'ENKELE REIS NOORDPOOL' KORT BLIJSPEL IN TWEE BEDRIJVEN VOOR 4 DAMES EN 4 HEREN DOOR CARL SLOTBOOM
ROLVERDELING Sara Miller George Miller Albert Brown Mary Bradford Peter Wilson Elizabeth Wilson Brian Caine Victoria Caine
vrouw des huizes haar echtgenoot butler gaste gast zijn vrouw gast zijn vrouw
(45-55) (45-55) (55-65) (45-55) (45-55) (45-55) (45-55) (45-55)
Het toneelstuk speelt zich af op een zaterdagmiddag ergens in Engeland. KORTE INHOUD Tegen de zin van George, heeft Sara voor het weekend een aantal gasten uitgenodigd. Stuk voor stuk mensen die ze eigenlijk niet uit kan staan. Om het gezelschap aangenaam bezig te houden, heeft ze de bekende schrijver Robert Johnson gevraagd, een lezing te houden over zijn verblijf op de Noordpool. Als de huisknecht Albert, de gasten hun kamers wijst, wordt men opgeschrikt door twee pistoolschoten. Voor de deur ligt het lijk van meneer Johnson, dat even later echter weer verdwenen is. Als dan blijkt dat alle deuren hermetisch afgesloten zijn, de telefoondraad doorgesneden is en Albert door een onbekende neergeslagen wordt, volgen er een paar spannende uurtjes. In deze noodsituatie wordt duidelijk hoe de onderlinge verhoudingen liggen. Als uiteindelijk de spanning ondragelijk is geworden, doet Sara een bekentenis en daarmee is de vriendschap voorgoed voorbij. DECOR Een sjiek ingerichte kamer in het huis van George en Sara Miller. Rechts de algemene open afgang. De kamer kan geheel naar eigen idee en mogelijkheden worden ingericht. Houdt er echter rekening mee dat er voor acht personen gelegenheid moet zijn om te zitten. REKWISIETEN Dienblad Glazen Theedoek Champagne Cognac Whiskey Jus d'orange Sherry Pepermuntje 2 sleutelbossen Telefoon die kan rinkelen Alarmpistool met drie patronen Ergens in het tweede bedrijf is sprake van een taperecorder, waarop harde knallen te horen zijn. Hier is echter geen taperecorder voor nodig. De geluiden kunnen achter het toneel worden veroorzaakt. Carl Slotboom, Amsterdam. September 1996.
EERSTE BEDRIJF
SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT
SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT SARA
(Als het doek opgaat is het toneel leeg. Na enkele ogenblikken komt Albert op. Hij draagt een dienblad, waarop glazen staan. Hij poetst de glazen en zet deze op het tafeltje. Terwijl hij daarmee bezig is komt Sara op) De tafel in de eetzaal is gedekt Albert ? Jawel mevrouw. Heb je aan alles gedacht ? Jawel mevrouw. Zoals ik van je gewend ben Albert ? Zoals U van mij gewend bent mevrouw. En de kamers ? Zijn de kamers op orde ? Jawel mevrouw. De overige voorbereidingen, hoe staat het daarmee ? Zijn getroffen mevrouw. Er kan niets mis gaan ? Niets, U kunt op mij vertrouwen mevrouw. Fantastisch. Zoals U wilt mevrouw. Wat bedoel je Albert ? Hoe bedoelt U mevrouw ? Ik zei fantastisch en toen zei jij zoals U wilt mevrouw en nu vraag ik wat je daarmee bedoelt. Ik bedoelde er niets mee mevrouw, het was zo maar een uitdrukking. Je weet het Albert, onder geen enkele voorwaarde de glazen van mijn overgrootmoeder. Ze staan veilig opgeborgen mevrouw. De laatste keer kneep Mary van de zenuwen een champagneglas fijn. Mevrouw Bradford is een nerveus type mevrouw. Het was één van de mooiste glazen die ik had, zo zie je ze tegenwoordig niet meer, met de hand geblazen. Mond mevrouw. Pardon ? Glas wordt met de mond geblazen mevrouw, niet met de hand. En ze heeft niet eens de beleefdheid gehad haar verontschuldigingen aan te bieden. Ze zal het door de schrik vergeten zijn. Nou, als dan alles geregeld is, dan blijft ons niets anders over om te wachten tot de gasten arriveren. Zoals U wilt mevrouw. Nu zeg je het weer. Meent U dan nou ? Het slaat nergens op. (Heeft