.jden  te  bepalen:  meestal   kwam  ik  later  in  de  dag  maar  bleef  

10

ik  dan  ook  tot  een  uur  of  7.  Aan  het   einde  van  mijn  stage  heeB  een   collega  in  mijn  lab  nog  een   afscheidsbarbecue  georganiseerd,   wat  erg  gezellig  was. Het  beste  aan  een  stage  in  Praag  is   het  sociale  leven.  Praag  is  een  grote   IAESTE-­‐stad,  en  op  het  hoogtepunt   waren  er  zeker  30  trainees  in  Praag.   In  mijn  universiteit  waren  er  ook   een  .ental,  en  elke  dag  gingen  we   samen  lunchen  in  de  resto  van  de   universiteit.  De  andere  IAESTE   trainees  die  bij  de  CTU  (Czech   Technological  University)  of  bij   bedrijven  zaten  zag  ik  bijna  elke   avond  bij  feestjes  in  Sazava  of  op   café,  georganiseerd  in  de  levendige   facebookgroep  of  groeps-­‐chat.  Ook   organiseerde  IAESTE  Praag  veel  

ac.viteiten:  wandeling  door  de  Joodse   daar  een  maal.jd.  Het  loon  van  8000   wijk,  wandeling  naar  de  Petrintoren,   kronen  per  maand  (5000  nedo  na   karten,  paintballen  etc. aBrek  van  huurprijs  voor  de  kamer)   zou  voldoende  kunnen  zijn  om  van  te   Praag  is  zelf  natuurlijk  ook  een  zeer   leven  als  je  zuinig  bent. mooie  stad.  Er  is  veel  moois  te  zien  in   Praag,  al  is  het  in  de  zomermaanden   Oost-­‐Europa  heeB  waarschijnlijk  de   erg  toeris.sch.  De  drukte  beperkt  zich   hoogste  dichtheid  van  IAESTE  LCs  in  de   echter  vooral  tot  de  as  burcht-­‐karlovu   wereld,  en  dus  waren  er  elk  weekend   most-­‐staromestska  names.-­‐names.   wel  weekenden  om  naar  toe  te  gaan:   republiki;  daarbuiten  valt  het  op  zich   Wenenweekend,  Budapestweekend,   wel  mee.  Wonende  in  Praag  heb  je   Krakowweekend  en  uiteraard  het   ook  veel  .jd  om  de  minder  drukke   Praagweekend.  Deze  weekenden   dingen  te  bekijken  en  de  dorpjes   bestaan  bijna  al.jd  uit  een   rondom  Praag  te  bezoeken  (vooral   welkoms{uif  op  vrijdag,  zaterdag  en   Cesky  Krumlov  en  Kutna  Hora  zijn  aan   zondag  een  toeris.sch  programma  en   te  raden).   zaterdagavond  een  eindfuif.  De   meeste  steden  zijn  goed  te  bereiken   De  prijzen  in  Praag  zijn  vaak  zeer   vanuit  Praag  met  bussen  of  de  trein;   redelijk,  al  liggen  ze  op  de   vooral  StudentAgency  bussen  zijn  erg   voornoemde  toeris.sche  route  wel   goed. hoger  dan  elders.  Bier  kost  ongeveer   30  kronen  (€1,20)  voor  een  halve  liter   Samenvadend  kan  ik  een  stage  in   en  je  kunt  op  restaurant  een  heel   Praag  van  harte  aanbevelen:  het  is  een   lunchmenu  eten  voor  ongeveer  120   prach.ge  stad,  sociaal  is  er  zeer  veel   kronen  (€5).  De  prijzen  in  de  resto   te  doen,  het  is  goedkoop  en  het  werk   liggen  nog  lager:  voor  2  euro  heb  je   is  ook  interessant.  Vitejte  v  Praze!

11

CZECH REPUBLIC

DENMARK BENOIT DE VRIEZE Na  de  applica.eprocedure  in   februari  kreeg  ik  de  kans  om  een   stage  bij  MicrosoB  in  Denemarken   te  doen.  Voor  ik  echter  op  stage   kon  vertrekken  volgden  nog  vier   zenuwslopende  sollicita.e-­‐ interviews.  Het  was  pas  .jdens  de   eindexamens  dat  ik  het  goede   nieuws  te  horen  kreeg  dat  ik  een   jaar  in  het  grootste  soBwarebedrijf   ter  wereld  stage  kon  lopen. Er  zat  echter  nog  een  addertje   onder  het  gras.  De  dag  voor  ik  zou   vertrekken  kreeg  ik  te  horen  dat   mijn  contract  geen  stagecontract   naar  Belgisch  recht  was,  maar  een   arbeidscontract.  We  kunnen  zeggen   dat  er  op  zijn  minst  een   onnauwkeurige  communica.e  was   vanuit  IAESTE.  Uiteraard  betekende   dit  dat  ik  in  België  een  aantal   voordelen,  zoals  het  kindergeld,  zou   verliezen.  Uiteindelijk  besloot  ik  het   avontuur  toch  aan  te  vaden.  Zo   vertrok  ik  midden  juli  naar   Kopenhagen. Bij  mijn  aankomst  werd  ik  door  een   IAESTE  medewerker  naar  mijn   appartement  gebracht,  waar  ik   samen  met  Gerard,  een  trainee  uit   Spanje,  de  eerste  zes  maanden  van   mijn  stage  zal  wonen.  Het   appartement  ligt  op  een   boogscheut  van  de  Deense   Technische  Universiteit  in  Lyngby,   zo  een  12  km  buiten  het  centrum   van  Kopenhagen.  Gerard  was  reeds   twee  weken  eerder  in  Denemarken   aangekomen  en  hij  introduceerde   me  het  eerste  weekend  aan  de   andere  stagairs  hier  in   Denemarken.  In  totaal  zijn  er  hier  

Copenhagen, Denmark

een  der.gtal  stagiairs  van  over  de   hele  wereld,  waarvan  er  vijf  ook  bij   MicrosoB  werken.  Bovendien  zijn  er   ook  een  groot  aantal  vroegere   trainees  die  hier  na  hun  stage   blijven  werken  zijn  in  het  bedrijf  van   hun  stage  of  in  een  ander  bedrijf. In  het  MicrosoB  Development   Center  Copenhagen  worden   enterprise  resource  planning  en   customer  rela.onship  management   toepassingen  ontwikkeld  onder  de   merknaam  MicrosoB  Dynamics.  Ik   werk  daar  samen  met  negen   collega’s  in  een  team  dat  het   “planning”  gedeelte  van  het   MicrosoB  Dynamics  AX  product   ontwikkeld.  Vanuit  het  oogpunt  van   een  soBware  engineer  valt  mijn   stage  op  een  zeer  interessant   moment:  de  22  jaar  oude  Dynamics   AX  applica.e  wordt  gemigreerd   naar  een  nieuw  pla{orm.

12

De  eerste  twee  weken  op  mijn  werk   waren  gevuld  met  het  opzeden  van   mijn  computer,  installeren  van  de   soBware  en  het  aanvragen  van   toegangsrechten.  Begin  augustus,   wanneer  men  manager  terugkwam   uit  verlof,  kreeg  ik  mijn  eerste   opdracht  voorgeschoteld.  De   verzameling  van  ongeveer   honderdduizend  unit  tests  was   gemigreerd  naar  het  nieuwe   pla{orm,  maar  was  niet  stabiel   noch  waren  de  resultaten  van  de   testen  relevant  voor  de  kwaliteit   van  de  code.  Het  was  mijn  taak  om   de  kwaliteit  van  de  verzameling  unit   tests  te  verbeteren  zodat  alle   applica.eteams  met  een  gated   check-­‐in  konden  beginnen  werken   en  zodat  regressietesten  uitgevoerd   konden  worden.  Na  enkele   mee.ngs  over  de  strategie  om  het   probleem  aan  te  pakken  ging  ik  aan   de  slag.  Ik  kon  mijn  eigen  .jd   indelen  en  mijn  eigen  doelstellingen  

op  korte  termijn  opstellen.  Mijn   presta.es  werden  namelijk  niet,  zoals   bij  de  vaste  werknemers,  op  de  voet   gevolgd  in  het  project  management   systeem.  Tot  midden  oktober  heb  ik   aan  dit  project  gewerkt.  Hierna  zal  ik   een  nieuw  project  krijgen  van  mijn   manager.

verkennen.  Er  is  het  Meat  Packing   District,  de  hipsterbuurt  Nørrebro  en   de  clubs  in  het  centrum  van   Kopenhagen.  Ook  zijn  de  uitstappen   naar  het  vlakbije  strand,  de  culturele   toppers  in  Kopenhagen.  Vanuit  IAESTE   worden  er  ook  ac.viteiten   georganiseerd,  zoals  de  daguitstap   naar  Roskilde  (het  vroegere   Ondertussen  heb  ik  mij  de  eerste  drie   machtscentrum  van  de  Vikingen)  en   maanden  van  mijn  stage  niet  verveeld.   het  kano-­‐weekend  in  augustus.  Begin   Elke  dinsdag  is  er  de  “weekly”  van   oktober  was  er  de  hudentocht  van   IAESTE,  zonder  twijfel  het  hoogtepunt   IAESTE,  die  ik  helaas  niet  kon   van  de  week.  Alle  leden  en  trainees   meemaken. verzamelen  op  het  kantoor  van   IAESTE.  Iemand  kookt  een  typisch   Stages  in  Denemarken  zijn  typisch  een   gerecht  uit  zijn  eigen  land  voor  rest.   stuk  langer  dan  de  stages  die  we  in   En  nadat  de  afwas  gedaan  is  zakken   België  gewoon  zijn.  De  termijn  varieert   we  af  naar  de  studentenbar  om  pintjes   van  vier  maanden  tot  een  jaar.   te  gaan  drinken.  Het  gebeurt  niet   Aanvankelijk  was  ik  daar  nogal   zelden  dat  een  enkeling  een  rondje   scep.sch  tegenover,  maar  nu  ik  hier   “fisk”  (een  typisch  Deens  alcoholisch   ben  vindt  ik  het  nog  zo  geen  gek  idee.   drankje)  trakteert.  Woensdag  is   Ik  heb  al  veel  mensen  leren  kennen,   doorgaans  geen  prerge  dag  op  het   niet  alleen  oppervlakkig,  maar  ook  op   werk. persoonlijk  niveau.  En  ik  heb  ook  al   afscheid  moeten  nemen  van  vrienden   In  het  weekend  gaan  we  veelal  het   die  terugkeren  naar  hun  thuisland. nachtleven  van  Kopenhagen  

13

DENMARK

ECUADOR SIMON BECKERS

Op  zoek  naar  een  cultuurshock,  in  een   land  met  prach/ge  natuur  en   interna/onaal  gezelschap  kwam  ik  bij   IAESTE  terecht.  De  organisa/e  beschikt   over  contacten  in  meer  dan  80  landen   verspreid  over  heel  de  wereld,  voor   iedere  student  wat  wils.  Mijn  doel  voor   deze  stage  was  om  eindelijk  ervaring  op   te  doen  in  de  prak/jk  na    die  talloze   theore/sche  cursussen,  om  eindelijk  te   proeven  van  het  echte  werk.  Ik  studeer   werktuigkunde-­‐elektrotechniek  met  als   master  vehicle  technology  and   transport.  De  stage  die  ik  verkoos  en   ook  kreeg,  ligt  volledig  in  de  lijn  met   mijn  opleiding.  Het  transportbedrijf   Jom  Transportes,  geves/gd  in  Quito,   Ecuador,  zocht  een  student,   gemo/veerd  om  mee  te  werken  in  de   opbouw  van  een  onderhoudsplan  voor   de  vrachtwagen  vloot  van  het  bedrijf.   Mijn  stage  bestond  uit  een  gevarieerde   mix  van  werk  in  het  hoofdkantoor  in   Quito,  afgewisseld  met  werk  ‘’in  the   field’’  in  el  Coca,  in  de  Amazone  waar  ik   kon  meedraaien  in  het  team  van   mecaniciens  die  de  defecte   vrachtwagens  repareerden.  Naast  het   werk  was  er  meer  dan  genoeg  /jd  om   het  con/nent,  zijn  mensen,  zijn   gebruiken  en  cultuur  te  leren  kennen.   Een  onvergetelijke  ervaring  die  me   hee[  verrijkt  in  levenservaring. De  eerste  week  van  mijn  stage   vertoefde  ik  in  ‘’the  leading  des/na/on   of  South-­‐America  2013’’  Quito,   Ecuador.  Volgens  cri/ci  dus  de  mooiste   stad  in  La/jns-­‐Amerika.  Na  wat  reizen   doorheen  Colombia,  Peru  en  Bolivië   moest  ik  ze  gelijk  geven.  Ik  verbleef  bij   een  alleenstaande  en  lieuebbende   vrouw  in  een  prach/g  appartement  dat  

Quito, Ecuador

uitkeek  over  de  grootstad.  Zij  zorgde   voor  mijn  ontbijt,  avond  eten  en  zorgde   dat  ik  niets  te  kort  kwam.  De  eerste   werkdag  bestond  uit  een  kennismaking   met  de  ac/viteiten  van  het  bedrijf,  de   business  strategie,  de  werknemers  en   het  werk  dat  ik  zou  doen.  Daarna   gingen  we  aan  de  slag  en  werkten  we   aan  veiligheidsplannen  voor  de   onderhoudssite  in  el  Coca,  in  de   Amazone.  Hierbij  leerde  ik  gebruik   maken  van  het  programma  Autocad  en   kon  ik  steunen  op  mijn  kennis  van   Inventor,  een  programma  van  dezelfde   so[ware  producent  Autodesk.  We   tekenden  de  plannen  in  detail  met  de   nodige  veiligheidswaarschuwingen  om   ze  daarna  te  ploAen  voor  gebruik  in  de   onderhoudssite  in  el  Coca.  Ik  werkte   gedurende  deze  /jd  met  ingenieur   Ricardo  Hernandez,  hij  beschikte  over   de  nodige  ervaring  en  prak/sche  kennis   om  mijn  werk  in  goede  banen  te  leiden.   Gedurende  het  werk  was  er  ook  /jd  om   de  lokale  salsa  cultuur  te  leren  kennen  

14

en  wat  plannen  te  maken  voor  nachtje   stappen.  Elke  middag  gingen  we  samen   met  wat  mensen  van  het  kantoor  eten   in  de  lokale  restaurants  waar  je  voor   een  luAele  2  dollar  kon  eten  wat  de  pot   scha[.  Op  deze  wijze  leerde  ik  ook  de   Ecuadoriaanse  keuken  kennen  en   appreciëren.  Na  de  veiligheidsplannen   begonnen  we  aan  het  onderhoudsplan   en  kreeg  ik  ook  meer  inzicht  in  de   omvang  van  de  machinerie  van  het   bedrijf.  Ze  beschikken  over  talloze   vrachtwagens,  trailers,  vorktrucks,   heavy  duty  kranen. Gedurende  het  eerste  weekend  leerde   ik  de  andere  IAESTE  studenten  kennen.   Er  waren  mensen  van  over  heel  de   wereld,  elk  met  hun  eigen  gebruiken  en   ervaringen.  We  trokken  rich/ng  de  kust   om  wat  uit  te  rusten  op  het  strand  en   mekaar  te  leren  kennen.  ’s  Avonds  was   het  strand  gevuld  met  talloze  beach   par/es  en  we  kozen  de  beste  uit.  De   ochtend  erop  wisselden  we  de  verhalen   uit  over  de  avond  en  katerden  we  uit  

op  het  strand.  Na  het  weekend  werd  ik   uitgenodigd  door  mijn  baas  om  te  gaan   lunchen  in  zijn  huis.  Superla/even   schieten  te  kort  om  deze  kast  met   old/mer  vloot  te  beschrijven.  Hij  beschikte   over  talloze  wagens  daterend  van  voor  de   tweede  wereld  oorlog.

interessant  en  de  sites  adembenemend.   Na  het  bezoek  aan  de  wondermooie  site   van  Machu  Picchu  vloog  ik  terug  rich/ng   Quito  om  erna  op  weekend  te  gaan  met   de  studenten  groep.  We  trokken  rich/ng   een  vulkanisch  meer  en  de  markt  met   locale  specialiteiten.

