Colofon Dit E‐zine Mansolein is een gratis publicatie van Mansolein Haras Frankrijk. Alle teksten en vormgeving vallen onder copyright van Mansolein. U bent helemaal vrij in het doorsturen van dit E‐ zine naar anderen, maar alleen in zijn geheel. Als u stukken er uit wilt gebruiken, foto’s of tekst, mag dat alleen na schriftelijke toestemming van Mansolein Haras Frankrijk. Uw reacties en vragen zijn altijd welkom op
[email protected]. Hier kunt u ook vragen om toegevoegd te worden aan de mailinglist. Ook op www.mansolein.com kunt zich aan‐ (en af‐) melden.
Inhoud
van deze aflevering 2‐hallo Larisse… 3‐nieuw in de verkoop 4‐cherrie plum 5‐barnsteen 6‐fokkerij 7‐reactie ‘wijken’ 8/9‐werken met hengsten 10‐onze gîte 11‐onze winkel/galerie
Beste lezer
Welkom bij deze zesde aflevering van het Mansolein e‐magazine. Deze keer geen veulens en geen baby op deze eerste pagina, maar een heel andere bewoner van ons erf. Na een koud begin van het jaar hebben we al een echte hittegolf achter de rug en krioelt het nu bij ons van het leven. Voor de paarden en onszelf zijn de vliegen, dazen en horzels minder plezierig, maar we zien nu ook talloze vlinders en libellen. Maar toch lijken het er minder dan vorig jaar: was het voorjaar toch te koud? De foto van deze libelle is gemaakt door Ed Hulzebosch. Als hij ons niet helpt met de houtvoorraad voor de winter, maakt hij zulke mooie foto’s… Van een andere gast op ons land hebben we jammer genoeg geen foto. Voor de tweede keer zagen we nu een lynx. Dat is een kat ter grootte van een flinke herdershond, met een kort staartje en dikke poten en pluimen aan zijn oren. Het is een zeer zeldzaam beest, maar bij ons loopt hij dus gewoon rond. Gelukkig zijn de paarden te groot voor hem, maar een ree lust hij wel. Dit plaatje komt van Wikipedia.
Veel plezier met deze aflevering! Het Mansolein team.
Hallo Larisse Hier stuur ik je 2 foto’s van de door jullie gefokte pony Sisha. Johan heeft het ponykamp op manege Nootdorp op Sisha mogen rijden. Sisha is door hen gekocht van de 2de eigenaar en ze willen haar nooit meer kwijt. Het ging super en wat is ze braaf op strand en buiten. Johan had haar zo aan de teugel, super te rijden. Als afsluiting hebben ze een kür op muziek gereden, verkleed. Johan had al eens een kür als Ankie en Edward Gal, samen met zijn zus, gemaakt en gereden op muziek die Ankie en Edward ook gebruikten. Tijdens de afsluiting stal hij de show met deze kür op Sisha. En wat liep ze mooi! Bekijk de foto’s maar. Zulke reacties krijgen we dus wel eens. Daar zijn we erg blij mee, want hiervoor doen we het allemaal. Al onze paarden willen maar wat graag werken: ze hebben er plezier in! En hier dus weer een jonge ruiter die intens geniet. Zie dat stralende gezicht maar van Johan!
Sinds een paar weken hebben we nieuwe paarden in de verkoop. Het gaat om drie merrieveulens die eerder dit jaar geboren werden, ‐ Fleury Mansolein, ‐ Faiga Romance Mansolein ‐ Vitesse Mansolein.
Video's van de paarden.
vitesse mansolein z
fleury mansolein
Deze drie veulens doen hun naam eer aan. Fleury Mansolein is de oudste van het stel, een heel wakker en blij veulen. Altijd daar waar de actie is; ze is heel onderzoekend en niet snel bang of onder de indruk. Haar karakter is een grote plus. Daarbij is ze een echte knuffel en heel toegankelijk en open naar mens en mededier.
Ook Vitesse Mansolein (Vitesse is het franse woord voor snelheid) kan er wat van. Ondanks dat ze het jongste veulen van het stel is komt ze erg goed mee. Deze snelle schimmel is van alle markten thuis, snelheid, wendbaarheid en vooral veel kracht en coördinatie. Een koel en zelfbewust type, eentje die precies weet wat haar sterke punten zijn en die graag wil laten zien.