inmiddels alle glazen gepoetst en op het tafeltje gezet) Wanneer U mij verder niet meer nodig hebt, zou ik graag naar de keuken gaan om mij bezig te houden met de voorbereidingen. (Laat haar blik over het tafeltje glijden) Het ziet er keurig uit Albert, werkelijk heel keurig. Dank U wel mevrouw. Zijn de borrelhapjes al klaar ? Daar wilde ik juist mee verder gaan mevrouw. Denk aan de hond Albert. De hond ? Wat bedoelt U mevrouw ? Je hebt ooit de borrelhapjes op de keukentafel laten staan, de hond heeft toen alles opgevreten. Dat is meer dan vijf jaar geleden mevrouw. Hij heeft anderhalve week naar de knoflook gestonken. Kan ik verder nog iets voor U doen ? Nee Albert, dank je wel. Als je me nodig mocht hebben, ik ben op mijn kamer. (Loopt in de richting van de deur)
ALBERT SARA ALBERT SARA ALBERT
GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT
GEORGE ALBERT GEORGE
SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA
Zo gauw de eerste gasten arriveren zal ik U waarschuwen mevrouw. En zeg tegen mijn man dat ik niet wil dat hij, voordat de gasten arriveren, al een paar glazen whiskey achterover slaat. Eerlijk gezegd lijkt mij het beter wanneer U dat zelf... (Onderbreekt hem) Fijn Albert, fijn. (Sara af. Komt meteen weer terug) En denk om de hond Albert. Jawel mevrouw. (Sara af) Wat een mens. Daar zou je toch tureluurs van worden. (Laat zijn blik over het tafeltje gaan en schuift hier en daar nog een glas recht. Terwijl hij daarmee bezig is komt George op) Heb jij mijn vrouw gezien Albert ? Uw vrouw is naar haar kamer meneer. Zal ik jou eens iets vertellen Albert. Wanneer U dat persé wilt meneer. Ik begrijp er niets van. Jij ? Ik begrijp de vraag niet eens, laat staan hetgeen U bezighoudt meneer. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest dat mijn vrouw, de gasten die ze dit weekend heeft uitgenodigd, niet uit kon staan. Niets is zo veranderlijk als een vrouw meneer. Nee, dat blijkt wel. Een paar uur was haar blijkbaar niet genoeg, ze moeten meteen een heel weekend blijven. Alsof het hier een hotel is. Het is slechts één nacht meneer. Ongetwijfeld heeft mijn vrouw je opdracht gegeven mij te zeggen dat ik geen whiskey mag drinken voordat het bezoek arriveert. Zoals altijd meneer. Mooi zo, dat dacht ik al. (Loopt naar het buffet en schenkt een glas whiskey in) Proost Albert. Proost meneer. En je weet het hè Albert ? Ik weet het meneer. Van mij zal Uw vrouw het niet te weten komen. (George houdt zijn hand op. Albert pakt een pepermuntje uit zijn zak en legt dit in George's hand) Extra sterke pepermunt meneer. (Stopt het pepermuntje in zijn mond) Dank je Albert. Je kunt gaan, ik heb je niet meer nodig. Zoals U wilt meneer. (Albert af. Telefoon gaat) (Neemt op) Met Miller... Nee meneer, dan heeft U een verkeerd nummer gedraaid... Ja hoor, tot Uw dienst. Goedemiddag. (Legt op. Hij drinkt zijn glas leeg en schenkt weer in. Neemt een slok. Op dat moment komt Sara op) Je weet dat ik er op tegen ben dat je drinkt voordat de gasten zijn gearriveerd George. Ik drink niet Sara. Je spuugt er anders ook niet in. Ik warm mijzelf een beetje op, daar kun je toch niets op tegen hebben ? Het staat zo smerig wanneer je gasten ontvangt met een dranklucht van een paar meter. Ik beloof je dat ik voldoende afstand zal houden. En niet uitademen, alleen glimlachen. Maak je geen zorgen, ik zal een glimlach verspreiden waar de Mona Lisa bij verbleekt. Dat is nou altijd zo vervelend met jou. Wat is vervelend ? Alles moet altijd in het overdrevene. Dat brengt mij tevens op de vraag, waarom je onze gasten meteen een heel weekend hebt uitgenodigd. Maar George, dit is toch niet de eerste keer ? Uitgerekent dít gezelschap. Wat bedoel je daarmee ?