De  week  erna  vloog  ik  rich/ng  de   Amazone  voor  wat  prak/sch  werk.  Ik   mocht  kiezen  of  ik  mijn  dagen  spendeerde   op  het  kantoor  of  op  de  werkvloer  met  de   mechaniciens,  ik  koos  voor  het  tweede.  Ik   leerde  nieuwe  turbo’s  plaatsen,  hele   motoren  reviseren,  mocht  met  he[rucks   rijden  en  bezocht  olieboringen  in  de   Amazone.  Ik  leerde  de  mecaniciens   kennen  en  schaafde  mijn  Spaans  bij  in  het   proces.  Een  vriend  van  de  werkvloer   nodigde  me  uit  om  bij  hem  thuis  te  gaan   eten  ’s  avonds,  voor  de  familie  was  het   een  hele  eer  om  een  Europeaan  over  de   vloer  te  krijgen.  Ze  hadden  niet  veel,  maar   wat  ze  hadden  boden  ze  mij  aan.  Ze  waren   duidelijk  arm  zoals  heel  de  amazone  regio.   De  kinderen  deelden  de  bedden,  de   broers  samen  en  de  zussen  samen.  Mijn   kameraad  nam  me  mee  voor  een  toer   doorheen  zijn  stadje,  achterop  zijn   brommer.  We  reden  door  de  stoffige   straten  vol  puAen  en  spraken  af  met   vriendinnen  van  hem.  De  twee  bevallige   dames  bleken  beide  schoonheidsmissen  te   zijn.  Die  avond  werd  de  jongste  zus   opgebeld  om  een  verplicht  nummer  te   komen  doen  op  een  evenement  van  de   stad.  Ze  moest  er  dansen  met  alle  hoge   pieten  en  ik  en  de  zus  mochten  plaats   nemen  op  de  ere-­‐stoelen  om  de   fes/viteiten  en  optredens  te   aanschouwen.

In  de  laatste  werkweek  legde  ik  me  toe  op   een  probleem  van  de  ingenieurs.  Na   repara/e  van  de  steunpalen  van  hun   hijskranen,  braken  deze  opnieuw,  exact  in   de  herstelde  en  gelaste  regio.  Ik  maakte   een  document  met  theore/sche  uitleg   over  materiaalkunde,   temperatuursbehandeling  van  metaal  en   de  invloed  van  lassen  op  de  sterkte  van   temperatuursbehandeld  staal  om  hun   inzicht  te  geven  in  hun  fouten.  Ik  bood   enkele  alterna/eve  lasmethodes  aan  die   hun  probleem  konden  oplossen.

Na  mijn  werkperiode  in  el  Coca,  vloog  ik   rich/ng  Peru  om  de  regio  van  Cusco  te   bezoeken.  Het  landschap  was  prach/g,  het   volk  zeer  typisch  gekleed,  de  cultuur  zeer  

Na  het  afronden  van  mijn  werk   beklommen  we  met  de  groep  de  2e   hoogste  vulkaan  ter  wereld,  de  Cotopaxi.   Na  deze  onvergetelijk  trip  was  het  /jd   voor  een  nieuw  avontuur,  bestemming   Bolivia.  Op  het  programma  stond  het   Ti/caca  meer,  de  zoutvlaktes  van  Uyuni  en   de  hoofdstad  La  Paz.  Erna  trokken  we   rich/ng  Peru  om  het  zuiden  te  verkennen.   We  zagen  condors,  zeeleeuwen,   pelicanen,  pinguins…  Vervolgens   bezochten  we  de  Peruviaanse  hoofdstad   Lima.  Na  al  dit  buitenlands  moois   betraden  we  terug  Ecuador  bodem  om  het   pre-­‐colombiaanse  Cuenca  te  bezoeken   gevolgd  door  de  prach/ge  watervallen  van   Mindo.  Als  klap  op  de  vuurpijl  eindigde  ik   mijn  reis  met  een  week  Galapagos,  ’s   werelds  mooiste  en  meest  ongerepte   fauna.  Zwemmen  tussen  de  reuze   waterschildpadden,  haaien  en  iguana’s,   het  is  wat  speciaals.

15

ECUADOR

ECUADOR PIETER-JAN ROEX Via  de  interna.onale  organisa.e   IAESTE,  heb  ik  de  mogelijk  gehad   deze  unieke  intercon.nentale   ervaring  te  beleven.  Mijn  avontuur   begon  bij  het  kiezen  van  de  stage.   Als  bio-­‐ingenieur  met  specialisa.e   landbouw  en  de  onweerstaanbare   drang  om  het  reilen  en  zeilen  van   Zuid-­‐Amerika  te  ontdekken,  bleven   er  niet  veel  op.es  meer  over.  Ik   appliqueerde  voor  Ecuador  omdat   het  aan  mijn  2  voorwaarden   voldeed  en  ik  werd  geaccepteerd.   Ik  boekte  mijn  vlucht,  regelde  de   administra.eve  rompslomp  en  op   5  augustus  zede  ik  voor  het  eerst   voet  op  Ecuadoriaanse  bodem.  Al   mijn  onwennigheid  en   onzekerheid  over  alleen  reizen   verdween  al  gauw  in  de  eerste   week.  De  plaatselijke   contactpersoon  van  IAESTE  deed   uitermate  haar  best  om  al  de   buitenlandse  studenten,  lus.g  voor   avontuur,  thuis  te  laten  voelen.  Ze   hielp  mij  met  zowat  alles:   kennismaken  met  mijn  bazen,   administra.eve  papieren,   Ecuadoriaanse  gebruiken  en   levensgewoontes,  ontmoeten  van   andere  buitenlandse  studenten…   Uiteindelijk  kwam  ik  terecht  in  een   universiteit  in  een  deelgemeente   van  Quito,  nl.  Escuela  Superior   Politecnica  del  Ejercicio.  De  eerste   dag  werd  ik  rondgeleid  door  de   hartelijke  vice-­‐rector  die  mij  het   dagelijkse  leven  in  de  op  een  klein   dorp  lijkende  universiteit  uitlegde.   Een  westerse  student  is  hier  iets   totaal  onbekends  en  zeer  gegeerd   voor  het  aanzien  van  de  

Quito, Equador

universiteit,  zeker  wanneer  deze   een  masterdiploma  heeB  bereikt   op,  voor  hun,  een  zeer  jonge   leeBijd.  Langs  de  vele  groten   opgetrokken  ogen  die  ik  zo  goed  als   al.jd  kreeg  aangeboden  bij  het   vermelden  van  mijn  leeBijd  bij  mijn   diploma,  kreeg  ik  ook  enkele  keren   de  gedachtegang  te  horen  dat  ik   lesgever  zou  moeten  zijn  aan  hun   universiteit.  Al  snel  kwam  ik   erachter  dat  het  universitair   systeem  zowel  in  jaren  als  in  niveau   minstens  even  verschillend  is  als  de   cultuurkloof  tussen  de  westerse  en   de  Zuid-­‐Amerikaanse  landen.  Een   lesgever  vroeg  naar  mijn   specialisering  en  ik  vertelde  hem  al   te  graag  dat  mijn  thesis  over   hydrocultuur  ging.  Ook  hij  was   enorm  geïnteresseerd  in  deze  

16

bodemloze  cultuurtechniek,  maar   had  in  het  verleden  enkele   problemen  gehad.  Met  veel  plezier   bood  ik  mijn  kennis  aan  en  beloofde   ik  hem  te  helpen  waar  ik  kon.  We   bundelden  onze  kennis,  leerden  van   elkaar  en  realiseerden  enkele   projecten  of  het  begin  ervan  (want   op  2  maanden  kan  men  niet  zoveel   doen,  zeker  niet  op  het   wereldberoemde  ‘tranquilo’-­‐ritme   wat  alomtegenwoordig  is  in  Zuid-­‐ Amerikaanse  landen).  Dit  was  een   zeer  leerrijke  en  aangename   ervaring,  aangezien  ik  hetzelfde   gebied  eens  via  een  andere  cultuur   zag.  Vaak  spraken  we  ook  over  de   verschillen  in  en  buiten  ons   studiegebied  tussen  onze  beiden   culturen.  Het  kwam  zo  ver  zelfs  dat   we  een  weddenschap  hadden  

gesloten  over  de  deadline  van  een   project  uitgevoerd  door  studenten  in   samenwerking  met  mijn  werkmakker.   Het  was  een  mooie  avond  en  ik  heb   geen  van  mijn  pinten  moeten  betalen   die  dag.   Ook  op  andere  landbouwvlakken  was   Ecuador,  en  met  name  ESPE,  een  schot   in  de  roos.  Mijn  werkmakker  zorgde   ervoor  dat  ik  in  elke  streek  van   Ecuador  minstens  een  paar  typische   teelten  leerde  kennen.  Ecuador  is  een   land  van  superla.even:  ongerepte   natuur,  uitgestrekte  stranden,   ontembaar  hoge  en  ijzige  bergen  en   een  jungle  met  een  biodiversiteit   waarvan  men  achterover  valt.  Zowel  in   de  kuststreek,  bergen  als  jungle  ben  ik   met  professors  typische   landbouwteelten  gaan  bezoeken.  Dit   waren  vaak  relaxte  en  op  maat   gemaakte  uitstappen  van  enkele   dagen.  Daarbij  waren  dit  uitzonderlijke   opportuniteiten  om  het   Ecuadoriaanse,  niet  toeris.sche   pladenland  te  bezoeken.  Van   theeplantages,  bananenvelden  tot   exo.sche  vruchten,  alles  werd  mij   voorgeschoteld.   Niet  alleen  het  werk  is  een  boeiend   .jdverdrijf  .jdens  de  IAESTE-­‐stage,  de   interna.onale  contacten  die  gemaakt   worden  met  de  andere  studenten   maakt  alles  nog  onvergetelijker.  Elk   weekend  van  de  2  maanden  die  ik   gewerkt  heb  in  Ecuador  zijn  we  het   idyllische  land  gaan  bezoeken.  Het  

eerste  weekend  werd  ik  al  direct  met   mijn  neus  op  de  feiten  gedrukt  dat  de   .jd  die  ik  in  Ecuador  ging  spenderen   memorabel  ging  worden.  We  toerden   langs  vulkanische  meren,  bezich.gden   zonnestructuren  op  de  evenaar,   bezochten  een  stadje  dat  omgetoverd   was  in  tradi.onele  en  ar.sanale  markt   en  maakte  een  al  te  gek,  superstrak   interna.onaal  feestje!  Dit  was  enkel   nog  maar  het  eerste  weekend,  daarna   volgden  er  nog  veel  meer.  Zo   passeerden  mach.ge  watervallen,   afdalingen  erin,  canoying  over  grote   ravijnen  en  valleien,  typische   gerechten  en  dranken,  natuurlijke   thermische  baden,  tochten  op  rivieren   en  vulkanen,  exo.sche  fauna  en  flora,   kleurrijke  groden,  hooggelegen  en   uitgestrekte  meren,  idyllische   landschappen,  raBing  op  wilde   rivieren  in  de  jungle,  een  bungee-­‐ sprong  van  een  brug,  pidoreske   gebouwen,  adembenemende   uitzichten,  warme  stranden  en  stevige   vriendschappen  de  revue.  Kortom  de   IAESTE-­‐stage  is  een  aanrader  voor   iedereen  en  een  must  do  voor  diegene   die  hun  horizon  willen  verrijken  via   andere  culturen  in  de  korte  pauze   tussen  het  afstuderen  en  uw  2de   vrouw  (werk)  voor  de  rest  van  uw   leven.

17

ECUADOR

GERMANY BENJAMIN BUYSSCHAERT Last  year  I  decided  to  do  an   internship  abroad  and  my  choice   fell  on  the  Leibniz  Ins.tute  of  Plant   Gene.cs  &  Crop  Plant  Research  or   also  know  as  IPK.  IPK  is  situated  in   the  small  village  of  Gatersleben  in   the  Harz  region  in  the  centre  of   Germany. ABer  driving  through  huge  barley   fields  I  finally  arrived  on  the  IPK   campus  where  Alexa  from  IAESTE   welcomed  me.  She  helped  my   through  the  impressive  German   administra.on  and  showed  me  my   studio  in  the  guesthouse.  The  next   day  I  already  met  my  friend  and   colleague  Pollet  from  Ecuador.   Although  Pollet  and  I  were  the   only  IAESTE  students  we  were  not   the  only  foreigners  in  the  ins.tute   and  we  soon  met  people  from   across  the  world  doing  research,   internships  or  their  PhD. My  work  consisted  of  the   monitoring  of  experiments   regarding  the  responsiveness  of   Arabidopsis  thaliana  species   towards  the  plant  growth   promo.ng  rhizobacterium   Raoultella  terrigena.  This  means   that  sew  and  vernalized  the  plants   and  transferred  small  seedlings  to   plates  inoculated  with  bacteria.  At   the  end  of  the  growth  phase,  I   harvested  the  plants  to  measure   different  parameters  to  compare   the  growth  of  the  plants.  The   second  aspect  of  my  project   consisted  of  some  growth   experiments  with  the  bacteria  to   find  the  op.mal  growth  condi.ons.  

Gatersleben, Germany

Besides  this  project  IPK  also  gave  us   the  opportunity  to  help  and  to  be   involved  in  different  projects.   IPK  is  a  big  ins.tute  and  is  almost   like  a  village  on  itself.  During  the   week  the  people  working  in  the   ins.tute  organize  ac.vi.es  like  a   movie  night,  beer  garden  or  club   evening  and  during  these  ac.vi.es  I   got  to  know  my  colleagues  very  well   which  made  me  feel  immediately   part  of  the  group.  Today  I  can  say   that  many  of  my  colleagues  in  IPK   became  good  friends  and  we   already  planned  to  meet  again  aBer   my  internship.  Some.mes  during   the  week  we  also  went  to  the   historical  town  of  Quedlinburg  to   eat  something  together.   Quedlinburg  is  a  small  but  very  

18

beau.ful  medieval  town  with  bars   en  restaurants  where  you  can  taste   the  locally  brewed  Lüdde  beer  or   some  of  the  130  kinds  of  cakes  they   make  in  Vincent’s  cake  bakery.  In   the  weekend  we  did  very  different   things  together  with  Tilo,  Alexa  and   Laura  from  IAESTE  Germany.  For   our  first  weekend  we  went  hiking   on  the  Brocken,  Germany’s  highest   peak  (1,141  m)  and  the  weekends   aBer  that  we  did  city  trips  to   Dresden,  Magdeburg,  Wernigerode   Erfurt  and  Berlin.  We  also  went  to   the  theme  park  in  Soltau,  which   was  also  very  fun.   As  a  conclusion  I  can  say  that  this   internship  was  both  a  very  good   academic  and  personal  experience.   The  level  of  research  in  IPK  is  very  

high  and  I  learned  a  lot  about  plant   biotechnology.  The  highly   interna.onal  character  of  the  ins.tute   makes  it  a  very  good  personal   experience.  In  a  short  amount  of  .me   I  learned  to  know  and  worked  people   from  all  corners  of  the  world.

GERMANY

19

GERMANY JOACHIM CIERS Na  mijn  IAESTE-­‐stage  van  vorige   jaar  in  Oslo,  wou  ik  dit  jaar  meer   van  hetzelfde.  Na  de  gekende   procedure,  kwam  een  stageplaats   aan  de  Universiteit  van  Chemnitz,   in  het  oosten  van  Duitsland,  uit  de   bus.  Universiteiten  zijn  immers   ongeveer  de  enige  plaatsen  waar   je  als  natuurkundige  een   stageplaats  kan  krijgen.  Op  5  juli   2013  vertrok  ik  dus  rich.ng   oosten,  om  pas  acht  weken  later   terug  te  keren.  Mijn  buddy  Lisa   zorgde  voor  een  warme  ontvangst   en  begeleide  me  naar  mijn,   overigens  erg  mooie,   appartement,  alwaar  ik  de   komende  twee  maand  zou   resideren.  De  eerste  maand   woonde  ik  alleen,  de  tweede   maand  samen  met  een  trainee  uit   Iran.

Chemnitz, Germany

Het  werk  was  erg  interessant.  Het   bestond  erin  films  met  carbon   nanobuizen  te  maken  en  te   karakteriseren  voor  gebruik  als   reksensor.  Ik  heb  er  veel  prak.sche   en  theore.sche  zaken  bijgeleerd.   Een  werkdag  duurde  ongeveer  van   9u  tot  17u.  Werken  aan  de   universiteit  is  echter  vrij  flexibel.  Ik   kon  ook  dagen  vrij  nemen  om  naar   de  verschillende  weekends  te  gaan.   Tijdens  mijn  stage  kon  ik  al  het   grootste  deel  van  mijn  stageverslag   schrijven,  wat  mij  achteraf  veel  .jd   bespaard  heeB.

studeert  germanis.ek  en  heeB  6   jaar  in  Oostenrijk  gewoond)  met   huiswerk  en  al;  iedere  dinsdag  op   café  met  het  local  commitee;   fietstochtjes;  afscheidsdiners;  een   uitstapje  naar  Leipzig;  Duitse,   Braziliaanse,  Iraanse,  Sloveense  en   twee  Belgische  kookavonden  (mijn   bijdragen  waren  stoofvlees  en   hesperolletjes  met  witloof,  geen   wafels  of  frieten  tot  veler   ontsteltenis,  die  erg  in  de  smaak   vielen).  Daarbovenop  kwamen  nog   de  vele  IAESTE-­‐weekends  en  een   bezoekje  aan  een  vriendin  van  mijn   stage  in  Oslo,  in  Zagreb.

