VOLUME 2, ISSUE 1
NOVEMBER/DECEMBER 2011
HET BLAD VAN ROMAANSE TALEN EN CULTUREN VAN STUDENTEN VOOR STUDENTEN
Voorwoord Beste francofiel, hispanist én romanist, Hierbij alweer de tweede editie van Interlingua! Vorig jaar heeft Suus Meuwissen (Spaans B3) Interlingua een geweldige start gegeven. Wij, als bestuur 2011-2012 van ¿Ouisí?, vinden dat dit krantje moeten worden voortgezet en hopen dan ook dat het een lang leven beschoren zal zijn. Ben je geïnspireerd geraakt door deze editie en heb je zin om iets te maken voor Interlingua? Geen probleem! Bijdragen zijn altijd welkom. Zoals je in deze editie zult zien betreffen dat hele uiteenlopende zaken. Een interview, een prijsvraag/quiz, een column… Alles is mogelijk. Lees voor meer informatie omtrent het sturen van bijdragen en de toekomst van Interlingua de laatste pagina! Veel leesplezier namens het bestuur, Maike Koopman (Voorzitter) Cécile Derks (Vice-Voorzitter) Alexander Greefhorst (Penningmeester) Jim van Moorsel (Secretaris)
Interlingua is een initiatief van ¿Ouisí?, studievereniging van Romaanse Talen en Culturen te Nijmegen.
Te bereiken op: SV ¿Ouisí? p/a Secretariaat Romaans Postbus 9103 6500 HD Nijmegen
Bezoekadres: Erasmusplein 1, kamer E5.05 Op afspraak via e-mail E-mail:
[email protected] Voor meer informatie: www.ru.nl/romaans/ organisatie/studievereniging/ Of bezoek onze Facebookpagina!
INTERLINGUA
Inter view Blijven plakken bij Spaans Hoe beleefden onze docenten hun studententijd? Hoe is hun professionele levensweg verlopen? Professor Maarten Steenmeijer is de eerste in een hopelijk lange rij van docenten. Hoe is uw studietijd verlopen? „„Toen ik van de middelbare school kwam was ik net zeventien en had een B-opleiding gedaan, de exacte kant. Mijn twee beste vrienden gingen allebei medicijnen doen omdat ze niet wisten wat ze anders moesten doen. Ik wist zeker dat ik dat absoluut niet wilde, maar wist niet wat ik wél wilde. In augustus zei mijn vader dat ik toch echt iets moest gaan doen. Toen heb ik besloten om maar een jaartje Spaans te gaan doen in Leiden. Dit met de gedachte een soort van parkeerjaar te hebben waarin ik rustig zou kunnen nadenken over wat ik wel zou willen studeren. Ik begon dus met Spaanse Taal- en Letterkunde, waar ik de enige jongen was tussen vierentwintig meiden. Ik had me inmiddels ingeschreven bij een pedagogische academie om onderwijzer te worden, maar wilde het jaar wel gewoon afmaken. Het begon me echter steeds beter te bevallen. Ik ben blijven plakken en daar heb ik nooit spijt van gehad. Het ritme op de universiteit is in mijn beleving veel rustiger dan op de middelbare school, waar je de hele dag les had. Dat vond ik verschrikkelijk. Op de universiteit kon je je tijd zelf indelen en dat beviel me wel. Het onderwijs was toen de gebruikelijke bestemming voor de studenten van deze studie. Ik heb dan ook een lesbevoegdheid gehaald voor de middelbare school. Uiteindelijk zijn we met een man of zeven overgebleven en het is een hecht jaar geworden. Met een aantal jaargenoten heb ik nog altijd contact.‟‟ U had dan zeker niet verwacht dat u op de universiteit terecht zou komen? „„Nee, ik had zelfs helemaal geen zin en niet de ambitie om na mijn studie op de universiteit te gaan werken. Literatuur was één van mijn grootste passies en ik wilde daar op een concrete manier mee aan de slag: vertalen en stukken schrijven voor kranten en tijdschriften. Dit kon tot mijn eigen verbazing vrij snel. Eigenlijk had ik een soort dubbelleven. Enerzijds gaf ik op een aantal middelbare scholen Spaans. Dat was mijn vaste inkomen. Anderzijds vertaalde ik en schreef stukken voor de krant. Daarnaast was ik ook bezig met een proefschrift in mijn vrije tijd. Dat ging over vertalingen uit het Spaans in het Nederlands. Op een gegeven moment heb ik een punt gehad dat het allemaal even te veel werd. Ik was op vakantie in Portugal en wilde de drukproeven van mijn eerste vertaling van vijfhonderd bladzijden corrigeren. Ik werd in de loop van die vakantie steeds vermoeider en kwam bekaf thuis. Ik gaf les op vier middelbare scholen, vertaalde, schreef in de krant en was bezig met een proefschrift. Dat was iets te veel. Ik heb toen twee middelbare scholen opgegeven en vond meteen weer een balans. Dat heeft mij geleerd om heel goed te luisteren naar mijn lichaam.