GEORGE SARA GEORGE
SARA GEORGE
SARA GEORGE
SARA GEORGE SARA GEORGE
SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE ALBERT MARY
GEORGE MARY
SARA GEORGE SARA MARY SARA MARY GEORGE MARY
Als ik goed geïnformeerd ben, zijn het stuk voor stuk mensen waar jij - en dan zeg ik het nog heel voorzichtig - een bloedhekel aan hebt. Ik ? Hoe kom je daar nu bij ? Vind je het goed dat we ze even de revue laten passeren ? Daar is op de eerste plaats Mary Bradford, van wie jij altijd zegt dat ze kakelt als een nerveuze kip, maar te oud is om een ei te leggen. Ze heeft de vorige keer een champagneglas aan poeder geknepen. Dan Peter Wilson, door jou heel vleiend een zak genoemd en die bovendien volgens jou impotent is. (Bekijkt haar van top tot teen) Overigens vraag ik me af hoe je dat weet. Dat zie je zo en bovendien heeft Elizabeth het me verteld. Ach ja... Elizabeth. Elizabeth die zich altijd te jeugdig kleedt en zich in het gezelschap van mannen overdreven wulps gedraagt. Om je de waarheid te zeggen heb ik hier echter nog nooit iets van gemerkt. Jij bent te oud voor Elizabeth. Complimenteus... dank je. Ga verder met je verhaal. Brian Caine. Een ouwe gluiperd die het niet na kan laten naar jonge meiden te loeren. Maar hem neem je nog enigszins in bescherming, door er altijd achteraan te zeggen, dat je dat niet verwondert, omdat Victoria een gammele uitge-droogde hotemetoot is. Je weet net zo goed als ik dat daar geen woord van gelogen is. Kijk... en dan begrijp ik met de beste wil van de wereld niet, waarom jij juist déze mensen hebt uitgenodigd. Jij beweert altijd dat je ze wel aardig vindt. Wil je zeggen dat je mij een plezier hebt willen doen ? Je kunt moeilijk verwachten dat ik ze nu nog bel en zeg dat onze afspraak niet doorgaat. Dat verwacht ik ook helemaal niet. Bovendien is het geen antwoord op mijn vraag. Waarom wil jij altijd alles tot op de bodem analyseren ? Je overdrijft. Ik vraag mij alleen af... (Onderbreekt hem. Geïrriteerd) Ja, dat weet ik nu wel. Nou, ik ga eens kijken hoever Albert is met de voorbereidingen. (Sara af) (Verbaasd) Deze vrouw is een legpuzzel... en ik krijg hem niet aan elkaar. (Er wordt gebeld. Sara komt terug) Daar zullen de eersten zijn. Vergeet niet wat je me beloofd hebt George. Ik weet het Sara... alleen glimlachen. (Komt op) Mevrouw, meneer, mevrouw Mary Bradford. (Komt op. Overdreven) Hallo Sara. (Geeft een kus. Bekijkt Sara) Wat zie je er énig uit. Dag George. (George produceert een oogverblindende, geforceerde glimlach. Mary kijkt hem onderzoekend aan) Je hebt nieuwe kronen zie ik. (Doet onmiddelijk zijn mond dicht) Wie ? Ik ? (Mary doet haar jas uit die door Albert wordt aangepakt. Albert af) Staat je goed George. Ja, op een gegeven moment kom je op een leeftijd dat er een algehele renovatie moet plaatsvinden nietwaar ? Gelukkig ben ik nog niet zover. (Kijkt om zich heen) Ben ik de eerste ? De anderen zullen zo wel komen. Mag ik je alvast iets te drinken aanbieden ? Laten we even wachten tot de anderen er zijn George. (Vriendelijk) Je kunt wel zien wie hier de broek aan heeft. Wat wil je daarmee zeggen ? Houden zo meid, houden zo. Als je die kerels één vinger geeft, nemen ze meteen de hele hand. Dat is overdreven Mary. Leer mij ze kennen. Ik heb William er niet voor niets uitgesodemieterd. Hij begon zich op het laatst overàl mee te bemoeien. Ik zei tegen hem ik ben je secretaresse niet en heb hem
GEORGE MARY
SARA MARY GEORGE SARA GEORGE MARY SARA MARY GEORGE
ELIZABETH SARA ELIZABETH SARA ELIZABETH MARY PETER GEORGE
ELIZABETH SARA PETER GEORGE ELIZABETH MARY PETER
GEORGE SARA PETER SARA PETER ELIZABETH MARY GEORGE MARY PETER
