Cursus Chemie 2-1. Hoofdstuk 2: Chemische bindingen 1. INLEIDING

Cursus Chemie

2-1

Hoofdstuk 2: Chemische bindingen 1. INLEIDING In hoofdstuk 1 hebben we geleerd over de atoombouw. De atoomstructuur bepaalt de chemische en fysische eigenschappen van de stoffen. In chemische reacties reageren elementen en vormen verbindingen, een proces met vorming van chemische bindingen. De term "binding" wordt gebruikt om de manier weer te geven waarmee atomen samengehouden worden in polyatomische aggregaten (moleculen). Hoe komen atomen samen om moleculen te vormen? Waarom komen ze samen im plaats van als afzonderlijke atomen te blijven bestaan? Waarom wordt waterstofgas gevormd door 2 atomen H en niet door 3 atomen H? Waarom is helium een mono-atomair gas? Waarom is C 4-waardig en O 2-waardig? Op al deze en nog veel andere vragen zal dit hoofdstuk een antwoord geven. 2. DE NATUUR VAN DE CHEMISCHE BINDING De chemische binding is het resultaat van een verandering in de elektronenstructuur van de atomen die in een molecule gecombineerd zijn. Aangezien er 103 elementen zijn is het aantal combinaties enorm groot. Teneinde hierin enige structuur te brengen worden de bindingen onderverdeeld in 2 groepen: de covalente binding en de ion-binding . In werkelijkheid zijn de meeste bindingen een tussensoort, maar ze worden toch bij een van deze 2 soorten ingedeeld, afhankelijk van de overheersende soort binding in die bepaalde verbinding. Dat brengt mee dat er nogal wat twijfelgevallen bestaan. Toch kan zoiets niet opgelost worden door een derde soort binding te introduceren. Men kan deze toestand best vergelijken met de indeling van aardappelen in grote en kleine. Er zullen steeds weer aardappelen zijn die ergens tussenin zitten, maar een klasse 'middengroot' invoeren lost het probleem niet op. Omdat chemische bindingen afhangen van de elektronenstructuur is het goed om deze eens te bekijken met het oog op de chemische reactiviteit. Groep 0 : de edelgassen De elementen in deze groep zijn bijna niet reaktief: er bestaan geen verbindingen met neon, argon en xenon. Waarom dat zo is leren we uit de elektronenstructuur: al deze gassen hebben volledig bezette schillen. Behalve He met zijn 1s2 elektronen hebben alle edelgassen in het hoogste energieniveau 8 elektronen. Men noemt dit de edelgasconfiguratie. Atomen links in het Periodiek Systeem (PS) kunnen gemakkelijk deze edelgasconfiguratie krijgen door een of meer elektronen af te staan. Doordat het aantal protonen in de kern hetzelfde blijft, maar het aantal e- vermindert krijgen we hierbij dus positief geladen atomen. Men noemt deze + ionen of kationen De energie die nodig is om een elektron af te stoten wordt de ionisatie-energie genoemd. Bv: voor Na is de ionisatie-energie = 0,50 MJ/mol De atomen rechts in het PS kunnen dat doen door een of meer elektronen op te nemen. Hierbij worden negatieve ionen of anionen gevormd. De energie die nodig is (of die vrijkomt) om een elektron op te nemen wordt de elektronenaffiniteit (Wa) genoemd. Bv: voor Cl is de Wa = -0,354 MJ/mol (een negatieve waarde omdat er energie vrijkomt!)

OPMERKING: Een atoom kan nooit meer dan 2 elektronen opnemen, omdat het reeds gevormde 2-waardig anion het derde elektron zo sterk afstoot dat deze afstotingskracht niet door een gewoon chemisch proces kan overwonnen worden.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Ing. Sc. Frank Lakiere

2005-2010

Cursus Chemie

2-2

Voorbeelden: De elementen van de alkalimetalen (Li, Na, K,...) kunnen de edelgasconfiguratie bekomen door 1 e- af te staan.

of andere notatie: Zo ook

Li (1s2 2s1) - 1 e- ---> Li+ (1s2) Na (1s2 2s2 2p6 3s1) - 1 e- ---> Na+ (1s2 2s2 2p6) K (2 8 8 1) - 1 e- ---> K+ (1 8 8)

De elementen van de halogeengroep (F, Cl, Br, I,...) kunnen de edelgasconfiguratie bekomen door 1 e- op te nemen

of andere notatie:

Zo ook

F (s2 2s2 2p5) + 1 e- ---> F- (1s2 2s2 2p6) Cl (2 8 7) + 1 e- ---> Cl- (1 8 8) Br (2 8 18 7) + 1 e- ---> Br- (1 8 18 8)

De elementen van de aardalkalimetalen (Be, Mg, Ca,...) kunnen de edelgasconfiguratie bekomen door 2 e- af te stoten

of andere notatie:

Zo ook

Be (1s2 2s2) - 2 e- ---> Be2+ (1s2) Mg(1s2 2s2 2p6 3s2) - 2 e- ---> Mg2+ (1s2 2s2 2p6)


2005-2010

Cursus Chemie

2-3

3. DE IONBINDING Twee (of meer) atomen kunnen reageren via een elektronenovergang en hierbij 2 ionen maken die de edelgasconfiguratie bezitten en die tot elkaar aangetrokken worden. Typisch is de reactie tussen de elementen van groep I en II met de elementen uit groep VI en VII. Doordat de atomen uit groep I en II dan +ionen vormen en de atomen uit groep VI en VII -ionen, zullen deze ionen elkaar aantrekken en een binding vormen. Dit is de ionbinding. Voorbeeld: De reactie van natrium met chloor met vorming van natriumchloride Na - 1 e- ---> Na+ Cl + 1 e- ---> ClNa+ + Cl- ---> Na+Cl- (NaCl) waarbij de 2 ionen elk de edelgasconfiguratie bezitten. In het rooster van een NaCl-kristal is elke ionensoort omgeven door 6 ionen met tegengestelde lading. De reactie van magnesium met zuurstof met vorming van magnesiumoxide Mg - 2 e- ---> Mg2+ O + 2 e- ---> O2Mg2+ + O2- ---> Mg2+O2- (MgO) waarbij de 2 ionen elk de edelgasconfiguratie bezitten. De reactie van Ca met chloor met vorming van calciumchloride Ca - 2 e- ---> Ca2+ Cl + 1 e- ---> ClNa+ + 2 Cl- ---> Ca+Cl-2 (CaCl2) waarbij de 3 ionen elk de edelgasconfiguratie bezitten. OPMERKINGEN: NaCl is stabieler dan de geisoleerde Na en Cl atomen. Nochtans is de energie nodig om aan Na een e- te onttrekken groter dan de vrijkomende energie van het verlies van een e- bij Cl. Na ---> Na+ + 1 e- (ionisatie-energie = 0,50 MJ/mol) en voor Cl is de Wa = -0,354 MJ/mol De som is 0,50 - 0,354 MJ/mol = 0,146 MJ/mol Hieruit zou je kunnen besluiten dat er voor deze reactie energie moet toegevoegd worden en dan zou NaCl minder stabiel zijn dan Na en Cl apart. Maar het samenbrengen van + en - ionen levert ook energie, namelijk 0,68 MJ/mol. De totale som van de energiestromen is dus (0,5 - 0,354 - 0,68)MJ/mol = - 0,534 MJ/mol. Dit wil dus zeggen dat bij het samenbrengen van Na en Cl een reactie zal volgen waarbij NaCl gevormd wordt en waarbij ook nog energie zal vrijkomen. Ionverbindingen ontstaan tussen + ionen van metalen en - ionen van sterke niet-metalen of -ionen met meerdere atomen. Dit zijn polyatomische ionen zoals CO32-,NO31-, PO43-,... Door de ionverbinding nemen de + en - ionen t.o.v. elkaar een vaste plaats in volgens een regelmatig patroon. Men noemt dit in een ionrooster. Dit ionrooster maakt dat alle stoffen met ionbindingen vaste stoffen zijn.


2005-2010

Cursus Chemie

2-4

4. DE COVALENTE BINDING 4.1. De enkelvoudige covalente binding. De tweede klasse van bindingen kan niet verklaard worden door een volledige overgang van e-. Immers in het geval van moleculen als H2, O2 of Cl2 is er sprake van bindingen tussen identieke atomen. Er is dus geen verschil in ionisatie-energie of in elektronenaffiniteit en er is dus geen energetische reden om deze binding te realiseren. Nemen we het geval van fluor (s2 2s2 2p5). De 5 elektronen in de 2p-orbitaal zijn 2px2 2py2 2pz1 Er is dus 1 ongepaard elektron, namelijk 2pz1, aanwezig. Als we nu 2 F atomen nemen dan is er 2 maal een ongepaard elektron. Deze 2 elektronen worden gemeenschappelijk gebruikt en vormen zo een elektronenpaar. F . + F . ---> F .. F In de Lewis voorstelling wordt een doublet voorgesteld door een streepje. Dus: F + F ---> F-F In deze F-F configuratie heeft ieder F atoom nu de edelgasconfiguratie. De enkelvoudige covalente binding komt o.a. voor bij H-H, F-F, Cl-CL, Br-Br, I-I,... 4.2. De dubbele covalente binding. Nemen we nu uit de groep VI het zuurstofatoom. O heeft volgende elektronenconfiguratie: 1s2 2s2 2p4 De 4 e- in de 2p-orbitaal zijn 2px2 2py1 2pz1 . Er zijn dus 2 niet-gepaarde elektronen. Als we nu 2 O atomen nemen met telkens 2 ongepaarde e-, dan kunnen deze gemeenschappelijk gebruikt worden en zo 2 doubletten vormen. O: + O: ---> O::O of de Lewis voorstelling: O + O ---> O=O Doordat er een dubbele covalente binding gevormd is hebben de beide O atomen nu ook de edelgasconfiguratie. 4.3. De drievoudige covalente binding. Het typevoorbeeld voor een 3-voudige covalente binding is N uit groep V. N heeft volgende elektronenconfiguratie: 1s2 2s2 2p3 De 4 e- in de 2p-orbitaal zijn 2px1 2py1 2pz1 Er zijn dus 3 niet-gepaarde elektronen. Als we nu 2 N atomen nemen met telkens 3 ongepaarde e-, dan kunnen deze gemeenschappelijk gebruikt worden en zo 3 doubletten vormen. Doordat er een driedubbele covalente binding gevormd is hebben de beide N atomen nu ook de edelgasconfiguratie. 4.4. De viervoudige covalente binding. Het typevoorbeeld voor een 4-voudige covalente binding is C uit groep IV. C heeft de volgende elektronenconfiguratie: 1s2 2s2 2p2 Volgens deze configuratie zou C maar 2 ongepaarde e- hebben namelijk de 2p2 Dit is echter de configuratie in de grondtoestand van C. Als we energie toevoeren dan wordt het doublet van 2s2 ontbonden en worden er 4 ongepaarde e- gevormd. In deze zgn. aangeslagen toestand kan C nu wel 4 covalente bindingen vormen met bv. H met vorming van CH4