Al  mijn  weekdagen  en  weekends   zaten  eivol  gedurende  die  acht   weken:  Duitse  lessen  van  de  office   trainee  (hij  komt  uit  Finland,  

Het  eerste  weekend  waar  ik   naartoe  ging,  was  in  Innsbruck,  in   Tirol.  Daar  hebben  we  een  mooie   trektocht  door  de  bergen  gedaan  

20

(tot  2300  m  hoogte),  veel  Tiroolse   specialiteiten  gegeten  -­‐die  vooral   uit  boter  bestaan-­‐  en  als  afsluiter  en   gegidste  toer  door  de  stad.  We   verbleven  in  een  chalet  in  het  bos   op  de  bergflank,  heel  gezellig.   Tijdens  het  weekend  in  München   sliepen  we  op  een  camping  in   tenten  -­‐deBige  slaapplaatsen  zijn   immers  veel  te  duur  in  München-­‐   en  werden  de  Beierse  specialiteiten   in  de  verf  gezet:  vlees,  bier  en   pretzels.  Naast  de  obligatoire   stadtocht  waren  er  ook  een   verfrissende  duik  in  de  Isa  en  een   afsluitend  feestje  met  gra.s   taxivervoer  naar  de  slaapplaats.  Er   was  ook  een  weekend  in  het   Ertsgebirge,  vlakbij  Chemnitz,   georganiseerd  door  onze  LC.  Twee   barbecues,  een  wandeltocht,  een  

bezoek  aan  een  oude  mijn  -­‐gegidst   door  een  kompel  op  rust-­‐  een  vlot   bouwen  en  bevaren,  en  een   touwenparcours.  In  Dresden  tenslode,   was  er  een  barbecue  met   beachvolleybal,  een  profesioneel   gegidste  toer  door  de  stad  en  een   avond  op  het  muziekfes.val  dat  toen   aan  de  gang  was.

opperbest.  Ik  heb  mij  enorm   geamuseerd  met  mijn  collega-­‐trainees   uit  Finland,  Kazachstan,  Nigeria,   Brazilië,  Iran  en  Slovenië  en  uiteraard   ook  met  de  Duitsers.  Na  afloop  ben  ik   opnieuw  huiswaards  getrokken  met   vele  fantas.sche  herinneringen,   vrienden  voor  het  leven  en  een  sterk   verbeterde  kennis  van  de  Duitse  taal!

Tijdens  al  deze  weekends  heb  ik  veel   toffe  mensen  leren  kennen  uit  alle   hoeken  van  de  wereld.  De  sfeer  was   gedurende  de  volle  twee  maand  

21

GERMANY

GERMANY MARIJN DELAERE Alleen  vertrekken  naar  het   buitenland  voor  een  IAESTE-­‐stage   is  een  spannende  ervaring,  maar   laat  dat  je  zeker  niet   tegenhouden!  Ik  ging  op  stage  bij   een  landbouwkundig   onderzoeksins.tuut  in   Müncheberg,  een  klein  stadje  in   de  buurt  van  Berlijn.  Op  de  stage   zelf  werd  ik  een  beetje  aan  mijn  lot   overgelaten,  maar  het  went  snel.   Andere  IAESTE-­‐stagiairs  maken   namelijk  precies  hetzelfde  mee!   Iedereen  is  bijgevolg   supervriendelijk  en  sociaal  tegen   elkaar,  waardoor  de  sfeer  vanaf   het  eerste  moment  heel  goed  zit.   Ik  kwam  toe  in  een  mul.culturele   omgeving:  ik  deelde  een   appartement  met  twee Spanjaarden,  twee  Polen  en  een   Israëliër.  Op  kantoor  werkte  ik   samen  met  twee  Brazilianen  en  een   Spaanse.  Verder  zaten  er  ook  nog   stagiairs  uit  Rusland,  Kazachstan,   Ghana,  China,  Zuid-­‐Korea  en  Nepal.   Je  leert  dus  wel  wat  over  andere   delen    van  de  wereld!  Zo  heb  ik   geleerd  dat  studeren  in  Israël  pas   vanaf  21  jaar  kan,  aan  je  18de  moet   je  eerst  drie  jaar  legerdienst  doen   (twee  jaar  voor  de  vrouwen).  En   Sao  Paulo  is  blijkbaar  niet  de   veiligste  stad  ooit,  's  nachts  stop  je   er  best  niet  met  de  auto  omdat  de   kans  te  groot  is  dat  je  dan   overvallen  wordt.  Oplossing:   iedereen  rijdt  door  het  rood  licht   eens  het  donker  is.  "Dat  went  wel",   aldus  de  Brazilianen  zelf.  De  vele   verschillende  talen  en  accenten  zijn  

Müncheberg, Germany

overigens  best  amusant,  er  valt  al   eens  een  uitspraak  zoals  "let's  go  to   the  bitch"  (i.p.v.  beach).  Idem  voor   sommige  namen,  zo  heb  ik  toch   even  moeten  lachen  toen  ik  Kidy  en   dr.  Miao  Miao  (spreek:   miauwmiauw)  ontmoede.   De  streek  rond  Müncheberg  (en   eigenlijk  heel  Brandenburg)  bestaat   uit  uitgestrekte  bossen  en   natuurgebieden  met  veel  mooie   meren  waar  je  op  een  warme   zomerdag  gerust  in  kan  gaan   zwemmen.  Buiten  een  aangename   natuurwandeling  hier  en  daar  valt   er  verder  niet  erg  veel  te  doen  in   Müncheberg  stad.  Er  is  bijvoorbeeld   maar  één  café,  de  Gipsy  Bar,  door   ons  omgedoopt  tot  Creepy  Bar   aangezien  het  cliënteel  van  de  bar  

22

op  een  drukke  avond  uit  een  vijBal   oude  venten  bestaat.  Gelukkig  sta   je  met  de  trein  in  een  uur  in  Berlijn!   En  Berlijn  is  een  fantas.sche  stad.   Het  centrum  is  heel  mooi  en  telt   nog  veel  weelderig  versierde   historische  gebouwen.  Unter  den   Linden,  de  Duitse  Champs-­‐Elysées,   is  een  lange  rechte  brede  laan  (met   linden,  nee  maar)  waarlangs  je   onder  andere  de  Brandenburger   Tor,  de  Reichstag  en  de  Berliner   Dom  vindt.  In  Charlodenburg  en   Potsdam  zijn  de  grote  paleizen  en   bijhorende  parken  van  de   Pruisische  koningen  te   bewonderen.  Naast  heel  wat   bezienswaardigheden  is  Berlijn  een   groene  stad  (veel  bos,  twee  rivieren   en  verschillende  grote  meren)  en  is   het  er  ook  gewoon  heel  gezellig.  Er  

wordt  wel  nog  heel  veel   gerestaureerd,  de  laatste   overblijfselen  van  bombardementen   uit  de  Tweede  Wereldoorlog  worden   momenteel  nog  weggewerkt.   Daardoor  staat  er  op  bijna  elke  foto   die  je  neemt  wel  ergens  een  hijskraan,   dat  nemen  we  er  dan  maar  bij.  De   geschiedenis  is  trouwens  algemeen   erg  aanwezig  in  Berlijn:  verspreid  over   de  volledige  stad  zijn  talloze  joodse   monumenten  en  overblijfselen  uit  de   Koude  Oorlog  of  de  Tweede   Wereldoorlog  te  vinden.  

Nürnberg).  Een  pintje  in  Duitsland  is   standaard  een  halve  liter  trouwens,   33cl  vind  je  enkel  in  sommige  cafés.  In   München  rekent  men  per  liter.

Dat  Duitsland  niet  enkel  een  bierland,   maar  ook  een  worstenland  is,  is   overigens  duidelijk  niet  overdreven.   Waar  je  bij  ons  in  de  supermarkt  een   rek  vlees  en  een  rek  charcuterie     aantreB,  heb  je  in  de  doorsnee  Duitse   supermarkt  een  rek  Rostbratwürste  en   een  rek  Kochwürste.  Als  je  goed  zoekt,   vind  je  daar  misschien  ook  nog  ergens   een  stukje  kip  of  een  biefstukje  tussen.   Het  openbaar  vervoer  in  Berlijn  is  zeer   Dit  alles  tegen  een  aardig  prijsje:  in   degelijk.  Met  één  kaartje  kan  je  de   Oost-­‐Duitsland  kost  alles  iets  minder   trein,  tram,  metro  en  bus  nemen.  De   dan  bij  ons  in  België. treinen  en  metro's  zijn  gemakkelijkst,   Het  beste  deel  van  de  stage  is  toch  wel   ze  rijden  vlot  en  er  rijdt  er  een  om  de   met  voorsprong  het  feit  dat  je  zoveel   3  tot  10  minuten.  De  treinen  rijden   fijne  mensen  leert  kennen.  Je  moet  je   s.pt,  en  de  deuren  zijn  breed  zodat   al  die  .jd  redden  in  een  vreemde   iedereen  vlot  kan  op-­‐  en  afstappen,   omgeving,  weg  van  thuis,  maar  dat  is   ook  in  spitsuren.  De  NMBS  mag  er   geen  probleem.  Alle  andere  stagiairs   gerust  eens  op  studiereis. ziden  in  dezelfde  situa.e,  iedereen   Bijna  wekelijks  organiseerde  IAESTE   staat  open  voor  iedereen,  we   Berlijn  interessante  weekendtrips,   beleefden  twee  maanden  lang  het  ene   bijvoorbeeld  naar  Dresden  of  Leipzig.     dolle  moment  na  het  andere.  Dat   In  een  zode  bui  zijn  we  met  z'n  allen   maakt  het  geheel  een  fantas.sche   op  de  trein  gesprongen  om  München   ervaring  die  ik  nooit  zal  vergeten! te  gaan  bezoeken,  nog  een  heel  stuk   verder  in  het  zuiden  (13  uur  trein,   inclusief  overnach.ng  in  sta.on  

23

GERMANY

GERMANY YANNICK DYLST

Ondertussen  is  het  bijna  drie  maanden   geleden  dat  ik  vertrok  op  stage,  maar   het  lijkt  alsof  het  nog  maar  een  week   geleden  is.  Zonder  enige  zorgen  stapte   ik  ’s  ochtends  op  de  trein  naar  Luik,   aangezien  ik  zelf  als  IAESTE  lid  wist  dat   ik  aan  het  sta/on  in  Bochum   (Duitsland)  opgehaald  zou  worden,   naar  mijn  kamer  gebracht  zou  worden,   en  dat  voor  de  rest  ook  alles  reeds   geregeld  zou  zijn.  Toen  ik  echter  in  Luik   aankwam,  bleek  dat  de  treinen  voor  die   van  mij  respec/evelijk  1u  en  2u   vertraging  hadden,  waardoor  ze  beide   op  amper  enkele  minuten  eerder  dan   mijn  trein  stopten  in  Luik.  Mijn  trein   was  echter  wel  op  /jd,  een  geluk  dat  de   rest  van  de  dag  nog  zou  karakteriseren.   Toen  ik  in  Bochum  van  het  sta/on   stapte,  bleek  namelijk  dat  de  office   trainee,  die  mijn  kamer  en  dergelijke   voor  mij  had  moeten  regelen,  tot  4u   eerder  niet  op  de  hoogte  was  van  mijn   aankomst.  Met  als  gevolg  dat  hij  samen   met  de  andere  trainees  tot  ’s  ochtends   vroeg  in  een  karaoke  bar  had  gezeten,   om  dan  wakker  gebeld  te  worden  zodat   hij  mijn  kamer  nog  kon  regelen.   Uiteindelijk  was  alles  echter  perfect  in   orde  toen  ik  aankwam! Al  de  trainees  in  Bochum  verbleven  in   de  grote  studentenhuizen  die  vlakbij  de   campus  liggen.  Zelf  had  ik  een  kamer  in   het  zogenaamde  ‘Europahaus’,  de   gebouwen  waar  blijkbaar  de  meeste   buitenlandse  studenten  zaten.  Met   andere  woorden,  /jdens  de  weekends   was  er  steeds  minstens  één  zeer   luidruch/g  feestje,  waarbij  het   natuurlijk  ook  al/jd  nodig  was  dat   iemand  buiten  aan  mijn  raam  stond  te   roepen  tegen  iemand  3  verdiepingen  

Bochum, Germany

hoger.  Maar  in  feite  stoorde  dat   helemaal  niet,  want  /jdens  de   weekends  zaten  we  zelf  meestal  niet   eens  in  Bochum,  aangezien  ieder   weekend  wel  één  van  de  LC’s  in  de   andere  steden  van  Duitsland  iets   organiseerden. De  kamers  in  het  Europahaus   bestonden  typisch  uit  appartementen   van  3  kamers,  met  een  gedeelde   douche,  toilet  en  keuken.  Spij/g   genoeg  bleken  de  gemeenschappelijke   ruimtes  in  de  hel[  van  de   appartementen  er  echter  walgelijk  bij   te  liggen.  Een  probleem  dat  zich  in  mijn   geval  redelijk  snel  had  opgelost.  Het  is   namelijk  zo  dat  we  iedere  woensdag   een  vergadering  hadden  in  het  IAESTE   office,  waarbij  we  betaald  werden  en   op  de  hoogte  gebracht  werden  van   komende  ac/viteiten.  Die  eerste   woensdag  had  de  LC  echter  een  

24

barbecue  georganiseerd,  en  dat  liep  al   snel  uit  op  enkele  spelletjes  Flunkyball.   Dit  is  een  drankspel  in  teams,  en   blijkbaar  zeer  populair  in  heel   Duitsland.  Al  snel  zaten  we  door  de   voorraad  bier  die  de  LC  voorzien  had,   en  dus  was  de  enige  logische  oplossing   dat  we  allemaal  naar  mijn  kamer   trokken,  aangezien  ik  daar  al  een  bak   bier  had  gezet.  En  zo  gebeurde  het  dan   dat  niet  lang  later  verschillende   mensen  op  de  gang  van  mijn   appartement  stonden  te  brullen  dat  de   badkamer  werkelijk  smerig  was.  Toen   die  avond  de  laatste  mensen  de  deur   uit  waren  stond  mijn  kotgenote  (ja,  een   meisje)  plots  aan  haar  deur  om  te   zeggen  dat  ze  dat  weekend  alles  zou   poetsen,  een  belo[e  die  ze  bovendien   hee[  waar  gemaakt. Buiten  de  wekelijkse  vergadering  was   er  ook  iedere  week  een  interna/onal  

dinner.  Dit  hield  in  dat  telkens  1  trainee   een  typisch  gerecht  uit  zijn  land  kookte.   Een  leuke,  en  dikwijls  zeer  hec/sche   tradi/e,  die  al/jd  wel  uitdraaide  op  een   redelijk  late  en  zaAe  avond.  Door  al  deze   vaste  wekelijkse  ac/viteiten,  en  al  de   andere  ac/viteiten  die  we  zelf  nog   regelden,  hadden  we  al  snel  een  hechte   groep  van  mensen,  zowel  trainees  als  LC   leden.  Ook  op  de  weekends  kwamen  we   dikwijls  dezelfde  trainees  terug  tegen,   telkens  de  meest  ac/ve  trainees  uit  de   verschillende  LC’s.  En  zo  kwam  het  er   uiteindelijk  toe  dat  we  elkaar  nog  allemaal   één  keer  zagen  op  1  van  de  2  weekends  in   Berlijn,  die  tegelijker/jd  doorgingen.  Dit   was  het  laatste  weekend  voordat  ik  zelf   terug  naar  België  zou  vertrekken.  Onze  

eigen  LC  was  massaal  vertegenwoordigd   op  het  Potsdam  weekend,  met  ongeveer   10  van  de  maximaal  30  inschrijvingen.  De   trainees  die  we  kenden  in  de  andere  LC’s   hadden  zich  allemaal  ingeschreven  voor   het  Berlijn  weekend,  maar  gelukkig  was   het  feestje  zaterdagnacht  gedeeld  voor   beide  weekends,  waardoor  we  nog  een   laatste  epische  avond  konden  delen.   Uiteindelijk  ben  ik  teruggekeerd  naar  huis   met  slechts  spijt  van  1  ding,  namelijk  dat  ik   niet  toch  gekozen  had  voor  een  stage   langer  dan  8  weken.  In  de  2  volgende   weken  had  ik  echter  nog  het  Parijs   weekend  (georganiseerd  door  IAESTE   Gent)  en  IAESTE  JUMP,  dit  jaar  in  Malta!   En  maar  goed  is  op  dit  moment  mijn   IAESTE  avontuur  nog  lang  niet  voorbij!

25

GERMANY

INDIA ROBIN GOVAERTS This  review  on  my  IAESTE  internship  starts   already  a  few  months  before  my  arrival  in   India.  There  are  different  stages  that   students  have  to  go  through  before  they   can  go  on  internship.  In  each  stage  a  form   has  to  be  filled  in:  A-­‐form,  B-­‐form,  C-­‐form,   N5a  and  N5b  form.  A  and  B  are  forms  to  get   a  certain  internship  from  your  home   country,  but  the  forms  C  and  N5  have  to  do   with  the  internship  country  itself.  The  C-­‐ form  gives  your  basic  informa/on  to  the   employer,  the  N5-­‐form  gives  the  employer’s   informa/on  to  the  student.  First  of  all,  I  had   to  wait  a  long  /me  before  I  knew  whether  I   was  accepted  or  not.  A[er  I  send  my  C-­‐form   it  took  again  a  long  /me  to  get  the  N5-­‐form.   I  wanted  to  leave  Belgium  during  the  first   week  of  July,  but  I  only  got  my  N5-­‐form  3   weeks  in  advance.  This  means  all  the   prepara/ons  had  to  be  done  in  my  exams,   prepara/ons  like  passport,  Visa,  insurance,   flight  /cket,…  This  gave  me  a  lot  of  stress. What  also  caused  stress  was  the   uncertainty  about  whether  I  would  succeed   all  my  exams,  or  not.  In  case  I  failed  one  of   the  exams,  I  would  have  asked  to  postpone   the  re-­‐examina/on.  If  that  wasn’t  possible,  I   would  had  to  cancel  the  internship.  Luckily  I   succeeded  my  exams,  and  I  could  go  to   India  without  these  problems. A  lot  of  people  warned  me  for  the  cultural   shock  I  would  experience  on  my  arrival  in   India.  And  on  the  6th  of  July  I  eventually   arrived  in  Mumbai,  but  no  real  cultural   shock.  Of  course  India  was  very  different   from  Belgium,  but  I  was  prepared  for  the   change.   My  arrival  in  Manipal  went  really  good.  The   IAESTE  students  were  very  nice  people,  they   helped  us  a  lot  to  get  around  and  they     were  always  there  when  I  needed  them.   The  hostel  where  we  stayed  was  kind  of  a   surprise:  ‘OJAS  II’.  The  building  on  the   outside  was  dirty,  the  garden  was  dirty,  and   it  looked  very  old.  The  rooms  were  small,   very  humid,  and  the  furniture  was  old.  But   it  was  clean,  and  that  was  the  most   important  thing.  Luckily  the  room  had  an   AC,  using  this  helped  a  lot  to  get  the  

Munipal, India

humidity  down.  The  hostel  was  a  surprise,   but  it  was  no  problem  to  live  there.  A[er  a   few  weeks  in  India,  the  condi/on  of  the   building  started  to  make  sense.  If  it  rains   (very  heavy)  many  /mes  a  day,  it  is  normal   that  the  buildings  start  to  develop  problems   with  humidity.   About  the  food  in  India.  Before  I  le[   Belgium  I  didn’t  know  what  to  expect.  I  had   heard  stories  from  people  who  went  to   Bangladesh  and  ate  rice  every  day,  or  that   the  food  is  extremely  spicy  in  India.  The  last   thing  wouldn’t  be  a  problem  because  I   really  like  spicy  food,  but  I  was  hoping  the   rumour  about  ea/ng  rice  every  day  wasn’t   true.  Once  in  India  the  food  was  a  real   surprise,  it  was  really  good.  There  was   always  a  wide  selec/on  of  food,  but  I  ate   almost  always  nan  or  chapaD  with  a  sort   gravy.  Almost  all  the  dishes  were  spicy,  but   not  ‘impossible  to  eat’  spicy.  And  the   vegetarian  food  is  much  beAer  as  back   home.  In  Europe  vegetarian  food  tastes  like   plas/c  to  me,  but  the  Indian  people  manage   to  give  it  a  good  flavour.  My  favourite   dishes  were  the  following: For  breakfast:  bans  and  coffee For  lunch:  mysore  masala  dosa For  dinner:  buAer  or  garlic  nan  with  chicken   /kka  masala

26

Back  in  Europe  the  Indian  restaurants  don’t   serve  the  real  Indian  food  as  I’ve  eaten   during  my  stay,  I  will  really  miss  this  food.   The  last  point  about  my  stay  in  India  is   about  the  habits  and  the  mentality  of  the   people.  Of  course  it  is  another  culture,  so   habits  differ  from  Europe.  India  is  a  really   beau/ful  country,  amazing  ci/es  and   amazing  nature,  but  there  is  a  problem  with   garbage.  When  you  are  in  the  street  there   are  almost  no  rubbish  bins,  and  when  there   are  bins  they  are  not  really  used.  Of  course  I   can  understand  that  garbage  collec/ng  in  a   country  with  more  than  one  billion  people   is  more  difficult  than  a  country  of  10  million   people  (Belgium).  But  this  is  also  a  certain   mentality  of  the  Indian  people  that  Belgian   (European)  people  don’t  have.  For  example,   during  our  stay  in  OJAS  II  there  was   someone  who  cleaned  our  room  during  the   week.  We  had  a  rubbish  bin  with  our   garbage  on  the  balcony,  he  just  emp/ed  it   down  from  our  balcony  in  the  garden.   Another  example,  when  we  took  the  train   there  was  a  rubbish  bin  available  but  the   people  threw  their  garbage  out  the   window.   What  I  also  no/ced  is  that  Indian  people   really  want  to  control  everything,  and  keep   everything  organised.  This  really  stood  out   when  you  want  to  register  for  something:  

sim  card,  swimming  pool,  library  card,  Marena   sport  center,  etc.  You  always  have  to  fill  in  a   form  with  your    picture,  address,  phone   number,  passport  number,  visa  number,   fathers  name,  etc.    When  you  apply  for   something  back  home  you  also  have  to  fill  in  a   form,  but  in  one  way  or  another  it  is  much   more  strict  and  detailed  In  India.  This   organisa/on  is  a  good  thing,  but  some/mes  it   makes  some  processes  really  slow. The  job  descrip/on  of  the  internship  was   about  non-­‐destruc/ve  tes/ng.  But  I  had  to   start  with  the  construc/on  of  specimens  for   fa/gue  tests,  for  this  some  experience  was   needed  with  the  lathe  machine.  The  surface   of  the  specimens  needed  to  be  very  smooth,   and  it  took  a  lot  of  /me  to  construct  them.  I   really  enjoyed  this  work,  it  was  the  first  /me  I   got  prac/cal  experience  like  this  in  my   engineering  years.  Later  this  experience  will   be  very  useful.  Not  only  because  I  can  make   (simple)  objects  now  with  the  lathe  machine,   but  also  because  I  have  a  beAer  insight  now  in   manufacturing  techniques  with  lathe   machines.  This  part  of  the  internship  was   manual  labour,  and  for  that  you  must  not  be   scared  to  make  your  hands  dirty,  but  this   didn’t  bother  me  at  all.  Another  part  of  the   internship  involved  tes/ng  of  the  specimens   on  the  fa/gue  tes/ng  machine.  Also  this  was   interes/ng,  it  was  a  good  way  to  apply  my   theore/cal  knowledge  from  my  3  engineering   years,  and  learn  some  new  informa/on  about   fa/gue.  During  the  work  I  met  a  lot  of  people:   professors,  assistants  and  technicians.  When  I   needed  help  I  could  always  go  to  them.   If  there  was  any  /me  le[,  I  maybe  could  have   started  to  learn  about  NDT  and  maybe  apply   it.  But  I  didn’t  think  there  was  enough  /me  for   this  part  of  the  project.  So  instead  of  star/ng   with  NDT,  I  decided  to  go  on  a  trip  to  North   India  now  that  I  had  the  chance.   My  plan  for  India  was  to  visit  as  much  as   possible  next  to  my  work.  The  trips  organized   by  IAESTE  MIT  didn’t  start  un/l  the  end  of   august.  This  was  too  late  to  wait  for,  so  all  the   trips  had  to  be  organized  by  ourselves.   Soon  we  no/ced  that  India  was  bigger  than   expected.  And  when  you  want  to  visit   something  you  have  to  stay  at  least  for  one   night  there,  some/mes  even  longer.  

This  was  already  the  case  with  the  first  trip:   Kerala.  We  le[  Thursday  evening,  and  arrived   back  in  Manipal  Monday  morning.  We  visited   Kochi,  the  backwaters,  and  the  nature  around   it.  To  catch  up  the  working  day  I  lost  in  Kerala,   I  worked  the  next  Saturday.  The  Sunday  of   that  weekend  we  went  to  Murudeshwa.  The   week  a[er  we  le[  Friday  evening  with  the   night  bus  towards  Hospet  to  visit  Hampi.  We   le[  again  with  the  night  bus  Sunday  evening,   to  arrive  Monday  morning  in  Manipal.  Just  in   /me  to  go  again  to  work  at  9’o  clock.   Personally  I  found  that  Hampi  was  the  best   weekend  trip.  We  rented  bicycles  one  day  and   bikes  the  next.  Like  this  we  visited  a  lot  of   things  in  Hampi,  maybe  even  a  bit  too  much   temples  in  the  end.  But  s/ll,  it  was  a  really   nice  trip.  The  next  weeks  we  went  one   weekend  to  Jog  Falls  and  Yana,  and  the  other   weekend  to  Mysore  and  Ooty.  The  trip  to  Jog   Falls  and  Yana  was  really  beau/ful  for  nature,   Mysore  and  Ooty  where  again  more  beau/ful   in  the  cultural  way. Not  everyone  of  the  IAESTE  students  joined   on  every  trip,  most  of  the  /me  we  just  made   plans  for  the  weekend  with  a  group  of  friends.   The  larger  the  group,  the  more  difficult  it  was   to  plan  the  trip.  On  some  of  the  trips  a  lot  of   people  wanted  to  join,  for  example  to  Jog   Falls  and  Yana  35  people  joined.  Two  busses   had  to  be  booked,  and  it  was  difficult  to  find  a   place  for  the  night.  Although  the  group  was   large,  we  managed  to  plan  it.

In  the  half  of  august  a  lot  of  my  friends  started   planning  a  trip  to  the  North  of  India.  First  I   didn’t  think  it  was  possible  for  me  with  the   work  I  s/ll  had  to  do.  But  the  NDT  wouldn’t   work  because  there  wasn’t  enough  /me,  so  I   decided  to  join  my  friends  on  the  trip  to  the   North  for  10  days.  Our  travel  plan  was  the   following:  Udupi  –  Gwalior  –  Agra  –  Delhi  –   Jaipur  –  Pushkar  –  Udaipur  –  Mumbai  –  Udupi.   We  went  with  a  group  of  11  people.  To  travel   between  the  ci/es’s  we  used  most  of  the  /me   the  train.  Except  for  trip  from  Mumbai  to   Udupi,  we  took  a  night  bus  because  the  train   was  full.  During  the  nights  we  stayed  either  in   hotels,  or  we  did  ‘couchsurfing’.  Couchsurfing   means  that  you  can  stay  for  a  few  nights  at   some  peoples  home  for  free.  This  last  thing   was  a  great  way  to  get  in  contact  with  the  

27

INDIA

local  people,  and  some  of  them  even  gave  us   a  guided  tour  in  parts  of  the  city.  From  the   whole  trip  I  liked  Jaipur  and  Udaipur  the  most.   Jaipur  because  there  is  a  lot  to  visit,  and   Udaipur  because  it  is  the  most  beau/ful  city.

Conclusion This  was  no  doubt  one  the  most  amazing   experiences  I  ever  had.  I  visited  a  lot  of  things   from  this  beau/ful  country,  ate  good  food,   and  met  a  lot  of  nice  people  from  all  over  the   world.  The  Indian  culture  is  very  different   from  the  European  culture.  This  was   some/mes  a  surprise,  but  it  didn’t  bother  me   at  all.  But  there  is  s/ll  a  lot  more  things  to   visit,  and  I  made  a  lot  of  Indian  friends.  So  I   sure  hope  I  will  return  again  to  incredible   India!

INDIA CYNTHIA PAUWELS I  leB  Belgium  with  a  lot  of  doubts.   Why  am  I  doing  this?  Travelling  on   my  own  to  the  other  side  of  the   world?  Will  it  be  dangerous,  will  I   meet  nice  people,…  But  I’m  so   happy  I  didn’t  gave  in  to  my  fears   and  just  did  it!  It  was  really  like   they  say:  India  is  incredible!  I  loved   every  moment  that  I  was  there   and  the  2  months  were  gone   before  I  knew  it!  So  I’ll  try  to   describe  my  adventure  here,  but  I   have  so  many  stories  that  it  will  be   just  a  glimpse!   I’ll  start  at  the  beginning  of  my   adventure.  When  I  landed  at  the   airport  there  was  a  cab  outside   wai.ng  for  me,  to  take  me  to  the   office  of  the  LC.  This  feeling  of   being  taken  care  of  never  stopped.   The  LC  is  well  organized  and   consists  of  very  mo.vated  people.   They  made  me  feel  like  at  home   from  the  very  first  moment  and   took  really  good  care  of  all  the   interns.  The  office  of  the  LC  was   also  the  place  to  meet.  There  was   always  someone  to  have  fun  with  or   to  go  for  some  food! The  next  thing  they  did  for  me  was   bringing  me  to  my  room.  I  was   staying  in  the  “new  ladies  block”   which  was  finished  only  6  months   before  I  arrived.  So  I  got  a  room  for   myself  in  a  predy  modern  building.   This  block  stood  on  the  campus,   which  was  a  guarded  island  in  the   lidle  city  of  Manipal.  Then  in  the   evening  they  took  us  out  for  dinner  

Manipal, India

in  one  of  the  many  restaurants  on   the  streets.  This  appeared  to  be   something  we  would  do  for  every   meal  because  it’s  not  possible  to   cook  in  the  blocks.  But  if  you’re   good  at  ordering  you’ll  get  heavenly   food,  especially  for  a  vegetarian,   like  me!     I  was  working  in  the  laboratory  with   bacteria  to  find  a  beder  an.-­‐ malaria  drug  but  actually  I  didn’t   get  so  much  work  experience.  Most   of  the  .me  I  had  to  work  only  4   hours  a  day.  But  I  did  learn  one   thing:  being  a  researcher  in  India  is   predy  hard,  because  of  the  lack  of   supplies  and  good  equipment.  My   teacher  who  assisted  me  the  whole   .me,  was  really  nice.  And  in  the  end   she  became  more  like  a  friend  to  

28

me.  During  the  .mes  we  had  to   wait  for  our  experiments,  we  had   many  cozy  chats.  And  for  our   farewell  she  made  us  the  best   dinner  we  had  in  India!   When  I  didn’t  had  to  work  it  was   .me  for  fun,  fun,  fun!  Every   weekend  we  went  on  another  trip   to  the  south  part  of  India.  We  oBen   took  a  sleeper  bus,  where  you’re   literally  thrown  in  the  air  because  of   the  bumpy  roads  or  rent  a  lidle  bus   for  all  the  enthusias.c  people  who   wanted  to  go  on  the  trips.  I  saw  too   many  amazing  things  that  it  is   impossible  to  describe  it  here.  But   I’ll  try  to  give  a  summary.  I  saw  a   wonderful  ancient  city,  beau.ful   nature,  animals,  temples,  paradise-­‐ like  beaches,  a  lot  of  cows,  crazy  

traffic,  waterfalls,…  We  rent   motorcycles,  got  so  wet  of  the   monsoon  that  it  felt  like  swimming,   walked  in  the  rainforest  ambushed  by   leeches,  did  some  yoga  with  view  on   the  rainforest,  felt  like  a  model   because  every  Indian  wants  to  be  on  a   picture  with  us,…  There  is  so  much  to   see  and  do  and  every  day  brings   something  new  and  exci.ng.  India  is   really  a  country  of  contrasts,  it  has   beau.ful  nature  and  friendly  people,   but  at  the  same  .me,  there’s  a  lot  of   poverty  and  rubbish  laying  around,   and  not  a  lot  of  people  seem  to  care.   This  was  some.mes  a  bit  hard  to  see   for  an  environmental  technologist.  

Taj  Mahal,  fortresses,  palaces,…  We   slept  in  the  desert  under  the  starry   sky,  rode  camels,  got  stuck  in  the  most   crazy  traffic  jams,  took  really  crowded   trains,…  and  the  best  thing,  we   became  friends! So  aBer  my  2  months  it  felt  really  like   saying  goodbye  to  my  second  family.   So  it’s  sad  and  fun  at  the  same  .me   because  now  I  have  friends  over  the   whole  world!  But  I  am  sure  that   whenever  I’ll  be  around,  I’ll  be  very   welcome!

So  to  summarize,  I  saw  many   incredible  things,  got  to  know  an   incredible  culture,  met  so  many   The  last  two  weeks  of  my  internship  I   incredible  people  and  had  just  the   got  permission  to  get  free  from  work   most  incredible  months  of  my  life!  If   and  together  with  6  friends  we  set  off   you’ve  got  even  the  .niest  thought  of   to  travel  around  Northern  India!!!  This   going  with  IAESTE  abroad.  Then  don’t   was  really  the  ul.mate  experience.   hesitate,  just  go  for  it  and  jump  into   We  got  to  see  so  much  more  of  India.   this  really  amazing  adventure!   We  visited  awesome  places  like  the  

29

INDIA

NORWAY DAVID DE WINTER Ondanks  dat  ik  in  het  afgelopen   academiejaar  afgestudeerd  ben  als   master  in  de   computerwetenschappen,  besloot   ik  toch  nog    (voor  de  eerste  keer)   op  IAESTE-­‐stage  te  gaan,  onder   meer  na  het  horen  van  de  zeer   posi.eve  ervaringen  van  2   jaargenoten.  Ik  heb  er  bovendien   voor  gekozen  om  een  nog  een  jaar   verder  te  studeren  en  een  eerste   relevante  werkervaring,  en  dan   nog  in  het  buitenland,  zou  zeker   niet  misstaan  op  mijn  CV  dacht  ik   bij  mezelf!  Via  IAESTE  vond  ik  de   uitgelezen  kans  om  deze  zomer  6   weken  te  gaan  werken  in   Noorwegen  als  soBware  ingenieur   in  een  klein  IT-­‐bedrijf  in  Stavanger,   de  3de  grootste  stad  van   Noorwegen  en  erg  bekend  om  zijn   adembenemende  „orden.  Voor   deze  stage  waren  er  rela.ef  veel   applica.es  en  ik  was  dan  ook  zeer   verrast  en  blij  dat  ik  uiteindelijk   toch  geselecteerd  was  en  als   resultaat  een  fantas.sche  .jd  heb   kunnen  beleven  in  dit  prach.ge   Scandinavische  land! Om  te  beginnen  was  de  werksfeer   echt  zeer  gemoedelijk  en  m’n  baas   (en  begeleider)  was  echt  een  heel   gees.g  persoon  en  iemand  waar  ik   ook  heel  veel  van  opgestoken  heb.   In  een  bedrijf  werken  zonder  een   echte  hiërarchie  was  in  het  begin   nogal  onwennig,  maar  uiteindelijk   zeer  aangenaam!  Ik  heb  doorheen   deze  6  weken  veel  opdrachten   gekregen  en  heel  wat   uiteenlopende  zaken  bijgeleerd.   M’n  gesproken  Engels  is  er  

Oslo, Norway

bovendien  ook  heel  erg  op   vooruitgegaan,spreken  in  een   vreemde  taal  is  tenslode  nog  al.jd   heel  wat  anders  dan  schrijven,   ookal  beheers  je  het  laatste  erg   goed.  Deze  6  weken  werken  (en  een   verblijf  van  bijna  2  maand)  hebben     me  ook  veel  asser.ever  gemaakt  en   ik  besef  dat  ik  heel  gemakkelijk  zou   kunnen  meedraaien  in  een   interna.onale  professionele   omgeving  en  dit  me  eigenlijk  sterk   aanspreekt.  Na  een  goeie  2  weken   voelde  ik  me  in  feite  al  helemaal   thuis  en  vloog  de  .jd  werkelijk   voorbij. Op  sociaal  vlak  was  er  ook  al.jd  wel   iets  te  doen:  ik  heb  heel  wat  Noorse   vrienden  gemaakt,  waarmee  ik  vaak   ’s  avonds  iets  ging  doen,  

30

bijvoorbeeld  eens  naar  de  cinema,   iets  spor.efs  zoals  squashen,   uitgaan  .jdens  de  weekends  of  een   drink  op  één  van  de   studentenkoten  .jdens  de  week.   Het  academiejaar  begint  er  reeds   midden  augustus  waardoor  ik  ook   heel  wat  Erasmus-­‐studenten   ontmoet  heb  en  me  vaak  begaf  op   de  campus  van  de  universiteit  van   Stavanger.  Aanvankelijk,  voor   vertrek  naar  Noorwegen,  had  ik  wat   schrik  dat  ik  me  ‘s  avonds  zou   vervelen,  aangezien  ik  de  enigste   trainee  was  in  Stavanger  en  ik  had   gehoord  dat  Noren  nogal  introvert   zijn,  maar  niets  was  dus  minder   waar.  Ik  leerde  echt  snel  nieuwe   mensen  kennen  en  quasi  iedereen   was  al.jd  meteen  enthousiast  toen   ze  hoorden  dat  er  iemand  van  

België,  het  land  van  Tomorrowland  en   de  beste  bieren,  in  hun  midden  was!   Hoewel  het  studentenleven  er  heel   wat  minder  bruisend  is  dan  in  Gent   (de  wansmakelijke  prak.jken  van   bijvoorbeeld  een  studentendoop  in   België  waren  al.jd  een  zeer   interessant  gespreksonderwerp!)  heb   ik  er  toch  enkele  leuke  feestjes   meegemaakt.  Zo  was  er  midden   Augustus  bij  de  start  van  het   academiejaar  de  jaarlijkse  Toga-­‐party,   waar  iedereen  gehuld  in  een  wit   bedlaken  en  een  laurierkrans  uit  ging   in  de  hipste  nachtclub  van  Stavanger.   De  day  aBer  was  helaas  minder  leuk   toen  ik  reeds  om  9u  paraat  moest  zijn   op  het  werk  en  mijn  kater  probeerde   te  verbergen  voor  m’n  collega’s.

de  Preikestolen  .jdens  het   (fantas.sche)  IAESTE  Stavanger-­‐ weekend  en  het  gluren  naar  beneden   over  de  meer  dan  500m  hoge  klif  en   dit  zowat  op  de  meest  guns.ge  dag  in   volle  zon  en  geen  druppel  regen,  iets   wat  ik  in  Augustus  amper  ervaren  heb,   want  het  was  echt  een  zalige  zomer   vol  zon!  Verder  stond  er  onder  meer   ook  een  zeiltochtje  op  de  agenda  en   na  m’n  stage  ben  ik  ook  de   Kjeragbolten  gaan  bezoeken,  ook  een   zeer  iconische  plaats  (en  stevige  hike   van  6u!)  dichtbij  Stavanger.  Tenslode   heb  ik  mijn  reis  in  Noorwegen   afgesloten  met  een  3-­‐daags  bezoek   aan  de  hoofdstad  Oslo,  een  stad  die   me  echt  volledig  overtuigd  heeB  als   een  plaats  waar  ik  in  de  toekomst   mogelijk  zelf  zou  gaan  wonen!

Tijdens  deze  2  maand  heb  ik  ook  heel   wat  bezocht:  eerst  was  er  de  hike  naar  

31

NORWAY

POLAND AUDREY SANCTORUM In  dit  stageverslag  wordt  mijn   IAESTE  internship  in  Polen   beschreven.  Deze  zomer  was  de   eerste  keer  dat  ik  alleen  naar  het   buitenland  vertrok,  dit  zorgde  voor   veel  stress.  Voor  mijn  vertrek  heb  ik   dus  mijn  reis  van  de  luchthaven  tot   het  treinsta.on  goed  voorbereid.   Eens  aangekomen  aan  het   treinsta.on  is  een  IAESTE-­‐member   van  het  lokale  comité  mij  komen   ophalen  om  mij  naar  mijn  verblijf  te   brengen.  De  koten  waren   tweepersoonskoten.  Mijn   kamergenoot  heede  Marta,  een   Spaans  meisje.  Ze  kon  niet  zeer   goed  Engels  spreken,  wat  soms   voor  communica.eproblemen   zorgde,  maar  het  was  wel  en  tof   persoon.  De  sfeer  in  de  koten  was   echt  heel  aangenaam.  Vol  met  toffe   en  interessante  mensen  van  over   de  hele  wereld.  Door  al  de  feestjes   in  ons  logement  kwam  ik  veel  in   contact  met  de  andere  studenten,   en  hierdoor  leer  je  natuurlijk  veel   andere  culturen  kennen.  Vooral  de   ‘La.n  Party’  en  de  ‘Interna.onal   Dinner’  waren  sfeervol.   In  Łódź,  de  stad  waar  ik  mijn  stage   uitvoerde,  waren  de  mensen  wel   heel  introvert.  Gelukkig  waren  de   IAESTE-­‐leden  van  Łódź  dit  zeker  en   vast  niet.  Ze  stonden  al.jd  klaar  om   een  probleem  op  te  lossen  en  om   ons  te  helpen.  Vooral  het   communiceren  met  bewoners  van   Łódź  was  moeilijk,  zij  spraken   namelijk  zeer  weinig  tot  geen   Engels,  dus  was  een  kleine  basis  van   Pools  nodig  om  bijvoorbeeld  met   winkeliers  te  kunnen  

Łódź, Poland

communiceren.  Pools  leren  was  een   echte  uitdaging,  de  taal  is  echter   zeer  moeilijk  onder  de  knie  te   hebben.  Qua  klimaat  is  Polen  niet   zo  verschillend  van  België,  het  was   daar  over  het  algemeen  gewoon   warmer.  Het  eten  vond  ik   persoonlijk  ook  niet  zo  verschillend,   maar  vegetariërs  vonden  het  heel   moeilijk  om  goede  vegetarische   gerechten  te  vinden.  Polen  heeB   een  paar  specialiteiten  zoals  Pierogi   en  Zapiekanki.  Vooral  de  Zapiekanki   vond  ik  lekker.  Als  dessert  waren  de   pierniki  (peperkoekjes)  uit  Toruń   heerlijk.  Wat  betreB  het  drank  is   Poolse  wodka  wereldberoemd  en   verkrijgbaar  in  verschillende   smaken.  Persoonlijk  vond  ik  de   perenwodka  de  beste  smaak  die  ik   daar  heb  geproefd.   Mijn  job  in  Łódź  ging  over  image   processing.  Met  een  team  van  4  

32

studenten  moesten  we  een   programma  schrijven  om  de   ‘structural  similarity’  (SSIM)  index,   de  ‘mul.-­‐scale  structural   similarity’  (MS-­‐SSIM)  index  en  de   ‘three  component  SSIM’  (3-­‐SSIM)   index  van  twee  aneeldingen  te   vinden.  Het  groepswerk  ging  vlot,   iedereen  kwam  goed  met  elkaar   overeen,  wat  het  samen  werken   vergemakkelijkt  heeB.  Tijdens  het   werken  hebben  we  niet  veel   mensen  gezien,  we  waren  in  een   apart  gebouw  buiten  de  campus.   Elke  maandag  kwam  de  prof  de   voortgang  van  ons  project   controleren.  De  werkuren  waren   zeer  flexibel,  we  mochten  zelf   vanuit  ons  kot  werken.  Daardoor   konden  we  extra  lange  weekends   nemen  om  zoveel  mogelijke  Poolse   steden  te  bezoeken.  

Elk  weekend  werden  citytrips  gepland   door  IAESTE-­‐leden.  Voor  mijn  eerste   citytrip  ben  ik  naar  Kraków  geweest.  Ik   vond  het  een  heel  mooie  en  toffe  stad,   vooral  de  ‘Wawel  Castle’  was  het   bezoeken  waard.  Gedurende  dit   weekend  zijn  we  ook  naar  Bochnia   geweest  om  een  zoutmijn  te   bezoeken.  Het  bezoeken,  feesten  en   logeren  in  de  zoutmijn  was  het   duurste  maar  ook  één  van  de  beste   herinneringen  die  ik  van  Polen  heb.  

hostel  (‘Friends  Hostel’)  dat  we  daar   geboekt  hebben  zeer  aangenaam  en   sfeervol,  we  werden  met  open  armen   ontvangen.   Gdańsk  was  ook  heel  tof,  vooral   omdat  we  .jdens  het  voedselfes.val   zijn  geweest.  Zelf  al  verstonden  we   niets  van  de  speeches  en  kenden  we   de  zangers  die  optraden  niet,  was  de   ambiance  zeer  leuk.  

Persoonlijk  vond  ik  al  de  steden  die  ik   bezocht  heb  de  moeite  waard,  elke   Omdat  het  plannen  van  weekends  met   stad  onthulde  een  nieuwe  kant  van   50  personen  heel  moeilijk  en  soms   Polen  die  je  in  een  andere  stad  niet   chao.sch  was,  hebben  we  vaak  zelf   kon  vinden.   met  een  paar  vrienden  weekends   gepland.  Zo  hebben  we  Gdańsk,  Nowy   Mijn  verblijf  in  Polen  was  echt  een   Port,  Sopot,  Gdynia,  Wrocław  en   unieke  ervaring.  Ik  heb  er  veel  dingen   Toruń  bezocht.  Mijn  twee  lievelings   bezocht  en  ontdekt  zowel  over  de   steden  waren  Kraków  en  Wrocław.  In   Poolse  cultuur  als  over  andere   culturen.  Het  leren  kennen,   Wrocław  zijn  er  beelden  van   samenwerken  en  feesten  met  mensen   kabouters  verspreid  over  de  hele  stad.   van  overal  ter  wereld  was  echt  een   We  hebben  het  bezoek  aan   nieuw  en  verrijkend  avontuur  dat  ik   bezienswaardigheden  gecombineerd   nooit  zal  vergeten.  Het  was  zomer  met   met  het  zoeken  naar  alle  kabouters,   onvergetelijke  herinneringen.   dit  was  echt  heel  leuk.  Ook  was  het  

33

POLAND

SERBIA JONAS DE KOONING Na  amper  twee  uur  vliegen  stap  je   zo  een  andere  wereld  binnen:  de   Republiek  Servië.  Vele  mensen   dachten  nog  dat  ik  naar  Syrië  ging.   “Wat?  Syrië?  Wat  ga  je  daar   zoeken?"  -­‐  “Nee,  Servië!"  De   Servische  oorlog  is  reeds  meer  dan   een  .ental  jaar  geleden  afgelopen,   maar  toch  zie  je  hier  en  daar  nog   restanten:  kapotgeschoten   gebouwen  die  als  een  soort   statement  blijven  staan.  De  eerste   indrukken  van  de  hoofdstad   Belgrado  waren  vooral  gebaseerd   op  het  verkeer:  de  kleinste  wagens   maken  het  meeste  lawaai,  de   toeter  wordt  er  vaker  gebruikt  dan   de  pinker  en  rijden  met  paard  en   kar  in  een  hoofdstad  van  1,7   miljoen  inwoners  is  geen   uitzondering.  Doorheen  dit   verkeer  kan  je  je  het  gemakkelijkst   verplaatsen  met  het  openbaar   vervoer.  Belgrado  is  in  feite  vrij   klein  en  plaatsen  bezoeken  gaat  dus   zeer  snel. Ga  je  buiten  Belgrado,  dan  ben  je   wel  even  onderweg.  Mijn   stageplaats  bijvoorbeeld.  Ik  werkte   bij  de  grootste  kolencentrale  van   Servië  in  het  stadje  Obrenovac,  een   uur  rijden  met  de  bus.  De  werkuren   zijn  van  7  uur  ‘s  morgens  tot  3  uur   in  de  middag.  Hierdoor  moest  ik  om   5  uur  opstaan  om  de  bus  te  kunnen   halen.  Neem  het  woord  ‘werk’   echter  met  een  grote  korrel  zout.   Als  stagiair  mocht  je  geen   apparatuur  aanraken,  geen  werk   uitvoeren  of  zelfstandig  iets   ondernemen.  Elke  werkdag  was   onder  begeleiding  van  een  

Belgrade, Serbia

ingenieur.  Typisch  zag  een  dag  er  zo   uit:  om  5  uur  opstaan,  om  7  uur   aankomen  op  de  bureau,  wachten   tot  8  uur,  rondleiding  krijgen  in  de   centrale  tot  10u,  eten  in  de  kan.ne   en  dan  terug  huiswaarts  keren.  Mijn   stagebegeleider  zei  dat  ik  maar  een   minimum  van  7  dagen  op  de   centrale  moest  doorbrengen. Wanneer  ik  rondgeleid  werd,  kon  ik   allerhande  vragen  stellen  aan  de   ingenieurs.  Zo  heb  ik  elk  aspect  van   een  elektriciteit  producerende   kolencentrale  bezocht  en  enorm   veel  bijgeleerd.  Zowel  het   mechanische  als  het  elektrische   aspect  heb  ik  kunnen  bekijken.  Het   vooroordeel  dat  deze  installa.es   oubollig  zouden  zijn  is  per.nent   onwaar.  Ik  heb  enorm  veel  

34

automa.sa.e  gezien  die  je   evengoed  in  België  kan   terugvinden.  Dit  heeB  tot  gevolg   dat  eigenlijk  niemand  van  de   mensen  in  de  centrale  echt  werkt.   Overal  zie  je  mensen  bijpraten,   roken  en  zwanzen.  Enkel  als  er  een   alarm  in  de  controlekamer  afgaat   hoeB  er  ingegrepen  te  worden.  De   drukste  plek  op  de  site  is  dan  ook   de  kan.ne. Met  in  totaal  .en  werkdagen  op  zes   weken,  had  ik  veel  vrije  .jd  om  de   toerist  uit  te  hangen.  Met  de  IAESTE   organisa.e  zijn  we  voor  vijf  dagen   naar  Montenegro  afgereisd  met  de   trein.  Deze  rit  van  elf  uur  was  de   ergste  uit  mijn  leven.  Ik  zat  in  een   afgesloten  cabine  met  drie   Servische  vrouwen  die  achter  elkaar  

de  zwaarste  sigareden  ooit  rookten.   Ook  Bosnië  was  een  avontuur.  In  de   duisternis  toekomen  op  een  kamping   om  dan  ‘s  morgens  de  deur  van  de   bungalow  op  te  doen  en  de  prach.ge   natuur  te  bewonderen.  Onder  de   deurs.jl  zat  er  echter  een  nest   hoornaars  (wespen  van  3cm  lang)  die   mij  gebeten  hebben  in  mijn  been.   Deze  steek  heeB  mij  nog  een  tweetal   weken  parten  liggen  spelen.  De   Servische  heelkunde  is  ook  een   verhaal  apart.  Om  het  kort  te  houden   kreeg  ik  een  onbekende  spuit  in  mijn   achterwerk  en  daarmee  werd  ik   genezen  verklaard. Ik  kan  nog  uren  blijven  praten  over   Servië.  Van  de  feestjes  tot  het  

dageraad  (met  de  wijze  raad  van  een   Slovaak:  “It  is  safer  to  come  home  in   the  morning,  so  you  can  see  where   you  are  going.”)  tot  de  vele  avonturen   waarbij  we  verdwaald  geraakten.  De   berisping  van  de  diploma.e  van   Amerika  (sorry!)  tot  het  IAESTE   restaurant  (“I  only  have  two  op.ons:   pork  with  beans  or  beans  with  pork.”).   Naast  de  herinneringen  heb  ik  veel   vrienden  overgehouden.  Hoewel  de   culturen  enorm  verschillen,  kan  je  met   een  eender  wie  van  de  wereld  praten   over  typische  dingen.  Zo  heb  ik  Eid  al-­‐ Fitr  gevierd  (Suikerfeest),  formeel   leren  eten  met  stokjes  en   Ecuadoraanse  metal  ontdekt.  Een   avontuur  om  nooit  te  vergeten!

35

SERBIA

SLOVENIA RUBEN DEMUYNCK Op  zoek  naar  een  buitenlandse   ervaring  in  mijn  studiegebied   bracht  ik  afgelopen  zomer  acht   weken  door  in  de  Sloveense   hoofdstad  Ljubljana.    Nadat  ik   enkele  malen  op    buitenlandse   zomercursus  was  geweest  met   BEST  (board  of  european  students   of  technology)  wou  ik  deze  zomer   de  zaken  over  een  andere  boeg   gooien  en  een  buitenlandse   werkervaring  opdoen  met  een   IAESTE  stage.    Daarbij  koos  ik  voor   het  Jozef  Stefan  Ins.tute  in   Ljubljana  als  werkgever  aangezien   hun  stageonderwerp  me  aansprak. Aangezien  ik  weinig  wist  over   Slovenië  voor  mijn  vertrek,  eind   juli,  wist  ik  niet  goed  wat  te   verwachten  van  Slovenië  en  haar   hoofdstad  Ljubljana.  Ik  heb   ontdekt  dat  Ljubljana  een  kleine   stad  is,  niet  veel  groter  dan  Gent.   Bovendien  heeB  het  voor  de   toeristen  niet  echt  veel  te  bieden.   Maar  het  Sloveense  ‘pladeland’   compenseert  dit  ruimschoots.  In   het  noorden  zijn  er  de  uitlopers  van   de  Alpen  met  de  na.onale  trots  ,  de   Triglav,  de  berg  die  iedere  ware   Sloveen  minstens  één  maal  moet   beklimmen  in  zijn  leven.  En  in  het   westen  is  er  de  prach.ge  Adria.sch   kust  waar  je  je  in  Italië  waant.  En   dan  is  er  ook  nog  het   wereldbefaamde  meer  van  Bled  en   het  net  iets  minder  befaamde  Bohin   meer.  Uiteraard  was  ik  niet  in   Ljubljana  om  de  toerist  uit  te   hangen,  en  gelukkig  heeB  de  stad   veel  te  bieden  voor  de  studenten.     Een  genereus  bonnensysteem  dat  

Ljubljana, Slovenia

de  studenten  toelaat  om  voor  een   belachelijke  prijs  de  chicste   restaurants  van  Ljubljana  aan  te   doen  en  vele,  vele  studentenbars,   met  als  topper  Metalkova,  een  wijk   gegeerd  en  beheerd  door  de   studenten  …  .  Bovendien  vond  in   september  eurobasket  plaats  in   Slovenië  dat  Ljubljana   onderdompelde  in  permanente   feeststemming,  zeker  in  mijn   studentenhome  die  speciaal  was   voorbehouden  voor  interna.onale   studenten.     De  stage  zelf  bestond  uit  het   assisteren  van  een   onderzoeksgroep  in  nucleaire   fysica.  Wat  voor  mij,  een  student   burgerlijk  ingenieur  toegepaste   natuurkunde,  een  ideale  kans  was  

36

om  in  contact  te  komen  met  de   experimentele  kant  van  de  fysica.   Als  student  aan  de  universiteit  leer   je  wel  alle  theore.sche  principes,   maar  ik  vond  het  een  verrijking  om   enkele  weken  mee  te  werken  aan   een  onderzoek  dat  gebruik  maakt   van  de  theorieën  dat  ik  in  de     afgelopen  jaren  heb  geleerd.   Hoewel  het  onderzoek  niet  de   gewenste  resultaten  heeB   opgeleverd  kan  is  voor  mezelf   spreken  van  een  succes  aangezien   mijn  kennis  in  subatomaire  fysica  is   toegenomen.  Daarenboven  is  deze   stage  een  eyeopener  geweest  voor   de  mogelijkheden  naar  toekoms.ge   carrière  toe  aangezien  ik  in  contact   kwam  met  een  heleboel   professionele  mensen  met  

eenzelfde  academische  achtergrond.  

te  brengen  wat  me  op  mijn  eentje   enkele  dagen  had  gekost.  Bovendien   Op  stage  gaan  met  IAESTE  biedt  zeker   kwam  ik  via  IAESTE  vrij  snel  in  contact   enkele  voordelen.  Ten  eerste  hoefde   met  andere  stagestudenten  zodat  ik   ik  me  weinig  aan  te  trekken  van  alle   me  nooit  eenzaam  hoefde  te  voelen   het  paparassenwerk  dat  kwam  kijken   zo  ver  van  huis.  Met  deze   bij  werken  in  het  buitenland.  Van  een   gelijkgestemde  zielen  en  de  lokale   dak  boven  mijn  hoofd  tot  een   IAESTE  groep  gingen  we  ieder   bankrekening  alles  werd  door  de   weekend  wel  een  ander  deel  van   lokale  IAESTE  groep  van  Slovenië   Slovenië  verkennen.  Om  nog  maar  te   geregeld.  Ze  hebben  me  de  dag  na   zwijgen  van  de  feestjes  die  we  samen   mijn  aankomst  een  hele  dag  op   gevierd  hebben  … sleeptouw  genomen  om  alles  in  orde  

37

SLOVENIA

TUNISIA VALENTINE HOOFT

7  weken,  22  na/onaliteiten,  88   metro/ckets  en  nog  veel  meer  liters   water Vandaag  is  mijn  laatste  week   aangebroken  van  mijn  IAESTE  stage  in   Tunis,  Tunesië.  Een  land  in  volle   evolu/e  of  moeten  we  zeggen   revolu/e.  Twee  jaar  na  de   Jasmijnrevolu/e,  het  begin  van  de   Arabische  lente,  wordt  het  land  als   ‘veilig  genoeg’  beschouwd  voor  stages,   maar  met  enkele  poli/eke  moorden,   waarvan  één  in  de  week  voor  de  start   van  mijn  stage  kan  men  toch  nog  niet   spreken  van  een  stabiele  situa/e.  Was   ik  dan  al  niet  genoeg  op  mijn  hoede   wegens  de  schaarse  berichten  die   België  hierover  bereikten,  dan  kwam  de   waarschuwing  wel  bij  mijn  aankomst.   Een  bomaanslag  op  het   poli/ecommissariaat  in  La  GouleAe,  het   voorstadje  waar  ik  de  komende  zeven   weken  een  appartement  zou  delen  met   zo  een  zes/g  tal  andere  stagiaires  uit   tweeëntwin/g  verschillende  landen.  En   dit  de  avond  voor  mijn  komst.   Toch  wel  wat  geschrokken  van  dit   nieuws  en  door  velen  gewaarschuwd   niet  alleen  op  pad  te  gaan  omdat   Tunesiërs  net  iets  te  geïnteresseerd  zijn   in  ‘blonde’  Europeanen,   acclima/seerde  ik  de  eerste  dagen   vooral  in  het  appartement  en  op   toeris/sche  trekpleisters.  Nog  geen   week  later  was  ik,  aangespoord  door   enkele  andere  stagiaires  die  er  al  een   hoop  Tunesische  vrienden  op  na   hielden,  terug  te  vinden  op  een   betoging  tegen  het  voorstel  van  de   nieuwe  grondwet.  (De  aanstekelijke   melodietjes  van  de  liederen,  waarvan  ik   al  lang  de  vertaling  vergeten  ben,  

Tunis, Tunisia ! spoken  nog  steeds  door  mijn  hoofd.)  Zo   was  ik  in  deze  bijzonder  vreedzame   betoging,  getuige  van  de  zoektocht  van   dit  land  naar  een  nieuw  bewind  dat  een   compromis  moet  vinden  tussen  een   moslimbewind  en  een  westerse   maatschappij.  Al  herinner  ik  mij  vooral   de  talrijke  popcorn  kraampjes  en  het   mooie  vuurwerk. Dat  is  wel  genoeg  over  de  poli/eke   situa/e.  Dit  is  niet  de  essen/e  van  wat   ik  jullie  wil  meegeven  over  mijn   ervaringen  hier.  Ik  vrees  dat  de  vele   poli/eke  discussies  die  men  hier   tegenwoordig  overal  op  straat  voert,   toch  een  invloed  op  mij  gehad  moeten   hebben.  De  bom  in  La  GouleAe,  die   geen  gewonden  maakte  en  eigenlijk   ook  niet  echt  schade  aanrichAe,  buiten   beschouwing  gelaten,  gaat  het  leven   hier  zijn  gewone  gangetje. Mijn  stageplaats  was  een   architectuurbureau  in  het  centrum  van   Tunis.  Ik  verwachAe  enkele  hotels  in   oosterse  s/jl,  maar  het  was  al  snel  

38

duidelijk  dat  architecten  ook  in  Tunesië   verwacht  worden  degelijk  ruimten   logisch  aan  elkaar  te  schakelen  en  ik   geen  modellen  moest  maken  van   paleizen  zoals  we  kennen  uit  de   verhalen  van  Ali  Baba,  en  anderen.   Gezien  het  Tunesische  ritme,  1u   werken  –  1u  Facebook,  hebben  we  de   voorbije  weken  geen  bergen  werk   verzet,  maar  dit  maakte  mijn  stage  niet   oninteressant.  In  onze  debaAen  over   de  vormgeving  –  ik  werd  opgenomen  in   een  ontwerpteam  met  vier  Tunesiërs-­‐     kwam  duidelijk  naar  boven  dat  men  in   deze  stad,  vol  Franse  gebouwen  vanuit   koloniale  /jd,  op  zoek  gaat  naar  een   hedendaagse  s/jl  waarin  toch  een  

Arabische  toets  terug  te  vinden   moet  zijn.  Helaas  leidt  dit  in  de   meeste  gevallen  tot  commerciële,   kitscherige  gevels,  een  goede   training  in  het  mij  toch  wel  deels   neerleggen  bij  de  wensen  van  de   klant.  Daarnaast  waren  ook  de   lokale  bouwmethodes  het   bestuderen  waard.

Een  IAESTE  stage  is  natuurlijk  veel  meer   dan  werk  alleen.  IAESTE  Tunesië  stak  elk   weekend  een  uitstap  ineen,  zodat  we   tegen  het  eind  van  ons  verblijf  toch  wel   kunnen  zeggen  dat  we  het  land   grotendeels  gezien  hebben.  En  er  is  heel   wat  te  zien!  Naast  de  Saharah  met  enkele   magnifieke  oases  is  ook  het  rotsach/g   landschap  in  het  noorden  zeker  de  moeite   waard.  Een  fris  duikje  op  één  van  de  vele   prach/ge  stranden  hoorde  er  natuurlijk   ook  bij.  Bovendien  trokken  we  er  wel  zelf   wel  eens  op  uit:  Zo  maakten  we  een  ritje   in  een  gehuurde  auto  naar  een  lokaal   filmfes/val  (een  zó  niet-­‐Europese  manier   van  film  kijken!),  slopen  we  om  4u  het   hotel  uit  voor  de  zonsopgang  vanaf  het   fort  in  Tabarka,  beklommen  we  van  één   van  de  hoogste  bergen  in  de  buurt  van   Tunis  (Militair  domein?  Wat?  Oh  sorry,  we   verstonden  de  borden  in  het  Arabisch   niet)  en  verbleven  we  in  ‘Foued’s  paradijs’   in  ruil  voor  wat  afval  rapen  op  het  strand.   Na  een  heerlijke  dag  vol  snorkelen,   kajakken  op  de  zee  en  van  rotsen  in  het   water  duiken,  bereidde  Foued  voor  ons   een  heerlijke  maal/jd  met  gegrilde  kip  en   octopus  die  hij  die  middag  in  de  zee   gevangen  had.  Afval  rapen…  voor  een   verblijf?  Snel  verdient  zou  je  denken,  maar   als  er  in  Tunesië  zoiets  als  sta/egeld  

bestond  voor  plas/ek  kon  je  er  s/nkend   rijk  van  worden.  De  gigan/sche  afvalberg   tegenover  ons  gebouw  bracht  ons  al  gauw   op  het  idee  er  iets  mee  te  doen.  We   haalden  onze  beste  ingenieursskills  boven   voor  het  bouwen  van  een  boot  uit  plas/c   flessen.  En  hoewel  het  team  bijna   uitsluitend  uit  architecten  bestond  bleek   hij  het  bijzonder  goed  uit  te  houden  op  de   zee. Ah  Tunesië…  niet  het  land  van  mijn  eerste   keus.  Helemaal  niet  één  van  de  landen  uit   mijn  top  /en  van  ‘te  bezoeken  landen’.   Een  land  vol  afval,  files,    openbaar  vervoer   dat  komt  wanneer  het  er  zin  in  hee[  en   discriminerende  prijzen  voor  mensen  die   geen  Arabisch  spreken…  Veel  is  er  in  La   GouleAe  gevloekt  op  de  koude  douches,   afvalberg  voor  de  deur  en  invasie  van  de   straatkaAen,  maar  bij  ieder  van  ons  hee[   dit  land  ondanks  alles  een  plekje  in  ons   hart  veroverd.  Wat  zal  ik  de   geimproviseerde  cafétjes  overal  op  straat,   de  middagpauzes  in  het  park,  de   dagelijkse  treinrit  naar  Tunis  en  het  leven   volgens  de  tunesische  /jd  missen!  En  nu   maar  snel  beginnen  sparen  voor  de  reizen   naar  die  eenentwin/g  andere  landen  waar   we  dankzij  de  stage  vrienden   hebben.gevierd  hebben  …

39

TUNISIA

TURKEY ABDELWAHEB FERJAOUI First  things  first 30st  of  June  2013.  I  am  sirng  on   my  bed  in  my  new  room  in  Boy’s   Dorm  in  ITU  Campus.  ABer  wai.ng   on  the  airport,  long  trip  by  a  new   city  and  aBer  first  visit  to  the   Taksim  Square,  the  only  I  think  now   is  „what  have  I  done?  What  am  I   doing  here?  What  if  there  will  be   nobody  that  will  like  me?  Why  I   have  chosen  Turkey?  I  do  not  know   even  how  to  say  it  some  of  the   worlds…  Aaaa!”  Of  course,  I  am   with  no  Turkish  phone,  no  Internet   connec.on,  no  idea  how  it  will  be.   First  days  are  always  scary  and  I  was   worrying  about  first  days  in  job.   There  was  no  problem.  I  was   terrified  about  the  fact,  that  some   of  the  people  are  going  to  their   work  in  two  hours  just  one  way.  I   was  the  luckiest  one;  my  work  is  on   the  campus  just  5  minutes  from  the   dorm.    The  first  weekend  gave  me   also  the  first  taste  of  Istanbul  first   steps  in  Asia  and  the  first  boat  trip   by  the  Bosphorus,  first  party  with   IAESTE  at  the  Is.klal  Caddesi.  In  this   .me,  I  realized  that  it  would  be  a   great  .me.   Monday  I  am  wai.ng  for  my  job   mentor  from  Technobee  Academy.   Prof  Dr  A.lla  Dikbas  the  head  of  the   department  of  construc.on   management  of  ITU.  However,  I’m   working  for  him  in  his  private   consultancy  company.  Here  he  is.   Ok,  first  talk  –  not  so  long,  and  he   gave  my  first  mission  about  Science   park  in  the  world.  The  Turkish   government  want  to  make  a  new   life  science  and  medical  technology  

Istanbul, Turkey

park.  Technobee  was  asked  to   prepare  the  feasibility  study  for  this   project.  Along  The  six  week  in  this   company,  I  will  work  on  this  project. Enjoy  the  real  Istanbul IAESTE  LC  was  providing  us  so  many   ac.vi.es,  my  job  so  much   incredible  memories,  and  people  so   much  fun,  that  it  was  not  possible.   „Is  it  Friday?”  –  Every  five  days  in   week  were  just  wai.ng  for  it.  Then   there  was  a  party  with  IAESTE.  Un.l   the  morning.  With  no  excuses.  Club   at  the  Asian  side?  Taksim?  RooBop?   You  can  get  it  in  one  night.   The  weeks  were  passing  by  so  fast.   On  Mondays,  there  was  a   basketball  match  or  another  ball   match,  on  Wednesdays  “Makara”   with  people  from  every  LC  in   Istanbul,  only  un.l  the  2  a.m.,  on   Thursdays  unforgedable  Cinema  

40

Evenings  at  ITU  Campus,  on  Fridays   there  is  Friday,  everybody  knows,   on  Saturdays  there  is  s.ll  Friday   un.l  the  Sunday  morning  also.  A  lot   of  sightseeing,  nargiles,  talks,   beau.ful  trips,  turkish  bath,  view  at   the  Prince  Islands  that  is  taking   breath  away,  Marmara  Sea,  Black   Sea.   Whatever  you  want,  of  course  with   people  that  from  now  are  your   friends.  For  the  first  days  in  work  I   was  thinking  “Come  on,  it’s  just   couple  of  weeks,  it  will  pass  very   fast  and  you’ll  be  in  at  home  again”.   On  the  last  weeks,  there  was  a   change  in  my  mind  –  “Oh  come  on,  I   don’t  want  to  leave,  please  stay   here  forever”.  All  the  people,  all  the   things  to  eat,  places  that  you  have   seen,  sea,  Bosphorus,  Galata  Tower,   Ramazan  evenings  with  Muslims  at   the  Taksim,  asian  part  of  Istanbul  all  

those  things  are  making  you  cry,  when   Now  you  do  not  want  to  end  this   you  think  that  you  have  a  last  days  in   wai.ng. Turkey.  In  Istanbul,  bea.ng  heart  of   Eighth  of  August,  wai.ng  for  my  plane   Turkey.   at  Ataturk  Airport.  So  sad  but  so   Last  things  but  not  the  last  6me excited  for  another  trip  that  for  sure  I   will  make  in  my  life.  Turkey  was  a  lidle   Last  days.  You  are  missing  your   beginning.  Thank  you  guys:  IAESTE   country  but  you  are  missing  also   members,  interns,  the  best  people   Turkey  a  lot.  Every  person,  every   from  my  job,  hosts  and  CS  people,   place,  every  adventure,  every  smile   Turkish  friends  of  friends,  strangers   and  joke.  Now  you  know  that  you   and  everyone,  that  I’ve  met  on  my   have  friends  all  over  the  world  and   way.  Hope  to  see  you  again  and   you  have  a  home  in  many  places   remember  –  I’m  wai.ng  for  you  in   abroad.  The  last  .me  at  Galata  Tower,   Belgium!  Don’t  want  to  miss  you   the  last  meal  in  Turkey,  the  last  look   more,  we  have  to  see  each  other  again   on  Turkish  drivers  and  the  last  wai.ng.   and  again.  Maybe  in  Turkey  one  day?

41

TURKEY

TURKEY MAARTEN MUYS Turkey!  The  country  in  which  I   spend  8  weeks  this  summer  doing   my  internship.  And  I  don’t   exaggerate  if  I  tell  you  that  it  was   the  best  summer  I  ever  had!   It  all  started  with  a  friend  who  did   an  internship  with  IAESTE  in   Finland  during  the  summer  of   2012.  When  he  came  back  aBer  2   months  he  couldn’t  stop  talking   about  this  most  incredible  .me  he   had  over  there  and  the  fantas.c   interna.onal  group  of  people  he   met.  When  seeing  his  pictures  and   hearing  him  tell  these  stories  I  was   determined  to  go  for  an   interna.onal  internship  myself! So  I  had  to  choose  a  country  to  go   to…  I  really  wanted  to  go  outside   west  Europe  to  experience  a   whole  new  culture  and  lifestyle.   Finally  I  could  go  with  my  first   choice,  Izmir!  I  was  excited,  but  first   I  had  to  pass  my  exams  safely  and   prevent  retake  exams  which  could   destroy  my  plans.  It  was  only  aBer   my  last  exam,  one  week  before  I   had  to  start  working  at  the   university  over  there,  I  fully  realized   what  i  was  into.  A  whole  summer   away  from  my  girlfriend  and   friends,  all  alone  in  some  foreign   country,  missing  the  summer   par.es  and  music  fes.vals  in   Belgium… I  arrived  in  Izmir  at  10  pm  and  I   found  a  girl  wai.ng  for  me  with  a   paper  that  said  “Marteen”,  she   turned  out  to  be  my  lab  partner  at   the  bio-­‐engineering  department.   When  driving  from  the  airport  to  

Izmir, Turkey

the  city  (where  the  dormitory  was   located  at  a  huge  campus),  I  could   form  a  first  impression  of  the  third   biggest  city  of  Turkey:  Impressive!!   We  approached  the  city  coming   from  the  mountains  aBer  sunset   and  a  huge  city  with  millions  of   lights  appeared  in  front  of  us. When  we  finally  arrived  at  the   dormitory  I  met  my  roommate  and   the  other  internship  students  that   also  just  arrived.  Mechanical,   chemical  and  computa.onal   engineers  from  Pakistan,  India  and   Czech  Republic.  At  that  moment  I   couldn’t  imagine  how  close  I  would   get  with  these  people  in  the   following  weeks. When  I  came  at  the  faculty  on   Monday  morning  the  dean  of  bio-­‐

42

engineers  informed  me  I  was  placed   in  a  research  group  that   inves.gated  the  extrac.on  of   biofuels  from  algae  biomass  and   searched  for  op.mal  reactor  design   to  grow  algae  for  hydrogen   produc.on.  Which  was  good  news   because  this  project  connected  with   my  future  thesis  topic.   ABer  this  first  week  of  work  and   adap.ng  to  my  new  living   environment  (daily  temperatures   between  35  and  40  °C!!,  the  Muslim   prayer  calls  ,  the  consump.on  of   tea  in  huge  volumes,  the  cheap  and   various  food,…)  we  started  to  travel   around  in  West  Turkey.  This  was  an   amazing  experience  during  which   we  met  a  lot  of  local  people,   explored  the  versa.le  Turkish  

culture  and  got  our  first  (of  many)   inevitable  sunburns.

opportunity  to  visit  the  former  capital   of  the  Odoman  Empire,  Istanbul!  This   week  in  Istanbul  was  an  unique  and   Turkey  seemed  to  be  a  perfect  country   memorable  experience  because  of   to  travel  around  in.  Next  to  a  perfect   these  fes.vi.es.  We  acted  as  real   system  of  public  transport  we  could   tourists  and  visited  all  the  most   visit  beau.ful  beaches  and  ancient   famous  touris.c  places  and  buildings   ci.es  under  guidance  of  the  local   and  blended  in  the  chao.c  and  (as  if)   students  that  joined  us.  When  we   never  sleeping  Turkish  life. were  .red  of  a  long  day  of  traveling  or   working  we  just  went  out  with  the   I  think  it’s  quite  clear  to  you  that  I  can   whole  group  (eventually  around  15   talk  for  hours  about  all  my  adventures   people  from  all  over  the  world)  to  the   and  the  fantas.c  group  of  people  I   city  center  to  smoke  the   have  met  but  I  will  end  my  story  with   ‘nargileh’  (waterpipe)  with  fresh   telling  you  that  this  summer  was  an   fruitjuice  or  to  go  for  a  party  in  one  of   unimaginable  instruc.ve  experience,   the  many  clubs. as  well  for  traveling  as  for  personal   and  cultural  enrichment.  An   The  first  month  of  my  stay  in  Turkey  a   opportunity  I  would  advise  you  to  grab   lot  of  the  people  and  students  around   with  both  hands! me,  actually  the  biggest  part  of   Muslims,  were  par.cipa.ng  Ramadan   which  ends  with  Eid  al-­‐Fitr  (‘fes.val  of   Görüşürüz, breaking  the  fast’).  This  is  a  week  of   fes.vals,  celebra.ons  and  excessive   Maarten food  consump.on.  People  don’t  work   in  that  week  and  we  took  the  

43

TURKEY

TURKEY PAUL VAN DAELE

In  het  begin  was  ik  niet  zeker  of  ik  een   stage  in  het  buitenland  zou  doen.  Het  is   toch  wel  zeer  avontuurlijk  om  in  een   wildvreemd  land  voor  een  lange  /jd  te   gaan  verblijven.  Ik  liet  me  dan  toch   overtuigen  om  een  de  A-­‐form  van   IAESTE  in  te  vullen.  Toen  ik  uiteindelijk   de  vacatures  zag  was  ik  meteen   verkocht.  Al  die  mogelijkheden  is  echt   wel  prach/g.  Aangezien  ik  de  stage  als   een  vak  voor  de  universiteit  wou   nemen  moest  de  stage  wel  in  een   bedrijf  doorgaan  en  niet  in  een  andere   universiteit.  Ik  had  ook  in  mijn   gedachten  om  zo  ver  mogelijk  van   België  te  gaan.  Met  deze  twee   elementen  in  mijn  gedachten  werd  de   keuze  snel  beperkter.  Ik  koos  als  mijn   eerste  keuze  een  stage  in  Oman,  de   tweede  was  een  stage  in  Istanbul. Uiteindelijk  kreeg  ik  de  tweede  stage   toegediend.  Ik  was  zeer  blij  met   Istanbul  en  kreeg  er  al  wat  zin  in.  Snel   vulde  ik  al  de  papieren  in  en  na  wat   worstelen  met  IBAS  (je  kan  je   geüploade  bestanden  blijkbaar  niet   meer  verwijderen),  was  alles  ingediend.   Het  wachten  kon  dan  beginnen.  Elke   week  verwachte  ik  de  verlossende  mail   zodat  ik  mijn  vliegtuigreis  kon  boeken   en  mijn  vakan/e  nog  wat  kon  plannen.   De  mail  bleef  echter  uit  en  de  deadline   kwam  dichterbij.  Vijf  dagen  na  de   deadline  en  na  tal  van  mailtje  naar   IAESTE  België  (waar  ik  zeer  goed  en   vriendelijk  ben  geholpen)  belde  ik  naar   IAESTE  Turkije.  Nadat  ze,  op  mijn   aandringen,  het  bedrijf  contacteerde   kwam  alles  snel  in  orde.  Twee  dagen   later  had  ik  de  verlossende  mail   gekregen.  Na  werken  in  het  bedrijf   weet  ik  nu  wel  waarom  ik  zo  lang  

Istanbul, Turkey

moest  wachten:  de  organisa/e  en   structuur  in  het  bedrijf  moet  je  soms   goed  zoeken. De  twaalfde  Juli  begon  dan  mijn   avontuur.  Ik  nam  het  vliegtuig  naar   Istanbul  voor  zeven  weken  stage.   Aangekomen  in  de  luchthaven  begon   het  eerste  probleem.  Er  was  een   miscommunica/e  met  de  IAESTE   vrijwilliger  die  me  ging  ophalen.  Ik  had   namelijk  mijn  uur  gegeven  wanneer   mijn  vliegtuig  lande  terwijl  hij  op  dat   uur  me  stond  op  te  wachten.  Hij  had   een  uur  gewacht  en  dan  vertrokken   terwijl  ik  een  kwar/ertje  later  buiten   kwam  en  ook  maar  een  uur  had   gewacht.  Ik  had  alleen  het   telefoonnummer  van  IAESTE  Turkije   waar  ik  alleen  “Sorry,  I  don’t  speak   Enlgish”  te  horen  kreeg.  Na  een  nacht   in  een  lukraak  hotelletje  waar  ik  op  het   internet  snel  in  contact  kwam  met  de   juiste  persoon  was  alles  in  orde.  Na  de  

44

valse  start  kon  mijn  stage  echt  van  start   gaan. Aangekomen  in  mijn  “dormetory”   maakte  ik  direct  kennis  met  de  andere   IAESTE  stagairs.  Ik  sliep  in  een  kamer   met  de  Oostenrijker  Johannes,  de   Spanjaard  Fabrico  en  de  Pool  Pioter.  De   kennismaking  verliep  zeer  vlot  en  het   werden  heel  snel  mijn  vrienden.  Vanaf   de  eerste  dag  van  mijn  verblijf  was  er   elk  moment  wel  een  ac/viteit  in  en   rond  Istanbul.  Ik  heb  me  geen  moment   moeten  vervelen.  De  weekends   bestonden  tradi/oneel  uit  een  feestje   op  vrijdag.  Vervolgens  een  toeris/sche   ac/viteit  op  zaterdag  en  zondag   waarbij  er  genoeg  rus/ge  momenten  in   een  café  aanwezig  waren. Voor  mijn  stage  zelf  moest  ik  omstreeks   kwart  voor  zes  opstaan.  Dit  was  voor   mij,  en  zeker  in  de  vakan/e,  hard  om   vol  te  houden.  Ik  nam  dan  /en  minuten   later  een  bus  en  vervolgens  de  

metrobus.  Na  een  uur  reizen  kon  ik  een   uur  slapen  in  de  “company  bus”  om   eindelijk  in  mijn  werk  te  arriveren.  ’s   Avond  nam  ik  dezelfde  weg  terug  en  was   ik  rond  kwart  na  acht  terug  in  mijn  kamer.   Het  reizen  was  een  zwaar  deel  van  mijn   stage  maar  het  is  nu  eenmaal  Istanbul  en   “The  Games  of  Thrones”  vulden  de  uren  in   de  bus. In  het  werk  was  mijn  eerste  probleem  de   communica/e.  De  meeste  werknemers   konden  geen  Engels  zodat  ik  veelal  met   handgebaren  alles  moest  uitleggen.  Dit   zorgde  er  ook  voor  dat  ik  moeilijker  werk   voorgeschoteld  kreeg,  het  was  immers   moeilijk  voor  hen  om  het  me  uit  te  leggen.   Gelukkig  waren  er  een  paar  werknemers   die  Engels  spraken  dat  in  de  buurt  van   verstaanbaar  was.  Mijn  kleine  woordjes   Turks  dat  ik  daar  heb  geleerd  werden  zeer   goed  onthaald.  Spij/g  genoeg  was  de  /jd   te  kort  om  heel  veel  Turks  te  leren,  ik   bleef  dus  bij  enkele  woordjes  steken. In  het  midden  van  mijn  stage,  omstreeks  7   Augustus  moesten  we  veranderen  van   slaapplaats.  Ons  stekje  werd  gesloopt  (dat   zegt  wel  hoe  het  er  uitzag)  en  verhuisden   we  een  kilometer  verder  naar  een  nieuwe   slaapplaats.  De  kamer  was  ruimer,  we   hadden  een  eigen  bureau  en  sliepen  maar   met  drie  op  een  kamer.  De  prijs  bleef   hetzelfde  ook  al  moesten  andere  IAESTE   stagairs  om  een  vreemde  reden  iets   minder  betalen.  Net  na  ons  verhuis  gingen   we  op  reis  naar  Bolu.  Dit  is  een  “klein”   stadje  in  Turkije  dat  niet  veel  meer  te   bieden  hee[  dan  goed  en  goedkoop  eten.   Het  was  een  reis  van  eten  en  rusten  aan   mooie  meren.  Het  leek  wel  een  vakan/e  in   mijn  vakan/e.

hoe  belangrijk  het  leger  en  de  besnijdenis   is  voor  Turken.  Ook  de  manier  om  naar   hun  wc’s  te  gaan  (zo  een  gat  in  de  grond)   heb  ik  aangeleerd.  Als  je  de  techniek  kent   is  het  al  bij  al  niet  zo  moeilijk.  Ik  probeerde   zoveel  mogelijk  Turkse  gerechten  en   kwam  zeer  snel  op  baklava  uit,  ook  al  vond   ik  het  zeer  zoet  naar  mijn  gewoonten.  Dit   was  uiteraard  allemaal  vergezeld  met  de   zeer  typische  Turkse  çay  (thee).   Na  het  bezoek  van  mijn  ouders  had  ik  alle   (grote  en  kleine)  toeris/sche  trekpleisters   in  Istanbul  gezien.  Het  einde  kwam  in   zicht.  Ik  sleurde  me  door  mijn  laatste   werkweek,  het  vroeg  opstaan  begon  een   zware  tol  te  spelen.  Die  wekker  om  kwart   voor  6  hoop  ik  toch  niet  veel  meer  te   zeAen.  Het  laatste  weekend  was  volop   genieten.  We  zochten  de  mooie  plekjes  uit   en  hadden  een  zeer  gezellige  /jd.  Maar  ja,   afscheid  nemen  hoort  nu  eenmaal  bij  zo   een  reis.  De  laatste  nacht  brachten  we   door  een  jeugdhotelletje.  We  moesten   (weer)  weg  uit  onze  slaapplaats.  Het  leek   voor  ons  niet  de  moeite  om  voor  1  nacht   nog  iets  te  zoeken.  De  achterblijvers  zaten   wel  in  de  problemen.  Hun  slaapplaats  voor   in  september  werd  maar  niet  geregeld.  Dit   kon  op  vele  manieren  beter,  ze  hadden   vooral  wat  vroeger  mogen  beginnen   zoeken  en  wat  meer  uitleg  kunnen  geven.   Spij/g  genoeg  zijn  de  overblijvers   verspreid  over  de  stad,  het  zullen  wat   eenzamere  dagen  zijn.

Als  ik  terug  kijk  op  mijn  stage  heb  ik  een   ongelooflijk  avontuur  meegemaakt.  Ik  heb   bij  /jden  afgezien  en  hard  gewerkt  maar  ik   heb  vooral  veel  goede  vrienden  gemaakt,   toffe  ac/viteiten  gedaan  en  echt  eens   kunnen  leven  in  een  andere  stad.  Het  was   tof  om  de  Turken,  de  Islam  en  ook  mijn   De  weken  erop  begon  de  rou/ne  te   eigen  persoonlijkheid  allemaal  vanuit  een   komen.  Ik  kon  de  weg  in  Istanbul  al  veel   ander  standpunt  te  zien  en  ik  ben  zeker   makkelijker  vinden,  de  weg  naar  mijn  werk   dat  ik  dit  voor  de  rest  van  mijn  leven  ga   kon  ik  zelfs  al  dromen.  Ik  begon  goed   onthouden! wegwijs  te  geraken  in  mijn  werk  en  leerde   veel  over  hoe  Turken  leven.  Zo  weet  ik  

45

TURKEY

UNITED KINGDOM ALEXIS DUBOIS The  intern  was  working  for  the  first   .me  in  a  small  company.  The   intern's  impression  in  the  beginning   of  his  placement  represented  a   really  important  step  in  confidence   between  the  intern  and  his  future   colleagues.  The  first  thing  the  intern   received  was  not  a  theore.cal   presenta.on  about  his  following   project  but  a  cup  of  tea  followed  by   an  informal  conversa.on  with  his   supervisor. Following  on  this  informal  talk,  the   student  received  a  coaching   sessions  about  quality   management,  safety  &  first  aid.  The   intern  was  impressed  by  all  the   quality  management  system  inside   a  company,  through  how  many   tests  and  regula.ons  a  device  needs   to  fulfil  before  being  marketable.   Therefore  from  the  first  day  of  work   the  intern  was  fascinated  by  all  the   different  tasks  an  engineer  achieves   on  a  daily  rou.ne.  The  first  week   represented  a  very  good  induc.on   of  the  intern  and  that  was  partly   due  to  the  fact  that  the  company   used  to  hire  interns. Concerning  the  informa.on  flow  as   explained  in  the  introduc.on,   several  communica.on  tools  were   offered  and  always  related  to  a   specific  task.  The  intern  did  really   experience  the  daily  life  of  an   engineer  working  in  a  small  R&D   company.  At  the  arrival  in  the   company  aBer  gree.ng  the   neighbouring  colleagues,  it  is   common  first  to  check  your  emails   and  (mee.ng)-­‐requests  in  case  you   missed  one  the  day  before.  The  

Belfast, United Kingdom

emails  remain  the  main  informa.on   flow  between  colleagues  even  if  the   intern  also  oBen  went  directly  to   the  requested  engineer  to   accelerate  the  informa.on  flow.   The  main  and  most  efficient   happening  related  to  the   informa.on  flow  occurs  every  day   of  the  week  at  10.30  am.  During   this  open  mee.ng  where  the  whole   project  team  stands  before  the   senior  engineer  with  the  "huge"   Gand  chart  next  to  him,  adding  new   tasks,  scratching  old  tasks.  This   picture  remains  as  the  typical   example  of  the  informa.on  flow   between  the  engineers  working  on   the  same  project.  A  small  ques.on   during  this  mee.ng  could  lead  to  a   quick  brainstorming  and  a  new  idea   or  solu.on.  The  most  important  in   this  kind  of  mee.ng  was  to  keep  it   short  and  efficient,  that  was  the  job  

46

of  the  senior  engineer  who   evaluates  very  quickly  the  job  of   every  team  member,  commen.ng   where  needed,  encouraging  the   colleagues  struggling  with  a  big   problem.  The  senior  engineer  uses   this  opportunity  also  to  connect  the   team  members  when  needed  for   further  advancement  in  the  overall   project.  Such  a  mee.ng  was  a  quick   update  for  the  whole  team  on  last   achievement  and  future  short-­‐  and   long-­‐term  deadlines.   Regarding  the  task  flow,  the  intern   didn't  expect  to  have  the  possibility   to  choose  his  task  out  of  several   tasks  in  different  department  in   such  a  small  company  with  only  20   engineers.  The  supervising  senior   engineer  relied  first  on  the  CV  of   the  placement  student  in  order  to   prepare  a  first  set  of  possible  tasks.   ABer  a  common  agreement,  the  

intern  could  choose  his  preferred  task.   During  every  task,  the  student  was  not   supervised  as  much  as  it  would  be  in   an  academic  project.  With  this   freedom,  the  student  could  imagine   any  solu.on  to  solve  a  problem  such   as  the  thermistor  related  problem.   Important  appeared  to  be  the   reliability  of  the  solu.on.  Having   imagina.on  and  ideas  makes  one  part   of  the  solu.on,  the  second  part   resides  in  having  confidence,  order   and  asser.veness  to  convince  the  

colleagues  your  solu.on  is  the  right   one.  During  a  task,  the  student   discovered  how  the  development  of  a   product  progresses.  First  of  all,  there  is   no  exact  planning  with  instruc.ons  to   follow.  The  solu.on  comes  aBer  a  long   process  research,  calcula.ons,   exchanges  and  trials  &  errors.   Becoming  aware  of  that,  the  intern   tried  to  work  more  systema.cally  and   orderly  in  order  to  save  .me  by   avoiding  small  mistakes.

47

UNITED KINGDOM

WALES

WOUTER LANNEER Juist  gestart  aan  mijn  1ste  master   Elektrotechniek  in  Leuven,  bese[e  ik  al   gauw  dat  mijn  beste  kans  op  nog  een   buitenlandse  ervaring  /jdens  mijn   studies  een  IAESTE  stage  was.  Na  mijn   applica/e  bleek  ik  in  maart   geselecteerd  te  zijn  voor  een  stage  in   Oman,  echter  /jdens  mijn  examens  in   juni  kreeg  ik  bericht  vanuit  Oman  dat   mijn  stage  toch  niet  doorging.   Uiteindelijk  slaagde  ik  erin  om  op  het   laatste  nippertje  nog  een  stage  te   verzilveren  aan  de  universiteit  van   Cardiff  in  Wales.  Defini/eve  beves/ging   voor  deze  nieuwe  stage  kreeg  ik  op   dinsdag  2  juli.  Op  zondag  7  juli  vertrok   ik  halsoverkop  rich/ng  Wales  voor  een   hele  zomer. Door  mijn  zeer  late  selec/e  had  ik  niet   veel  /jd  om  nerveus  te  worden  bij  de   aanblik  twee  maanden  ver  weg  van   huis  te  zijn,  of  te  piekeren  over  hoe  het   zou  zijn  om  in  een  mengelmoes  van   na/onaliteiten  terecht  te  komen.   Welnu,  ik  heb  me  welgeteld  twee  uur   eenzaam  gevoeld  /jdens  mijn  stage:   vanaf  het  moment  dat  ik  arriveerde  op   mijn  kot  de  eerste  dag  tot  het  moment   dat  ik  ‘s  avonds  de  andere  trainees   ontmoeAe.  Meteen  het  startschot  van   8  intense  weken. Mijn  project  aan  de  universiteit  van   Cardiff,  afdeling  School  of  Computer   Science  &  Informa/cs,  was  boeiend   met  uitstekende  begeleiding  en  sloot   mooi  aan  op  mijn  studies  aan  de  KUL.   Aan  de  universiteit  ging  het  er  zeer   gemoedelijk  aan  toe:  ik  mocht  zelf  mijn   werkuren  kiezen  en  moest  alleen  zien   dat  het  werk  af  geraakte,  ik  kreeg  zelfs   zonder  probleem  een  dag  vrij  om  deel   te  nemen  aan  de  London  Weekend  

Cardiff, Wales

georganiseerd  door  het  London  LC.  Er   was  een  plaats  voor  mij  voorzien  in  een   bureau  samen  met  nog  twee  lokale   studenten  van  Cardiff  zelf.  Deze  twee   Welshe  studenten  namen  me  geregeld   mee  naar  de  beste  pubs  van  Cardiff   waarbij  ze  me  ‘ale’  leerden  drinken,   een  paar  woorden  Welsh  aanleerde  en   een  lijst  opstelden  met  typisch  dingen   van  de  UK  die  ik  zeker  moest  proberen   /jdens  mijn  verblijf:  zoals  het  drinken   van  cider  in  Bristol  en  het  proeven  van   marmite  en  Cornish  pasty  of  een   rugbymatch  gaan  zien. Ik  verbleef  in  een  residen/e  van  de   universiteit  samen  met  de  andere   trainees.  Het  was  supergezellig   aangezien  we  wel  met  10  trainees  in   totaal  waren  en  een   gemeenschappelijke  keuken  hadden.  Er   was  beurtrol  zodat  iedere  avond  twee   anderen  moesten  koken  wat  als  gevolg  

48

had  dat  we  steeds  in  een  andere   ‘keuken’  aten:  van  Chinees  met  noodles   met  ongelooflijk  spicy  chili-­‐saus  en   Japans  met  rijst  en  sushi  tot  Spaanse   fajitas!  Het  klikte  ongelooflijk  goed   tussen ons  groepje,  nochtans  bestaande  uit   een  mengelmoes  van  na/onaliteiten.   Het  was  zeer  verfrissend  en  verruimend   om  al  die  nieuwe  ideeën  en  inzichten   op  te  doen  die  gepaard  gaan  met  het   rondhangen  in  zo’n  unieke  en  vrolijke   bende.  ‘s  Avonds,  als  de  werkdag  erop   zat,  planden  we  vaak  nog  een  ac/viteit   samen  zoals  in  een  park  relaxen,  gaan   voetballen  of  basketballen,  of  iets  in   een  pub  gaan  eten  en  drinken,  uitgaan   in  het  stadscentrum,  en  we  zijn  zelfs   één  keer  gaan  bbq’en  op  een  strand  in   het  nabijgelegen  Penarth.

Ieder  weekend  maakten  we  ook   fantas/sche  uitstappen,  was  er  geen   uitgebreid  weekendtrip

kijken  in  Caerphilly  en  hebben  er   deelgenomen  aan  het  plaatselijke   kaasfes/val  waarbij  talrijke  middeleeuwse   shows  te  zien  waren.  Ik  ben  een  weekend   voorzien  door  het  uitstekende  London  LC   afgereisd  naar  London  waar  zowat  alle   dan  boksten  we  onze  eigen  uitstappen  wel   trainees  van  de  UK  samenkwamen,  heb   in  elkaar.  Zo  zijn  we  een  weekend  gaan   deelgenomen  aan  West  Country  Weekend   hiken  in  een  mooi  stukje  Engeland   waarbij  we  o.a.  Stonehenge  hebben   genaamd  Peak  District.  Bovendien  zijn  we   bezocht.  We  zijn  zelfs  op  een  verlengd   ook  gaan  hiken  in  twee  prach/ge   weekend  (door  een  feestdag  op  maandag)   na/onale  parken  in  Wales:  we  zijn  de  Pen-­‐ met  de  nachtbus  (in  een  vlaag  van   y-­‐Fan  opgestapt  in  Brecon  Beacons  en  in   waanzin?  :p  )  afgereisd  naar  het  Schotse   Snowdonia  hebben  we  (ondanks  het   Edinburgh! slechte  weer)  de  hoogste  berg  van   Engeland  en  Wales  beklommen.  We   Zoals  je  kan  lezen,  waren  alle  ingrediënten   hebben  alle  andere  trainees  in  de  UK  voor   aanwezig  om  mijn  stage  in  Wales   een  dag  verwelkomd  in  Cardiff  en  hebben   onvergetelijk  te  maken  en  om  één  van   de  prach/ge  kliffen  en  stranden  bezocht   mijn  meest  memorabele  zomers  te   van  de  Gower  peninsula  op  slechts   beleven.  Aan  ieder  die  de  kans  van  een   anderhalf  uur  van  Cardiff.  We  zijn  naar  het   IAESTE  stage  aangeboden  krijgt,  zeg  ik:   tweede  grootste  kasteel  van  de  UK  gaan   neem  ze  met  beide  handen  aan!

49

WALES

ARE YOU READY FOR AN INTERNATIONAL INTERNSHIP?

Apply for IAESTE

IAESTE BELGIUM LC GHENT

• A-form from 5/11 to 15/12 : Choose 3 favourite countries • B-form from 30/1 to 18/2 : Choose 3 favourite internships and write short motivation letters • Nomination at 25/2 : Your internship is announced • C-form from 26/2 to 4/3

[email protected]

50