Kortom, dit zijn drie bijzondere veulens, en nog belangrijker, u kunt ze in bezit krijgen! Want deze bijzondere merrieveulens staan te koop. Voor meer informatie over de moederlijnen, kunt u onze site bezoeken of ons mailen
faiga mansolein
Faiga betekend vogel, en wat kan dit jonge veulen vliegen! Dit is het clowntje van het jaar. Altijd aan het racen en boevig doen, ze is altijd de gene die begint met spelen. Ze is watervlug, en kan vanuit stilstand in een hoog tempo er in galop vandoor schieten. haar grote passie is hard gaan.
Op onze website kunt u altijd meer informatie vinden. Maar we kunnen ons voorstellen dat u nog veel meer wilt weten. Dat kan! Onder het hoofdje ‘contact’ op de site vindt u alle gegevens om ons te bereiken.
www.mansolein.com
Het is onze bedoeling om van al onze paarden een video online te hebben staan. Op die manier kan iedereen wanneer hij maar wil onze paarden bekijken om een indruk van hun kwaliteiten te krijgen. Daarom zijn we de afgelopen weken druk bezig geweest de paarden vrij te laten bewegen in de bak en ze te filmen. Enkele resultaten zijn daarvan al te vinden op de site. Zo heeft Dylan Mansolein nu een video op zijn eigen pagina staan net als: ‐ Delios, ‐ Savoij, ‐ Luna Mansolein, ‐ Cerise Mansolein, ‐ Bashira Mansolein, ‐ Fedor Mansolein, ‐ Larimar Mansolein, ‐ Dorinthe Mansolein, ‐ maar ook de fokmerries: ‐ Wendela-A, ‐ Silexa en ‐ Riannin. Om een direct overzicht te krijgen van al onze video's kunt u ook naar ons kanaal op YouTube gaan. Dit is de directe link:
http://www.youtube.com/u ser/StalMansolein#p/u Via deze link kunt u zich ook abonneren als vriend, zodat u op de hoogte blijft van onze activiteiten op YouTube. Kijk maar eens!
Cherry Plum/Kerspruim De Kerspruim is een prunusachtige die een beetje struikachtig uitgroeit tot ongeveer zes meter hoog, en verwant is aan de Meikers en de Morel. Het heeft een witgrijze ietwat ruwe schors, ovale toegespitste, gezaagde bladeren en bloeit in april‐mei, met wit tot witroze bloemen die in trosjes bijeen staan.
Paard Het Cherry Plum‐paard is gespannen, teruggetrokken en naar binnen gericht. Krachtig en zwaarbespierd, met een zware hals en over het algemeen sterk verzameld. Dit is een gespannen dier dat moeilijk los kan komen. Het heeft op het hoofd, vooral tussen de ogen, een lichte tot zware bolling en de ogen staan schichtig. Dit dier wordt vaak om zijn schoonheid gekozen, maar hij maakt het de mens wel moeilijk. In zijn gedrag is dit een wispelturig dier, waardoor andere paarden hem liever niet in de buurt hebben, want daar is hij te onberekenbaar voor. Zelfs zijn imposante verschijning en zijn kracht helpen hem daardoor niet een normale plaats in de groep te vinden. Ook bij de mens kan dit paard zich moeilijk ontspannen. Daardoor is het moeilijk je met hem te verbinden. Het paard doet zeker wel zijn best, maar communicatie blijft moeilijk. Het lijkt of dit paard gevangen zit in zichzelf en zich met zijn lichaam geen raad weet. Het kan explosief vluchtgedrag vertonen. Het verzameld rijden gaat veelal probleemloos, omdat dit voor dit dier haast de natuurlijke staat is. Maar bij het strekken en het ontspannen rijden, kunnen de problemen weer losbarsten. Dit kan tot een wisselwerking van angst tussen ruiter en paard leiden, waardoor de problemen verergeren en het vertrouwen nog verder verdwijnt. De Cherry Plum bloesemremedie kan helpen zelfvertrouwen te ontwikkelen waardoor spanningen kunnen wegvloeien. Het paard zal zich meer kunnen openstellen naar de omgeving en naar de mens. Zijn negatieve grondhouding zal veranderen in een meer positieve instelling. De mens kan dit proces ondersteunen door het dragen van Zwarte Toermalijn waarmee de negativiteit kan wegvloeien en met Rozenkwarts om liefdevoller en rustiger het dier tegemoet te treden. Citrien kan helpen de eigen sturende krachten te mobiliseren, waardoor het paard zich veilig kan voelen en zich durft over te geven. ________________________________________
Mens
Cherry Plum helpt de angst om zelfcontrole te verliezen, te overwinnen. Diep wanhopige mensen die bang zijn ‘gek te worden’ vinden meer rust en troost. Deze remedie helpt weer rationeel te kunnen denken en met heldere geest de wereld tegemoet te treden. Dit beeld maakt het eigenlijk onverantwoord met paarden te werken; slechts een enkel dier is stabiel en liefdevol genoeg om er geen last van te hebben. Stenen die het paard daarbij helpen zijn Rhyoliet, Zwarte Toermalijn en Mangano‐calciet.