‟‟ Maar hoe bent u dan tóch hier terecht gekomen? „„Op een gegeven moment gaf ik nog maar op één school les, een avondschool waar ik vijftien uur voor de klas stond. Dat gaf een behoorlijk inkomen en daarnaast had ik de hele dag verder voor mezelf. Dat was een leuk leven, maar na een jaar of zeven moest ik daar weg. Het aantal uren liep terug en ik was als laatste aangenomen, dus ik zou als eerste weg moeten. Dat wilde ik niet afwachten, dus ik keek om mij heen en had het immense geluk dat de toenmalige hoogleraar van Nijmegen, professor Kerkhof, mij uitnodigde om docent te worden. Ik ben dus gevraagd en dat was fantastisch. Het vertrouwen dat hij in had was heel stimulerend. Ook al had ik toen een volledige baan toch ben ik blijven vertalen en schrijven voor kranten.‟‟ PAGINA 2
VOLUME 2, ISSUE 1
Wat hebt u aan uw studie en aan uw baan te danken? „„Een aantal buitenlandse vriendschappen die ik dank zij dit werk heb. Ook de uitbreiding van je Nederlanderschap met een „tweede nationaliteit‟ is me heel dierbaar. Het is een enorm bezit en je merkt pas in de loop der jaren hoe diep dat is gaan zitten. Het is heel vertrouwd om in Spanje te zijn. Verder het contact met schrijvers en het vertrouwen dat je van hen krijgt. Desalniettemin blijft het allerbelangrijkste college geven. Het contact met studenten ben ik in de loop der jaren alleen maar leuker gaan vinden. In Nederland moet je op je vijfenzestigste al met pensioen gaan, maar voor mij mag de leeftijdsgrens met een paar jaar verlengd worden. Kijk, als iemand op is dan moet hij met pensioen kunnen gaan. Voor de één is dat op zijn vijfenvijftigste of zestigste, maar voor de ander misschien op zijn zeventigste. Het contact met jonge mensen vind ik prettig. Dat houdt je bij de tijd.‟‟ Bent u blij met hoe het allemaal is verlopen? „„Ja, ik ben blij dat het zo gelopen is, want je gaat toch dát doen waar je hart naar uitgaat. Dat is ook heel verstandig. Ik heb de laatste tien jaar ook iets gedaan met popmuziek en literatuur. Niet alleen met betrekking tot het Spaans en Spanje, maar ook met andere talen en landen. Gelukkig kan dat op deze faculteit. Ik vraag me soms af hoe mijn carrière zou zijn verlopen als ik wél een massastudie had gekozen. Ik heb geen idee of ik zou hebben willen concurreren met veel andere mensen. Dat vind ik een vervelende positie, omdat ik denk dat dat niet de leukste eigenschappen bij je naar boven haalt.‟‟ Even helemaal iets anders. Ik heb gehoord dat u Máxima heeft ontmoet. Kunt u mij daar ook iets over vertellen? „„Er bestaat zoiets als het geheim van paleis Noordeinde. Ik mag er dus niet zoveel over zeggen. Mijn vertaalcompagnon Barber van de Pol en ik waren bij Máxima thuis op bezoek om haar het eerste exemplaar aan te bieden van onze vertaling van alle gedichten van Jorge Luis Borges, een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw en net als Máxima afkomstig uit Argentinië. De prinses ontving ons erg hartelijk en was erg geïnteresseerd. Aan het einde van de ontvangst zei ze dat ze het boek cadeau zou doen aan andere mensen. Dat was erg aardig.‟‟ Hebt u nog een droom? „„Een grote droom heb ik nooit gehad. Maar ik zou best een dikke biografie over Golden Earring willen schrijven. Daar heb ik ooit een boekje over geschreven, maar een goede biografie bestaat nog steeds niet. Maar als je het doet dan moet je het goed doen en daar heb je veel jaren voor nodig. Dat betekent dat je het andere werk er niet naast kan doen en dat wil ik niet. Ik vind wat ik nu doe heel leuk, dus als ik er een paar jaar tussen uit zou gaan zou ik mijn werk gaan missen, het contact met collega‟s, binnen de universiteit en op andere universiteiten, en met studenten. Dat is me te waardevol.‟‟ Tenslotte nog een paar tips van professor Maarten Steenmeijer: Geen teksten inleveren die halffabricaat zijn; Vertrouw je intuïtie maar gebruik je verstand; Laat je hoofd niet op volle toeren draaien als je een probleem hebt waar je niet uitkomt, maar zet je hersens op de waakvlam; Niet bang zijn.