2005-2010

Cursus Chemie

2-5

OPMERKINGEN: 1. De orbitalen die een covalente binding aangaan veranderen enigszins van vorm. Immers als er een elektron van een s-orbitaal een covalente binding vormen met een of meer elektronen van een p-orbitaal dan behouden we niet die 2 verschillende orbitalen maar er worden 2 gelijke hybridisatie-orbitalen gevormd. Naargelang het aantal betrokken elektronen spreekt men dan van sp, sp2 en sp3 hybidisatie-orbitalen. Bvb: bij CH4 hebben we 4 sp3 orbitalen.

De "promotie" van een s-elektron tot p-elektron

De 4 sp3orbitalen van CH4

De ruimtelijke structuur van CH4 is een tetraëder .

2. De soort binding tussen atomen wordt bepaald door de interactie van de valentie-elektronen en dus met de plaats in het Periodiek Systeem. De neiging van een atoom om elektronen aan te trekken noemt men de elektronegativiteit (EN) De metalen hebben dus een kleine EN-waarde en de halogenen hebben een grote EN-waarde. Enkele EN-waarden: H = 2,1 Li = 1,0 ; Na = 0,9 ; K = 0,8 ; Ca = 1,0 ; Zn = 1,6 ; Fe = 1,8 ; Al = 1,5 F = 4,0 ; Cl = 3,0 ; Br = 2,8 ; I = 2,5 ; O = 3,5 ; N = 3,0 ; C = 2,5 Uit de EN-waarden kunnen we enigszins afleiden welk type van binding we zullen hebben. Voor een covalente binding moet het verschil tussen de EN-waarden van de 2 atomen klein zijn. In het ideaal geval is het verschil = 0 (bv. Cl-Cl) maar men spreekt nog over een covalente binding als EN1 - EN2 kleiner is dan 1,6


2005-2010

Cursus Chemie

2-6

Dus als EN1 - EN2 groter is dan 1,6 heeft men een ionbinding. Voorbeeld: In NaCl is ENCl = 3,0 en de ENNa = 0,9. Het verschil = 2,1 en dus is dit een ionbinding. In CH4 is de ENC = 2,5 en de ENH = 2,1. Het verschil is 0,4 en dus is dit een covalente binding.

5. DE OXIDATIETRAP (OT) De OT is de lading die het atoom in een verbinding krijgt wanneer de verschuiving van de elektronen volledig zou zijn. De OT wordt weergegeven door een Romeins cijfer en + of - (naargelang er een e- afgegeven of opgenomen is). Voorbeeld: NaCl en Cl2 In NaCl is de OT van Na = +I en de OT van Cl = -I. In Cl2 is de OT van Cl = 0 omdat hier geen verschuiving van e- plaatsvindt. De OT is een zeer belangrijk gegeven omdat dit het opstellen van molecuulformules vereenvoudigt. In een molecule moet immers de som van de oxidatietrappen = 0 zijn. Voorbeeld: De OT van Ca(+II) is en van O (-II) dus dan is de formule van hun reactieprodukt = CaO. De molecule met Al(+III) en O(-II) heeft als formule Al2O3. We weten immers dat met 2 x (+III) van Al en 3 x (-II) van O de som = 0.


2005-2010

Cursus Chemie 2-1. Hoofdstuk 2: Chemische bindingen 1. INLEIDING

Recommend Documents