Barnsteen Barnsteen betekent ‘brandende steen’. Het is fossiele hars van naaldbomen, die rond de Oostzee wel tot 50 miljoen jaar oud kan zijn. In Mexico en de Dominicaanse Republiek wordt nog veel oudere gevonden. De Zuid Europese soort wordt Amber genoemd, maar is in feite het zelfde, alleen vaker wat donker van kleur. In deze fossiele hars kunnen insluitingen zitten: stukjes blad, schors, zand, maar ook bladluis, mieren of vliegjes. Insluitingen van insecten zijn echter vrij zeldzaam.
Paard Een lusteloos en futloos paard dat er ‘geen zin’ in lijkt te hebben en niet loopt maar sjokt, zou met Barnsteen meer energie en levensvreugde kunnen krijgen. Barnsteen geeft dit paard meer moed en openheid naar de omgeving en de mensen om hem heen. De ogen worden helderder, het hoofd wordt hoger gedragen en de stap veerkrachtiger. (De gewrichten hebben wat meer tijd nodig om soepeler te worden) De vacht wordt voller en gaat meer glanzen. Dit paard, dat eerst alleen maar een ‘spijsverteringspaard’ leek, wordt nu meer een bewegingspaard. Niet te snel, maar met bedachtzame tred. Door Barnsteen lijkt dit paard ook emotioneel warmer te worden, het krijgt niet alleen aandacht voor anderen, maar kan ook, vanuit een natuurlijke bron troost geven. Deze steen betekent voor dit paard een beetje wakker worden. Bloesemremedie voor de mens: Rock Water (Bronwater), Star of Bethlehem (Vogelmelk) en White Chestnut (Paardenkastanje). Deze bloesems helpen te ontspannen en maken een ‘gevende’ houding gemakkelijker. Het contact naar buiten word opener en vrijer. Zelfliefde en liefde voor anderen kunnen weer gaan stromen. Het gevoel en uitstraling worden zachter en milder. Mens Voor de mens is Barnsteen een stukje draagbare zon. Het leven en het eigen lijf worden warmer ervaren en alles verloopt soepeler en meer vanzelfsprekend. Het licht lijkt minder fel en de tekortkomingen van anderen vallen minder op. Door deze toegenomen harmonie, verlopen de ritmische levensprocessen regelmatiger. De ademhaling wordt rustig en meer open, de spijsvertering werkt doeltreffender. Luchtwegproblemen worden verzacht en allergieën worden minder hinderlijk. De huid wordt veerkrachtig. De hele uitstraling wordt warmer en vriendelijker. De spiegelende bloesemremedie voor het paard: Honeysuckle (Kamperfoelie), Larch (Lariks) of Pine (Den). Deze bloesems ondersteunen het gevoel van eigenwaarden. Ze helpen aarden en ontspannen en bevorderen het naar buiten treden en het er echt ‘te mogen zijn’.
Fokkerij, wat doen we ermee, wat kunnen we ermee?