INTERLINGUA
Mijn eer ste talenromance
‘‘Barcelona... De stad waar je als individu helemaal niets betekent…’’
Mijn liefde voor taal heb ik nooit aan een ander over kunnen brengen, ik weet ook echt niet waar het vandaan komt. Misschien omdat ik Latijn heb gehad, daardoor kon ik op vakantie in Spanje een aantal kleine dingen begrijpen. Of misschien gewoon omdat we altijd in Spanje op vakantie gingen. Misschien omdat ik Frans en Spaans zo mooi vond klinken. Ik weet het niet. Frans is en blijft, heel cliché, voor mij, de taal van de liefde: l’amour, rêve, chérie, papillon, coeur, bisous. Spaans daarentegen klinkt hard en rauw, maar dat maakt het ook zo verschrikkelijk sexy: esperanza, nena, hermosa, mariposa, felicidad. Verder hebben ze zo‟n geweldige samengestelde woorden: rascacielos, lavaplatos, cumpleaños, parasol, limpiaparabrisas, sabelotodo, trabalenguas. Het zegt jullie vast niks, maar zoek het maar eens op, haha. Het is allemaal zo simpel en logisch. Het Catalaans klinkt nog veel rauwer, maar door mijn verblijf in Barcelona ben ik ervan gaan houden. Sort, dat is mijn favoriete Catalaanse woord. Zo heette Noelia's hond, Noelia was een beetje gek. En Italiaans… Italiaans klinkt macho, nog geen favoriet woord. Wat jullie? En oh, elke keer als ik aan Barcelona denk krijg ik nog vlinders in mijn buik. De stad waar je als individu helemaal niets betekent, door de krioelende menigte van miljoenen mensen. En toch de stad waarmee ik me zo verbonden voelde. De vrijheid van de zee, de schoonheid van de architectuur, de kunst, de zon en de altijd relaxte sfeer in de parken, de metro die je als een mol onder de grond binnen de kortste keren aan de andere kant van de stad brengt, de trein die langs de kust af rijdt, zonsopgang aan zee na het uitgaan, lopen in plaats van fietsen omdat je dan mooiere dingen tegenkomt, verdwaalde toeristen die denken dat la Rambla de must see van die mooie stad is... Zucht, zo kan ik nog wel even doorgaan. Debby van Boxtel (Spaans B3)
PAGINA 4
VOLUME 2, ISSUE 1
Introweek Memor ies „„Hallo, ik ben Dagmar. Hoe heet jij?‟‟ Nog wat onwennig leert het eerste jaar van Spaans elkaar kennen bij de verzamelplaats voor de Rabobank. Verwelkomt door onze „mama‟ kijkt iedereen een beetje zenuwachtig om zich heen naar alle nieuwe gezichten. Als blijkt dat de groep jongens naast ons toch niet bij onze klas hoort, fietsen we met twintig meiden en één jongen naar de universiteit. Na een gezellige lunch in het zonnetje en het leuke namenspel is het ijs gebroken. Na eenentwintig keer Super Sanne, Sexy Celeste en Trouwe Thessa te hebben gehoord, zijn inmiddels ook de namen al een beetje blijven hangen. We boffen met het mooie weer en al snel belanden we met de groep op het gras om uit te rusten van de intromarkt en te genieten van de zon. Na de intromarkt gingen we met papa Vunzige Vincent en mama Happy Hannelore naar Pinocchio, waar we een heerlijke Italiaanse maaltijd hebben verorberd. Vervolgens vertrokken we met z‟n allen richting de LUX. De „film‟ waar we ons op hadden verheugd, bleek echter geen blockbuster te zijn, maar een samenstelling van behoorlijk oude reclamefilmpjes waarvan de kwaliteit soms te wensen overliet. Gelukkig was de avond nog jong en samen met de studenten van Frans zijn we de stad ingegaan. De volgende dag stond iedereen weer fris en fruitig klaar om aan de sportdag te beginnen. Ondanks onze geweldige inzet zijn we niet als eerste geëindigd, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een héél korte pauze om ons op te frissen hebben we lekker gegeten bij café De Verdieping en daarna hadden we genoeg energie om onze hersencellen te laten kraken bij de quiz. Op woensdag was er een fantastisch ruilspel: vier teams met een komkommer of tomaat renden door de straten van Nijmegen om weer terug te keren met iets waardevols. Tot de buit behoorde een fiets, een Boeddhabeeld en een Italiaanse ober die goed Spaans kon. ‟s Avonds gingen we naar Huissen, waar we gezellig hebben gebarbecued bij mevrouw Lumbreras.