bij kop en kont gepakt en hem door de tuindeuren naar buiten gezet. En toen ? Ik was vergeten dat hij een sleutel had. Hij kwam door de voordeur weer naar binnen, heeft z'n computer gepakt en is verdwenen. Dit is nu vier maanden geleden en ik heb sindsdien niets meer van hem gehoord. Niets meer van hem gehoord ? Hij schijnt met een of andere sloerie op een zolderkamer te wonen. Nou, hij zoekt het maar uit, ik ben geweest. (Er wordt gebeld) Ik ga kijken wie daar is. (Staat op) Dat doet Albert wel George. Dat weet ik wel, maar twee zien meer dan een. (Weer een oogverblindende glimlach) Werkelijk hele mooie kronen George, heel mooi. (George af) Dat moet toch een hele verandering zijn, na al die jaren opeens alleen. Welnee liefje, hij was er toch nooit en als 'ie er al eens was, liep 'ie me voor de voeten. Nee hoor, ik heb hem nog geen dag gemist. (Komt op, blijft in de deuropening staan) Kom binnen, kom binnen. Sara, hier zijn Peter en Elizabeth. (Peter en Elizabeth komen op) (Loopt naar Sara) Wat geweldig je weer eens te zien Sara en wat zie je er goed uit. (Geeft een kus) Jij hebt anders ook niet te klagen Elizabeth. Wat een énige kleren heb je aan. Vind je het mooi ? Volgens Peter kleed ik me de laatste jaren veel te jeugdig voor m'n leeftijd. Mannen hebben geen verstand van dit soort zaken. Dag Peter. (Geeft een kus) Dag Mary. (Een kus. Peter doet hetzelfde) George heeft nieuwe kronen. (Tegen Mary) Wie ? George ? (Tegen George) Laat eens zien George. Straks Peter, we hebben alle tijd. Zo, ga zitten mensen, maak het je gemakkelijk. Als Brian en Victoria er zijn zal ik Albert vragen ons iets te drinken in te schenken. Albert ? Die engerd is nog altijd bij jullie in dienst ? Ik begrijp niet wat je tegen Albert hebt Elizabeth. (Tegen Sara) Elizabeth valt niet op zulke types. (Tegen George) Laat je kronen nou eens zien George. Ik weet niet... ik loop er niet graag mee te koop. Al iets van William gehoord Mary ? De hemel bewaar me. Elizabeth neemt zanglessen tegenwoordig. En een stem zal ik je vertellen... als een klok. (Tegen Elizabeth) Zeg lieve, je moet straks beslist iets voor ons zingen hoor. (Tegen George) Zorg er voor dat je uit de wind gaat staan kerel, want ze zingt je de kronen uit je mond. (Moet er zelf hartelijk om lachen) (Zuurzoet) Bedankt voor de tip Peter, ik zal er rekening mee houden. Ik heb nooit geweten dat jij kon zingen Elizabeth. Kan ze ook niet. Je zei anders net dat ze een stem heeft als een klok, dat moet toch heel mooi zijn. Als je van klokken houdt wel ja. Peter heeft geen verstand van kunst, daar is hij veel te nuchter voor. Sinds William weg is zing ik ook. Ik begin 's-morgens al als ik onder de douche sta en houd het de hele dag vol. (Verbaasd) Onder de douche staan ? Nee mallerd, zingen natuurlijk. Héérlijk gewoon. Volhouden meid, dan blijft hij vanzelf wel weg. (Er wordt gebeld)
SARA ELIZABETH GEORGE PETER ELIZABETH ALBERT VICTORIA
MARY VICTORIA GEORGE ALBERT PETER GEORGE MARY ELIZABETH SARA VICTORIA BRIAN ELIZABETH VICTORIA MARY VICTORIA SARA ALBERT MARY
ELIZABETH MARY SARA MARY GEORGE SARA GEORGE SARA VICTORIA BRIAN ELIZABETH BRIAN VICTORIA GEORGE MARY
Daar zullen Brian en Victoria zijn. Albert zal wel open doen. Die engerd. Kan ik jullie eindelijk iets te drinken aanbieden. (Kijkt naar de glazen op het tafeltje) Dat zal tijd worden. Als je nog langer wacht barsten de glazen van droogte uit elkaar. (Tegen Sara) Gelukkig hebben jullie geen kostbare spullen. (Komt op) Mevrouw, meneer, hier zijn mevrouw en meneer Caine. (Brian en Victoria komen op) Dag Sara liefje. (Geeft een kus. Brian doet hetzelfde en geeft George en Peter een hand. Tegen Elizabeth en Mary) Wat reuze gezellig dat jullie er ook zijn. (Geeft Elizabeth en Mary een kus. Peter doet hetzelfde) (Tegen Victoria) George heeft nieuwe kronen. Is het werkelijk ? Nou ja, dat werd ook wel tijd, want om eerlijk te zijn, was het niet veel bijzonders wat je in je mond had George. Ja... precies... Zou jij de glazen willen vullen Albert ? Ik zal de champagne uit de keuken halen meneer. Champagne ? Sara stond er op dat we als welkomsdrankje een glas champagne zouden drinken. Feestgevoel, begrijp je wel ? Ik moet altijd zo boeren van champagne. Kleine slokjes Mary, dan heb je nergens last van. (Tegen Victoria) Elizabeth heeft sinds kort zangles. Volgens Peter heeft ze een prachtige stem. Ik had ook zangles moeten nemen, nu ben ik er te laat mee. Beter nooit dan laat in jouw geval. Maar jij deed toch iets met klei Victoria ? Bakte jij geen potten ? Ik bak me suf. Overal waar je kijkt staan die vreselijke potten. Ik word er tureluurs van. Houdt er dan mee op, ga iets anders doen. Wat dan wel ? Bovendien heb ik nog kilo's klei liggen, zonde om weg te gooien. (Tegen Albert die opkomt op met een fles champagne) Is de champagne op temperatuur Albert. Jawel mevrouw. (Albert schenkt de glazen vol. Als hij daarmee klaar is gaat hij af) Toen William nog thuis woonde kwam ik nooit ergens toe. Ik had er gewoon geen zin in. Als ik iets aanpakte keek hij me altijd zo afkeurend aan, dat ik in de loop der jaren maar opgehouden ben aan iets te beginnen. William is een zak. Toen hij zijn hielen had gelicht, ben ik in een sneltreinvaart allerlei cursussen gaan bellen. Ik dacht, nu of nooit. En ? Ik doe een cursus buikdansen. (Verbaasd) Een cursus wàt ?! Buikdansen, dat hoor je toch ? Mijn hemel. Hè George, doe alsjeblieft niet zo bekrompen. Buikdansen is heel erg in tegenwoordig. (Tegen Mary) Gut meid, ik wist niet dat jij zo lenig was. Het lijkt me een uitstekend idee wanneer Mary ons in de loop van de middag een stukje van haar kunnen laat zien. Dat is een prima voorstel Brian. En om het geheel muzikaal te omlijsten, zal ik er een lied bij zingen. Dat is wel erg veel van het goede Elizabeth, bovendien ben ik meer visueel ingesteld. Probeer je te gedragen Brian. (Pakt een glas) Zullen wij eerst het glas heffen ? (Iedereen pakt een glas) Cheers. (Iedereen drinkt) Jullie moeten me maar vergeven wanneer ik moet boeren. Tenslotte
SARA PETER SARA PETER SARA PETER GEORGE SARA
MARY SARA PETER SARA
BRIAN GEORGE BRIAN VICTORIA ELIZABETH PETER VICTORIA BRIAN VICTORIA GEORGE MARY ELIZABETH SARA
ALBERT SARA ALBERT PETER
GEORGE SARA GEORGE SARA GEORGE
SARA GEORGE
heb ik het gezegd. Ik zou graag even jullie aandacht willen. Ga je een toespraak houden Sara ? Een kleintje maar. Gelukkig dan maar, want ik word altijd zo slaperig van toespraken. Ik wil jullie vertellen wat de reden is dat ik jullie gevraagd heb hier een weekend te komen logeren. (Tegen George) Nu heb ik nog steeds je nieuwe kronen niet gezien. Daar heb je nog een heel weekend de tijd voor Peter. Een paar weken geleden ontmoette ik de schrijver Ronald Johnson. Ik raakte met hem in gesprek en hij vertelde mij dat hij net terug was van de Noordpool, waar hij een half jaar in eenzaamheid heeft doorgebracht. Als de cursus buikdansen afgelopen is, ga ik ook verre reizen maken. Tijdens dit oponthoud heeft hij honderden dia's gemaakt. Daar kan ik me nou niets bij voorstellen. Het enige dat je op de Noordpool ziet is sneeuw en ijsbergen. Na tien dia's geloof je het wel. Ik heb hem voor vanmiddag uitgenodigd. Hij komt ons zijn dia's laten zien en ons vertellen over zijn verblijf. Een soort geïllustreerde lezing dus. Afgewisseld met een nummertje buikdans. Is dat niet wat koud, zo in je blote buik aan de Noordpool ? We smeren Mary's buik eerst in met walvisvet, doen de eskimo's ook. Uitstekend tegen de kou. Gedraag je Brian... (Met nadruk) alsjeblieft. Ik vind het een fantastisch idee Sara. Ik heb altijd eens naar de Noordpool gewild en de akoestiek schijnt er zó geweldig te zijn. Je moet alleen oppassen voor lawines met die stem van jou. Ik verheug me toch zo op die dia-voorstelling. Ik heb Robert Johnson ooit eens op de televisie gezien en toèn hing ik al zijn lippen. Gelukkig voor Robert zat er glas tussen. Lijkt me heerlijk om zo frank en vrij door de wereld te reizen. Een vliegtuig nemen en uitstappen in warme oorden. De Noordpool is nu niet bepaald een heet gebied. William wilde nooit ergens naar toe, die zat maar achter zijn computer. Ik kom overal, zei hij altijd, ik heb internet. De zak ! Ben maar blij dat hij weg is Mary, je had meer last dan gemak van hem. (Trekt aan het schellekoord) Ik stel voor dat Albert jullie eerst de kamers wijst. Als jullie je hebben geïnstalleerd, komen we hier weer bij elkaar en in afwachting van meneer Johnson, drinken we een borrel en eten een toastje. (Komt op) U had gebeld ? Ach Albert, wees zo goed en wijs de gasten hun kamers. Zoals U wilt mevrouw. (Tegen het gezelschap) Wilt U mij maar volgen. (Iedereen staat op en gaat af) (Tegen George) Dat wordt klappertanden aan de Noordpool. Ik hoop dat die kronen van jou van degelijke kwaliteit zijn, anders voorzie ik moeilijkheden George. (Peter ook af. George en Sara blijven) (Tegen Sara) Mag ik vragen wat jou in hemelsnaam bezielt ?! Ik begrijp niet wat je bedoelt George. Hoe haal je het in je hoofd om een dia-middag te organiseren ? Het leek me wel interessant. Nou, mij anders helemaal niet. Bovendien vraag ik me tevens af of dat hele gezelschap daarvoor dan maar meteen een nacht moet blijven slapen. Waarom kun jij nooit eens flexibel zijn ? Ik ben flexibel genoeg dacht ik zo. Ik ontvang op jouw verzoek gasten, wiens gezelschap ik nou niet bijzonder op prijs stel. Doe aardig en voorkomend en dan verwijt je mij dat ik niet flexibel
SARA GEORGE SARA GEORGE
SARA GEORGE SARA PETER BRIAN VICTORIA PETER VICTORIA ELIZABETH
SARA ALBERT SARA GEORGE MARY VICTORIA MARY GEORGE SARA GEORGE ALBERT MARY GEORGE SARA GEORGE
PETER VICTORIA ELIZABETH BRIAN SARA ELIZABETH MARY GEORGE MARY GEORGE SARA
VICTORIA
genoeg ben ?! Maar om er meteen maar een theatervoorstelling van te maken, is een beetje te veel van het goede, vind je ook niet ? Het ontbreekt er nog maar aan dat Elizabeth gaat zingen en Mary buikdanst ! Ik dacht anders dat jij nogal gecharmeerd was van Mary. Ik ? Hoe kom je daar nu bij ? Dat heb je ooit eens gezegd. Daar kan ik mij niets van herinneren en als dat al zo is, moet dat jaren geleden zijn. Bovendien heb ik geen enkele behoefte haar buik te bewonderen en zeker niet tijdens een Noordpoolreis ! Hè George, probeer toch eens wat ruimer te denken. Als ik in slaap val tijdens die Noordpoolvoorstelling, maak me dan alsjeblieft niet wakker. (George af) Mannen... bah ! (Sara af. Na enkele ogenblikken klinken er achter het toneel twee pistoolschoten) (Tien á vijftien seconden na de schoten komt Peter op, vrijwel onmiddellijk gevolgd door Brian) Wat was dat in hemelsnaam ? Het leek alsof er geschoten werd. (Komt op) Hebben jullie dat ook gehoord ? Volgens Brian werd er geschoten. Geschoten ? Nee toch zeker ?! (Komt op) Wat is er gebeurd ?! Ik was op mijn kamer en schrok me een ongeluk. Ik kon me nog net vastgrijpen, anders was ik zo van één hoog naar beneden gekieperd. (Komt samen met Albert op) Weet iemand wat er aan de hand is ? Waar is George ? Werd er geschoten of heb ik dat verkeerd gehoord ? Oh mijn hemel ! George ! (Loopt naar de deur. Op dat moment komt George binnen) Oh... Godzijdank. Volgens mij werd er geschoten. Heeft iemand iets gezien ? (Komt op) Wat is er in hemelsnaam aan de hand ? Er werd geschoten. Dat meen je toch niet ? (Kijkt naar het gezelschap) Zijn we compleet ? (Kijkt naar iedereen) We zijn compleet. Ik ga poolshoogte nemen. (Loopt naar de deur, wordt tegengehouden door Albert) Laat mij dat doen meneer. U weet niet wat U mogelijk zult aantreffen. Blijft U liever bij de gasten. (Albert af) Volgens mij waren het twee schoten. Albert kan me nog meer vertellen, ik ga kijken. (Houdt hem tegen) Blijf hier George ! Alsjeblieft, blijf hier ! Nee, ik wil weten wat er gebeurd is, het is tenslotte mijn huis. (Wil de deur open doen, wat echter niet lukt) Wat is dit nou ? Afgesloten. Laat mij maar even. (Morrelt aan de deurklink) Je hebt gelijk, de deur zit op slot. Maar... maar we zijn toch door deze deur naar binnen gekomen ? En zoëven is Albert door die deur naar de gang gegaan. Volgens mij klemt die deur. (Loopt naar de deur en probeert deze te openen) Niets mee te beginnen, die zit op slot. Maar... maar dan heeft Albert... Ik heb het altijd wel gezegd... een èngerd is het ! We moeten de politie bellen. Laten we eerst even wachten tot Albert terugkomt. En ons allemaal overhoop schiet ?! Probeer niet onnodig paniek te zaaien Mary. Mary heeft gelijk George, we moeten de politie bellen. (Loopt naar de telefoon en neemt de hoorn van de haak, luistert en laat verschrikt de hoorn zakken) Wat is er aan de hand ?
SARA GEORGE
ELIZABETH PETER GEORGE SARA GEORGE PETER GEORGE PETER GEORGE PETER BRIAN GEORGE BRIAN
GEORGE
VICTORIA SARA ELIZABETH GEORGE MARY GEORGE PETER BRIAN MARY GEORGE
ELIZABETH GEORGE SARA MARY GEORGE
SARA ALBERT GEORGE ALBERT SARA ALBERT ELIZABETH ALBERT GEORGE ALBERT
De lijn is dood... De lijn dood ?! Dat kan niet, ik heb vanmorgen nog gebeld. (Loopt naar Sara en pakt de hoorn uit haar hand. Hij luistert) Je hebt gelijk. (Pakt de telefoondraad en houdt deze omhoog) Doorgesneden. Oh, mijn hemel... Je vertelde dat je vanmorgen nog had getelefoneerd. Ja, kort voordat jullie kwamen. Met wie heb je getelefoneerd George ? Ik werd gebeld door een man, die kennelijk een verkeerd nummer had gedraaid. Meteen daarop kwam jij binnen. Toen Sara binnenkwam werkte de telefoon dus nog. Dat klopt. En jullie zijn de kamer niet uitgeweest ? Nee, want kort daarop kwam Mary. Hoewel niemand de kamer heeft verlaten, is desondanks de telefoondraad doorgesneden. (Loopt naar de telefoon en bekijkt de draad) Waar loopt deze draad naar toe ? Door een gat in de wand naar de gang, waar de telefoonstekker zit. Als niemand de kamer heeft verlaten, dan moet de draad dus op de gang zijn doorgesneden. (Tegen George) Bekijk die draad eens George. (Kijkt naar de draad) Er zit kalk aan. Dat betekent dat dit stuk in de wand heeft gezeten en daaruit volgt dan de conclusie, dat hij inderdaad op de gang moet zijn doorgesneden. Dan komt alleen Albert als dader in aanmerking. Hij is tenslotte niet steeds in de kamer geweest. Albert... maar waarom zou Albert... ? Ik heb het altijd al een griezel gevonden. Laten we niet te snel iemand beschuldigen. Albert is tenslotte niet de enige die de kamer heeft verlaten. Wat bedoel je George ? Hij heeft jullie de kamers gewezen. Ja maar George, je gelooft toch niet dat één van ons die telefoondraad heeft doorgesneden ? Het idee zeg ! Moet ik dit als een beschuldiging opvatten ? Natuurlijk niet Mary. Ik wilde er alleen maar mee zeggen dat Albert niet de enige is die de mogelijkheid heeft gehad om die draad door te snijden. (Tegen George en Sara) En jullie ? Waar zijn jullie geweest toen wij boven waren ? Kort nadat jullie weg waren, ben ik ook de kamer uit gegaan. Toen George weg was, ben ik ook gegaan. (Tegen George) En dan heb je het lef mij te beschuldigen ?! Misschien heb jij die draad wel doorgesneden ! Dat heb ik niet en bovendien heb ik je niet beschuldigd. Ik wilde alleen maar duidelijk maken dat er buiten Albert meer mensen de mogelijkheid hebben gehad dit te doen. (Tegen Albert die binnenkomt) Waar kom jij vandaan ? Van de gang mevrouw. Mag ik vragen waarom je de deur op slot hebt gedaan Albert ? Voor Uw eigen veiligheid. Eigen veiligheid ? Ik wist niet wat ik buiten deze kamer zou aantreffen. Daarom leek het me beter de deur achter me op slot te draaien. En... heb je iets aangetroffen ? Jawel mevrouw. Zou je ons willen vertellen wàt je hebt aangetroffen Albert. Ja zeker meneer.
MARY ALBERT VICTORIA
GEORGE ALBERT ELIZABETH SARA ALBERT SARA MARY PETER ALBERT
BRIAN ALBERT
PETER
SARA GEORGE ALBERT ELIZABETH VICTORIA
MARY VICTORIA SARA ALBERT
VICTORIA MARY BRIAN ALBERT GEORGE ALBERT GEORGE ALBERT
(Nerveus) Nou man, doe dat dan ! Op de stoep ligt een lijk. Een lij.... Ooohhh.... (Valt flauw. Peter en Brian zetten haar op een stoel. Sara schenkt een glas cognac in en laat haar drinken. Victoria komt langzaam bij. Dit alles gebeurt terwijl de tekst gewoon verder gaat) Heb ik je goed verstaan Albert ? Ik heb gezegd dat er op de stoep een lijk ligt meneer en als U dàt heeft verstaan, dan heeft U het inderdaad... (Onderbreekt hem) Man, houdt alsjeblieft op met je gezemel ! Maar... maar van wie is dat lijk... ik bedoel... wie is het ? De schrijver Robert Johnson mevrouw. Robert Joh... oh nee toch ?! Daar gaat ons dia-middagje. Weet je wel zeker dat hij dood was Albert. Nou, erg gezond zag hij er niet uit meneer. Bovendien heb ik aan zijn halsslagader gevoeld en heb zelf kunnen constateren dat hij overleden was. Laten we gaan kijken. Dat lijkt me niet erg verstandig. Het is geen prettig gezicht en hij ligt in een grote plas bloed. Ik stel voor dat U de politie belt. Ik zal ze wel ontvangen. Ik denk dat Albert gelijk heeft. Een man die doodgeschoten is en bovendien in een plas bloed ligt, is niet erg aangenaam om te zien. Laten we niet gaan kijken als het niet beslist noodzakelijk is. Albert kan de politie ontvangen, hij heeft meneer Johnson tenslotte al zien liggen en is over de eerste schrik heen. Bovendien kan ik niet tegen bloed. Goed Albert, wij blijven hier en wachten tot de politie komt. Dan zullen we lang moeten wachten, de telefoon werkt niet. Is de telefoon kapot meneer ? De draad is doorgesneden. (Is weer bijgekomen) Kan iemand mij even vertellen wat er precies gebeurd is ? Ik voel me zo vierkant van binnen. Ik heb het gevoel een bord sneldrogend cement te hebben opgelepeld. Meneer Johnson is vermoord en ligt op de stoep. Meneer Joh... ? Wat doen we nu ? Ik stel voor dat U allemaal hier in deze kamer blijft. Ik zal zorgen dat de politie wordt gewaarschuwd. Ik kom zo snel mogelijk weer terug. (Albert af) Ik blijf geen minuut langer in dit huis. Gelijk heb je. (Loopt naar de deur) Laten we geen overhaaste stappen nemen. Bovendien zullen we moeten wachten tot de politie er is, zij zal ons zeker willen verhoren. (Komt op. Verbaasd) Mevrouw... meneer... Wat is er Albert ? Het lijk meneer... Wat is daarmee ? Het is weg meneer. (Iedereen snel af) DOEK