Deze maand wil ik eens over de huidige fokkerij hebben. Er vinden tegenwoordig veel veranderingen plaats in de fokkerij. Niet alleen zijn er steeds meer mensen die zich er mee bezig houden, er zijn ook veel meer paarden dan een paar jaar geleden. Maar niet alleen dat, ook de vraag en het aanbod zijn sterk veranderd. Vroeger was een ‘goed paard’ gewoon een goed paard, maar tegenwoordig hebben we te maken met modetrends zoals kleur en ‘het papier’. Dat vind ik jammer, want de kwaliteit van een paard veranderd er niet door of het nu zwart is of een vos. De beweging en het exterieur veranderen niet door deze uiterlijkheden. Toch is het met name in de dressuurwereld een belangrijk aspect dat een steeds grotere rol speelt. Het papier achter het paard wordt steeds belangrijker gevonden. En daarbij gaat het er niet alleen meer om hoe bekend de hengsten zijn die in de afstamming te vinden zijn. Ook de moederlijn wordt steeds belangrijker gevonden.
Als je in de toekomst verder wilt fokken zijn de hengst en de merrie natuurlijk van belang, maar wat heeft de doorsnee ruiter/ amazone daar mee te maken? Helemaal niets, het is een beetje zoals met alle bekende grote merken, die zijn niet perse beter dan onbekendere merken. Ik vind het jammer dat veel mensen zich hierdoor zo laten leiden. Want uiteindelijk is het toch het paard zelf waar we de proef mee rijden en niet met de papieren die erachter zitten. Er is een toenemende vraag naar paarden met meer bloed. Maar het gros van de fokkers is daar huiverig voor. Waarom? Ik denk dat het te maken heeft met onbekendheid en het ontbreken van grote commerciële namen en moederlijnen. Waar men dan niet op let, of men weet het gewoon niet, is het feit dat in de volbloed fokkerij er net zo goed moederlijnen zijn, alleen heten ze daar anders en zijn ze niet zo bekend in de spring‐ en dressuur wereld. Toch, als je eens op een verloren middagje enkele uren uittrekt om op onderzoek te gaan, kom je interessante dingen tegen. Neem eens de tijd om zo'n volbloedlijn uit te pluizen en de link te leggen naar de hedendaagse fokkerij. Dat heb ik ook gedaan met de TB‐5 TB‐12 en de TB‐13 volbloed merrielijnen. Het was opzienbarend om te zien hoeveel prestatiepaarden er nu in alle disciplines zijn, die een of meerdere van deze lijnen
voeren. Zowel verder terug in de bloedlijn, maar ook vooraan. Het is naar mijn idee dan ook de moeite waard om dit terug naar voren te halen in de afstamming van onze paarden. Het verschil met onze merrielijnen van spring en dressuurpaarden met die van de volbloeds is eenvoudig: het is alleen de bekendheid bij het grote publiek. Het hebben van een fokmerrie met een goede bloedlijn kan veel beteken voor de fokkerij. Dat is natuurlijk gewoon zo. Niet alleen wat betreft vooruitgang in kwaliteit, maar ook commercieel gezien als je het veulen ervan wilt verkopen. Aan de andere kant: hoeveel goed presterende paarden komen er niet uit een moederlijn‐loze familie? Nou dat kan ik je wel vertellen: dat zijn er heel erg veel…
Juist door eigen"wijs"te zijn in de fokkerij kan je tot magische resultaten komen! Het enige wat je nodig hebt is een beetje durf…
Larisse Engels.
Hoi Lis,
Dag Larisse Weer een mooie les van je in het e‐magazine. Ik gebruik het wijken ook erg veel bij Chakra, die altijd vlot reageert op het been dat de wijkende hulp geeft, zowel tijdens het in de bak rijden, als wanneer we buiten rijden. Laatst wilde ik bv. een straatje in waar we anders nooit in gaan, dus dat vond ze al spannend, daarnaast waren er ook nog fel witte strepen op het asfalt geschilderd en stonden er een stukje verderop een groepje vreemde paarden in een wei langs dat weggetje. Chakra vond dat redenen genoeg om absoluut niet over die witte strepen te gaan. In eerste instantie haar geprobeerd gewoon rechtuit eroverheen te laten stappen, maar voor de witte strepen bleef ze pertinent staken. Vervolgens een bekend trucje, achteruit laten stappen, wat wel werkte, maar ik heb liever dat ze nog een beetje ziet waar ze heengaat. Dus vervolgens zijwaartse hulpen gegeven en daar ging ze, soepeltjes over, en een 5‐tal meters voorbij de strepen, zonder protest. De oefening was daarmee compleet. Voordeel van zo zijwaarts over die witte strepen gaan vind ik dat ze eerst via het ene oog de strepen ziet en daarna via het andere oog, waardoor beide hersenhelften de strepen verwerken en direct wordt geregistreerd dat er niets engs gebeurt terwijl ze erover zijwaarts stapt. Terug over de strepen, gewoon voorwaarts, kostte vervolgens geen enkele moeite. Nog even stilgestaan om nog even te laten kijken, belonen, en ontspannen verder uitgestapt langs de bekende weg. Natuurlijk heeft ze een makkelijke en een moeilijke kant, waarbij ze bij de laatste wel eens de neiging heeft te sterk te buigen en over de buitenschouder te vallen, maar dat is nog een klusje voor mij om de hulpen dan op die kant was beter te doseren en af te stemmen zodat ook die kant correct zal gaan. Ik begin weer zin in je lessen te krijgen! Jammer dat de zwartjes (nog) niet mee kunnen, maar halfbroertje Tagore zal me ongetwijfeld nog menig zweetdruppeltje laten vergieten. Tot gauw, Marja
Werken met hengsten Je ziet het steeds meer: mensen die een paard zoeken om mee aan het werk te gaan, en die dan graag een hengst willen, omdat dat toch iets speciaals is. Daarom wil ik deze maand graag mijn kennis met jullie delen over het werken met hengsten. Ook ik heb een voorkeur voor hengsten in het werk. Niet omdat merries vervelender zouden zijn door hengstigheid of zo, maar om het ‘beetje extra’ wat je van een hengst kan krijgen.
Een hengst is iets speciaals, niet alleen wat betreft het in het uiterlijk, maar ook in uitstraling, het vertoon van kracht en elegantie. Om daar als mens mee te mogen samen werken is toch een droom, zeker als die samenwerking ook echt goed gaat. Het vertrouwen van een hengst winnen is echter niet zo makkelijk.
In veel boeken wordt er gewaarschuwd hoe gevaarlijk hengsten zijn en hoe moeilijk het is op een veilige manier met ze te werken. Deze waarschuwingen zijn veelal op hun plaats, maar naar mijn idee vaak overdreven.
Hengsten hoeven niet gevaarlijker te zijn dan een ruin of merrie, mits hij goed is opgevoed en mits de persoon die er naast staat of op zit weet wat hij doet. En daar schort het vaak aan.
Mijn ervaring met hengsten is goed. Gek genoeg waren het hengsten waar ik mijn eerste echte paardenervaring mee heb opgedaan. Dit begon al op Texel waar er altijd jonge hengsten‐ groepen achter ons huis liepen van een plaatselijke fokker. Dit waren paarden die niet heel veel in handen kwamen en dus niet bepaald handmak waren. Uren deed ik er over om ze te kunnen benaderen en aaien. Zonder veel kennis van zaken was ik in staat snel contact met ze te krijgen en
hun vertrouwen te winnen. Later was dit ook het geval bij jonge hengsten van andere fokkers. Ze hadden altijd de zelfde krachtige uitstraling en ik voelde mij vereerd dat ze met me accepteerden. Als een hengst vertrouwen geeft voelt dat altijd als iets bijzonders. Een hengst kan je niet dwingen iets voor je te doen, en zeker niet met geweld of dwang. Voor een hengst
moet je het verdienen om met hem te mogen werken. En die vertrouwensband blijft er altijd, dat is de sleutel om met een hengst veilig te kunnen werken, dat is iets wat blijft. Je kan het echter niet zomaar vanzelfsprekend vinden, dat vertrouwen. Je moet er aan blijven werken en het iedere keer weer verdienen. Ook de eerste keren dat ik jonge paarden beleerde, waren het hengsten. Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd kwam van mijn broer Siko. Hij was nog een leek wat paarden betreft toen hij met ons dit bedrijf begon, en had dus zijn hele eigen"wijze" manier van doen met de paarden. Omdat ik niet altijd sterk genoeg was voor de hengsten, zeker als zij een correctie nodig hadden, nam Siko het van mij over. Hij was streng voor ze maar zeker rechtvaardig. Op het moment dat het gevoel tussen hem en de hengst goed was
gaf hij ze ook de vrijheid hun hengstzijn te tonen, maar ook om hengstendingen te doen zoals het snuffelen aan een mest hoop van een ander paard. Ik had geleerd dat dit geen goed idee was; iedereen vertelde mij, en in de boeken stond dat ook, dat
het gevaarlijk gedrag tot gevolg zou hebben. Dit bleek echter niet waar te zijn. Het bleek belangrijk te zijn dit hengstengedrag toe te staan, maar altijd binnen de grenzen die de begeleider stelt. En omdat Siko de hengsten deze vrijheid onder zijn begeleiding en voorwaarden gaf, kreeg hij een enorm respect van de hengsten terug. Ze waardeerden hem omdat ze hun hengstzijn mochten gebruiken. En als het eens een keer niet mocht of de hengst gedroeg zich niet netjes, hoefde Siko maar een kleine correctie te geven en het paard kwam al terug bij hem. Hiermee leerde ik van Siko een belangrijke les die nog steeds van groot belang is. Het resultaat hiervan was dat ik op een veilige en erg plezierige manier met deze indrukwekkende dieren kon werken. Op het moment dat wij beginnen met het beleren van de paarden, zo tussen de 3 en 4 jaar, doen we dat in onze buitenbak. De bak ligt centraal gelegen tussen de weilanden en er staan altijd andere paarden om heen. Zeker de merries met veulens staan er eigenlijk altijd wel vlak bij. Dit is natuurlijk een grote bron van afleiding voor met name de jonge hengsten. Toch is dit een hele goede oefening, ook al beginnen de hengsten nog maar net met werken. Zeker als ze eenmaal goed gewend zijn aan de longe, werk ik
graag aan in de achterkant van de bak met ze, de plek die het dichtste bij de merries is. Hierbij leren ze dat als ik met ze aan het werk ben, ze moeten opletten en het gevraagde werk moeten uitvoeren.
Maar als de omstandigheden er naar zijn krijgen ze ook de kans om hun hengstzijn te tonen en een paar rondjes te showen naar de merries toe. Maar dan wel op de voorwaarde, dat als ik zeg dat het genoeg is geweest, ze er ook mee stoppen. Als de band tussen jou en de hengst sterk genoeg is zal hij dit respecteren.
Let wel, de hengst mag niet uit zichzelf beginnen zonder dat er controle op is van de begeleider. Door dit op de juiste momenten wel toe te staan of juist iets te motiveren zoekt je de grenzen op met de hengst en zul je hier profijt van hebben in situaties die anders zijn dan thuis zoals bv. op wedstrijden. Daar is het juist een plus als een hengst zich extra mooi wil maken, onder jou begeleiding, zonder dat er gevaarlijke situaties ontstaan. Veel mensen die bij ons op het bedrijf zijn geweest, maar ook mensen die hier een paard/ hengst hebben gekocht, zijn verbaasd over hoe makkelijk onze hengsten in de omgang zijn. Hoeveel respect en vertrouwen ze hebben in de mens in het algemeen. En dat ze er zo mee kunnen werken zonder enig probleem. Een deel van het geheim, wat nu dus geen geheim meer is, ligt dus
bij de opvoeding van de hengst. En dat laat maar weer eens zien hoe belangrijk dat is. Het zit hem dus niet in het verbieden en het paard apart houden van andere paarden, merries en ruinen, maar juist om hem vrijheid te geven zichzelf te zijn, onder de juiste begeleiding. Zo scheiden wij bijvoorbeeld de hengstveulens ook niet van de merrieveulen. En gaan de jonge hengsten als ze een jaar oud zijn gewoon mee de kudde in. De oudere merries leren hen wel wat mag en vooral wat niet geaccepteerd wordt. Hierdoor leren ze op jonge leeftijd al met respect om te gaan met andere paarden, van welk geslacht en leeftijd dan ook. En die opvoeding brengt niet alleen henzelf veel voordeel, maar zeker ook hun latere eigenaren.