‘‘Vier teams met een komkommer of tomaat renden door de straten van Nijmegen…’’
Donderdags hadden we allemaal het uitzonderlijke geluk om aanwezig te mogen zijn bij de lezing over het boek van Margriet de Moor. Hoewel het boek niet door iedereen werd gewaardeerd, hebben we allemaal braaf geluisterd naar Mevr. De Moor. Na deze serieuze onderbreking, gingen we lekker eten bij de Griek om alvast in de stemming te komen voor het Griekse weekend. Helaas waren de weergoden ons niet gunstig gestemd, en was iedereen doorweekt toen we aankwamen bij het restaurant. Die avond ging er als gewoonlijk een groep diehards het nachtleven van Nijmegen onveilig maken. Op het terras werd al gauw duidelijk dat de stoel van Jim niet opgewassen bleek tegen de zwaartekracht en voor we het wisten lag papa op de grond... PAGINA 5
INTERLINGUA
Het introweekend was een groot succes afgezien van het feit dat het nogal ontbrak aan het Griekse thema en activiteiten in het algemeen. Gelukkig had Vincent zijn speelkaarten meegenomen en konden we ons toch vermaken. Na het weekend was het Mentoren Verwendag en was het de bedoeling om iets leuks te organiseren voor onze papa‟s en mama‟s. Na lang overleg besloten we dan toch maar om op het terras te ploffen om het laatste zonnetje mee te pakken. Onder het genot van een drankje vermaakte de jongste onder ons zichzelf met het martelen van wespen met behulp van een colaflesje. Helaas viel bij het avondeten het door ons gekozen restaurant niet in de smaak, behalve bij degenen die van zeepachtige kip houden. De volgende ochtend had vreemd genoeg een groot deel van de groep last van vage buikklachten… Op de laatste dag besloten we vanwege het slechte weer en onze lichamelijke conditie in plaats van de salsaworkshop lekker naar de film te gaan. Het bleek een goede keuze, want de film viel bij iedereen in de smaak. Het laatste avondmaal vond plaats bij de falafeltent en als afsluiting van de introductieweek was er een feest bij de Refter.
‘‘Helaas viel bij het avondeten het door ons gekozen restaurant niet in de smaak, behalve bij degenen die van zeepachtige kip houden.’’
PAGINA 6
Een week later was het toch echt tijd om met de studie te beginnen, maar met dank aan onze lieve papa‟s en mama‟s hebben we in ieder geval een fantastische start van het jaar gemaakt!
Jane Goorden en Dagmar Bongers (Spaans B1)
VOLUME 2, ISSUE 1
Het wandelende orakelyogawijs wezen Wandelend door de straten, de stegen en de bossen van de Romeinse stad waar de Rijn met al zijn kalmte en standvastigheid stroomt, waar de gebouwengevels als gidsen zich voorstellen en waar de beelden zich levend presenteren. En plotseling komt die kat vol zelfvertrouwen rechtstreeks richting me, vasthoudend op haar wandelpadlijn niets schelend wat er ook gebeurt. Een prinses misschien, of een hoogwaardigheidsbekleder in het koninkrijk der katten. Zij bleef zich op mijn ogen concentreren als een yogawijze lerares die me ging hypnotiseren om mijn verborgen gedachten aan de kaak te stellen. Daarvoor was ik niet bang want onbewust blackte ik mezelf out zoals vaak duikend in het onbewustzijn van een andere dimensie van de mens waarin men alles durft, waar de human race een socialer wezen is met zowel zijn gelijkvormige als zijn andersoortige race waar die human race niet kan overleven in een individualistische sfeer. Daarentegen staat de katten race die als een bijenkorf op elkaars schouders steunen en naast elkaar lachen op de wereld buiten hun kastelische beschermende muren van hun eeuwige verheven tuin. Een spontane, ongeplande bijeenkomst van ongelijknamige polen langs de Waal vond plaats waarin de ene pool sterker is dan de andere vanwege arrogante ontkenning van de bittere waarheid. Dat de rassenhiërarchie niets meer is dan een verzonnen gedachte in de fantasieën van die ene hom o sap ien. “Waarom zijn jullie zo?“ vroeg de prinses ineens, zonder van
tevoren te waarschuwen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat een viervoetige prinses me aanspreekt. Ik kan niet zeggen dat ik niet schrok en tegelijkertijd kan ik niet ontkennen dat dit me een sublimiteit deed aanvoelen. Ik wilde springen in het rustige Waalse meer hopende dat dit alleen een schrikwekkend „dutjedroomrestantje‟ was. Tegelijkertijd wilde ik bij die vreemdeling voorgoed blijven. Het kostte een tijdje voordat het verstand terug hersteld was. Ik gaf een knikkend hoofdgebaar om aan te geven dat me niet duidelijk was wat de bedoeling van haar vraag was. Het vermogen waarmee ik die knikvraag kon en wist te geven was opgeladen met energie uit een hoger plan. Want anders zou ik in de plaats daarvan DeNiro vragen: “are you talking to me?“ om aan te duiden dat dit niet reëel zou kunnen zijn en vervolgens haar negeren en alleen maar met tweevoetigen van hetzelfde rassenniveau communiceren. “Tot hoelang blijven jullie ons en onze natuur lastigvallen? Wij waren hier eerst, weet je. En jullie zijn alleen maar gasten op onze planeet. De gast moet beleefd blijven als „ie beschaafd wil zijn.” En zo ging de prinses door en door met haar quasiberisping. Schamend en roodwordend van de bittere waarheid gaf ik een knikkende geste van krenking en triestheid. In die staat ben ik achtergelaten met mijn in de war geraakte gedachten, niet wetend waar ik verder moest gaan en wie verteld moest worden over dat viervoetige orakelyogawijs wezen.
‘‘Schamend en roodwordend van de bittere waarheid gaf ik een knikkende geste van krenking en triestheid.’’
Samuel al-Sindi (Spaans B2) PAGINA 7
INTERLINGUA
Pr ijsvraag: Zoekplaatjes Voortbordurend op de populaire zoekplaatjes die Lisanne Jansen (Frans B3) op Facebook plaatst van haar Erasmusavontuur in Parijs hier vijf Parijse zoekplaatjes van haar hand. Daarnaast heeft Cécile Derks (Frans B3) vijf zoekplaatjes van ons eigen Nijmegen geschoten. Wat is volgens jou de locatie van de eerste vijf foto‟s in Parijs en van de laatste vijf foto‟s in Nijmegen? Mail je tien antwoorden zo snel mogelijk en wie weet win jij de prijs: gratis toegang tot een ¿Ouisí?-activiteit (naar keuze inzetbaar bij alle activiteiten)!
1
2
3
4
PAGINA 8
VOLUME 2, ISSUE 1
5
7
6
8
9
Vergeet dus niet dat foto 1 t/m 5 in Parijs zijn genomen en foto 6 t/m 10 in Nijmegen!