Dit alles is een beknopte uitleg van hoe wij met onze hengsten omgaan en wat onze ervaringen hiermee zijn. Met deze uitleg wil ik zeker geen onervaren mensen stimuleren om met hengsten te gaan werken. Een grote kennis en ervaring met paarden op zich is absoluut van groot belang. En ook begeleiding van buitenaf is onmisbaar. En vergeet niet dat het mogen werken met een hengst vooral een groot geschenk van het dier aan jou is!
Larisse Engels
De natuur is overweldigend. Reeën en herten, zwijnen en vossen, dassen en noem maar op, ze worden regelmatig door onze gasten gezien. We hebben zelfs een paar maal een lynx gezien… Onze Gîte was vroeger een bistro, waar reizigers konden overnachten en waar de paarden gewisseld werden. Het is het oudste deel van onze boerderij, maar nu voorzien van alle moderne gemakken.
Gelukkig komen ze niet binnen…
De omgeving is schitterend. Aan ons erf grenst een bos van 30km lang, je kunt hier eindeloos zwerven. We wonen in de ‘Lage Vogezen’, ook voor fietsers ideaal. En met je eigen paard? Beter kan het haast niet, overal zijn bospaden zonder bordjes die iets verbieden…
Jammer dat de druiven pas na het seizien rijp zijn, nu zorgen ze, samen met de dikke muren alleen voor koelte.
De veulens willen best wel naar binnen komen, zo nieuwsgierig zijn ze. Maar die moeten ook maar buiten blijven. Aaien kan wel, daar hebben ze niet gauw genoeg van. Overal buiten zijn zitjes, waar je in alle rust kunt genieten van de paarden. En, in de schaduw of in de zon, overal is het even stil: geen verkeer, geen buren, alleen de natuur laat zich horen.
De kerkuilen komen wel binnen, ieder jaar hebben die bij ons een nest met drie á vier uilskuikens. Zwaluwen nestelen ook overal in de schuren en stallen. Samen met de vleermuizen houden ze de hoeveelheid vliegen en muggen in toom.
Dit is het avonduitzich vanaf het zitje onder de kastanjebomen. In de omgeving zijn schitterende stadjes en dorpen. Vaak met een geschiedenis die teruggaat tot voor de Romeinen. Dit is Plombières, met een groot Romeins badhuis.
En nog dichterbij is Luxeuil les Bains, een stadje waar de Goten handel dreven en waar de kelten hun sporen hebben nagelaten. Hier is Attila de Hun geweest met zijn troepen: in 451 heeft hij het grondig verbouwd. Hier is Karel De Grote geweest om orde op zaken te stellen en hier zijn opgravingen te bewonderen van het eerste Christelijke klooster in Europa, gesticht door Columbanus in het jaar 590. Elf kilometer verderop, hemelsbreed, is een klein kapelletje, op de plek waar Columbanus mediteerde. Hier weven de natuurkrachten een schitterend verhaal. Een tijdeloos verhaal van rust en vrede. Kijk maar eens op www.mansolein.com!
Tien kilometer van onze boerderij, dus ook van de gîte, ligt het middeleeuwse stadje Luxeuil. Daar is de opgraving van het oudste Christelijke klooster in Europa. Dat is in 590 gesticht door Columbanus. Vijftig meter daar naast is onze winkel. Het pand stamt uit 1400.
De stenen en de mineralen hebben ook alle ruimte. We hebben op het moment zelfs een plaat met fossiele zeelelies: die zijn 400 miljoen jaar oud.
Als je binnenkomt zie je dit:
In het vorste deel van de winkel hebben we de stenen en mineralen. Maar sieraden hebben we ook. Het deel hierachter is voor de kunst: daar hebben we de galerie, in samenwerking mat Art‐ en‐France.
Hier hebben we exposities die iedere drie weken wisselen. Schilderijen in alle denkbare technieken, litho’s, etsen, reliëfs, sculpturen, glaskunst, te veel om op te noemen!
We vinden zelf dat we de mooiste winkel van Luxeuil hebben en er zijn steeds meer mensen die dat ook vinden.