10
PAGINA 9
INTERLINGUA
Grenoble: Nijmegen op z’n Frans Bonjour à tous! Eindelijk! Ik ben Erasmusstudent. Ik hoef niet meer al die geweldige verhalen van anderen aan te horen, maar mag ze zélf meemaken. Voor degenen die het nog niet weten: ik studeer dit jaar in de leukste studentenstad van Frankrijk, Grenoble. Het liefst zou ik hier een uitgebreide lofrede willen houden op het Erasmusleven, maar dat is niet te beschrijven ;), al doe ik in mijn blog af en toe een poging (www.paulinestappers.waarbenjij.nu). Hier wil ik graag een praktisch praatje houden, want veel van jullie zullen waarschijnlijk vol twijfel zitten over welke stad je moet kiezen voor je buitenlandverblijf, en waar je deze keuze dan op baseert. Daarom heb ik een kort overzicht gemaakt, ter informatie, en deels ter geruststelling (voor degenen die net zoveel stress hebben als ik had). De ontvangst: De ontvangst op de universiteit was buitengewoon goed! In de eerste week worden er twee heel praktische welkomstbijeenkomsten gehouden. Hier wordt alles uitgelegd wat je moet regelen qua administratie en qua keuze van vakken. Ook krijg je plattegronden en de hele mikmak. Hierna kregen we een super-de-luxe lunch op een dakterras, met pizza, quiche, pindas, chips etc. Oja, en een toetjesbuffet. Dat noem je nog eens een warm welkom! Dit is ook meteen een goede manier om de mede-erasmi te leren kennen. In Grenoble hebben ze verschillende organisaties die van alles regelen voor een goede integratie: een wekelijks feest, een tour over de campus, de bieb en de stad (praktische en historische tour), en excursies naar bijvoorbeeld de Côte d‟Azur (grote aanrader)! In de eerste weken is er bijna elke dag wel een activiteit georganiseerd waaraan je kan meedoen en dus je „netwerk‟ kunt uitbreiden. De stad: De stad is vergelijkbaar met Nijmegen. Klein maar fijn. Er zijn veel studenten en dus ook veel barretjes waar je lekker uit kunt gaan met je Erasmusvrienden. Met de tram kan je alles binnen 15 minuten bereiken, maar als echte Hollander huur je natuurlijk een fiets! Want die laatste tram, die kan je zo nu en dan nog wel eens missen. En om een misverstand uit de weg te helpen: de stad is plat! Dus fietsen gaat prima! De universiteit: Tja, er moet natuurlijk ook gestudeerd worden. En dat is zo erg nog niet, want je mag hier alle vakken doen die je wilt. Zoals ze hier zeggen: “als ze het thuis maar goed vinden, dan vinden wij het ook goed”. Zo zou je bijvoorbeeld je ects kunnen halen door een cursus skiën te doen. Er is een grote campus, met alle faculteiten bij elkaar, en met een superuitzicht op de bergen. Het is dus vergelijkbaar met Nijmegen, alleen net wat groter. (lees: inclusief restaurants, zwembad, sporthallen, résidences (soort SSHN), wasserette, fietsverhuur, etc.). Dus voor iedereen die nog twijfelt: komt allen naar Grenoble! Pauline Stappers (Frans B3) PAGINA 10
VOLUME 2, ISSUE 1
Foto’s: Bowlen Het bowlen is een jaarlijks terugkerende activiteit en vaak ook de eerste activiteit van het nieuwe collegejaar. Ook dit jaar was dat het geval. Het bestuur mocht zich verheugen op een groot aantal aanmeldingen en een zeer enthousiaste groep. Er werd zelfs even getwijfeld of het aantal gereserveerde banen wel voldoende zou blijken, maar dit kwam uiteindelijk helemaal goed. We kunnen terugkijken op een geslaagde activiteit!
PAGINA 11
INTERLINGUA
Foto’s: Beaujolaisbor rel De befaamde Beaujolaisborrel was ook dit jaar weer een megasucces voor ¿Ouisí?! De nieuwe locatie, café Sjors & Sjimmie, bleek zeer geschikt en vooral ook gezellig. De Beaujolais Primeur vloeide zoals vanouds weer rijkelijk, zoals ook te zien is op de foto‟s!
PAGINA 12
VOLUME 2, ISSUE 1
PAGINA 13
VOLUME 2, ISSUE 1
Commissie gezoc ht! Wij horen graag jullie mening over deze tweede editie van Interlingua. Hopelijk hebben we jullie kunnen enthousiasmeren om in de toekomst veel leuke bijdrages te leveren aan dit blad, gemaakt voor en door romanisten! Alles mag en alles kan. Van columns, sappige verhalen, anekdotes en ervaringen van Erasmusstudenten tot culturele weetjes, filmrecensies, advertenties en reisverslagen. Kortom, we zijn op zoek naar alles wat jij kwijt wil en wil delen met je medestudenten in de derde u itg av e van I nterl ingu a! Stuur je stukjes naar
[email protected] en vergeet niet in de titel te vermelden dat het een stukje voor Interlingua betreft. Daarnaast zijn wij voor de komende edities op zoek naar ………. een Interlingua-commissie! Lijkt het je wat om in een klein team bestaande uit romanisten van diverse studiejaren dit blad vorm te geven en samen te stellen, grijp dan nu je kans! Stuur een mail met een korte motivatie naar het bovenstaande mailadres. Vertel bijvoorbeeld wat jouw eigen visie is op dit krantje en wat je graag zou willen veranderen of verbeteren. Het hebben van ervaring is niet noodzakelijk. Je enthousiasme is het belangrijkst! Tot slot, aan allen die zich deze keer hebben ingezet voor Interlingua:
